Dzień: 2024-08-20

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Zarządu Regionu Podlaskiego NSZZ „Solidarność”, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na ogrodzeniu Krzyża wraz z figurką św. Katarzyny, które zostaną umiejscowione w Łapach przy ul. ppłk Nilskiego-Łapińskiego 29.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że propozycja wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokość minimalnej stawki godzinowej przedstawione przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w projekcie rozporządzenia Rady Ministrów za nie w pełni satysfakcjonujący. Proponowana przez stronę rządową wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę (4626 zł) oraz wysokość minimalnej stawki godzinowej na 2025 rok (30,20 zł) odzwierciedla jedynie ustawowe minimum.

Prezydium tym samym podtrzymuje propozycję wyrażoną we wspólnym stanowisku reprezentacyjnych central związkowych z dnia 15 lipca 2024 r. w sprawie Założeń projektu budżetu państwa na rok 2025.

Należy uwzględnić, że w 2023 roku, mimo silniejszego niż w latach poprzednich wzrostu wynagrodzeń, siła nabywcza płac zwiększyła się w niewielkim stopniu, a pracownicy nadal ponoszą wysokie koszty utrzymania z powodu rosnących cen. Istnieje także ryzyko, że prognoza inflacji, przedstawiona przez rząd w Założeniach do budżetu państwa na rok 2025 będzie niedoszacowana.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” oczekuje wzrostu płacy minimalnej o nie mniej niż 8,14 proc. (4650 zł).

Wyższy niż ustawowy wzrost płacy minimalnej będzie przeciwdziałać obniżaniu jej relacji do płacy przeciętnej, sprzyjając w ten sposób zapewnieniu adekwatności minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu ustawy Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.07.2024 r o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (UD55) (dalej projekt ustawy).

Głównym celem projektu ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych jest podniesienie wysokości miesięcznego dofinansowania do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego finansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON). Wzrost ten jest oczekiwany przez pracowników i pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne. KK NSZZ „Solidarność” już od dłuższego czasu apeluje o odpowiednie ukształtowanie wysokości dofinansowania. Podniesienie kwot dofinansowań jest krokiem w dobrą stronę i w najbliższym czasie poprawi sytuację zakładów zatrudniających osoby z niepełnosprawnościami. Powyższe nie rozwiązuje jednak problemu waloryzacji dofinansowań w kolejnych latach, a co za tym idzie z dużym prawdopodobieństwem ten problem będzie się powtarzał.

W art. 1 pkt 2 projektu ustawy, zmienia się poziom dotacji celowej otrzymywanej z budżetu państwa przez PFRON na dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych: zastąpiono obowiązującą od dwóch lat stałą wysokość dotacji z budżetu państwa w wysokości „30%” dotacją w wysokości „do 30%” środków zaplanowanych na realizację tego zadania na dany rok. Ze względu na zwiększenie środków w trakcie roku kalendarzowego powyższa zmiana jest racjonalna w tym roku, jednak systemowo kwota dotacji z budżetu państwa powinna wynosić „30 %” tak jak stanowi uchwała nr 102 strony pracowników i strony pracodawców Rady Dialogu Społecznego z dnia 20 października 2021 roku w sprawie wniosku o zmianę ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Poziom waloryzacji powinien być zaplanowany odpowiednio wcześniej a nie w trakcie roku budżetowego. Zarówno strona pracowników jak i strona pracodawców już w poprzednim roku apelowały o waloryzację dofinansowań i zaplanowanie tego w budżecie państwa z odpowiednim wyprzedzeniem. Tym samym proponowana zmiana art. 46 a ust.1 pkt 1 przedmiotowej ustawy, zdaniem Prezydium KK, pozostawia zbyt duże pole manewru w sprawie wysokości przedmiotowej dotacji w kolejnych latach, co może skutkować niedostateczną wysokością dotacji budżetowej na wsparcie zatrudnienia osób niepełnosprawnych i prowadzić do ograniczenia działalności PFRON w innych sferach.