Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lipca 2022 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2023 r. Związek stwierdza,że wysokość zaproponowanego wynagrodzenia znacząco odbiega od propozycji przedstawionej we wspólnym Stanowisku strony pracowników Rady Dialogu Społecznego z dnia 19 lipca 2022 r.
Prezydium KK postuluje zwiększenie minimalnego wynagrodzenia nie mniej niż o 16,28% (o 490 zł) od 1 stycznia 2023 oraz o nie mniej niż 7,15% (o 250 zł) od 1 lipca 2023 r. Związek uważa, że osoby otrzymujące płacę minimalną zgodnie z propozycją rządową odczują niekorzystną zmianę już na początku przyszłego roku, ponieważ proponowana przez rząd kwota 3 383 zł będzie niższa od minimalnego wzrostu gwarantowanego ustawą. Dopiero druga podwyżka (3 450 zł) przewyższy ustawowe minimum, ale tylko o niecały 1 procent. Przez pół roku, do 30 czerwca 2023 r., płaca minimalna będzie zatem niższa o 67 zł miesięcznie od wysokości obowiązującej od 1 lipca 2023 r. Oznacza to łączną stratę pracowników
w wysokości 402 zł. Należy zaznaczyć, iż prowadzona przez rząd polityka jest sprzeczna z celami ustawy o płacy minimalnej. Przepis o dwukrotnej zmianie wysokości płacy minimalnej ma z założenia chronić pracujących przed realnym spadkiem wartości otrzymywanego wynagrodzenia. Tymczasem propozycja rządu spowoduje, że siła nabywcza minimalnego wynagrodzenia w pierwszym półroczu będzie niższa niż w drugim. Takich propozycji związek zawodowy nie może zaakceptować.
Zgodnie z projekcją zarówno Komisji Europejskiej, jak i Narodowego Banku Polskiego inflacja w latach 2022 oraz 2023 będzie znacznie wyższa, niż zawarta w Założeniach budżetowych państwa na rok 2023, odpowiednio w roku 2022 – 12,2% (KE) i 14,2% (NBP), natomiast w roku 2023 – 9% (KE) i 12,3% (NBP). Tak duże wzrosty będą prowadziły do spadku realnej wartości minimalnego wynagrodzenia.
Zdaniem Związku osoby o najniższych wynagrodzeniach, to powiększająca się w ostatnich latach grupa pracowników, względem której rząd powinien być szczególnie uważny i kształtować poziom płac w taki sposób, aby realna wartość wynagrodzeń nie spadała, pozwalając na godne życie.