Rządowy projekt ustawy o kolejnym w 2021 roku dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów zakłada wypłatę dodatkowego w 2021 roku jednorazowego świadczenia dla emerytów i rencistów w wysokości:
– najniższej emerytury obowiązującej od dnia 1 marca 2021 roku dla świadczeniobiorców, których wysokość świadczeń nie przekracza kwoty 2900 zł brutto;
– najniższej emerytury, obowiązującej od dnia 1 marca 2021 r., pomniejszonej o kwotę różnicy pomiędzy kwotą wysokości świadczenia, a kwotą 2900 zł, nie więcej niż o kwotę najniższej emerytury – dla osób, których wysokość świadczenia przekracza kwotę 2900 zł.
Z wyliczeń projektodawcy wynika, że świadczeniem objętych byłoby 9,1 mln świadczeniobiorców, a 7,9 mln z nich otrzymałoby kwotę maksymalną. Koszt realizacji zadania przewidziany jest na 10,6 mld zł, finansowany przez Fundusz Solidarności oraz z pożyczek z Funduszu Demograficznego oraz budżetu państwa. Wypłatę świadczenia przewidziano na listopad 2021 roku.
NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, że opiniowany projekt został przyjęty przez Rząd w dn. 25 lutego 2020 roku w trybie odrębnym, pomijając m.in. ustawowy obowiązek konsultacji społecznych. Niezrozumiałym jest przyjęty przez Radę Ministrów tryb postępowania, tym bardziej, że jego przedmiot leży w kręgu zainteresowania partnerów społecznych, a termin realizacji jest na tyle odległy, że pozwalał na pełen proces konsultacji.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po raz kolejny zauważa, że to świadczenie z uwagi na jego jednorazowy charakter, nie zmieni na trwałe sytuacji najuboższych emerytów i rencistów oczekujących stałej, systemowej poprawy swojej sytuacji dochodowej. NSZZ „Solidarność” od lat zabiega o wypracowanie systemowego mechanizmu waloryzacji najniższych świadczeń tak, aby coroczna waloryzacja tych świadczeń uwzględniała rzeczywisty wzrost cen towarów i usług dla tej grupy świadczeniobiorców, a także poziom wzrostu gospodarczego.
Prezydium NSZZ „Solidarność” niepokoi ponadto fakt, że jest to kolejne świadczenie, które niestety będzie zasilało także tych, którzy dodatkowego wsparcia nie wymagają. Trudno jest takie rozwiązanie uzasadniać sprawiedliwością społeczną, biorąc pod uwagę, że przyznanie świadczenia nie uwzględnia dochodów pochodzących z innych źródeł, nie licząc rencistów i osób pozostających na wcześniejszych emeryturach, którym z uwagi na przekroczony limit dochodów świadczenie zawieszono.