Decyzja Prezydium KK nr 37/23 ws. opinii o projekcie rozporządzenia RM zmieniającego rozporządzenie ws. algorytmu przekazywania środków PFRON samorządom wojewódzkim i powiatowym

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje podniesienie kwot dofinansowania dla Warsztatów Terapii Zajęciowej (WTZ) przewidzianych w projekcie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2023 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie algorytmu przekazywania środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych samorządom wojewódzkim i powiatowym. Jednocześnie zwraca uwagę, że arbitralne zwiększanie dofinasowania jest rozwiązaniem niesystemowym a zaproponowana kwota wzrostu jest niewystarczająca.

WTZ doświadczają problemów wynikających z rotacji pracowników, związanych ze zbyt niskimi wynagrodzeniami. Ponadto zmuszone są do ograniczania nakładów na rehabilitację osób niepełnosprawnych, na inwestycje związane m.in. z doposażaniem pracowni, dowozem uczestników, remontami oraz zatrudnianiem specjalistów. Projektodawca przyznaje, że mając na uwadze dalszy rozwój działalności WTZ i ich prawidłowe funkcjonowanie, konieczne jest podjęcie działań zmierzających do usprawnienia finansowania tych jednostek przez zwiększenie kwoty środków na dofinansowanie rocznego pobytu jednego uczestnika warsztatów. Zwraca też uwagę, że koszty zatrudnienia stanowią ok 60% całkowitych kosztów działalności WTZ, a w ostatnich latach udział ten wzrasta, szczególnie w związku z szybkim wzrostem minimalnego wynagrodzenia. Ponadto pozostałe koszty także rosną dynamicznie w związku z wysokim wzrostem inflacji i kosztów energii.

Projektodawca proponuje zwiększenie rocznej kwoty dofinansowania na uczestnika warsztatów w 2023 r. o ok. 6,5% oraz o ok 6,1% na rok 2024 i kolejne. Tymczasem wynagrodzenia w Polsce w 2022 r. wzrosły średnio o ok. 12%, czyli dwukrotnie szybciej.

Zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność” finansowanie Warsztatów Terapii Zajęciowej powinno charakteryzować się możliwością zaplanowania wydatków na kolejne lata i na odpowiednim poziomie. Sposobem rozwiązującym powyższe problemy jest powiązanie dofinansowania kosztów pobytu uczestnika ze wskaźnikiem, który będzie niezależny od arbitralnej decyzji i dający się przywidzieć w rocznej perspektywie czasowej.

Takim wskaźnikiem jest przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej. Dlatego Prezydium KK NSZZ „Solidarność” postuluje, aby roczna kwota dofinansowań na jednego uczestnika WTZ była powiązana z dynamiką wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej ogłaszanym przez GUS, tak aby zapewniła odpowiedni poziom finasowania WTZ, które stanowią istotne wsparcie w rehabilitacji społecznej i zawodowej osób z niepełnosprawnościami.

Decyzja Prezydium KK nr 36/23 ws. opinii o projekcie ustawy o sporach zbiorowych pracy (wersja z dnia 9 lutego 2023 r.)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia następujące uwagi do kolejnego projektu ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych pracy.

Przedstawiony przez MRPIPS projekt bazuje na wersji z dnia 11 lipca 2022 r. i w dużej mierze go powiela, stąd też część uwag, które zostały przedstawione w decyzji Prezydium KK nr 97/22 pozostaje aktualna. Jednocześnie niektóre wprowadzone zmiany uwzględniają wcześniejsze uwagi Związku, co Prezydium KK odnotowuje z zadowoleniem.

Projekt częściowo realizuje postulat możliwości prowadzenia sporu zbiorowego nie tylko z pracodawcą formalnym (pracodawca w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy oraz osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną i do której stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych, jeżeli zatrudniają one inną niż pracownik osobę wykonującą pracę zarobkową), ale z podmiotem, który ma rzeczywisty i faktyczny wpływ na szeroko pojęte warunki zatrudnienia. Wprowadzenie samej konstrukcji pracodawcy dominującego i powiązane z tym umożliwienie prowadzenia sporu zbiorowego z tym podmiotem Prezydium KK ocenia pozytywnie.

Jednak za pracodawcę dominującego nadal nie będą uznawane podmioty decyzyjne w stosunku do osób zatrudnionych w sferze publicznej, przede wszystkim w administracji. Problem ten ustawodawca dostrzegł wprowadzając tymczasową regulację w zakresie strony pracodawcy układów zbiorowych pracy zawieranych w sferze budżetowej. Aktualnie ze strony pracodawców układ ponadzakładowy zawiera: – właściwy minister lub centralny organ administracji rządowej – w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników państwowych jednostek sfery budżetowej – odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek województwa oraz przewodniczący zarządu związku międzygminnego lub powiatowego – w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników samorządowych jednostek sfery budżetowej (art. 1 pkt 1 ustawy z 28.03.2008 r. zmieniającej ustawę – Kodeks pracy i niektóre inne ustawy 378). Prezydium KK oczekuje wprowadzenia rozwiązań analogicznych w odniesieniu do pojęcia pracodawcy jako strony sporu zbiorowego. W praktyce widoczna jest konieczność rozszerzenia zakresu podmiotowego w sposób umożliwiający wszczęcie sporu wobec władzy publicznej.

Warto również w tym zakresie powołać się na rozwiązania proponowane przez Komisję Kodyfikacyjną, która zaproponowała, aby spór mógł być wszczęty wobec:
-ministra lub innego organu reprezentującego państwowe jednostki budżetowe
-odpowiednio wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty, marszałka województwa oraz przewodniczącego zarządu związku samorządowego reprezentujących samorządowe jednostki budżetowe oraz samorządowe zakłady budżetowe (zob. art. 198 § 4 Projektu Zbiorowego Kodeksu Pracy).

Proponowane przez Komisję Kodyfikacyjną rozwiązanie jest zgodne ze standardami MOP, a więc powinno zostać przeanalizowane podczas prac w Radzie Dialogu Społecznego, a strona rządowa winna przedstawić argumentację przemawiającą za zachowaniem dotychczasowej bardzo dysfunkcyjnej konstrukcji stron sporu zbiorowego.

Ponadto w związku z zastosowaniem przez projektodawcę ogólnej definicji pracodawcy dominującego istnieją wątpliwości co do konstrukcji sporu z pracodawcą dominującym, takie jak np. czy wszczęcie sporu wobec pracodawcy dominującego uniemożliwia wszczęcie sporu wobec pracodawcy w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy. Art. 3 ust. 5 projektu dotyczy relacji sporu ponadzakładowego do zakładowego, a spór z pracodawcą dominującym należy w świetle przyjętych rozwiązań traktować jako spór zbiorowy, a zatem przepis ten nie obejmuje wskazanej sytuacji. Nie jest także rozstrzygnięte na jakich zasadach ustalenia zawierane z pracodawcą dominującym mają obwiązywać (wiązać) pracodawców formalnych.

W szerszym kontekście należy rozważyć wprowadzenie regulacji dotyczących pracodawców dominujących do generalnych przepisów prawa pracy, a nie wyłącznie regulować tę kwestię w sporach zbiorowych.

Pozytywnie należy ocenić poszerzenie katalogu osób, do których stosuje się przepisy ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych pracy o osoby, o których mowa w art. 2 ust. 41 ustawy o związkach zawodowych, czego zabrakło w poprzedniej wersji projektu.

Zmianie nie uległa kwestia związana z wpływem objęcia pracodawcy układem innym niż układ zbiorowy –  porozumieniem zbiorowym na możliwość prowadzenia sporu zbiorowego, stąd też aktualna pozostaje uwaga zawarta w poprzedniej decyzji dotycząca braku definicji porozumienia zbiorowego, innego niż układ zbiorowy pracy, o którym mowa w art. 4 ust. 2 i 3 projektu ustawy. Tymczasem od lat wątpliwości budzi pojęcie „sporu dotyczącego innego porozumienia” z uwagi właśnie na brak jego legalnej definicji oraz fakt, że część przedstawicieli nauki prawa pracy pojęcie „innego porozumienia” rozszerza na regulamin wynagradzania, który co do zasady – mając na uwadze przepisy art. 772 § 4 Kodeksu pracy (Dz.U. z 2020, poz. 1320 ze zm.) – ustala pracodawca, w uzgodnieniu z działająca u niego zakładową organizacją związkową. Dlatego też obecnie coraz większa część pracodawców uznaje, że dla legalnego prowadzenia sporu zbiorowego konieczne jest uprzednie wypowiedzenie regulaminu wynagradzania przez wszczynającą spór zbiorowy organizację związkową. To zaś oznacza, że podnoszenie jakichkolwiek żądań płacowych w sporze zbiorowym, będzie groziło utratą dotychczasowych regulacji płacowych, które są objęte postanowieniami obowiązującego regulaminu wynagradzania, bowiem jego wypowiedzenie będzie dla pracodawcy otwierało możliwość forsowania rozwiązań mniej korzystnych, niż gwarantowane w istniejącym regulaminie. Dlatego też wydaje się konieczne wyjaśnienie przez ustawodawcę kwestii porozumienia zbiorowego, innego niż układ zbiorowy pracy, z jednoznacznym wskazaniem (określeniem), że takim porozumieniem nie są regulamin wynagradzania oraz regulamin pracy.

Z uzasadnienia do projektu ustawy wynika, że ustawodawca zamierza odejść od enumeratywnego określenia przedmiotu sporu zbiorowego. Odejście od enumeratywnego określenia przedmiotu sporu zbiorowego spowoduje, że przyszła ustawa będzie określać zasady wszczęcia, prowadzenia i rozwiązywania sporu zbiorowego pracy, który zgodnie z zaproponowaną definicją będzie sporem osób wykonujących pracę zarobkową z pracodawcą lub pracodawcami o zbiorowe prawa lub wolności związkowe, a także zawodowe, ekonomiczne lub socjalne zbiorowe interesy lub prawa, związane z wykonywaniem pracy. Tak więc spór będzie mógł być prowadzony we wszelkich sprawach zbiorowych, w których związki zawodowe reprezentują osoby wykonujące pracę zarobkową. Warto zauważyć, że projekt w tym zakresie wpisuje się w uwagi Komitetu Ekspertów Międzynarodowej Organizacji Pracy, który w 2022 r. zwracał uwagę w szczególności art. 1 i 17 ustawy o sporach zbiorowych pracy, zgodnie z którymi spór zbiorowy między pracownikami a pracodawcą lub pracodawcami może dotyczyć wyłącznie warunków pracy, wynagrodzeń, świadczeń socjalnych, praw i wolności związkowych pracowników lub innych grup osób, którym przysługuje prawo do organizowania się, a strajk jest zbiorowym wstrzymaniem się od  pracy przez pracowników w celu rozstrzygnięcia sporu w wyżej wymienionych sprawach. Komitet uważa, że interesy zawodowe i gospodarcze, których pracownicy bronią korzystając z prawa do strajku, dotyczą nie tylko lepszych warunków pracy lub roszczeń zbiorowych o charakterze zawodowym, ale również poszukiwania rozwiązań kwestii gospodarczych (ekonomicznych) i społecznych oraz problemów, którym przedsiębiorstwo stawia czoła, które stanowią bezpośredni przedmiot zainteresowania (obaw) pracowników. Komitet zwracał się do Rządu o podjęcie niezbędnych środków w celu zapewnienia organizacjom pracowniczym możliwości wyrażania, w razie potrzeby, poprzez akcje protestacyjne w szerszym zakresie, swoich poglądów w sprawach gospodarczych i społecznych, które mają wpływ na interesy ich członków (Zob. Committee of Experts on the Application of Conventions and Recommendations 2022, International Labour Standards Department, Appendix II, Poland, s. 4).

W zakresie procedury należy odnieść się do kwestii wprowadzenia maksymalnego czasu trwania sporu zbiorowego pracy. Nadal należy zgłosić zastrzeżenie, iż mechanizm ten może służyć sztucznemu przedłużaniu procedury sporu przez pracodawców, w celu doprowadzenia do jego wygaśnięcia. Dla zmniejszenia tego ryzyka należałoby wskazać, że do tego czasu nie wlicza się okresu rozpatrzenia sporu przez kolegium arbitrażu społecznego, gdyż w obecnym projekcie możliwa jest sytuacja, w której spór wygaśnie w trakcie procedowania sporu przez kolegium.

Wprowadzenie wymogu wyłaniania wspólnej reprezentacji organizacji związkowych, niezbędnych do wszczęcia i prowadzenia sporu zbiorowego ma w założeniu zapobiec nieuzasadnionemu mnożeniu sporów przez organizacje związkowe działające u pracodawcy. Jednakże w praktyce rozwiązanie to może utrudniać prowadzenie sporu zbiorowego zwłaszcza, gdy żądania w sporze zbiorowym będą dotyczyły różnych grup pracowników zatrudnionych u pracodawcy.

Takie spory o prawa i interesy poszczególnych grup zawodowych miały miejsce np. w sektorze służby zdrowia, w ramach którego zawierane były odrębne porozumienia płacowe dla pielęgniarek i położnych, dla lekarzy czy też ratowników medycznych. W sytuacjach konfliktów pomiędzy organizacjami związkowymi lub poszczególnymi grupami zawodowymi organizacje związkowe będą przystępować do sporu zbiorowego wszczętego przez inny związek zawodowy, aby utrudniać prowadzenie tego sporu w sposób, który będzie zgodny z ustawą, np. odmawiając zawarcia porozumienia lub sporządzenia protokołu rozbieżności. Również negatywnie należy ocenić możliwość przystąpienia do rokowań organizacji związkowej, która została utworzona w trakcie trwania sporu. Po pierwsze, organizacja ta nie będzie posiadała wiedzy o przebiegu dotychczasowych rokowań. Po drugie, możliwe jest utworzenie z inicjatywy pracodawcy organizacji związkowej tylko i wyłącznie w celu utrudnienia rokowań. Ponadto, nie wskazano w przepisie czy takie prawo przysługuje organizacji związkowej, która jest zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym czy też dopiero złożyła wniosek do KRS i oczekuje na wpis. W przypadku jednostki organizacyjnej związku zawodowego należy odpowiednio odnosić się do wpisu do rejestru prowadzonego przez ten związek zawodowy.

Art. 5 ust. 3 projektu wprowadza konieczność współdziałania w prowadzeniu sporu z innymi organizacjami związkowymi, ograniczając autonomię i niezależność związkową. Co prawda, gdy organizacje nie wyłonią wspólnej reprezentacji, prowadzą one rokowania we własnym imieniu, jednakże pod warunkiem uczestniczenia w nich co najmniej jednej organizacji związkowej reprezentatywnej w rozumieniu art. 252 lub art. 253 ustawy o związkach zawodowych. Rozwiązanie to w istotny sposób ograniczy możliwość prowadzenia sporu przez każdą organizację związkową, gdyż w przypadku przystąpienia do sporu jedynej organizacji reprezentatywnej, a następnie odmowy przez nią prowadzenia rokowań, te nie będą mogły być prowadzone.

Z kolei na pozytywną ocenę zasługuje uwzględnienie wcześniej zgłaszanych uwag co do braku wskazania terminu, w którym pracodawca ma obowiązek przekazania informacji organizacji związkowej, która wystąpiła z żądaniami o innych działających u niego organizacjach związkowych. Obecnie reguluje to art. 5 ust. 2 projektu.

W kontekście mediacji zwraca uwagę fakt, że aktualny projekt odwołuje się (przede wszystkim w kontekście listy mediatorów) do ministra, bez wskazania o którego dokładnie ministra chodzi. Wydaje się konieczne wskazanie, że mowa jest o ministrze właściwym do spraw pracy, tak jak to miało miejsce w projekcie z lipca ubiegłego roku.

Zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność” pozytywnie należy ocenić podniesienie stawki wynagrodzenia mediatora, gdyż ustalenie ich na zbyt niskim poziomie może ograniczać liczbę osób chętnych do prowadzenia mediacji w sporach zbiorowych. Jednocześnie aktualna pozostaje uwaga zgłaszana uprzednio, iż koszty wynagrodzenia mediatora obciążą strony sporu, w tym organizacje związkowe. W takim przypadku zasadne byłoby rozważenie czy budżet państwa nie powinien pokrywać części kosztów związanych z procesem mediacji. Proponujemy pozostawienie art. 111 ust 5 obecnej regulacji prawnej stanowiącego, iż w razie udokumentowanego braku środków na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 2 i 4,na wniosek strony sporu zbiorowego, minister właściwy do spraw pracy pokrywa koszty mediacji.

Równie pozytywna jest zmiana odnośnie wymogu stawianego mediatorom w kontekście wiedzy oraz umiejętności w zakresie prowadzenia mediacji i zastąpienie spójnika „lub” spójnikiem „i”, aczkolwiek konsekwentnie analogiczna zmiana powinna zostać wprowadzona także w art. 11 ust. 4 pkt 1 lit. c.

Za niewystarczające nadal uznajemy inne kryteria wskazane w art. 11 ust. 4 (opinię ośrodków, osób fizycznych). Aby zapewnić odpowiedni poziom merytoryczny wśród mediatorów konieczne jest zawarcie przepisu obligującego do podnoszenia kwalifikacji mediatora oraz określenie standardów szkolenia mediatora. W szczególności należy podnieść całkowite pominięcie w kontekście tworzenia listy mediatorów opinii partnerów społecznych. Jest to niezrozumiałe, jeżeli weźmie się pod uwagę, że ostatecznie to organizacje związkowe prowadzące spór zbiorowy oraz pracodawcy będą korzystali z usług mediatorów. Wydaje się, że kandydaci na mediatorów powinni być poddani ocenie przez Radę Dialogu Społecznego. Ponadto mediatorzy prowadzący mediacje w ramach sporu zbiorowego powinni zostać zobligowani do przedstawiania krótkiego sprawozdania rocznego, które również podlegałoby ocenie przez Radę Dialogu Społecznego.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podtrzymuje zdanie, iż wymóg dotyczący wieku może zostać uznany za budzący wątpliwości. W większości przypadków osoba, która ukończyła 26 lat nie będzie dysponować odpowiednią wiedzą oraz umiejętnościami w zakresie mediacji. Jest to osoba, która niedawno ukończyła studia i nie nabyła jeszcze odpowiedniego doświadczenia. Zatem można wyrazić wątpliwość co do zaproponowanego wieku mediatora. Wiek 26 lat w sporach zbiorowych jest zbyt niskim wymogiem, i wydaje się, że kandydat na mediatora powinien mieć ukończone co najmniej 30 lat.

Prezydium KK postuluje, ażeby dla zapewnienia odpowiedniego poziomu merytorycznego wśród mediatorów w ustawie wprowadzony został przepis obligujący mediatorów do podnoszenia swoich kwalifikacji oraz wskazujący, że minister właściwy do spraw pracy organizuje cykliczne szkolenia dla mediatorów.

Ponadto w projektowanym art. 14 ust. 1, w którym przewiduje się wykreślenie z listy mediatorów przez ministra właściwego do spraw pracy powinno się rozszerzyć katalog o punkt o skreśleniu mediatora z listy w przypadku braku prowadzenia mediacji przez wskazany okres np. 5 lat i lub kilkukrotnego odmówienia ich prowadzenia. Nie powinna być mediatorem osoba, która od kilku lat nie prowadziła mediacji.

Należy także wskazać, że zakres odesłania zawarty w art. 18 ust. 4, tj. do art. 9 ust 2 – 6 jest zbyt szeroki, gdyż w art. 18 ust. 4 mowa jest o tym, że art. 9 ust. 2 – 6 stosuje się do porozumienia, podczas gdy art. 9 ust. 2- 3 dotyczą protokołu rozbieżności.

Na etapie mediacji możliwy jest do przeprowadzenia strajk ostrzegawczy. Utrzymanie (tak jak to było przewidziane w projekcie z lipca ubiegłego roku) wymogu trzydniowego uprzedzenia należy uznać za wymóg zbyt daleko idący. Charakter strajku ostrzegawczego, jego krótkotrwałość, umiejscowienie go w trakcie trwających mediacji nie uzasadnia takiego wymogu. Można zgodzić się z tym, że powinien on być zapowiedziany, lecz w zupełności wystarczające będzie uprzedzenie jednodniowe, co i tak jest rozwiązaniem realizującym interesy pracodawców w sposób dalej idący niż obecne regulacje.
Słuszne jest za to jednoznaczne określenie, że strajk ostrzegawczy nie musi być poprzedzony referendum, co niekiedy było przedmiotem wątpliwości w praktyce.

W stosunku do arbitrażu, projekt wprowadza zupełną nowość, mianowicie przyznaje prawo skierowania sporu pod rozstrzygnięcie kolegium arbitrażu społecznego także pracodawcy. Co prawda, art. 21 ust. 2 projektu przewiduje, że skierowanie sporu do rozstrzygnięcia przez kolegium arbitrażu społecznego jest możliwe, gdy obie strony sporu wyrażą na to zgodę, nie mniej jednak propozycja ta jest odejściem od zasady, iż to organizacja związkowa jest „gospodarzem” sporu zbiorowego i to ona decyduje o sposobie jego przebiegu. Należy jednocześnie dostrzec, że oceniany projekt prowadzi do wykluczenia sytuacji, w której arbitraż może mieć miejsce, a jednocześnie obie strony sporu, jak i sami członkowie kolegium wiedzą o tym, że jego rozstrzygnięcie nie będzie wiążące (co dotychczas jest możliwe). Wydaje się, że takie podejście jest uzasadnione.

Oceniając propozycje dotyczące arbitrażu należy podkreślić odejście w aktualnym projekcie od możliwości związania pracodawcy rozstrzygnięciem kolegium arbitrażu społecznego w wyniku jednostronnej decyzji strony związkowej. Co do zasady jest to krok lepiej realizujący samą ideę arbitrażu, jednakże warto w tym kontekście zwrócić uwagę na sytuację pracowników pozbawionych prawa do strajku. W tym kontekście mechanizm taki (przymusowy, wiążący arbitraż) powinien być poddany pod rozwagę.

Warto przywołać rozwiązanie proponowane przez Komisję Kodyfikacyjną w zakresie metod rozwiązywania sporów zbiorowych w przypadku pracowników pozbawionych prawa do strajku. Komisja Kodyfikacyjna proponowała, aby strona związkowa prowadząca spór zbiorowy w interesie pracowników, którym nie przysługuje prawo do strajku, mogła wnioskować o rozwiązanie sporu przez poddanie go rozstrzygnięciu Kolegium Arbitrażu Społecznego. Wniosek taki oznacza obligatoryjne wszczęcie postępowania (art. 239 § 4 projektu Komisji Kodyfikacyjnej). W obecnym projekcie nie przewiduje się alternatywnych metod rozwiązywania sporów zbiorowych w przypadku pracowników pozbawionych prawa do strajku, w szczególności brzmienie projektowanego art. 21 jest niejasne w kontekście odpowiedzi na pytanie czy organizacja prowadząca spór w imieniu pracowników pozbawionych prawa do strajku może skierować sprawę do arbitrażu. Jeżeli udzielimy negatywnej odpowiedzi na to pytanie należy stwierdzić, że projektowany przepis jest w oczywisty sposób sprzeczny ze standardami przyjętymi przez MOP (zob. Gwarancje kompensacyjne w przypadku zakazu strajków w administracji publicznej lub w usługach niezbędnych pkt. od 595 do 603 Przegląd podjętych decyzji i wprowadzonych zasad przez Komitet Wolności związkowych Rady Administracyjnej MBP, wersja 2006).

Prezydium KK z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w stosunku do prowadzenia innych niż strajk akcji protestacyjnych usunięty został wymóg ich dopuszczalności, jakim było zakończenie rokowań. Rozwiązanie takie, już na gruncie aktualnej ustawy z 1991 r. budzi wątpliwości praktyczne, np. w kontekście ustalenia czy zorganizowanie „pikiety”, podczas której rozdawane będą ulotki, wymaga odczekania do zakończenia rokowań.

Bardzo pozytywnym krokiem jest również przywrócenie w projekcie z dnia 9 lutego 2023 r. instytucji strajku solidarnościowego, co było podnoszone w poprzedniej Decyzji Prezydium KK.

Z kolei na jednoznacznie negatywną ocenę zasługuje fakt, że po raz kolejny ustawodawca pozostawia niezmieniony przepis wyłączający prawo do strajku w administracji publicznej. Projektowany art. 24 ust. 4 przewiduje, że prawo do strajku nie przysługuje pracownikom zatrudnionym w organach władzy państwowej, administracji rządowej i samorządowej, sądach oraz prokuraturze. Na marginesie należy zauważyć, że przepis powinien przewidywać, że chodzi o zatrudnionych w urzędach obsługujących organy władzy państwowej, a nie „w organach władzy państwowej”.

Komitet Ekspertów do spraw stosowania konwencji i zaleceń MOP w swoich uwagach do konwencji 87 odniósł się do art. 19 ust. 3 ustawy o rozwiazywaniu sporów zbiorowych. Omawiany przepis stanowi powielenie obecnego przepisu. Komitet Ekspertów wskazał, iż oczekuje, że Rząd RP ustanowi procedurę, która pozwoli ustalić, którzy pracownicy wskazanych organów wykonują władzę w imieniu Państwa i z tego powodu można w odniesieniu do nich ograniczyć prawo do strajku. W literaturze prawa pracy wskazuje się, że polskie prawo pozostaje w sprzeczności ze standardami międzynarodowymi w tym zakresie (zob. P. Grzebyk, Od rządów siły do rządów prawa. Polski model prawa do strajku na tle standardów unijnego i międzynarodowego prawa pracy, Warszawa 2019, s. 180-181). Należy również przypomnieć, że w sprawie obecnego art. 19 ust. 3 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych został też skierowany wniosek do Trybunału Konstytucyjnego (K 23/14).

Z zadowoleniem należy przyjąć usunięcie wskazywanego w poprzedniej opinii Prezydium KK błędu, jakim był brak wskazania terminu dla pracodawcy na udzielenie informacji o liczbie osób wykonujących pracę zarobkową w zakładzie pracy (aktualny art. 25 ust. 5 projektu). Wydaje się przy tym, że termin ten może zostać skrócony, jako że trudno wyobrazić sobie, ażeby pracodawca nie miał w każdym momencie dokładnych danych o poziomie zatrudnienia.

Z drugiej strony nie uległa zmianie treść art. 25 ust. 7 (dawniej art. 24 ust. 7) co do  tórego należy ponownie zgłosić postulat, o zwiększenie jego szczegółowości, np. tak żeby wprowadzał jednoznaczną regułę, że udział w referendum nie będzie traktowany jako czas niewykonywania pracy, jeżeli nie przekracza to niezbędnego minimum.

Również bez zmian pozostała regulacja przewidująca, że warunkiem przeprowadzenia głosowania w sprawie ogłoszenia strajku jest uczestniczenie w nim co najmniej jednej organizacji związkowej reprezentatywnej, która sporządziła protokół rozbieżności. Nie do końca jasne jest sformułowanie „warunkiem jest uczestniczenie „w nim” organizacji reprezentatywnej”, co może budzić wątpliwości interpretacyjne w praktyce.

Co do samego głosowania aktualna wersja projektu utrzymuje wprowadzone w poprzednim projekcie rozwiązanie, w myśl którego głosowanie w sprawie ogłoszenia strajku przeprowadza się w terminie 30 dni od dnia sporządzenia protokołu rozbieżności z postępowania mediacyjnego. Jest to przepis ograniczający możliwość wcześniejszego przeprowadzenia referendum. Warto również zauważyć, że projektowany art. 27 ust. 1 należy ocenić jako rozwiązanie niekorzystne z punktu widzenia realizacji interesów pracowniczych. Obecnie referendum można organizować dużo wcześniej, właściwie od początku sporu.
Jest to narzędzie, które pozwala stronie związkowej z wyprzedzeniem zbadać nastroje załogi, a także wykazać pracodawcy poziom jej determinacji, co może ułatwiać zakończenie sporu na którymś z etapów niekonfliktowych.

Praktyka prowadzonych sporów uwydatniła w ostatnim czasie jak bardzo istotna, w kontekście przeprowadzenia referendum jest kwestia możliwości dotarcia przez stronę związkową do zatrudnionych. O ile w przypadku pracodawców, których funkcjonowanie daje możliwość fizycznego zebrania głosów od wszystkich zatrudnionych (np. wówczas, gdy mówimy o zakładzie pracy zlokalizowanym w jednym miejscu) nie stanowi to aż tak wielkiego wyzwania, o tyle wówczas gdy pracodawca funkcjonuje na dużym obszarze (w szczególności na obszarze całego kraju) jak i wówczas gdy znaczna część pracowników pracuje w trybie zdalnym lub hybrydowym zorganizowanie referendum bez wykorzystania elektronicznych form komunikacji z osobami zatrudnionymi jest właściwie niemożliwe. W związku z tym konieczne staje się wprowadzenie rozwiązań umożliwiających stronie związkowej dotarcie do zatrudnionych właśnie za pomocą komunikacji elektronicznej.

Należy z całą mocą zaakcentować, że Prezydium KK podkreśla konieczność uregulowania kwestii zapewnienia dostępu przedstawicieli pracowników, w tym związków zawodowych, do adresów poczty elektronicznej pracowników. Jest to materia na tyle istotna i doniosła, że regulacje jej dotyczące powinny obejmować całość relacji na linii związki zawodowe (a także inne przedstawicielstwa pracownicze) – pracodawcy. W pełni założenia te wyraża Stanowisko strony pracowników Zespołu problemowego ds. rozwoju dialogu społecznego RDS ws. zapewnienia dostępu przedstawicieli pracowników, w tym związków zawodowych, do adresów poczty elektronicznej pracowników, które stanowi załącznik do niniejszej decyzji.

Decyzja Prezydium KK nr 35/23 ws. opinii o Krajowym Programie Reform 2023/2024

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi do projektu Krajowego Programu Reform 2023/2024 (dalej: KPR).

Polska nie złożyła wniosku o realizację inwestycji i reform z tzw. pierwszej transzy Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększenia Odporności (KPO), a więc zakres KPR jest zbliżony do ubiegłorocznej aktualizacji. Mając na uwadze termin przedłożenia KPR do Komisji Europejskiej do końca kwietnia br. zastanawia czy planowana będzie jego zmiana i w jaki sposób, wobec zamiaru renegocjacji KPO.

1. Scenariusz makroekonomiczny
Państwa członkowskie przekazują Komisji Europejskiej aktualizację Programów Stabilności lub Konwergencji, co ma potwierdzić spójność procesów programowania reform strukturalnych i planowania budżetowego. Mając powyższe na uwadze Prezydium KK NSZZ „Solidarność” od wielu lat domaga się uzupełnienia scenariusza makroekonomicznego na etapie opiniowania KPR, a przynajmniej przedstawienia go na posiedzeniu Zespołu ds. semestru europejskiego.

2. Odpowiedź na wyzwania
A.4.1. Efektywne instytucje na rynku pracy
Brak jest kluczowych elementów/rozwiązań reformy w części opisowej, natomiast w części Najważniejsze działania w perspektywie roku (strategia wdrażania) wskazuje się na przełom roku 2022/2023 na wejście w życie ustawy dot. PSZ (Publiczne służby zatrudnienia) i rynku pracy. Projekt ustawy nie został jeszcze skierowany do prac parlamentarnych, więc dotrzymanie terminu na przełomie roku2022/2023 jest już niemożliwe. Ponadto należy unikać skrótów takich jak np. PSZ, co w całym dokumencie zdarza się wielokrotnie.
A4.2. Wsparcie programów dofinansowania miejsc opieki nad dziećmi w wieku 0-3 lat
Stworzenie norm jakości opieki nad dziećmi wydaje się działaniem pozornym, gdyż dzisiejsze rozwiązania prawne tworzą te normy – ustawa o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U.2023.204). Należy przypomnieć, że w związku z potrzebą rozwoju usług opieki nad małym dzieckiem, złagodzono standardy opieki nad dziećmi do lat 3.
Rozwój opieki nad dziećmi powinien być rozwiązaniem systemowym, zapewniającym stałe finasowania podstawowych usług opieki nad dzieckiem. Program „Maluch +” jest doraźnym rozwiązaniem, którego finansowanie zależne jest od funduszy niegwarantowanych przez budżet państwa.
A.4.6. Wzrost współczynnika aktywności zawodowej poprzez rozwój opieki długoterminowej
Założone opracowanie analizy systemu opieki długoterminowej jest działaniem dalece spóźnionym. Wyzwanie zapewnienia odpowiedniego sytemu opieki długoterminowej jest problemem zdiagnozowanym w poprzednim dziesięcioleciu i dzisiaj należy wdrażać rozwiązania, a nie diagnozować stan aktualny. KPR nie odnosi się do projektowanej (jeszcze nie wdrożonej) Strategii usług społecznych na lata 2021-2040. Wydaje się, że dalsze prace nad tym dokumentem są kluczowe do wypracowania odpowiednich rozwiązań w zakresie rozwoju opieki długoterminowej, gdyż wstępna diagnoza potrzeb została właśnie w niej m.in. określona.
A.4.7. Ograniczenie segmentacji rynku pracy
Po raz kolejny zostaje przesunięty termin wejścia w życie przepisów wprowadzających obowiązek objęcia wszystkich kolejnych umów zleceń składkami na ubezpieczenie społeczne, niezależnie od osiąganych przychodów (I kwartał 2024).
A.4.4. Uelastycznienie form zatrudnienia, w tym wprowadzenie pracy zdalnej
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” ponownie wskazuje, że opisana nowelizacja kodeksu pracy wynika z transpozycji dwóch dyrektyw, co powinno być wprost zapisane w KPR, a znajduje się tylko w załączniku.
Wspieranie wysokiej jakości kształcenia i umiejętności zgodnie z potrzebami rynku pracy
W Analizie Sytuacji w obrębie wyzwania zwraca uwagę stwierdzenie, że spada odsetek absolwentów nauk przyrodniczych, technologii, inżynierii i matematyki do 20,8%. Autorzy podkreślają, że ta tendencja (spadkowa) kontrastuje z tendencją obserwowaną w UE (26.0% w UE). Zdanie budzi wątpliwości i powstaje pytanie czy w UE następuje wzrost czy spadek odsetka absolwentów. Różnica nie jest tak znacząca aby mówić o „kontraście”.
F2.1 Usprawnienie procesu stanowienia prawa
Z ubolewaniem odnotowujemy, że po roku od zapowiedzi nadal oczekujemy na realizację zaleceń dot. zapewnienia skutecznych konsultacji publicznych i zaangażowania partnerów społecznych w proces kształtowania polityki (CSR3 2019 i CSR4 2020) poprzez podniesienie jakości stanowionego prawa i uchwalenie nowelizacji Regulaminów Sejmu, Senatu i Rady Ministrów, która wprowadzi obowiązkową ocenę skutków i konsultacje społeczne projektów ustaw zgłaszanych przez posłów i senatorów. Umożliwi to ukrócenie praktyki stosowania procedury przyspieszonej do przypadków dokładnie określonych i wyjątkowych.
Proponowany obowiązek ogłaszania ujednoliconego tekstu aktu prawnego niezwłocznie po jego nowelizacji pozwoli na łatwiejsze poruszanie się w przepisach. Pozytywnie oceniamy rezygnację z pomysłu tłumaczenia istotnych aktów prawnych z wykorzystaniem narzędzi do automatycznego tłumaczenia, o co wnosiło Prezydium KK.
Budowa aplikacji mobilnych dla klientów ZUS
Nie zostały określone wydatki do poniesienia w 2023, co należy uzupełnić.
D1.1.2 Zwiększenie efektywności, dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych
W KPR na stronie 58 znajduje się następujące zdanie: Działania mające na celu rozpoczęcie wdrażania projektów w ramach inwestycji D.1.1.2 KPO (uwarunkowanie uruchomieniem KPO) Prezydium KK wnosi o szczegółową informację czy zastrzeżenie w nawiasie odnosi się do wszystkich projektów w ramach KPO.
W ramach tzw. Odwróconej Piramidy Świadczeń w I-III kwartale 2023 r przewiduje się organizację warsztatów strategicznych. W celu działania nie odnajdujemy informacji o ich tematyce, co należy uzupełnić.

3. Realizacja celów zrównoważonego rozwoju
SDG 7, SDG 13
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko w zakresie transformacji energetycznej. Związek skłania się ku jak największej dywersyfikacji OZE z wykorzystaniem lokalnych i krajowych możliwości i idei.
Z punktu widzenia Prezydium KK, rzuca się w oczy brak konkretnych programów tworzenia nowych, trwałych i godnych miejsc pracy w miejsce tych utraconych w wyniku transformacji, a przecież jest to jedno z podstawowych założeń tzw. sprawiedliwej transformacji. Dokument nie szacuje kosztów społecznych transformacji energetycznej i nie przygotowuje społeczeństwa na kolejne wzrosty cen energii. Jako związek zawodowy widzimy konieczność współdziałania nie tylko na etapie oceny i rzetelnej konsultacji projektu, ale przede wszystkim na etapie wprowadzania zapisów w życie (z opinii do KPO).
SDG 9
Prezydium KK nadal pozytywnie odnosi się do Programu Rozwijania potencjału administracji publicznej w celu wspierania działań na rzecz SDG’s i zrównoważonego rozwoju, ale budowanie tego potencjału i utrzymanie odpowiedniego poziomu usług publicznych nie będzie możliwe wobec niskich wzrostów wynagrodzeń w sferze finansów publicznych szczególnie w okresie wysokiej inflacji.

4. Załączniki
Załącznik 1 ( Zalecenia Rady dla Polski zwane dalej CSR)
CSR 1 cz.2
Prezydium KK wnioskuje o włączenie partnerów społecznych w ocenę REPower EU.
CSR 1 cz.3
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podtrzymuje wniosek zgłoszony na posiedzeniu Zespołu ds. Semestru Europejskiego o zorganizowanie spotkania z udziałem Ministerstwa Finansów w sprawie reformy zarządzania gospodarczego oraz domaga się informacji na temat stanowiska rządu na temat projektowanej reformy.
CSR 5 cz.2
Z opisu wynika, że trwają prace w sprawie ustalenia możliwości i zakresu zmian w Regulaminie Sejmu i Senatu. Rada Dialogu Społecznego rozważa przyjęcie Stanowiska strony pracowników i strony pracodawców poprzedzone spotkaniem z Marszałkami Sejmu i Senatu RP, celem przyspieszenia prac nad zmianami Regulaminów.
Załącznik 2 Realizacja KPO
W załączniku 2 realizacja KPO (na podstawie bazy Fenix) znajduje się informacja o stanie realizacji reform lub inwestycji.
Prezydium KK zwraca się o wyjaśnienie użytych pojęć: „opóźniony”, „niezrealizowany” w kontekście przeprowadzenia i sfinansowania w ramach KPO określonych działań i reform.
Załącznik 3 Działania KPR odnoszące się do zasad Europejskiego Filara Praw Socjalnych
Równe szanse: KPR w zakresie wyrównywania szans nie odnosi się do sytuacji pracowników zatrudnionych za pośrednictwem platform, pomimo że w Polsce może dotyczyć to kilkuset tysięcy osób. Prace nad dyrektywą w sprawie poprawy warunków pracy za pośrednictwem platform internetowych powinny być sygnałem do rozpoczęcia prac nad odpowiednim zabezpieczeniem pracowników wykonujących w taki sposób pracę. Tym bardziej, że dotyczy ona w większości ludzi młodych, ale także cudzoziemców w Polsce. Rozwiązania powinny chronić ich nie mniej niż inne osoby pracujące.

Inne
W KPR 2022/23 zaplanowano przeprowadzenie badania dotyczącego potencjalnej roli jednolitej umowy o pracę w celu zwiększenia elastyczności i bezpieczeństwa na polskim rynku pracy. Prezydium KK w ramach konsultacji projektu KPR 2022/23 zgłosiło krytyczne uwagi do koncepcji jednolitej umowy o pracę oraz braku zaangażowania partnerów społecznych co do zakresu zleconego badania, ekspertyzy.
Niestety ani zakres badania, ani raport nie zostały przedstawione Radzie Dialogu Społecznego ani partnerom społecznym. O jego zleceniu i ukończeniu dowiadujemy się po raz pierwszy, co podważa cel przygotowywania tego typu ekspertyz.
Zgodnie z podaną w KPR informacją sporządzony został „Raport dotyczący potencjalnej roli jednolitej umowy o pracę dla wprowadzenia nowej elastyczności i bezpieczeństwa na polskim rynku pracy”, który potwierdza negatywne stanowisko Związku (strony 78-79).

Realizacja projektów
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” aktualnie realizuje projekt w ramach działania współfinansowanego ze środków grantu kaskadowego pt. „Trade Unions for a fair Recovery: Strengthening the role of trade unions in mitigating the impact of the COVID-19 crisis” („Związki zawodowe na rzecz sprawiedliwego ożywienia gospodarczego: Wzmocnienie roli związków zawodowych w łagodzeniu skutków kryzysu związanego z COVID-19 – ETUC project 2021-11).

Statut NSZZ „Solidarność”

JEDNOLITY TEKST STATUTU NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”,

PO WPROWADZENIU ZMIAN UCHWALONYCH PRZEZ

XXX KRAJOWY ZJAZD DELEGATÓW NSZZ „Solidarność”

W DNIU 27 MAJA 2022 ROKU

 

PREAMBUŁA

 

Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” powołany w Polsce w wyniku protestu robotniczego i utworzony na podstawie porozumienia zawartego dnia 31 sierpnia 1980 r. w Gdańsku pomiędzy Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym a Komisją Rządową, opierając swoje działania na gruncie etyki chrześcijańskiej i katolickiej nauki społecznej, prowadzi działalność w zakresie obrony godności, praw i interesów pracowniczych członków Związku oraz realizacji ich potrzeb materialnych, społecznych i kulturalnych.

 

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Niezależność Związku, nazwa, siedziba, terytorialny zakres działania

§1

  1. Statut niniejszy określa cele i zasady działania oraz strukturę organizacyjną Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, zwanego dalej Związkiem.
  2. Nazwa i znak graficzny „Solidarność” stanowią wyłączną własność Związku i podlegają ochronie prawnej.

§2

  1. Terenem działania Związku jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej.
  2. Związek działa także poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej u pracodawców, do których stosuje się przepisy prawa polskiego.
  3. Związek może prowadzić działalność u innych pracodawców poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeśli umowy międzynarodowe to przewidują.

§3

Siedzibą Związku i jego władz ogólnokrajowych jest Gdańsk.

§4

Związek w swojej działalności statutowej jest niezależny od pracodawców, administracji państwowej, samorządu terytorialnego, organizacji politycznych oraz innych organizacji.

 

Podmiotowy zakres działania

§5

  1. Związek zrzesza pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (także spółdzielczej umowy o pracę), a w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych zatrudnionych na podstawie członkostwa (wyboru, powołania, mianowania), jak również uczniów przyzakładowych szkół zawodowych świadczących pracę na rzecz zakładu pracy lub pobierających naukę zawodu, osoby wykonujące pracę nakładczą, osoby wykonujące prace na podstawie umowy agencyjnej, a także osoby czerpiące środki utrzymania z pracy wykonywanej na innej podstawie prawnej niż stosunek pracy. Członkami Związku mogą być także bezrobotni, emeryci i renciści oraz osoby odbywające zastępczą służbę wojskową. Utrata zatrudnienia, a także powołanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej nie oznaczają utraty członkostwa.
  2. Osobom, które w sposób szczególny zasłużyły się dla Związku, a które nie mają uprawnień do zrzeszania się w nim, Krajowy Zjazd Delegatów może nadać członkostwo honorowe Związku w oparciu o regulamin przedstawiony przez Komisję Krajową i zatwierdzony przez Krajowy Zjazd Delegatów.

 

Cele i zadania Związku

§6

Celem Związku jest obrona godności, praw i interesów pracowniczych (zawodowych i socjalnych) członków Związku, a w szczególności:

  1. zabezpieczanie praw pracowniczych w zakresie wykonywanej pracy zawodowej, wynagrodzenia, warunków socjalno-bytowych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy,
  2. przeciwdziałanie zjawisku bezrobocia i pomoc członkom Związku pozostającym bez pracy,
  3. dążenie do zapewniania pracownikom warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych,
  4. ochrona interesów zdrowotnych, materialnych, socjalnych i kulturalnych członków Związku oraz ich rodzin,
  5. podejmowanie działań w duchu dialogu społecznego, zmierzających do zharmonizowania interesów pracodawcy z interesami pracowników,
  6. wpływanie na kształt polityki gospodarczej i społecznej,
  7. szerzenie zasad demokracji i występowanie w obronie uniwersalnych wartości humanitarnych,
  8. kształtowanie aktywnej postawy działania dla dobra Ojczyzny,
  9. działanie na rzecz osób niepełnosprawnych i potrzebujących szczególnej troski,
  10. umacnianie rodziny oraz ochrona życia rodzinnego,
  11. współpraca z organizacjami międzynarodowymi w zakresie solidarnej obrony interesów pracowniczych i respektowania praw człowieka,
  12. ochrona i promocja kultury oraz szeroko pojętej edukacji,
  13. podejmowanie działań na rzecz ochrony naturalnego środowiska człowieka,
  14. reprezentowanie interesów pracowniczych na forum międzynarodowym,
  15. podejmowanie działań na rzecz ubezpieczania członków Związku,
  16. wspieranie organizowania wypoczynku dla członków Związku i ich rodzin,
  17. dofinansowanie podmiotów, w których Związek posiada 100% udziałów lub akcji, zajmujących się organizacją wypoczynku.

§7

Związek realizuje swoje cele między innymi poprzez:

  1. reprezentowanie swoich członków przed sądami, wobec pracodawców, władz i organów administracji państwowej, samorządu terytorialnego oraz organizacji i instytucji społecznych,
  2. zawieranie i rozwiązywanie układów zbiorowych pracy oraz innych porozumień z pracodawcami,
  3. organizowanie i kierowanie akcjami protestacyjnymi, do strajku włącznie, w przypadku naruszenia interesów pracowniczych,
  4. udzielanie pomocy prawnej i podejmowanie interwencji w sprawach dotyczących zakresu działania Związku,
  5. sprawowanie kontroli nad przestrzeganiem prawa pracy oraz sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów, a także zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, podejmowanie przewidzianych prawem działań w przypadku występowania zagrożeń dla życia i zdrowia pracowników oraz zapewnianie okresowej kontroli stanowisk pracy,
  6. tworzenie funduszy celowych, w tym strajkowego, szkoleniowego, eksperckiego, rozwoju Związku, pomocy niepełnosprawnym, pomocy bezrobotnym oraz funduszu związanego z organizowaniem i wspieraniem sportu, turystyki, rekreacji i wypoczynku,
  7. opiniowanie i inicjowanie projektów aktów prawnych z zakresu objętego zadaniami związków zawodowych, prowadzenie działalności badawczej w celu przygotowania opinii Związku wiążących się z jego działalnością,
  8. szkolenia związkowe i przekwalifikowania zawodowe,
  9. tworzenie podmiotów dla prowadzenia działalności gospodarczej w celu uzyskania środków na realizację zadań statutowych,
  10. powoływanie agend dla realizacji zadań statutowych,
  11. współdziałanie z organami władzy, administracji państwowej i samorządu terytorialnego w zakresie wynikającym z przepisów prawa,
  12. udział w działalności organizacji międzynarodowych,
  13. inicjowanie i organizowanie samopomocy członków Związku,
  14. udzielanie pomocy materialnej członkom Związku,
  15. podejmowanie starań mających na celu zapewnienie członkom Związku i ich rodzinom odpowiedniego udziału w świadczeniach z funduszu socjalnego i innych funduszy pracodawcy,
  16. współudział w tworzeniu i działaniu funduszy emerytalnych i różnych form ubezpieczeń,
  17. informowanie członków o działaniach Związku oraz prowadzenie działalności prasowej, wydawniczej i innej medialnej,
  18. współdziałanie ze służbą zdrowia na rzecz ochrony zdrowia pracowników i ich rodzin,
  19. z prowadzenie badań nad warunkami życia ogółu pracowników, w szczególności nad poziomem kosztów utrzymania,
  20. popieranie inicjatyw w zakresie usprawnienia gospodarki, rozwoju kultury, oświaty, nauki i postępu technicznego,
  21. przeciwdziałanie przyczynom i skutkom patologii społecznej,
  22. prowadzenie działalności oświatowo – kulturalnej,
  23. organizowanie i wspieranie działań na rzecz rekreacji, sportu i turystki,
  24. prowadzenie różnych form działalności charytatywnej,
  25. prowadzenie ubezpieczania członków Związku.

ROZDZIAŁ II

CZŁONKOSTWO ZWIĄZKU

Zasady ogólne

§8

  1. Członkostwo w Związku możliwe jest tylko poprzez przynależność do organizacji zakładowej lub międzyzakładowej – z zastrzeżeniem postanowień § 10 ust. 4. W przypadku osób pozostających w stosunku pracy, członkostwo w Związku może być realizowane tylko poprzez przynależność do organizacji zakładowej lub międzyzakładowej działającej u pracodawcy, u którego ta osoba jest zatrudniona.
  2. Każdy członek Związku może należeć wyłącznie do jednej organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, niezależnie od liczby tytułów uprawniających do członkostwa w Związku.
  3. Członek Związku nie może należeć do innego związku zawodowego zarejestrowanego w Polsce. Nie dotyczy to przynależności do NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”.

 

Nabycie członkostwa

§9

  1. Członkostwo Związku nabywa się:
    1) z chwilą rejestracji organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, na podstawie uchwały o utworzeniu organizacji, członkostwo  nabywają osoby podejmujące tę uchwałę,
    2) z chwilą przyjęcia deklaracji członkowskiej uchwalą komisji zakładowej lub międzyzakładowej. Komisja zakładowa lub międzyzakładowa podejmuje uchwałę w  sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia w poczet członków organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, której jest władzą, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty założenia deklaracji przez kandydata na członka. Odmowa przyjęcia w poczet członków wymaga pisemnego uzasadnienia.
  1. Komisja zakładowa lub międzyzakładowa może scedować uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, na władzę wykonawczą niższej jednostki organizacyjnej, a także na prezydium komisji zakładowej lub międzyzakładowej, jeżeli takie zostało utworzone.
  2. Od uchwały o odmowie przyjęcia w poczet członków zainteresowanemu kandydatowi przysługuje prawo wniesienia odwołania do właściwego zarządu regionu w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania na piśmie tej uchwały wraz z uzasadnieniem.
  3. W razie niepodjęcia uchwały przez komisję zakładową lub międzyzakładową w terminie określonym w ust. 1 pkt 2, kandydatowi na członka przysługuje prawo wniesienia odwołania bezpośrednio do zarządu regionu, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia bezskutecznego upływu tego terminu.
  4. Zarząd regionu jest zobowiązany do podjęcia decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 3 i 4, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania lub na najbliższym posiedzeniu zarządu regionu. Decyzja zarządu regionu w sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia w poczet członków Związku jest ostateczna.
  5. Do rozpatrywania odwołań, o których mowa w ust. 3 i 4 zarząd regionu może upoważnić swoje Prezydium.

 

Zachowanie członkostwa w przypadku zmiany pracodawcy.

Zmiana przynależności do podstawowych jednostek organizacyjnych Związku.

§10

1) Uchylony.
2) Uchylony.
3) Uchylony.
4) Członek Związku, który utracił prawo przynależności do dotychczasowej organizacji zakładowej i międzyzakładowej lub z niej wystąpił, a chce kontynuować członkostwo w Związku, przystępuje do innej zakładowej lub międzyzakładowej organizacji, w stosunku do której przysługuje mu prawo przynależności, zgodnie z zastrzeżeniem postanowień § 8 ust. 1 i 2 oraz § 19 ust. 2, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od utraty prawa przynależności lub wystąpienia z organizacji dotychczasowej. Po upływie powyższego terminu jego członkostwo w Związku ustaje z mocy prawa.
5) Zasady zachowania członkostwa określa uchwała Komisji Krajowej.
6) Przejście na emeryturę lub rentę oraz utrata zatrudnienia nie powodują ustania członkostwa w dotychczasowej organizacji zakładowej lub międzyzakładowej.

 

§11 Uchylony.

 

Zawieszenie członkostwa

§12

  1. Uchylony.
  2. Uchylony.
  3. Zasady dotyczące zawieszenia członkostwa określa uchwała Komisji Krajowej.

  

Ustanie członkostwa

§13

  1. Członkostwo Związku ustaje na skutek:
    1) wystąpienia ze Związku,
    2) pozbawienia członkostwa (wykluczenia ze Związku),
    3) skreślenia z rejestru członków,
    4) niezachowania trybu postępowania, o którym mówi § 10 ust. 4,
    5) śmierci członka Związku.
  1. Wystąpienie ze Związku następuje w formie pisemnego oświadczenia woli członka Związku, skierowanego do właściwej komisji zakładowej lub międzyzakładowej.
  2. Pozbawienie członkostwa (wykluczenie ze Związku) następuje w wyniku uchwały komisji zakładowej lub międzyzakładowej, z zastrzeżeniem ust. 3 a, podjętej na skutek poważnego naruszenia przez członka Związku postanowień Statutu, innych postanowień prawa wewnątrzzwiązkowego lub postępowania nielicującego z godnością członka Związku. Uchwała musi być podjęta w głosowaniu tajnym i wymaga pisemnego uzasadnienia. Od uchwały pozbawiającej członkostwa przysługuje prawo odwołania do zakładowego zebrania członków lub delegatów, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty doręczenia uchwały. Zakładowe zebranie członków lub delegatów może rozpatrzyć odwołanie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia wniesienia odwołania. W razie podtrzymania decyzji o pozbawieniu członkostwa lub niepodjęcia uchwały przez zakładowe zebranie członków lub delegatów w wyznaczonym terminie, odwołującemu się przysługuje prawo wniesienia odwołania do zarządu regionu, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia decyzji zakładowego zebrania członków lub delegatów albo od dnia bezskutecznego upływu terminu rozpatrzenia odwołania przez zakładowe zebranie członków lub delegatów.
    3a. Uprawnienie do podjęcia uchwały w sprawie wykluczenia członka ze Związku przysługuje również tym wewnętrznym jednostkom organizacyjnym Związku, na które organizacja zakładowa lub międzyzakładowa scedowała prawo do przyjmowania członków do Związku. Uchwała podjęta przez uprawnioną jednostkę wewnętrzną musi być przyjęta w głosowaniu tajnym i wymaga pisemnego uzasadnienia. Od uchwały pozbawiającej członkostwa przysługuje prawo odwołania do zebrania członków lub delegatów tej wewnętrznej jednostki organizacyjnej, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty doręczenia uchwały. Zebranie członków lub delegatów może rozpatrzyć odwołanie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia wniesienia odwołania. W razie podtrzymania decyzji o pozbawieniu członkostwa lub niepodjęcia uchwały przez zebranie członków lub delegatów w wyznaczonym terminie, odwołującemu się przysługuje prawo wniesienia odwołania do zarządu regionu, w którym wewnętrzna jednostka jest zarejestrowana. Jeżeli wewnętrzna jednostka organizacyjna nie jest zarejestrowana w żadnym regionie, członek  Związku odwołanie kieruje do regionu, w którym zarejestrowana jest organizacja zakładowa lub międzyzakładowa.
    Odwołanie składa się w  terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały  zebrania członków lub delegatów albo od dnia bezskutecznego upływu terminu rozpatrzenia odwołania przez zebranie członków lub delegatów.
    3b. Po zasięgnięciu opinii podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, której wewnętrzną jednostką jest jednostka dokonująca wykluczenia, zarząd regionu jest zobowiązany do podjęcia decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 3a, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania. Decyzja zarządu regionu w sprawie pozbawienia członkostwa jest ostateczna.
  3. Zarząd regionu jest zobowiązany do podjęcia decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 3, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania. Decyzja zarządu regionu w sprawie pozbawienia członkostwa jest ostateczna.
  4. Skreślenie z rejestru członków następuje z powodu zalegania z zapłatą składki związkowej należnej za co najmniej 3 miesiące, po uprzednim pisemnym wezwaniu przez komisję zakładową lub międzyzakładową do uregulowania tych należności, w terminie nie krótszym niż 30 dni.
  5. Komisja zakładowa lub międzyzakładowa ma obowiązek wysłania wezwania, o którym mowa w ust. 5, niezwłocznie po stwierdzeniu niewypełnienia obowiązku opłacania składek przez członka Związku.
  6. Nieuregulowanie przez członka Związku zaległych składek, w terminie ustalonym przez komisję zakładową lub międzyzakładową, powoduje skreślenie go z rejestru członków przez komisję zakładową lub międzyzakładową na podstawie podjętej uchwały. Komisja zakładowa lub międzyzakładowa zawiadamia zainteresowanego członka o uchwale skreślającej go z rejestru członków, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od daty jej podjęcia.
  7. Od skreślenia z rejestru członków przysługuje prawo odwołania do zarządu regionu, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od otrzymania zawiadomienia o skreśleniu. Zarząd regionu uchyla albo utrzymuje w mocy uchwałę o skreśleniu z rejestru członków. Zarząd regionu lub, w jego imieniu, prezydium – jeśli takie uprawnienie zostało mu przekazane – jest zobowiązany do podjęcia decyzji, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania. Decyzja zarządu regionu jest ostateczna.
  8. W przypadku odwołania się od uchwały pozbawiającej członkostwa, uchwała ta ulega zawieszeniu do czasu podjęcia decyzji przez zakładowe zebranie członków lub delegatów bądź przez zarządu regionu.
  9. Ilekroć w tym paragrafie mowa o zakładowym zebraniu członków lub delegatów należy przez to rozumieć również międzyzakładowe zebranie członków lub delegatów.

ROZDZIAŁ III

PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁONKÓW ZWIĄZKU

§14

1.  Członek Związku ma prawo do:

1) korzystania z pomocy Związku w obronie praw pracowniczych i obywatelskich,
2) otrzymywania pomocy, w tym finansowej, w okresie pozostawania bez pracy ze względu na prowadzoną działalność związkową,
3) wybierania i bycia wybieranym do władz Związku, z uwzględnieniem zasady równości, zgodnie z postanowieniami niniejszego Statutu i innych aktów prawa wewnątrzzwiązkowego,
4) pomocy Związku w sytuacjach losowych, zgodnie z zasadami określonymi w uchwale finansowej Krajowego Zjazdu Delegatów, o której mowa w § 69,
5) występowania z wnioskami i postulatami do władz Związku,
6) informacji o decyzjach i innych działaniach władz Związku oraz wglądu do dokumentów dotyczących jego osoby,
7) obrony w przypadku postawienia mu zarzutów w sprawach wewnątrzzwiązkowych oraz do uczestniczenia w zebraniach, na których podejmowane są decyzje dotyczące jego osoby,
8) uczestniczenia w posiedzeniach władzy stanowiącej i wykonawczej na zasadach określonych w regulaminach obrad tych władz.

2. Członek Związku zatrudniony u kilku pracodawców, objętych działaniem różnych podstawowych jednostek organizacyjnych Związku, ma prawo do obrony swoich praw wobec pracodawców przez podstawowe jednostki organizacyjne Związku działające u tych pracodawców.

§15

Członek Związku jest zobowiązany:

1) przestrzegać postanowień Statutu i uchwał władz Związku oraz regularnie płacić składki członkowskie,
2) brać udział w życiu związkowym,
3) uczestniczyć w zebraniach w jednostkach organizacyjnych Związku, do których należy oraz w posiedzeniach władz Związku, do których został wybrany, a w szczególności w zebraniach sprawozdawczo-wyborczych,
4) solidarnie uczestniczyć w akcjach podejmowanych przez Związek i powstrzymywać się od nieakceptowanego przez Związek udziału w akcjach organizowanych przez inne związki zawodowe,
5) nie podejmować czynów, które naruszają dobre imię Związku.

 

ROZDZIAŁ IV

STRUKTURA ORGANIZACYJNA ZWIĄZKU

Zagadnienia ogólne

§16

  1. Związek jest zorganizowany na zasadzie terytorialno – branżowej.
  2. Terytorialnymi jednostkami organizacyjnymi Związku są organizacje zakładowe, międzyzakładowe i regiony oraz jednostki tworzone na mocy postanowień § 23.
  3. Branżowymi jednostkami organizacyjnymi Związku są krajowe i regionalne sekretariaty branżowe oraz krajowe, międzyregionalne i regionalne sekcje branżowe.
  4. Ponadto mogą być tworzone, na mocy postanowień § 30, problemowe jednostki organizacyjne Związku, w tym zawodowe.

§17

Związek posiada osobowość prawną. Ponadto osobowość prawną posiadają: organizacje zakładowe, organizacje międzyzakładowe, organizacje podzakładowe, regiony, krajowe sekretariaty branżowe, Krajowy Sekretariat Emerytów i Rencistów, Krajowa Sekcja Morska Marynarzy i Rybaków.

§18

  1. Jednostka organizacyjna Związku, której władza jest jednocześnie organem rejestrującym, pełni wobec zarejestrowanej przez siebie jednostki organizacyjnej Związku funkcję nadzorczą, koordynuje jej działalność oraz podejmuje wiążące ją decyzje, a także może dokonać jej wyrejestrowania, zgodnie z postanowieniami § 31.
  2. Krajowy sekretariat branżowy koordynuje działalność należących do niego krajowych sekcji branżowych.


Terytorialne jednostki organizacyjne Związku

§19

  1. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Związku są: zakładowe organizacje koordynacyjne, organizacje zakładowe i organizacje międzyzakładowe z zastrzeżeniem postanowień ust.2
  2. U jednego pracodawcy może działać tylko jedna podstawowa jednostka organizacyjna Związku.
  3. Organizacją zakładową, z uwzględnieniem postanowień ust.6, jest jednostka organizacyjna Związku zrzeszająca pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy, bez względu na wykonywany przez nich zawód oraz osoby nie pozostające w stosunku zatrudnienia, a będące członkami tej organizacji zgodnie z zasadami  określonymi w Rozdziale II.
  4. Organizacją międzyzakładową jest organizacja, która zrzesza osoby, o których mowa w ust. 3, i swoim zasięgiem działania obejmuje co najmniej dwóch pracodawców z danego regionu. W szczególnych sytuacjach, na wniosek zainteresowanych zarządów regionów Komisja Krajowa, może wyrazić zgodę organizacji międzyzakładowej na rozszerzenie swojego zasięgu działania na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację. Szczegółowe zasady oraz tryb podejmowania decyzji w tej sprawie określa uchwała Komisji Krajowej.
  5. Organizacją międzyzakładową jest również terenowa organizacja Związku – nie mająca swojej siedziby u żadnego z pracodawców – zrzeszająca osoby zatrudnione u pracodawców z danego terenu lub branży, nieobjętych działaniem innej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku. Ponadto organizacją międzyzakładową jest organizacja, która zrzesza wyłącznie osoby niepozostające w stosunku pracy. Zasady tworzenia terenowych organizacji Związku oraz wyboru ich władz wykonawczych określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów, który może to uprawnienie scedować na Komisję Krajową.
  6. Zakładowa organizacja koordynacyjna może być tworzona u pracodawcy powstałego w wyniku połączenia pracodawców objętych dotychczas zakresem działania różnych podstawowych jednostek organizacyjnych Związku. Rejestr zakładowych organizacji koordynacyjnych prowadzi Komisja Krajowa. Szczegółowe zasady rejestracji i funkcjonowania zakładowych organizacji koordynacyjnych określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów, który może to uprawnienie scedować na Komisję Krajową.
  7. Organizacje zakładowe i międzyzakładowe tworzą, w miarę potrzeby, niższe jednostki organizacyjne Związku. Niższymi jednostkami organizacyjnymi Związku są w szczególności: organizacje wydziałowe, oddziałowe, koła oraz organizacje podzakładowe. Organizacje podzakładowe rejestrowane są przez region, na terenie którego prowadzą działalność.
  8. Uchylony.

§20

  1. Pracownicy zatrudnieni u danego pracodawcy, chcący utworzyć organizację zakładową, tworzą tymczasową komisję zakładową. Zadaniem tymczasowej komisji zakładowej jest doprowadzenie do zarejestrowania organizacji zakładowej przez właściwy terytorialnie zarząd regionu.
  2. Organizacja terenowa jest tworzona zgodnie z ustaleniami zawartymi w uchwale Krajowego Zjazdu Delegatów, o której mowa w § 35 ust. 7.
  3. Po zarejestrowaniu organizacji zakładowej, tymczasowa komisja zakładowa pełni funkcje komisji zakładowej do czasu wyboru statutowych władz tej organizacji. Wybory statutowych władz przeprowadza się w ciągu 6 miesięcy od daty zarejestrowania danej organizacji.
  4. Ustępy 1 i 3 stosuje się odpowiednio do tworzenia organizacji międzyzakładowej, z uwzględnieniem § 19 ust. 4 i 5.

§21

  1. Zasady łączenia i podziału jednostek organizacyjnych określa uchwała Komisji Krajowej, z tym, że majątek organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, która utraciła status podstawowej jednostki organizacyjnej Związku i następnie została zarejestrowana jako organizacja podzakładowa, pozostaje przy niej w całości.
  2. Uchylony.

§22

  1. Region tworzą organizacje zakładowe i międzyzakładowe, których teren działania lub siedziba znajduje się w obszarze działania regionu, a także niższe jednostki organizacyjne organizacji zakładowych i międzyzakładowych, o których mowa w § 24.
  2. Zasięg działania regionu obejmuje obszar spójny, którego granicę określają granice powiatów wchodzących w jego skład.
  3. Zasady tworzenia i funkcjonowania regionów określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów.
  4. Decyzję o utworzeniu i zarejestrowaniu regionu, określeniu jego obszaru działania, zmianie obszaru działania regionu oraz o wyrejestrowaniu regionu podejmuje Komisja Krajowa.
  5. Rejestr regionów prowadzi Komisja Krajowa.

§23

Zarząd regionu dokonuje, w oparciu o zasady określone w uchwale Komisji Krajowej, podziału regionu na oddziały i ich organom przedstawicielskim ma prawo przekazać część swoich kompetencji, zgodnie z zasadami określonymi w uchwalonym przez zarząd regulaminie.

§24

Organizacja wydziałowa, oddziałowa i podzakładowa obejmująca swym działaniem część zakładu pracy znajdującą się na terenie regionu innego niż region rejestrujący organizację zakładową lub międzyzakładową – na wniosek jej komisji zakładowej lub międzyzakładowej – może być zarejestrowana przez zarząd regionu, na terenie którego prowadzi działalność związkową. Zasady działania, warunki i tryb rejestracji takich organizacji określa uchwała Komisji Krajowej.


Branżowe jednostki organizacyjne Związku

§25

Zasady tworzenia i rejestracji branżowych jednostek organizacyjnych Związku określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów z uwzględnieniem postanowień § 16 ust. 3 i §§ 26, 27, 28 i 29.

§26

  1. Rejestracji i wyrejestrowania krajowych sekretariatów branżowych i krajowych sekcji branżowych dokonuje Komisja Krajowa, na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zgodnie z zasadami określonymi w uchwale Krajowego Zjazdu Delegatów.
  2. Rejestracji i wyrejestrowania regionalnych sekretariatów branżowych oraz regionalnych i międzyregionalnych sekcji branżowych dokonuje zarząd regionu, zgodnie z zasadami określonymi w uchwale Komisji Krajowej.

§27

  1. Do sekcji branżowej mogą należeć organizacje zakładowe i międzyzakładowe, i ich niższe jednostki organizacyjne z branży odpowiadającej danej sekcji, z danego regionu.
  2. Do międzyregionalnej sekcji branżowej mogą należeć organizacje zakładowe i międzyzakładowe z danej branży, z terenu jednego województwa lub innego terenu określonego uchwałą Komisji Krajowej.
  3. Do krajowej sekcji branżowej mogą należeć sekcje branżowe, o których mowa w ustępie 1 i 2 oraz jednostki organizacyjne, o których mowa w ustępie 1, z regionów, w którym nie istnieje sekcja, o której mowa w ustępie 1 i 2 należąca do krajowej sekcji branżowej.
  4. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 1 może należeć bezpośrednio wyłącznie do jednej sekcji branżowej.

§28

  1. Decyzję o wstąpieniu do i o wystąpieniu z sekcji branżowej organizacji zakładowej albo międzyzakładowej lub niższej jednostki organizacyjnej podejmuje władza stanowiąca tej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku.
  2. Decyzję o wstąpieniu do i o wystąpieniu z branżowej jednostki organizacyjnej, sekcji branżowej, podejmuje władza stanowiąca tej sekcji.
  3. Od decyzji odmawiającej rejestracji sekcji branżowej przysługuje prawo wniesienia odwołania do władzy wykonawczej, która nie później niż 30 dni od złożenia odwołania, może podtrzymać swą decyzję większością co najmniej 2/3 głosów.
  4. Uchylony.

§29

  1. Uchylony.
  2. Krajowa sekcja branżowa należy do krajowego sekretariatu branżowego obejmującego swym zasięgiem działania jej branżę.
  3. Krajowy sekretariat branżowy jest zrzeszeniem krajowych sekcji branżowych oraz innych jednostek organizacyjnych Związku, tj.:
    1) międzyregionalnych i regionalnych sekcji branżowych, jeżeli nie istnieje krajowa sekcja danej branży,
    2) organizacji zakładowych i międzyzakładowych spełniających łącznie następujące warunki:
    a) nie istnieje krajowa sekcja danej branży,
    b) nie istnieje międzyregionalna ani regionalna sekcja branżowa obejmująca swym działaniem obszar działania danej organizacji zakładowej lub międzyzakładowej.
  4. Uchylony.

Struktury problemowe

§30

  1. Sekcje problemowe, w tym zawodowe, mogą być tworzone przy zarządzie regionu, radzie krajowego sekretariatu branżowego, radzie krajowej sekcji branżowej oraz przy Komisji Krajowej.
  2. Sekcje, o których mowa w ust. 1, rejestrowane są przez władze jednostek organizacyjnych Związku, przy których powstają. Władze te ustanawiają regulaminy działania tych sekcji, określając w nich między innymi przedmiot działania, wewnętrzną organizację oraz ich prawa i obowiązki.
  3. Do sekcji, o których mowa w ust. 1, mogą należeć wyłącznie członkowie tej jednostki organizacyjnej Związku, której władza daną sekcję zarejestrowała. Każdy członek Związku może należeć do dowolnej liczby sekcji, o których mowa w ust. 1.
  4. Sekcje, o których mowa w ust. 1, mogą łączyć się, zgodnie z zasadami określonymi w uchwale Komisji Krajowej.
  5. Ponadto ,jednostką organizacyjną w ramach struktur problemowych Związku, jest Krajowy Sekretariat Emerytów i Rencistów, który zrzesza regionalne sekcje emerytów i rencistów.

Zakończenie istnienia Związku i jego jednostek organizacyjnych

§31

Decyzję w sprawie wyrejestrowania danej jednostki organizacyjnej Związku ma prawo podjąć władza wykonawcza , która ją zarejestrowała. Szczegółowe zasady postępowania w tym zakresie określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów, który może przekazać to uprawnienie Komisji Krajowej.

§32

  1. Wyrejestrowanie danej jednostki organizacyjnej Związku może nastąpić z niżej wymienionych przyczyn:
    1) jednostka organizacyjna przestała zrzeszać odpowiednią liczbę członków określoną postanowieniami uchwały Krajowego Zjazdu Delegatów, który może przekazać to uprawnienie Komisji Krajowej,
    2) nastąpił jej podział lub połączenie z inną jednostką organizacyjną,
    3) w wyniku podjęcia uchwały, o której mowa w § 56 ust. 4, 5 i 6 oraz §§ 57 i 58,
    4) w wyniku niespełnienia wymogów, o których mowa w § 20 ust. 3,
    5) z własnej inicjatywy , zgodnie z zasadami określonymi w uchwale Krajowego Zjazdu Delegatów, który może przekazać to uprawnienie Komisji Krajowej.
  1. Władza wykonawcza Związku dokonująca wyrejestrowania danej jednostki organizacyjnej, posiadającej osobowość prawną, przed dokonaniem wyrejestrowania, wszczyna procedurę likwidacyjną, wyznaczając jednocześnie likwidatora. Zadaniem likwidatora jest zaspokojenie zobowiązań ciążących na likwidowanej jednostce, ściągnięcie wierzytelności oraz zabezpieczenie dokumentacji. Majątek pozostały po likwidowanej jednostce organizacyjnej przekazuje na rzecz jednostki organizacyjnej Związku, której władza dokonuje wyrejestrowania. Procedura ta nie ma zastosowania w przypadku określonym w postanowieniach ust. 1 pkt. 2.
  2. Zakończenie istnienia jednostki organizacyjnej Związku następuje z chwilą jej wyrejestrowania.

§33

  1. Uchwałę o rozwiązaniu Związku może podjąć wyłącznie Krajowy Zjazd Delegatów, przy czym za uchwałą musi głosować więcej niż połowa uprawnionych do głosowania. Uchwała nabiera mocy po zatwierdzeniu jej przez co najmniej 2/3 liczby zarządów regionów, zrzeszających łącznie ponad połowę członków Związku.
  2. Uchwała o rozwiązaniu Związku, o której mowa w ust. 1, określa również:
    1) postępowanie likwidacyjne Związku z zastosowaniem zasad określonych w § 32 ust. 2, stosowanych odpowiednio,
    2) sposób podziału i przeznaczenia majątku Związku,
    3) postępowanie likwidacyjne oraz sposób podziału i przeznaczenia majątku w odniesieniu do jednostek organizacyjnych Związku posiadających osobowość prawną, z uwzględnieniem zasad określonych w punkcie 1.

ROZDZIAŁ V

WŁADZE ZWIĄZKU I ORGANY PRZEDSTAWICIELSKIE

Postanowienia ogólne

§34

  1. W Związku i jego jednostkach organizacyjnych funkcjonują następujące rodzaje władz:
    1) władza stanowiąca,
    2) władza wykonawcza,
    3) władza kontrolna.
  2. Władzą stanowiącą jest:
    1) w organizacji zakładowej i międzyzakładowej – odpowiednio zakładowe lub międzyzakładowe zebranie członków lub delegatów,
    2) w zakładowej organizacji koordynacyjnej – zakładowe zebranie koordynacyjne członków lub delegatów,
    3) w regionie – walne zebranie delegatów regionu,
    4) w sekcji branżowej – walne zebranie delegatów sekcji,
    5) w sekretariacie branżowym – kongres sekretariatu,
    6) ogólnokrajową Związku – Krajowy Zjazd Delegatów,
    7) w Krajowym Sekretariacie Emerytów i Rencistów – Kongres Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów,
    8) w pozostałych jednostkach organizacyjnych są odpowiednie organy, zgodnie z postanowieniami ust. 7 oraz przepisami szczególnymi  wydanymi przez organ rejestrujący.
  3. Władzą wykonawczą jest :
    1) w organizacji zakładowej i międzyzakładowej – odpowiednio komisja zakładowa lub międzyzakładowa,
    2) w zakładowej organizacji koordynacyjnej – zakładowa komisja koordynacyjna,
    3) w regionie – zarząd regionu,
    4) w sekcji branżowej – rada sekcji,
    5) w sekretariacie branżowym – rada sekretariatu,
    6) ogólnokrajową Związku – Komisja Krajowa,
    7) w Krajowym Sekretariacie Emerytów i Rencistów – Rada Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów,
    8) w pozostałych jednostkach organizacyjnych są odpowiednie organy, zgodnie z postanowieniami ust. 7 i przepisami szczególnymi wydanymi przez organ rejestrujący.
  4. Władza wykonawcza wymieniona w ust. 3 punkty od 3 do 7 wybiera swoje prezydium. Inne władze wykonawcze mogą również wybrać swoje prezydium. Prezydium jest wybierane zgodnie z postanowieniami §§ 42 i 51 ust. 2.
  5. Władzą kontrolną jest:
    1) w organizacji zakładowej i międzyzakładowej – odpowiednio zakładowa lub międzyzakładowa komisja rewizyjna,
    2) w zakładowej organizacji koordynacyjnej – zakładowa koordynacyjna komisja rewizyjna,
    3) w regionie – regionalna komisja rewizyjna,
    4) w sekcji branżowej – komisja rewizyjna sekcji,
    5) w sekretariacie branżowym – komisja rewizyjna sekretariatu,
    6) ogólnokrajową Związku – Krajowa Komisja Rewizyjna,
    7) w Krajowym Sekretariacie Emerytów i Rencistów – Komisja Rewizyjna Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów,
    8) w pozostałych jednostkach organizacyjnych są odpowiednie organy, zgodnie z postanowieniami ust. 7 i przepisami szczególnymi wydanymi przez organ rejestrujący.
  6. W podstawowych jednostkach organizacyjnych Związku zarządem, w rozumieniu ustawy o związkach zawodowych, jest jej władza wykonawcza.
  7. W wewnętrznych jednostkach organizacji zakładowych i międzyzakładowych, o których mowa w § 19 ust. 7, władzą stanowiącą jest odpowiednio: wydziałowe, oddziałowe lub podzakładowe zebranie członków lub delegatów, władzą wykonawczą jest odpowiednio: komisja wydziałowa, oddziałowa lub podzakładowa, a władzą kontrolną jest podzakładowa komisja rewizyjna oraz – jeżeli została powołana – odpowiednio: wydziałowa lub oddziałowa. Analogiczne postanowienia dotyczą wszystkich wewnętrznych jednostek organizacji zakładowych i międzyzakładowych.

§35

  1. Władza wykonawcza i kontrolna jest wybierana przez odpowiednią władzę stanowiącą, z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 pkt. 2, 3 i 4, ust 3 pkt 2, ust. 4 pkt 2, ust. 5 pkt 2, ust. 6 pkt 2 oraz ust. 7.
  2. W skład Komisji Krajowej wchodzą:
    1) przewodniczący Komisji Krajowej,
    2) przewodniczący zarządów regionów,
    3) przewodniczący rad krajowych sekretariatów branżowych,
    4) Przewodniczący Rady Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów.
    5) pozostali członkowie Komisji Krajowej wybrani przez Krajowy Zjazd Delegatów,
    6) członkowie Prezydium KK, także w przypadku rezygnacji z funkcji wymienionych w § 35 ust. 2 p 2 – 4.
  3. W skład zarządu regionu wchodzą:
    1) przewodniczący zarządu regionu,
    2) przewodniczący władz wykonawczych regionalnych branżowych jednostek organizacyjnych i przewodniczący rady regionalnej sekcji emerytów i rencistów, zgodnie z zasadami ustalonymi przez walne zebranie delegatów regionu,
    3) pozostali członkowie zarządu regionu wybrani przez walne zebranie delegatów regionu.
  4. W skład rady krajowego sekretariatu branżowego wchodzą:
    1) przewodniczący rady krajowego sekretariatu branżowego,
    2) przewodniczący rad krajowych sekcji branżowych należących do danego krajowego sekretariatu branżowego,
    3) pozostali członkowie rady krajowego sekretariatu branżowego wybrani przez kongres sekretariatu.
  5. W skład komisji zakładowej lub międzyzakładowej wchodzą:
    1) przewodniczący komisji zakładowej lub międzyzakładowej,
    2) przewodniczący władz wykonawczych niższych jednostek organizacyjnych Związku, wchodzących w skład organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, zgodnie z zasadami ustalonymi przez zakładowe lub międzyzakładowe zebranie członków lub delegatów,
    3) pozostali członkowie komisji zakładowej lub międzyzakładowej wybrani przez zakładowe lub międzyzakładowe zebranie członków lub delegatów.
  6. W skład zakładowej komisji koordynacyjnej wchodzą:
    1) przewodniczący zakładowej komisji koordynacyjnej,
    2) przewodniczący komisji zakładowych organizacji zakładowych należących do zakładowej organizacji koordynacyjnej,
    3) pozostali członkowie zakładowej komisji koordynacyjnej wybrani przez zakładowe zebranie koordynacyjne członków lub delegatów.
  7. W skład władzy wykonawczej organizacji międzyzakładowej, o której mowa w § 19 ust. 5, wchodzą osoby wybrane, niekoniecznie spośród jej członków, na zasadach określonych w uchwale Krajowego Zjazdu Delegatów, przez właściwy zarząd regionu. Na wniosek co najmniej 1/5 członków danej organizacji, muszą być przeprowadzone wybory władz wykonawczych na ogólnie obowiązujących zasadach.

§36

  1. Kadencja każdej władzy trwa pięć lat z tym, że terminy wyborów na daną kadencję dla władz poszczególnych szczebli określa uchwała Komisji Krajowej.
    1a. W wyjątkowych przypadkach Komisja Krajowa lub odpowiednio zarząd regionu może zdecydować o wydłużeniu lub skróceniu kadencji jednostkom przez siebie rejestrowanym, nie więcej jednak niż o 4 miesiące. Wyboru na nową kadencje dokonuje się w terminach wyznaczonych przez Komisje Krajową, niezależnie od momentu pierwszego posiedzenia danej władzy w poprzedniej kadencji.
  2. Początkiem kadencji władzy jest moment rozpoczęcia pierwszego posiedzenia tej władzy w nowej kadencji. Władza wykonawcza i kontrolna jest uprawniona do odbycia swego pierwszego posiedzenia w nowej kadencji, jeżeli dokonano wyboru co najmniej połowy jej członków wybieranych przez władzę stanowiącą danej jednostki organizacyjnej. Kadencja prezydium danej władzy jest identyczna z kadencją tej władzy.
  3. Początek kadencji danej władzy jest jednocześnie momentem zakończenia poprzedniej kadencji, niezależnie od przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 1.

 

Władza stanowiąca

§37

  1. Krajowy Zjazd Delegatów jest najwyższą władzą stanowiącą w Związku.
  2. Władza stanowiąca jest najwyższą władzą w danej jednostce organizacyjnej Związku, do której zakresu działania należą wszystkie sprawy niezastrzeżone wyraźnie dla innych władz.
  3. Władza stanowiąca jest związana w swoim działaniu postanowieniami Statutu oraz postanowieniami uchwał władz Związku wyższego rzędu podjętych w zakresie ich właściwości.
  4. Posiedzenia władzy stanowiącej zwoływane są co najmniej 2 razy w kadencji.

§38

  1. Władza stanowiąca podejmuje uchwały i decyzje wiążące dla pozostałych władz danej jednostki organizacyjnej Związku oraz wszystkich władz jednostek podrzędnych w zakresie ich właściwości, z wyjątkami zastrzeżonymi w Statucie.
  2. W zakresie spraw finansowo-majątkowych władza stanowiąca podejmuje jedynie uchwały, które w sposób ramowy nakładają obowiązki w tym zakresie, a konkretne decyzje finansowe przysługują władzy wykonawczej.

§39

  1. W skład władzy stanowiącej, z wyjątkiem władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej Związku, którą tworzą wszyscy członkowie danej jednostki, wchodzą delegaci wybierani w okręgach wyborczych, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3 i 4. Sposób podziału na okręgi wyborcze oraz liczbę delegatów wybieranych w tych okręgach wyborczych określa władza wykonawcza danej jednostki.
  2. Zasady regulujące sposób przeprowadzania wyborów do władz stanowiących, z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz zasad dopuszczających zastosowanie wyborów pośrednich, określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów.
  3. W skład Krajowego Zjazdu Delegatów wchodzą delegaci wybierani przez walne zebrania delegatów regionów oraz osoby pełniące funkcje wymienione w 35 ust. 2 p. 2 – 4 oraz 6.
  4. W skład kongresu krajowego sekretariatu branżowego wchodzą delegaci wybierani przez władzę stanowiącą jednostek organizacyjnych Związku, należących do krajowego sekretariatu oraz osoby pełniące funkcje wymienione w § 35 ust. 4 pkt 2.
  5. Władza stanowiąca jednostki podrzędnej wybiera delegatów, a w wyborach pośrednich – elektorów uprawnionych do wyboru delegatów do władzy stanowiącej jednostki bezpośrednio nadrzędnej oraz do władzy stanowiącej odpowiedniej branżowej jednostki organizacyjnej, jeżeli do niej należy.

§40

  1. Do kompetencji władz stanowiących należy wybór wszystkich pozostałych władz danej jednostki organizacyjnej Związku.
  2. Władza stanowiąca ustala wewnętrzną strukturę organizacyjną danej jednostki Związku, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3 i § 23.
  3. W przypadku, gdy dana jednostka organizacyjna funkcjonuje na terenie więcej niż jednego regionu, jej władza stanowiąca, na wniosek większości członków Związku z tego regionu, w którym liczba członków tej organizacji wynosi co najmniej dziesięć osób, ma obowiązek utworzyć na terenie tego regionu organizację oddziałową. Tak utworzone wewnętrzne jednostki organizacyjne muszą zostać zarejestrowane w regionie, na terenie którego działają.


Władza wykonawcza

§41

  1. Władza wykonawcza danej jednostki organizacyjnej Związku kieruje jej działalnością i reprezentuje ją na zewnątrz Związku oraz wobec innych jednostek organizacyjnych Związku. W okresie pomiędzy posiedzeniami władzy stanowiącej władza wykonawcza podejmuje uchwały i decyzje wiążące dla wszystkich władz jednostek podrzędnych w zakresie ich właściwości, z wyjątkami zastrzeżonymi w Statucie. Władza wykonawcza dokonuje rejestracji jednostek organizacyjnych Związku względem niej podrzędnych, z zastrzeżeniem postanowień §§ 25 i 26, a także nadzoruje i koordynuje ich działalność.
  2. Władza wykonawcza danej jednostki organizacyjnej Związku prowadzi politykę finansową tej jednostki, w tym uchwala i zatwierdza wykonanie budżetu danej jednostki z tym, że zakładowa komisja koordynacyjna stosuje w tym zakresie postanowienia uchwały Krajowego Zjazdu Delegatów, o której mowa w § 19 ust. 6.
  3. Ponadto:
    1) władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej Związku reprezentuje członków Związku należących do danej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku wobec pracodawcy, zawiera zakładowe układy zbiorowe pracy na zasadach określonych przepisami prawa powszechnego oraz posiada inne uprawnienia, wynikające z tychże przepisów, a także może przekazać swoje uprawnienia komisji zakładowej (jeśli władzą wykonawczą podstawowej jednostki organizacyjnej Związku jest zakładowa komisja koordynacyjna),komisji podzakładowej, wydziałowej, oddziałowej lub komisji koła,
    2) zarząd regionu koordynuje działalność istniejących w regionie jednostek organizacyjnych Związku oraz reprezentuje Związek wobec pracodawców i ich organizacji, władz samorządowych i administracji rządowej, a także wobec innych organizacji i instytucji. Zarząd regionu zawiera ponadzakładowe układy zbiorowe pracy dla pracowników zatrudnionych na obszarze jego działania. Zarząd regionu może upoważnić do zawarcia układu zbiorowego władzę wykonawczą regionalnego sekretariatu branżowego, regionalnej i międzyregionalnej sekcji branżowej, krajowego sekretariatu branżowego, a także organ przedstawicielski, o którym mowa w § 45 ust. 3. Do reprezentowania spraw dotyczących całego województwa zarządy regionów, działające na jego terenie, tworzą organ przedstawicielski, o którym mowa w § 45 ust. 3.
    3) rada krajowej sekcji branżowej reprezentuje Związek w zakresie problematyki związanej z funkcjonowaniem danej branży wobec organizacji pracodawców oraz organów administracji państwowej, w uzgodnieniu z radą krajowego sekretariatu branżowego,
    4) rada krajowego sekretariatu branżowego reprezentuje Związek w zakresie problematyki związanej z funkcjonowaniem danej branży, wobec organizacji pracodawców i, z upoważnienia Komisji Krajowej wobec władz państwowych. Rada krajowego sekretariatu branżowego zawiera i podejmuje inne czynności dotyczące ponadzakładowych układów zbiorowych pracy w zakresie danej branży na poziomie krajowym lub upoważnia do tego odpowiednią radę sekcji,
    5) władza wykonawcza branżowej lub podstawowej jednostki organizacyjnej, z upoważnienia nadrzędnych władz Związku, opiniuje lub uzgadnia projekty aktów prawnych dotyczące danej branży lub zakładu pracy.
    6) Komisja Krajowa jest uprawniona do zawierania układów zbiorowych pracy oraz dokonywania innych czynności prawnych dotyczących układów w imieniu NSZZ „Solidarność”, a także może scedować to uprawnienie na poszczególne władze wykonawcze jednostek organizacyjnych Związku, z uwzględnieniem postanowień punktów 2 i 4.

§42

  1. Prezydium, o którym mowa w § 34 ust. 4, jest organem władzy wykonawczej.
  2. Do zadań prezydium władzy wykonawczej należy kierowanie bieżącą działalnością danej jednostki organizacyjnej Związku.
  3. Prezydium władzy wykonawczej tworzą: przewodniczący oraz osoby wybrane na jego wniosek spośród członków tej władzy, w tym jego zastępca lub zastępcy, sekretarz i skarbnik. Przewodniczący władzy wykonawczej jest jednocześnie przewodniczącym prezydium tej władzy.
  4. Funkcji sekretarza i skarbnika nie można łączyć z funkcją przewodniczącego.
  5. Przewodniczący reprezentuje na zewnątrz władzę wykonawczą, z uwzględnieniem postanowień ust. 7 i 8 oraz § 46, kieruje pracami władzy wykonawczej i jej prezydium, zobowiązany jest do nadzoru i egzekwowania wykonywania obowiązków przez członków władzy wykonawczej i jej prezydium.
  6. Władza wykonawcza może scedować część swoich uprawnień na prezydium, bez możliwości dalszego ich przekazywania innym władzom Związku, z zastrzeżeniem uprawnień do wyboru członków danego prezydium oraz uprawnień i obowiązków określonych w postanowieniach §§ 28 ust. 3, 36 ust. 1, 41 ust. 2, 61 ust. 2, 71 ust. 1 i 3 oraz innych określonych w przepisach prawa ogólnego, w uchwałach Krajowego Zjazdu Delegatów i Komisji Krajowej.
  7. W jednostkach organizacyjnych Związku, posiadających osobowość prawną, czynności prawne w imieniu tych jednostek podejmuje co najmniej dwóch członków prezydium, upoważnionych do tego stosowną jego decyzją, z wyjątkiem czynności prawnych wykonywanych przez przewodniczącego władzy wykonawczej, dokonującego czynności w imieniu pracodawcy w stosunku do zatrudnianych przez jednostkę organizacyjną Związku pracowników. Do czynności związanych z zawieraniem ponadzakładowych zbiorowych układów pracy, prezydium właściwej władzy wykonawczej wymienionej odpowiednio w § 41 ust. 3 pkt 2, 4 i 6, upoważnia co najmniej dwóch członków tej władzy wykonawczej. Władza wykonawcza lub jej prezydium może upoważnić osoby spoza swego składu do zawarcia umowy, z której wynikać mogą zobowiązania finansowe do kwoty w  wysokości wyznaczonej przez tę władzę. 
  8. W przypadku, kiedy komisja zakładowa lub międzyzakładowa nie powołała prezydium, realizuje ona zadania określone w postanowieniach ust. 2 i 7, udzielając upoważnienia co najmniej dwóm swoim członkom.
  9. Komisja zakładowa i międzyzakładowa może, za zgodą zarządu regionu, upoważnić osoby spoza swego składu do dokonywania czynności w jej imieniu. W przypadku, gdy upoważnienie ma dotyczyć spraw związanych z reprezentowaniem członków Związku wobec pracodawcy lub organizacji pracodawców, a dana organizacja zakładowa należy do zakładowej organizacji koordynacyjnej, wówczas dla ważności upoważnienia niezbędna jest zgoda zakładowej komisji koordynacyjnej. Zasady postępowania upoważniające do wprowadzenia powyższej procedury określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów.

§43

Władzom wykonawczym, oprócz uprawnień i obowiązków określonych w niniejszym rozdziale, przysługują również uprawnienia i obowiązki określone w Statucie, uchwałach Krajowego Zjazdu Delegatów i uchwałach Komisji Krajowej.

 

Władza kontrolna

§44

  1. Komisja rewizyjna każdej jednostki organizacyjnej Związku kontroluje władzę wykonawczą tej jednostki i jej prezydium w zakresie działalności finansowej, zgodności działania tej władzy z postanowieniami Statutu i innych przepisów prawa wewnątrzzwiązkowego, wiążących tę władzę oraz z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.
  2. Komisja rewizyjna nadrzędnej jednostki organizacyjnej Związku może polecić dowolnej komisji rewizyjnej jednostki podrzędnej podjęcie działań kontrolnych mieszczących się w jej kompetencjach oraz zażądać przekazania odpowiednich informacji i wyjaśnień, nie później niż w terminie 1 miesiąca.
  3. Uchylony.
  4. Komisja rewizyjna danej jednostki organizacyjnej Związku ma prawo żądać zwołania posiedzenia jej władzy stanowiącej, które musi się odbyć w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od pisemnego złożenia żądania w tej sprawie, a w przypadku Krajowego Zjazdu Delegatów – w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące. Jeśli w tym terminie posiedzenie władzy stanowiącej nie odbędzie się, wówczas prawo zwołania tego posiedzenia przechodzi na komisję rewizyjną.
  5. Komisja rewizyjna ma prawo zażądać zwołania posiedzenia kontrolowanej władzy w celu przedstawienia jej wyników kontroli i wniosków pokontrolnych. Posiedzenie to powinno odbyć się nie później niż 1 miesiąc od dnia przedstawienia pisemnego żądania.
  6. Uchylony.
  7. Komisja rewizyjna, w wyniku dokonanej kontroli, formułuje ustalenia i wnioski pokontrolne, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w kontrolowanej jednostce wydaje zalecenia pokontrolne.
  8. Członek komisji rewizyjnej jest wyłączony z prac kontrolnych wobec jednostki podrzędnej Związku, której jest członkiem.
  9. Zasady funkcjonowania i szczegółowy zakres kompetencji władz kontrolnych różnych szczebli, określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów.

 

Organy przedstawicielskie

§45

  1. W organizacjach gospodarczych i innych formach organizacyjnych skupiających pracodawców zatrudniających członków Związku, komisje zakładowe i międzyzakładowe działające u tych pracodawców, mogą tworzyć wspólne organy przedstawicielskie – międzyzakładowe komisje koordynacyjne – reprezentujące je wobec organów kierowniczych tych organizacji.
  2. Międzyzakładowe komisje koordynacyjne działają zgodnie z zasadami uchwalonymi przez Komisję Krajową.
  3. Zarządy regionów, działające na terenie jednego województwa, tworzą, zgodnie z zasadami określonymi w uchwale Komisji Krajowej, organ przedstawicielski będący ich wspólną reprezentacją wobec pracodawców i ich organizacji, władz samorządowych i administracji rządowej, a także wobec innych organizacji i instytucji w sprawach dotyczących całego województwa.
  4. Zasady dotyczące podejmowania czynności związanych z zawieraniem układów zbiorowych pracy przez organ, o którym mowa w § 45 ust. 3, określa uchwała Komisji Krajowej z tym, że do zawarcia układu zbiorowego pracy musi być upoważnionych co najmniej dwóch członków tego organu.

§46

Władza wykonawcza może ustanowić swoich przedstawicieli do określonych czynności, nadając im stosowne kompetencje.

Warunki pełnienia funkcji związkowych

§ 47

  1. Członkiem władzy jednostki organizacyjnej Związku może być tylko członek danej jednostki, z wyjątkiem przypadku określonego w § 35 ust. 7.
  2. W danej jednostce organizacyjnej Związku, oprócz pełnienia funkcji członka władzy stanowiącej, można być członkiem tylko jednej z następujących władz: wykonawczej lub kontrolnej.
  3. Funkcji związkowych w podstawowej jednostce organizacyjnej Związku działającej u danego pracodawcy, w tym w jej wewnętrznych jednostkach organizacyjnych, nie mogą pełnić:
    1) pracodawca,
    2) osoba zarządzająca zakładem pracy,
    3) osoba upoważniona w imieniu pracodawcy do nawiązywania lub rozwiązywania stosunku pracy.
  4. Funkcji związkowych na poziomie ponadzakładowym, z wyjątkiem funkcji delegata do władzy stanowiącej, nie mogą pełnić osoby wymienione w ust. 3 pkt 1 i 2, z zastrzeżeniem postanowień ust. 9.
  5. Funkcji związkowych, z wyjątkiem funkcji delegata do władzy stanowiącej, nie można łączyć z mandatem posła i senatora.
  6. Funkcji związkowych nie można łączyć z kierowniczymi stanowiskami w organach władzy i administracji państwowej i samorządowej oraz we władzach innych instytucji pełniących funkcje publiczne. Wykaz tych stanowisk określa uchwała Komisji Krajowej. 
  7. Funkcji związkowych nie można łączyć z kierowniczą funkcją w organach organizacji politycznych.
  8. Funkcją związkową, o której mowa w niniejszym paragrafie, jest członkostwo we wszystkich władzach Związku oprócz członkostwa we władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej Związku, którą tworzą wszyscy członkowie danej jednostki. Nie istnieje ograniczenie w pełnieniu funkcji delegata wchodzącego w skład władzy stanowiącej regionalnych i krajowych jednostek organizacyjnych Związku, wynikające z ograniczeń związanych z zajmowanym stanowiskiem w zakładzie pracy.
  9. Zakaz łączenia funkcji, określony w postanowieniach ust. 4, nie dotyczy osób dokonujących czynności w imieniu pracodawcy lub zarządzających zakładem pracy w strukturach organizacyjnych Związku oraz zatrudniających pracowników w podmiotach tworzonych lub współtworzonych przez Związek bądź jednostkę organizacyjną Związku. Powyższe zasady stosuje się także do pracodawców, w odniesieniu do których Związek lub jego jednostka organizacyjna jest podmiotem dominującym, w rozumieniu przepisów kodeksu spółek handlowych, stosowanych odpowiednio.

§48

Członek władzy wykonawczej lub kontrolnej, który utracił mandat delegata – członka władzy stanowiącej, która dokonała jego wyboru na daną funkcję, może pełnić tę funkcję do czasu podjęcia decyzji przez daną władzę stanowiącą o jego dalszym pełnieniu funkcji lub odwołaniu z pełnionej funkcji. Władza stanowiąca jest zobowiązana podjąć tę decyzję na najbliższym swoim posiedzeniu.

§49

W przypadku naruszenia zakazów określonych w postanowieniach § 47:
1) zarząd regionu stwierdza wygaśnięcie mandatu osób pełniących funkcje w podstawowych jednostkach organizacyjnych Związku oraz innych jednostkach organizacyjnych zarejestrowanych przez zarząd regionu,
2) rada krajowego sekretariatu branżowego stwierdza wygaśnięcie mandatu osób pełniących funkcje we władzach krajowych sekcji branżowych, należących do tego sekretariatu branżowego,
3) Komisja Krajowa stwierdza wygaśnięcie mandatu osób pełniących funkcje we władzach regionalnych, władzach krajowego sekretariatu branżowego, władzach Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów, zakładowej organizacji koordynacyjnej oraz w ogólnokrajowych władzach Związku.

 
Podstawowe zasady wyborcze

§50

  1. Wszystkie władze Związku pochodzą z wyborów bezpośrednich, z zastrzeżeniem postanowień §§ 35 i 39.
  2. Wybory do władz Związku odbywają się według następujących zasad:
    1) kandydatem może być członek Związku, spełniający jeden z następujących warunków:
    a) będący członkiem władzy stanowiącej, która dokonuje wyboru, spełniający wszystkie wymogi określone w uchwale Krajowego Zjazdu Delegatów, legitymujący się co najmniej sześciomiesięcznym, nieprzerwanym okresem przynależności do Związku bezpośrednio  poprzedzającym wybór powyższy okres przynależności nie dotyczy kandydatów do władz  organizacji nowotworzonych z wyjątkiem powstałych w wyniku połączenia lub podziału organizacji już istniejących.
    Zarząd regionu może wyrazić zgodę na kandydowanie do władz podstawowej jednostki organizacyjnej Związku oraz jej wewnętrznych jednostek organizacyjnych osób niespełniających warunku sześciomiesięcznego, nieprzerwanego okresu przynależności do Związku bezpośrednio poprzedzającego wybór. Decyzja zarządu regionu jest ostateczna.
    b) należący do jednostki organizacyjnej, której władza dokonuje wyboru, mogący wykazać się co najmniej pięcioletnim nieprzerwanym okresem przynależności do Związku bezpośrednio poprzedzającym wybór oraz uzyskaniem pisemnego poparcia swojej kandydatury przez co najmniej 25% uprawnionych do głosowania, spełniający wszystkie wymogi określone w uchwale Krajowego Zjazdu Delegatów,
    2) głosowanie odbywa się w sposób tajny,
    3) wyborcy przysługuje jeden głos,
    4) głosować można tylko osobiście,
    5) głosuje się na poszczególnych kandydatów,
    6) wybory są ważne, gdy wzięła w nich udział co najmniej połowa uprawnionych do głosowania,
    7) do wyboru konieczne jest uzyskanie przez kandydata więcej niż połowy ważnie oddanych głosów, z tym, że głosów ważnych musi być więcej niż głosów nieważnych.
  3. Wyboru dokonuje się na okres kadencji danej władzy lub odpowiednio jej prezydium.
  4. Odwołania członka władzy dokonuje ta władza, która go wybrała, z uwzględnieniem zasad określonych w postanowieniach ust. 2 pkt 2 – 7.

§51

1.  Przewodniczący władzy wykonawczej wybierany jest w wyborach bezpośrednich przez daną władzę stanowiącą, z zastrzeżeniem postanowień § 35 ust. 7. Przewodniczącego władzy kontrolnej wybiera ta władza spośród swoich członków.
2. Członkowie prezydium władzy wykonawczej są wybierani przez tę władzę na wniosek przewodniczącego, ze wskazaniem funkcji, na którą dana osoba ma być wybrana. Przewodniczący może wskazać tylko jedną osobę kandydującą na określoną funkcję w prezydium. Wybór na każdą funkcję w prezydium stanowi oddzielne głosowanie wyborcze.

§52

Szczegółowe postanowienia dotyczące zasad przeprowadzania wyborów wszystkich władz Związku określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów.

 

Organizacja i obsługa działania władz Związku

§53

Przewodniczący władzy wykonawczej jednostki organizacyjnej Związku, posiadającej osobowość prawną, dokonuje czynności w imieniu pracodawcy w stosunku do pracowników zatrudnionych przez daną jednostkę.

§54

  1. Funkcje związkowe, które mają być wykonywane w ramach stosunku pracy z wyboru, określa uchwała władzy wykonawczej jednostki organizacyjnej Związku, posiadającej osobowość prawną.
  2. Szczegółowe zasady zatrudniania osób, o których mowa w ust. 1, określa uchwała Krajowego Zjazdu Delegatów.

ROZDZIAŁ VI

ODPOWIEDZIALNOŚĆ WŁADZ ZWIĄZKOWYCH

§55

  1. Władze wszystkich jednostek organizacyjnych Związku zobowiązane są do prowadzenia działalności związkowej, zgodnie z postanowieniami Statutu oraz uchwałami władz zwierzchnich.
  2. Prowadzenie przez władze Związku działalności sprzecznej ze Statutem, innymi aktami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych Związku, powoduje wszczęcie procedury postępowania przewidzianej w postanowieniach §§ 56 – 58.

§56

  1. Zarząd regionu, z własnej inicjatywy lub na wniosek regionalnej komisji rewizyjnej, może podjąć uchwałę o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej i kontrolnej organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, prowadzącej działalność sprzeczną ze Statutem, innymi przepisami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych, po uprzednim wyznaczeniu terminu co najmniej 14 dni na dostosowanie tejże działalności do postanowień Statutu, prawa wewnątrzzwiązkowego oraz decyzji władz nadrzędnych Związku.
  2. W okresie zawieszenia działalności władz, o których mowa w ust. 1, statutowe obowiązki i uprawnienia komisji zakładowej lub międzyzakładowej, z wyjątkiem prawa wykluczania członków Związku, przejmuje zarząd komisaryczny wskazany przez zarząd regionu. Zasady powoływania i funkcjonowania zarządów komisarycznych reguluje uchwała Komisji Krajowej. Obowiązki i uprawnienia władzy kontrolnej przejmuje regionalna komisja rewizyjna.
  3. Zarząd komisaryczny zwołuje posiedzenie zakładowego lub międzyzakładowego zebrania członków lub delegatów, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 1. W trakcie tego posiedzenia należy:
    1) przeprowadzić głosowanie nad wnioskiem zarządu komisarycznego o odwołanie wszystkich członków komisji zakładowej lub międzyzakładowej,
    2) przeprowadzić głosowanie nad wnioskiem o odwołanie członków komisji rewizyjnej, jeśli zarząd komisaryczny postawił taki wniosek.
    W przypadku odwołania członków władz wskazanych w pkt. 1 i 2, należy przeprowadzić wybory uzupełniające na zasadach ogólnych.
  4. Jeśli w okresie 3 miesięcy, pomimo zwołania przez zarząd komisaryczny, nie odbędzie się posiedzenie zakładowego lub międzyzakładowego zebrania członków lub delegatów, albo nie zostanie przeprowadzona procedura, o której mowa w ust. 3, organizacja zakładowa lub międzyzakładowa zostaje skreślona przez zarząd regionu z regionalnego rejestru organizacji zakładowych i międzyzakładowych Związku, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, o którym mowa w § 32 ust. 2. Zarząd regionu może jednorazowo przedłużyć okres funkcjonowania zarządu komisarycznego o kolejne 3 miesiące.
  5. Jeżeli po zakończeniu procedury przewidzianej w postanowieniach ust. 3, komisja zakładowa lub międzyzakładowa w dalszym ciągu prowadzi działalność sprzeczną ze Statutem, innymi aktami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych, zarząd regionu może podjąć uchwałę o skreśleniu organizacji zakładowej lub międzyzakładowej z regionalnego rejestru organizacji zakładowych i międzyzakładowych, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, o którym mowa w § 32 ust. 2.
  6. Od decyzji o wszczęciu postępowania likwidacyjnego i powołaniu likwidatora zainteresowanej organizacji służy prawo wniesienia odwołania do zarządu regionu w terminie nie później niż 14 dni od doręczenia decyzji wszczynającej postępowanie likwidacyjne. Zarząd regionu może podtrzymać swoją decyzję większością co najmniej 2/3 głosów. Decyzja ta jest ostateczna.

§57

W przypadku groźby naruszenia istotnych interesów Związku wynikających z zachowań (działań lub zaniechań) władz Związku, stosuje się procedurę określoną w postanowieniach § 56, z tym, że:
1) zarząd regionu, z własnej inicjatywy lub na wniosek regionalnej komisji rewizyjnej, może niezwłocznie podjąć uchwałę o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej i kontrolnej organizacji zakładowej lub międzyzakładowej prowadzącej działalność sprzeczną ze Statutem, innymi przepisami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych, bez uprzedniego wyznaczenia terminu, o którym mowa  w § 56 ust. 1;
2) zarząd regionu niezwłocznie zawiadamia Komisję Krajową o zawieszeniu działalności władz organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, w trybie określonym w punkcie 1. Komisja Krajowa, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, może uchylić decyzję zarządu regionu. Złożone przez zarząd regionu zawiadomienie, o którym mowa wyżej, nie wstrzymuje wykonania uchwały o zawieszeniu.

 

§58

Postanowienia § 56 mają odpowiednie zastosowanie w przypadku naruszenia Statutu, innych przepisów prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzji władz nadrzędnych, przez władze regionalnych sekcji branżowych, regionalnych sekretariatów branżowych oraz regionalnych sekcji emerytów i rencistów, a także przez władze regionu, krajowej sekcji branżowej, krajowego sekretariatu branżowego, zakładowej organizacji koordynacyjnej  oraz Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów, przy czym uprawnienia przysługujące zarządowi regionu wykonuje w tych przypadkach Komisja Krajowa, a uprawnienia przysługujące regionalnej komisji rewizyjnej wykonuje Krajowa Komisja Rewizyjna.

 

ROZDZIAŁ VII

ZASADY OGÓLNE FUNKCJONOWANIA I PODEJMOWANIA DECYZJI PRZEZ WŁADZE ZWIĄZKU

§59

  1. Posiedzenia władzy stanowiącej zwołuje władza wykonawcza z własnej inicjatywy lub:
    1) na wniosek władzy kontrolnej,
    2) na wniosek poparty przez co najmniej 1/5 członków władzy stanowiącej.
    Ponadto Komisja Krajowa zwołuje Krajowy Zjazd Delegatów na wniosek poparty uchwałami co najmniej 1/3 zarządów regionów. Wniosek o zwołanie posiedzenia władzy stanowiącej musi określać cel i powód zwołania posiedzenia.
  2. W przypadku wniosku dotyczącego zwołania posiedzenia władzy stanowiącej innej niż Krajowy Zjazd Delegatów, władza wykonawcza zobowiązana jest zwołać to posiedzenie w terminie umożliwiającym jego odbycie w ciągu 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku, a w przypadku wniosku dotyczącego zwołania posiedzenia Krajowego Zjazdu Delegatów – w ciągu 3 miesięcy.
  3. W przypadku niezwołania przez władzę wykonawczą posiedzenia władzy stanowiącej w terminach określonych w postanowieniach ust. 2, posiedzenie to zwołuje władza kontrolna.

§60

  1. Aktami prawnymi wydawanymi przez władze Związku są:
    1) uchwały i decyzje, jako akty o charakterze wiążącym,
    2) stanowiska, opinie, apele i inne dokumenty o podobnym charakterze, jako oświadczenia wyrażające pogląd danej władzy jednostki organizacyjnej Związku w określonej sprawie.
  2. Akty, o których mowa w ust. 1, przyjmowane są przy udziale co najmniej połowy uprawnionych do głosowania, zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, chyba że Statut stanowi inaczej. Na żądanie co najmniej 1/10 uprawnionych do głosowania i obecnych na posiedzeniu, głosowanie jest tajne.
    2a. Dla władz wykonawczych i kontrolnych dopuszcza się możliwość głosowania przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość. Zasady oraz sposób głosowań dla władz wykonawczych określa uchwała Komisji Krajowej, dla władz kontrolnych uchwała Krajowej Komisji Rewizyjnej.
    2b. W podstawowych jednostkach organizacyjnych Związku, za zgodą zarządu regionu,  dopuszcza się możliwość głosowania przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość dla władzy stanowiącej, na zasadach określonych uchwałą Komisji Krajowej. Zarząd regionu może to uprawnienie scedować na swoje prezydium.
    2c. Decyzję umożliwiającą głosowanie przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość dla władz niższych jednostek organizacyjnych podstawowych jednostek organizacyjnych Związku podejmuje odpowiednio komisja zakładowa lub międzyzakładowa.
    2d. Akty prawne, o których mowa w par. 60 ust. 1, podjęte bez zgody, o której mowa w ust. 2b i 2c, nie mogą być uznane za ważne.
  3. W przypadku głosowań przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość głosowanie tajne zarządza się na wniosek 1/10 uprawnionych do głosowania.
  4. Uchwałę o przyjęciu i zmianie Statutu podejmuje Krajowy Zjazd Delegatów większością ponad połowy głosów wszystkich uprawnionych do głosowania delegatów na Krajowy Zjazd Delegatów.
  5. Zasady głosowań wyborczych określają postanowienia §§ 50 – 52.

§61

  1. Uchwały i decyzje wydawane przez władze danej jednostki organizacyjnej Związku nie mogą być sprzeczne z postanowieniami Statutu oraz aktami prawnymi wydanymi przez władze stanowiące i wykonawcze nadrzędnych jednostek organizacyjnych Związku. Uchwały i decyzje podjęte z naruszeniem postanowień Statutu oraz innych aktów prawa wewnątrzzwiązkowego są nieważne. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności określa uchwała Komisji Krajowej.
  2. W sprawach spornych lub nieuregulowanych postanowieniami Statutu dotyczących interpretacji jego postanowień, decyzje w formie uchwały podejmuje Komisja Krajowa, która może również dokonać interpretacji uchwał Krajowego Zjazdu Delegatów.
  3. Uchwały, o których mowa w ust. 2, ocenia – na wniosek Krajowej Komisji Rewizyjnej – Krajowy Zjazd Delegatów.

ROZDZIAŁ VIII

FINANSE I MAJĄTEK ZWIĄZKU

Zasady ogólne

§62

Środki finansowe i majątek Związku oraz poszczególnych jego jednostek organizacyjnych, posiadających osobowość prawną, pochodzą:
1) ze składek członkowskich,
2) z wpłat członków i jednostek organizacyjnych Związku przeznaczonych na określone cele,
3) z darowizn, dotacji, spadków i zapisów,
4) z wpływów z zysków podmiotów związanych prawnie ze Związkiem oraz jego jednostkami organizacyjnymi i prowadzących działalność gospodarczą,
5) z dzierżaw i najmu nieruchomości oraz innych środków trwałych, a także praw i licencji oraz innych wartości niematerialnych i prawnych, będących własnością Związku i jego poszczególnych jednostek organizacyjnych,
6) z nagród,
7) ze zbiórek publicznych.

§63

  1. Majątkiem Związku jest także prawo do znaku NSZZ „Solidarność” oraz innych symboli zastrzeżonych uchwałami Krajowego Zjazdu Delegatów lub Komisji Krajowej.
  2. Prawo do korzystania ze znaków, o których mowa w ust. 1, Komisja Krajowa może przenieść na rzecz innych podmiotów nie będących jednostkami organizacyjnymi Związku, jednakże bez prawa przenoszenia dalej. Komisja Krajowa ma prawo przekazywania wyżej wskazanych uprawnień, w określonym przez siebie zakresie, władzom wykonawczym określonych jednostek organizacyjnych Związku.

Składka członkowska i inne wpływy

§64

  1. Członek Związku jest zobowiązany do comiesięcznego płacenia składki członkowskiej, z której realizowane są cele i zadania Związku.
  2. Wysokość składki ustala Krajowy Zjazd Delegatów w uchwale finansowej, decydując również o przeznaczeniu jej poszczególnych części na określone cele oraz określając zasady jej przekazywania poszczególnym jednostkom organizacyjnym Związku.

§65

Wszelkie decyzje dotyczące przyjmowania dotacji, spadków, zapisów i darowizn, podejmuje władza wykonawcza jednostki organizacyjnej Związku posiadającej osobowość prawną lub, z jej upoważnienia, prezydium tej władzy.

 

Dysponowanie majątkiem, przeznaczenie posiadanych środków

§66

Środki finansowe, jakimi dysponuje Związek lub jednostka organizacyjna Związku, a także pozostały majątek Związku i jego jednostek organizacyjnych, są przeznaczane na finansowanie wydatków związanych z działalnością statutową Związku, a w szczególności na:
1) działalność organizacyjną, informacyjną, szkoleniową, kulturalno-oświatową,
2) badania w zakresie zagadnień socjalnych i inne badania problemów dotyczących ludzi pracy,
3) upamiętnienie jego historii,
4) działalność humanitarną,
5) inwestycje, mające na celu zwiększenie majątku Związku lub jednostek organizacyjnych Związku.


§67

  1. Każda władza wykonawcza jednostki organizacyjnej Związku, posiadającej osobowość prawną, jest dysponentem majątku danej jednostki organizacyjnej i na niej spoczywa obowiązek prowadzenia dokumentacji finansowo-księgowej, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w Rzeczypospolitej Polskiej i przepisami prawa wewnątrzzwiązkowego.
  2. Jednostka organizacyjna Związku, posiadająca osobowość prawną, nie odpowiada za długi i zobowiązania jednostek organizacyjnych Związku jej podległych, a posiadających osobowość prawną.
  3. Jednostka organizacyjna Związku nie posiadająca osobowości prawnej może prowadzić rozliczenia finansowe na zasadzie wyodrębnionej księgowości, za zgodą władzy wykonawczej jednostki organizacyjnej Związku bezpośrednio nadrzędnej i posiadającej osobowość prawną. Udzielenie takiej zgody nie zwalnia władzy wykonawczej jednostki organizacyjnej bezpośrednio nadrzędnej i posiadającej osobowość prawną z odpowiedzialności za całokształt prowadzonej przez nią działalności finansowej. Zasady prowadzenia rozliczeń oraz przekazywania środków trwałych i finansowych określa uchwała Komisji Krajowej. 
  4. Związek lub jego jednostka organizacyjna posiadająca osobowość prawną może w okresie trzech miesięcy przekazać na rzecz organizacji społecznej, stowarzyszenia, fundacji lub zagranicznego związku zawodowego środki trwałe i środki finansowe o łącznej wartości nie większej niż połowa wysokości miesięcznych wpływów ze składek członkowskich na rzecz Związku lub odpowiednio na rzecz danej jednostki organizacyjnej Związku. W innych przypadkach przekazanie środków trwałych lub środków finansowych przez jednostkę organizacyjną Związku może nastąpić wyłącznie za zgodą władzy wykonawczej nadrzędnej jednostki organizacyjnej Związku, a w odniesieniu do Komisji Krajowej zgodnie ze wskazaniami Krajowego Zjazdu Delegatów.

§68

  1. Decyzje o charakterze finansowym i majątkowym danej jednostki organizacyjnej Związku podejmuje wyłącznie władza wykonawcza tej jednostki organizacyjnej Związku, a w jej imieniu i z jej upoważnienia – zgodnie z postanowieniami prawa wewnątrzzwiązkowego i postanowieniami wewnętrznymi tej władzy wykonawczej – jej prezydium oraz inne osoby upoważnione przez prezydium.
  2. Decyzje finansowe w odniesieniu do funduszy specjalnych podejmują organy decyzyjne określone w regulaminach tych funduszy.

§69

  1. Zasady przyznawania członkom Związku pomocy finansowej określa Uchwała finansowa Krajowego Zjazdu Delegatów.
  2. Pomoc ta może być udzielana bezpośrednio przez określone jednostki organizacyjne Związku lub za pośrednictwem systemu ubezpieczeniowego działającego zgodnie z zasadami określonymi w uchwale finansowej Krajowego Zjazdu Delegatów.

§70

Podstawowe jednostki organizacyjne Związku, tworzące branżową jednostkę organizacyjną na szczeblu regionalnym i krajowym, mogą uczestniczyć w finansowaniu jej działalności, według regulaminu sekcji lub sekretariatu.

 

Budżety i dokumentacja finansowa

§71

  1. Budżet danej jednostki organizacyjnej jest uchwalany przez jej władzę wykonawczą zgodnie z uchwałą Komisji Krajowej.
  2. Uchylony.
  3. Sprawozdanie z wykonania budżetu jest przedstawiane do zatwierdzenia władzy wykonawczej.
  4. Sprawozdanie finansowe za dany rok, w tym bilans i rachunek wyników, jest zatwierdzane przez władzę wykonawczą lub upoważnione przez nią prezydium.

§72

  1. W budżecie nie są wykazywane wydatki dokonywane w ramach dotacji celowych ze środków donatora oraz dokonywane w ramach funduszy specjalnych.
  2. Wydatki realizowane w ramach funduszy specjalnych zatwierdza właściwe gremium, zgodnie z regulaminem danego funduszu.
  3. Realizacja wydatków z dotacji celowych jest przedstawiana władzy wykonawczej w takim trybie, jak sprawozdanie z wykonania budżetu.

§73

  1. Budżet określonej jednostki organizacyjnej Związku i jego wykonanie są jawne dla wszystkich członków tej jednostki.
  2. Prawo wglądu w całość dokumentacji finansowej danej jednostki organizacyjnej Związku mają członkowie prezydium władzy wykonawczej tej jednostki oraz pracownicy księgowości, zgodnie z posiadanymi upoważnieniami, a także osoby upoważnione stosowną uchwałą władzy wykonawczej.
  3. Każdy inny członek władzy wykonawczej danej jednostki organizacyjnej Związku ma prawo zapoznać się z dokumentacją finansową związaną z zadaniami merytorycznymi, które należą do jego kompetencji.
  4. Całość dokumentacji finansowej władzy wykonawczej danej jednostki organizacyjnej Związku musi być udostępniona na żądanie władzy kontrolnej.
  5. Regulacje określone w postanowieniach ust. 1- 4 nie wykluczają kompetencji kontrolnych, wynikających z prawa państwowego.
 

Fundusze celowe, działalność gospodarcza

§74

  1. Każda władza wykonawcza dysponująca środkami oraz Krajowy Zjazd Delegatów mogą tworzyć fundusze na realizację określonych celów statutowych.
  2. Fundusz celowy powinien działać zgodnie z ustanowionym dla niego regulaminem.
  3. Na poziomie krajowym i w poszczególnych regionach zostały utworzone fundusze strajkowe.
  4. Oprócz funduszu wymienionego w ust. 3, mogą być utworzone inne fundusze, a w szczególności: szkoleniowy, ekspercki, stypendialny, rozwoju Związku, pomocy bezrobotnym, pomocy niepełnosprawnym oraz fundusz związany z organizowaniem i wspieraniem sportu, turystyki i rekreacji.

§75

  1. Związek i każda jego jednostka organizacyjna posiadająca osobowość prawną mają prawo tworzyć lub współtworzyć podmioty, których zadaniem jest prowadzenie działalności gospodarczej lub realizacja wyznaczonych celów, w oparciu o określone źródła finansowania (np. fundacje).
  2. Regulacje dotyczące działalności podmiotów, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać postanowienia wyłączające możliwość ponoszenia przez jednostkę organizacyjną Związku zobowiązań finansowych, wynikających z ewentualnych negatywnych skutków działalności tych podmiotów.
  3. W przypadku posiadania przez jednostkę organizacyjną Związku udziału w spółce kapitałowej prawa handlowego, prawo wyznaczania przedstawiciela na zgromadzenie akcjonariuszy lub udziałowców ma władza wykonawcza danej jednostki, która jednocześnie określa zakres kompetencji przedstawiciela.

 

ROZDZIAŁ IX

WSPÓŁPRACA Z INNYMI ZWIĄZKAMI ZAWODOWYMI I ORGANIZACJAMI

§76

  1. Związek i każda jego jednostka organizacyjna może współpracować z każdą organizacją, a w szczególności z innym związkami zawodowymi, których cele i działalność są zgodne z podstawowymi celami i zadaniami Związku.
  2. Zasady określone w postanowieniach ust. 1 nie wykluczają współdziałania, którego konieczność wynika z postanowień prawa państwowego lub międzynarodowego.
  3. Decyzję o nawiązaniu współpracy z inną organizacją podejmuje władza wykonawcza. Decyzja ta musi być zgodna z uchwałami nadrzędnych władz Związku.

§77

  1. Związek może przystępować do międzynarodowych organizacji zrzeszających związki zawodowe, a jednostka organizacyjna Związku może afiliować się w tych organizacjach zgodnie z zasadami współpracy i afiliacji określonymi Uchwałami Krajowego Zjazdu Delegatów i Komisji Krajowej.
  2. Uchylony.
  3. Uchylony.
  4. Zasady współpracy ze związkami zawodowymi, działającymi w ramach podmiotów prowadzących działalność w więcej niż jednym państwie, określa uchwała Komisji Krajowej.

ROZDZIAŁ X

STRAJKI I INNE AKCJE PROTESTACYJNE

Zagadnienie ogólne

§78

  1. Związek ma prawo organizowania akcji protestacyjnych, do strajku włącznie, w obronie:
    1) godności, praw i interesów swoich członków, pozostałych pracowników, osób wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, a także emerytów, rencistów i bezrobotnych,
    2) wolności związkowych,
    3) praw człowieka i zasad sprawiedliwości społecznej.
  2. Spory w sprawach, o których mowa w ust. 1, winny być rozstrzygane w pierwszej kolejności w drodze negocjacji, a jeśli nie doprowadzą one do pozytywnego załatwienia tych sporów, Związek i jego statutowo uprawnione władze mogą podejmować akcje protestacyjne, do strajku włącznie.

 

Akcje protestacyjne

§79

  1. Akcja protestacyjna może być zorganizowana przez Komisję Krajową, zarząd regionu, radę krajowego sekretariatu branżowego lub radę krajowej sekcji branżowej w uzgodnieniu z właściwą radą krajowego sekretariatu branżowego, a także przez zakładową komisję koordynacyjną, komisję zakładową lub międzyzakładową, stosownie do swoich kompetencji określonych w postanowieniach ust. 2 – 5.
  2. Komisja Krajowa organizuje akcje protestacyjne w sprawach przekraczających zakres działania jednego regionu lub jednego krajowego sekretariatu branżowego oraz udziela zgody na organizację akcji protestacyjnych organizowanych przez zakładowe komisje koordynacyjne.
  3. Zarząd regionu organizuje akcje protestacyjne w obszarze swego działania w sprawach przekraczających zakres działania jednej organizacji  zakładowej lub międzyzakładowej, a ponadto ma prawo udzielić zgody na zorganizowanie akcji protestacyjnej poza terenem zakładu pracy.
  4. Rada krajowego sekretariatu branżowego i rada krajowej sekcji branżowej organizuje akcje protestacyjne w sprawach dotyczących danej branży.
  5. Władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej Związku organizuje akcję protestacyjną w sprawach dotyczących zakładu lub zakładów objętych jej działalnością.

§80

Udział organizacji zakładowej i międzyzakładowej w akcjach protestacyjnych, organizowanych przez krajowe sekretariaty branżowe i krajowe sekcje branżowe, nie wymaga zgody zarządu regionu.

§81

Komisja Krajowa, zarząd regionu, rada krajowego sekretariatu branżowego, a rada krajowej sekcji branżowej po uzgodnieniu z radą krajowego sekretariatu branżowego, są uprawnione do zobowiązania podległych im jednostek organizacyjnych Związku do udziału w akcji protestacyjnej.

 

Spory prowadzone przez Związek

§82

  1. Związek prowadzi spory zbiorowe w oparciu o prawo o sporach zbiorowych oraz inne spory w oparciu o porozumienia zawarte z organami władzy państwowej lub organami samorządu terytorialnego.
  2. Decyzję w sprawie wszczęcia sporów, o których mowa w ust. 1, podejmują:
    1) na terenie działania podstawowej jednostki organizacyjnej Związku – jej władza wykonawcza,
    2) na poziomie ponadzakładowym – władza Związku uprawniona do zawarcia ponadzakładowego układu zbiorowego pracy.

Strajk

§83

  1. Strajk może mieć formę strajku ostrzegawczego lub strajku właściwego:
    1) w przypadku, gdy okoliczności na to zezwalają, strajk właściwy należy poprzedzić strajkiem ostrzegawczym;
    2) strajk właściwy trwa do chwili, gdy odpowiednia władza Związku ogłosi jego zakończenie; zakończenie strajku może być przedmiotem porozumienia z pracodawcą, organami władzy państwowej lub organami samorządu terytorialnego.
  2. Zastosowanie represji w stosunku do władz Związku i uniemożliwienie im tą drogą podejmowania decyzji, upoważnia pracowników do podjęcia natychmiastowej akcji strajkowej.
  3. Komisja Krajowa, zarząd regionu, rada krajowego sekretariatu branżowego lub rada krajowej sekcji branżowej, po uzgodnieniu z radą krajowego sekretariatu branżowego, może ogłosić strajk solidarnościowy zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.

§84

  1. W okolicznościach i na zasadach określonych przez prawo, władza wykonawcza, w zakresie, o którym mowa w § 82 ust. 2, ma prawo podjąć decyzję o przeprowadzeniu strajku.
  2. Władza wykonawcza, po podjęciu decyzji o rozpoczęciu strajku, przeprowadza referendum wśród pracowników. Decyzja o podjęciu strajku podlega wykonaniu po spełnieniu wymogów ustawowych dotyczących referendum.
  3. Władza wykonawcza, w celu przeprowadzenia strajku, może powołać komitet strajkowy, określając jego kompetencje w drodze uchwały, przy czym kompetencje te mogą dotyczyć wyłącznie spraw związanych z prowadzeniem strajku.
  4. Władza wykonawcza może prowadzić strajk wspólnie z innymi związkami zawodowymi, wyłącznie po zawarciu stosownego porozumienia ze związkami zawodowymi, z którymi wspólnie będzie prowadzić strajk.
  5. W sprawach określonych w ust. 4 postanowienia ust. 3 stosuje się odpowiednio.

ROZDZIAŁ  XI

POSTANOWIENIA KOŃCOWE I PRZEJŚCIOWE

§85

  1. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie zmian w Statucie, władze Związku dostosują wydane przez siebie przepisy prawa wewnątrzzwiązkowego do postanowień niniejszego Statutu.
  2. Dotychczasowe przepisy prawa wewnątrzzwiązkowego, w okresie określonym w ust. 1, obowiązują, o ile nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszego Statutu.

§86

  1. Uchylony.
  2. Uchylony.
  3. Ilekroć w Statucie jest mowa o nadrzędnych jednostkach organizacyjnych Związku i ich władzach, należy przez to rozumieć również Związek jako całość i władze ogólnozwiązkowe.
  4. Ilekroć w Statucie jest mowa o tym, że członek Związku należy do pewnej jednostki organizacyjnej Związku, należy przez to rozumieć, że należy on do każdej jednostki nadrzędnej.
  5. Ilekroć wymóg związany z określonym terminem upływa w dniu wolnym od pracy, to niniejszy termin przedłuża się do pierwszego dnia roboczego po dniu wolnym od pracy.

    §87 Uchylony.

§88

Zmiany do Statutu, uchwalone podczas sesji Krajowego Zjazdu Delegatów w Zakopanem, w maju 2022 roku, wchodzą w życie z dniem rejestracji.                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

Stanowisko KK nr 4/23 ws. obrony dobrego imienia Św. Jana Pawła II

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża oburzenie wobec brutalnego ataku na osobę Św. Jana Pawła II i wyraża stanowczy protest przeciwko zorganizowanej akcji szkalowania Jego dobrego imienia. Uważamy, że jest to element szerszej akcji skierowanej przeciwko katolikom w Polsce.
Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że powstanie NSZZ „Solidarność”, a w jej konsekwencji odzyskanie niepodległości, Polska zawdzięcza wyborowi charyzmatycznego kardynała Karola Wojtyły na tron papieski, który swoją postawą, działalnością oraz nauczaniem stworzył ku temu trwałe fundamenty. Potwierdzeniem Jego prawości jako człowieka silnego w wierze był wnikliwy proces kanonizacyjny, bez najmniejszych wątpliwości wykazujący Jego świętość. Tym bardziej trudno zrozumieć dlaczego tej brutalnej napaści, opartej na wątpliwych podstawach, dopuszczają się osoby korzystające z wolności, którą w ogromnej mierze dzięki Św. Janowi Pawłowi II wywalczyliśmy. Nie będziemy stać biernie w sytuacji, gdy niegodziwcy chcą zdyskredytować wielkiego Polaka, obalić nasz symbol narodowy.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stanowczo domaga się natychmiastowego zaprzestania tej ohydnej napaści oraz publicznego przeproszenia katolików, których ta agresja boleśnie dotyka.

Stanowisko KK nr 3/23 ws. zmian w Traktacie europejskim dot. przeniesienia leśnictwa z kompetencji krajów członkowskich do kompetencji wspólnych UE

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z wielkim niepokojem i niedowierzaniem przyjęła wiadomość o pozytywnym zaopiniowaniu przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności Parlamentu Europejskiego wniosku Komisji Europejskiej, dotyczącego zmian w Traktacie europejskim odnośnie do przeniesienia leśnictwa z zakresu kompetencji krajów członkowskich do kompetencji wspólnych Unii Europejskiej. Taka zmiana oznacza w praktyce utratę niezwykle cennego bogactwa, budującego silną pozycję Polski, polskiej gospodarki i służącemu polskiemu społeczeństwu.
Żądamy, aby polskie władze zdecydowanie przeciwstawiły się tym planom, włącznie z ewentualnym wetem zmian w Traktacie UE. Wzywamy wszystkich polskich europarlamentarzystów, wszystkich polskich przedstawicieli w instytucjach wspólnotowych Unii Europejskiej oraz wszystkie polskie ugrupowania polityczne do podjęcia wszelkich działań przeciwko zaborczym planom Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej wobec polskich Lasów Państwowych.
Przypominamy, że na mocy dotychczasowych zapisów Traktatu, UE nie prowadzi wspólnej polityki leśnej, a więc leśnictwo pozostaje w kompetencjach krajowych. Od kilku lat legislacja unijna narusza tę zasadę, oddziałując na leśnictwo poprzez akty prawne wydawane na różnych poziomach, począwszy od strategii o zachowaniu bioróżnorodności, strategii leśnej, prawie klimatycznym aż po rozporządzenia np. już podjęte, dotyczące zapisów obejmujących leśnictwo w ramach LULUCF oraz planowane na 2023 rok, dotyczące odbudowy przyrody czy sporządzania strategicznych planów leśnych oraz monitorowania lasów. Teraz Komisja Europejska wystąpiła oficjalnie o wpisanie leśnictwa jako elementu kompetencji wspólnych UE. Lasy i gospodarka leśna to sektor przynoszący dochody, ale też wymagający nakładów, szczególnie jeżeli gospodarka ma być prowadzona w sposób zrównoważony i trwały, zabezpieczający dostęp społeczeństwa do wielorakich funkcji i korzyści.
Komisja Europejska w swych dokumentach stwierdza, że lasy są najcenniejszymi z punktu widzenia bioróżnorodności ekosystemami na Ziemi i powołuje się na zagrożenie wylesieniami. Ale nie komentuje faktu, że to zagrożenie w Europie nie występuje i że na naszym kontynencie lasów przybywa! Europejski obszar leśny w ciągu ostatnich 30 lat wzrósł o 14 mln ha, czyli prawie 10%.
Odejście od wielofunkcyjnej i zrównoważonej gospodarki leśnej przejściem na wyłączenie z działalności gospodarczej, doprowadzi do drastycznego zwiększenia wylesień poza Unią Europejską. Zatem efekt globalny powierzchni leśnych zasobów ulegnie redukcji, a powstrzymanie zmian klimatycznych, będące celem UE, wpłynie jedynie na pogorszenie gospodarki unijnej opartej na surowcu drzewnym. Przyszłość świata to związek natury z technologią. Powiązania nauka-polityka-praktyka jest wyzwaniem naszych czasów.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” podejmie wszelkie działania, zarówno na forum unijnym, jak i wobec polskich władz, aby przeciwstawić się tej grabieży i zachować dla polskiego społeczeństwa i polskiej gospodarki Lasy Państwowe zarządzane według zasady trwale zrównoważonej i wielofunkcyjnej gospodarki leśnej.

Stanowisko KK nr 2/23 ws. sytuacji na Białorusi

Minęło dwa i pół roku od sfałszowanych przez reżim Aleksandra Łukaszenki wyborów prezydenckich na Białorusi. To czas bezprecedensowej walki z własnym społeczeństwem, niszczenia opozycji politycznej, niezależnych, prodemokratycznych organizacji społecznych, w tym wolnych związków zawodowych. Ich liderzy, którzy pozostali w kraju, są szykanowani i skazywani na wieloletnie więzienia. Szykany te nie ominęły również polskiej mniejszości narodowej, czego dowodzi skazywanie i więzienie działaczy organizacji polonijnych.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” potępia te działania i wzywa reżim Aleksandra Łukaszenki do natychmiastowego zaprzestania wojny z własnym narodem. Jednocześnie deklaruje niezmienne wsparcie dla białoruskiego społeczeństwa, szczególnie tej jego części, która znalazła schronienie w Polsce. W obliczu agresji Rosji na Ukrainę, na którą skupiona jest uwaga całego świata, nie wolno nam zapominać o tragedii Narodu Białoruskiego.

NSZZ „Solidarność” potępia niszczenie białoruskiego wolnego ruchu związkowego, żąda natychmiastowego zwolnienia z więzień liderów białoruskich związków zawodowych, którzy, prowadząc legalną działalność związkową na rzecz pracowników, zostali oskarżeni m.in. o terroryzm. „Solidarność” prowadzi szeroką akcję informacyjną w tej sprawie i wzywa międzynarodowy ruch związkowy o wsparcie akcji na rzecz ich uwolnienia.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa białoruskie władze do zaprzestania wspierania Federacji Rosyjskiej w agresji przeciwko Ukrainie. Białoruś, rządzona przez Aleksandra Łukaszenkę, jest faktycznym uczestnikiem tej wojny i ponosi współodpowiedzialność za ogrom ofiar i zniszczeń na Ukrainie.
Niech żyje wolna Białoruś!

Stanowisko KK nr 1/23 ws. roku rosyjskiej agresji na Ukrainę

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” w drugim roku brutalnej agresji Rosji na Ukrainę wyraża najwyższe uznanie i podziw dla bohaterstwa Narodu Ukraińskiego i składa hołd obrońcom Ukrainy.
W sposób szczególny wspominamy dzisiaj tych, którzy oddali życie za wolność swojej Ojczyzny. Zarówno żołnierzy jak i osoby cywilne, bestialsko mordowane przez rosyjskiego agresora. NSZZ „Solidarność”, jak i całe polskie społeczeństwo, od pierwszego dnia wspiera Naród Ukraiński w tej walce, organizując wszelką możliwą pomoc, otaczając uchodźców w naszym kraju wszelką możliwą opieką, obejmując ich również ochroną na polskim rynku pracy. W tych działaniach NSZZ „Solidarność” nie zapomina o aktywnym wsparciu ukraińskiego ruchu związkowego zarówno w ogarniętej wojną Ukrainie, ale też na forum międzynarodowym, m.in. dążąc do wyeliminowania rosyjskiej, proputinowskiej Federacji Niezależnych Związków Zawodowych (FNPR) z szeregów międzynarodowej społeczności związkowej. Te wszystkie wysiłki będą kontynuowane aż do zwycięstwa i odbudowy Ukrainy po tej okrutnej wojnie.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa całą społeczność wolnego świata, przede wszystkim kraje Unii Europejskiej i członków NATO, do dostarczenia Ukrainie niezbędnej broni, wyposażenia i koniecznego wsparcia dla szybkiego zwycięstwa. To walka nie tylko o wolność Ukrainy, ale także Polski i wielu krajów zagrożonych tzw. ruskim mirem.
Chwała Ukrainie!