Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że zmiany zaproponowane przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w nowelizacji ustawy z dnia 24 listopada 2011 r.
o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zmierzające do zwiększenia składki rentowej po stronie pracodawcy są zmianami pozwalającymi wprawdzie ograniczyć deficyt Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS) w zakresie funduszu rentowego, niestety jednocześnie mogą one powodować utrudnienia na rynku pracy oraz ograniczać oczekiwany wzrost wynagrodzeń w gospodarce narodowej.
Rząd zmniejszając składkę rentową w 2007 roku twierdził, że dalszy rozwój gospodarczy, wzrost zatrudnienia i wynagrodzeń powodować będą poprawę sytuacji finansowej funduszu na tyle, że zrównoważą one zagrożenia dla jego płynności. Mimo wielokrotnych apeli i wystąpień partnerów społecznych zmiany w 2007 roku nie zostały poddane konsultacjom społecznym
w celu wypracowania rozwiązania na drodze konsensusu społecznego. Wbrew opinii
NSZZ „Solidarność” nie przedstawiono zagrożeń dla systemu ubezpieczeń społecznych wynikających z wówczas proponowanych rozwiązań tj.:
– konieczności zwiększenia dotacji budżetowej do FUS;
– zagrożenia dla terminów samofinansowania się systemu ubezpieczeń społecznych;
– presji na obniżenie wysokości świadczeń.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” uważa, że proponowany przez Rząd RP tryb prac nad obecnym projektem zmian prowadzony jest, podobnie jak w 2007 roku, pod silną presją czasową. Maksymalne skrócenie terminu konsultacji dla organizacji związkowych i organizacji pracodawców oraz ograniczenie się do odbycia jednego posiedzenia informacyjnego Zespołu ds. ubezpieczeń społecznych Trójstronnej Komisji ds. Społeczno – Gospodarczych praktycznie uniemożliwiają wypracowanie rozwiązań na drodze porozumienia z partnerami społecznymi.
Uważamy, że dla złagodzenia ewentualnych skutków społecznych spowodowanych wprowadzeniem przedmiotowego rozwiązania, konieczne jest zwiększenie środków pochodzących z Funduszu Pracy przeznaczanych na aktywne formy aktywizacji zatrudnienia oraz wdrożenie mechanizmu systemowych rokowań w sprawie polityki płacowej u pracodawcy.