Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do opiniowanego projektu.
Przede wszystkim należy jednoznacznie krytycznie ocenić fakt, że dopiero XIII kategoria zaszeregowania przewiduje gwarancję uzyskania wynagrodzenia zasadniczego na poziomie płacy minimalnej, która będzie obowiązywała od 1 lipca br. Oznacza to, że już obecnie ponad połowa kategorii zaszeregowania plasuje się poniżej wynagrodzenia minimalnego (w wysokości od 1 lipca).
Oczywiście, o spełnieniu przesłanki otrzymywania co najmniej wynagrodzenia minimalnego decyduje suma różnych składników wynagrodzenia, ale po pierwsze nie wlicza się do tej sumy dodatku stażowego (który dla wielu pracowników samorządowych jest jedynym dodatkiem do wynagrodzenia zasadniczego), a po drugie o widełkach płacowych dla pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę decydują także regulaminy wynagradzania (określając maksymalną wysokość wynagrodzenia zasadniczego). To jednak wskazywanie w akcie prawnym pochodzącym od organu jakim jest Rada Ministrów gwarancji zarobkowania (bo tak należy odczytywać ideę określenia minimalnego poziomu wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników samorządowych) wyraźnie poniżej ustawowego wynagrodzenia minimalnego jest nie do pogodzenia ze spójnością systemu prawa. Powoduje to również zrozumiałe oburzenie adresatów tych rozwiązań, a także bezpośrednio wpływa na pogarszające się wskaźniki dotyczące chęci podejmowania pracy w tej sferze. Nie wymaga przy tym szerszego uzasadnienia stwierdzenie, że sytuacja taka jest jednoznacznie negatywna dla szeroko pojętego państwa.
Wzrost minimalnego wynagrodzenia zasadniczego o 50 lub 100 zł w zależności od kategorii zaszeregowania w połączeniu z pogarszającą się sytuacją finansową samorządów będą skutkować dalszym spłaszczaniem wynagrodzeń oraz działać demotywująco na wysoko wykwalifikowaną kadrę.