Decyzja Prezydium KK nr 137/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Podkarpackiego na pracodawców prowadzących działalność (…)

ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej 
NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Podkarpackiego 
na pracodawców prowadzących działalność na terenie innego regionu 
niż region rejestrujący tę organizację
 
 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień
§ 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Podkarpackiego, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Podkarpacie NSZZ „Solidarność”,
na pracodawców nie objętych zakresem działania podstawowej jednostki organizacyjnej Związku znajdujących się na obszarze działania: Zarządu Regionu Ziemia Przemyska NSZZ „Solidarność”, Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność” i Zarządu Regionu Rzeszowskiego NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 136/22 ws. opinii o projekcie Ministra Infrastruktury zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli (…)

Decyzja
Prezydium KK
nr 136/22
ws. opinii o projekcie Ministra Infrastruktury zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy

 

Prezydium  Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia propozycję  zwiększenia wysokości kosztów używania pojazdów prywatnych do celów służbowych. W trakcie posiedzeń Rady Dialogu Społecznego oraz na innych forach NSZZ „Solidarność” wielokrotnie podnosił problem zbyt niskich stawek. 

Zdaniem Prezydium KK jest to jednak propozycja, która nie odzwierciedla realnego kosztu przejechanego kilometra. Za punkt odniesienia wybrano dane oszacowane przez Instytut Transportu Samochodowego w 2019 r. a następnie zwaloryzowano zgodnie z następującymi komunikatami Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w sprawie średniorocznych wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w latach 2020, 2021 oraz w I kwartale 2022 r. Trzeba zwrócić uwagę, że rok 2022 był szczególny pod względem cen paliw ze względu na sytuację geopolityczną. Biorąc pod uwagę ogłaszane przez Główny Urząd Statystyczny  wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych w 2022 roku można stwierdzić, że o ile przeciętny  wskaźnik  wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w roku 2022 wynosi ok 12%, to wskaźnik wzrostu cen benzyny w okresie od stycznia do października 2022 roku wyniósł około 24 %. Tak duża rozpiętość dotyczy jedynie ceny benzyny, pamiętać jednakże trzeba jeszcze o wzroście cen ubezpieczeń, serwisu oraz części zamiennych.

W uzasadnieniu wskazano na zmniejszającą się ilość samochodów osobowych o pojemności skokowej silnika do 900 cm3, a mimo to projektodawca właśnie dla tej grupy samochodów znacząco zwiększa stawkę (około 70%). Natomiast w przypadku pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3, które to są najczęściej występującymi pojazdami – jest to wzrost jedynie o 24%. Tak duża dysproporcja wzrostów zdaniem Prezydium KK nie znajduje uzasadnienia w żadnych aspektach użytkowania tych pojazdów. Nie sposób je również uzasadnić szczególnym postępem technicznym dla tych rodzajów pojazdów. Prezydium KK oczekuje realnego wzrostu stawek kosztów przejechanych kilometrów dla każdego typu pojazdu, oraz przedstawienie szczegółowego ich uzasadnienia.

Prezydium KK pozytywnie ocenia zwiększenie zwrotu kosztów użytkowania prywatnych motocykli i motorowerów do celów służbowych (o ok. 200%).

Decyzja Prezydium KK nr 132/22 ws. projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii zastępującego aktualne rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu natryskowym, napylaniu (…)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje przedstawiony projekt rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii zastępującego aktualne rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu natryskowym, napylaniu i natryskiwaniu cieplnym gdyż:

  1. Wbrew założeniom projektowanego rozporządzenia dotyczącym potrzeby dostosowania przepisów zawartych w aktualnie obowiązującym rozporządzeniu do obecnych realiów organizacyjnych i technicznych, w projektowanym rozporządzeniu nie przewidziano żadnych rozwiązań, które miałyby się przyczynić „do stosowania przez przedsiębiorców z branży stosujących procesy czyszczenia powierzchni, malowania natryskowego i natryskiwania cieplnego rozwiązań dostosowanych do postępu technicznego oraz aktualnych przepisów powiązanych z wykorzystaniem aktualnego poziomu wiedzy z tego zakresu”.
  2. Absolutnie nieakceptowalne jest z punktu widzenia ochrony życia i zdrowia pracowników zatrudnionych przy pracach, o których mowa w § 1 ust. 1 aktualnie obowiązującego rozporządzenia, oraz w tej samej jednostce redakcyjnej   projektowanego rozporządzenia nazwanie „nowatorskim podejściem do oceny ryzyka”, które pozwoli w „bardziej adekwatny sposób zapobiec niebezpiecznym sytuacjom”, polegającym na wyeliminowaniu tych prac z katalogu prac szczególnie niebezpiecznych, i tym samym pozostawieniu do indywidulanej decyzji pracodawcy identyfikację tych prac jako prac szczególnie niebezpiecznych. Zupełnie niezrozumiałe jest dlaczego w obliczu postępu organizacyjno-technicznego to pracodawca miałby być bardziej kompetentny niż ustawodawca w określeniu tych prac jako prace szczególnie niebezpieczne. Wzbudza to poważne wątpliwości, czy ta ocena będzie prawidłowo dokonana przez pracodawcę, zwłaszcza że pracodawca, szczególnie z sektora mikroprzedsiębiorstw i MŚP,  nie musi być specjalistą w tym zakresie.

Uwagi do projektowanego rozporządzenia zostały szczegółowe przedstawione w załączonej tabeli. Jednak tabela załączona do pisma przewodniego opiniowanego projektu rozporządzenia dotyczyła w istocie projektu ustawy o zasadach nabywania uprawnień do obsługi maszyn i urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych. W związku powyższym załączono do niniejszej opinii tabelę z uwagami  odnoszącymi się do projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu natryskowym, napylaniu i natryskiwaniu cieplnym.

 

Decyzja Prezydium KK nr 131/22 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na projekcie tablicy dotyczącej upamiętnienia działaczy i sympatyków NSZZ „Solidarność”, internowanych od 5 listopada 1982 r. do 3 lutego 1983 r., pod pozorem trzymiesięcznych wojskowych ćwiczeń rezerwy.

Decyzja Prezydium KK nr 130/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Lasów Państwowych Wrocław na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego (…)

Decyzja
Prezydium KK
nr 130/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Lasów Państwowych Wrocław na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Lasów Państwowych Wrocław, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność”, na Nadleśnictwo Ruszów, znajdujące się na terenie działania Regionu Jeleniogórskiego NSZZ „Solidarność”.

 

Decyzja Prezydium KK nr 129/22 ws. opinii o projekcie ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie energii elektrycznej w 2023 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uznając konieczność wsparcia wrażliwych odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku wnosi następujące uwagi do projektu ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie energii elektrycznej w 2023 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej.

Celem projektu jest przede wszystkim wsparcie gospodarstw domowych wykorzystujących energię elektryczną na własne potrzeby poprzez zamrożenie cen energii na poziomie z 2022 roku. Proponuje się także wypłatę dodatku elektrycznego dla gospodarstw, w których główne źródło ogrzewania jest zasilane energią elektryczną. Projekt wprowadza także zachęty do oszczędzania energii w postaci gwarantowanych rabatów na cenę energii w roku 2024.

W art. 3 projektu ustawy przyjmuje się limity rocznego zużycia prądu dla poszczególnych gospodarstw domowych, do których ustawowe zamrożenie cen energii będzie się odnosiło. Jednak w kryteriach zwiększających limity nie uwzględniono wielkości gospodarstwa domowego, od czego najbardziej zależy zużycie energii elektrycznej. Zwiększa się limity dla gospodarstw rolnych, posiadaczy Karty Dużej Rodziny i odbiorców energii legitymujących się znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Tak ukształtowane kryteria nie uwzględniają liczby członków gospodarstwa domowego, np. w rodzinach wielopokoleniowych korzystających z jednego punktu odbioru energii, czy rodzin z dziećmi, które nie legitymują się KDR, które uprawnione będą do takich samych limitów, co gospodarstwa jednoosobowe. Kryteria także nie uwzględniają szczególnych potrzeb osób niepełnosprawnych, których komfort życia i zdrowia zależy od urządzeń elektrycznych (np. respiratorów). Pomijanie szczególnych rodzajów gospodarstw domowych może wzbudzić w ich członkach poczucie niesprawiedliwości. Zdaniem Prezydium KK pomoc państwa powinna zawsze przede wszystkim docierać do osób najbardziej zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem. Dlatego kryteria przyjęte w projekcie uważamy za niewystarczające.

Rozdział IV projektu określa zasady wypłaty dodatku elektrycznego dla odbiorców energii, których główne źródło ogrzewania gospodarstwa domowego jest zasilane energią elektryczną. Wątpliwości budzi wyłączenie, w art. 26 ust. 2 projektu, z możliwości ubiegania się o ten dodatek gospodarstw wykorzystujących energię elektryczną pochodzącą z mikroinstalacji. Energia pozyskiwana z takich instalacji nie zaspokaja całkowitego zapotrzebowania na energię, a jedynie jej część. Zdaniem Prezydium KK w przypadku takich gospodarstw uzasadnionym jest ustalenie kryteriów zużycia energii, którym podlegałyby zasady wypłaty dodatku elektrycznego także dla posiadaczy mikroinstalacji.

W art. 49 zmienia się m.in. ustawę o finansach publicznych w taki sposób, że w latach 2022 i 2023 do wydatków stanowiących nieprzekraczalny limit wydatków ustalony w ustawie budżetowej nie wlicza się wydatków państwowych funduszy celowych, funduszy przekazanych Bankowi Gospodarstwa Krajowego oraz Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Zdaniem Prezydium KK wyłączanie kolejnych wydatków z reżimu ustawy budżetowej sprawia, że obraz budżetu państwa staje się nieczytelny i coraz trudniejszy do oceny. Wątpliwości także budzi zmienianie zasad budżetowania wydatków w trakcie roku budżetowego.

Decyzja Prezydium KK nr 128/22 ws. opinii o projekcie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie organizacji i sposobu odbywania aplikacji kuratorskiej

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi uwagi do projektu z dnia 22 września 2022 r. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie organizacji i sposobu odbywania aplikacji kuratorskiej.

Zmieniany art. 75 ustawy o kuratorach sądowych w ust. 2. wskazuje, iż zajęcia teoretyczne w ramach aplikacji kuratorskiej mają być realizowane przez uczelnię tj. Uczelnię Służby Więziennej.

Zgodnie z § 3 opiniowanego projektu rozporządzenia Uczelnia ma realizować zadania teoretyczne z wykorzystaniem platformy e-learningowej oraz w trybie stacjonarnym w formie zjazdu. Jednak w ciągu całego cyklu szkolenia aplikanta ma mieć miejsce tylko jeden zjazd. Obecność aplikanta na zjeździe ma być obligatoryjna, choć istnieje możliwość usprawiedliwienia nieobecności. W projekcie nie zawiera się jednak żadnych wskazań jaki jest cel tej szczególnej stacjonarnej formy nauczania jaką jest zjazd. Brak wskazania co do tego ile godzin szkoleniowych taki zjazd powinien obejmować (skoro jest to stacjonarny tryb nauki) oraz jaki szczególny zakres tematyczny powinien być przedstawiony na zjeździe (czyli materia, która nie może zostać wyłożona online, a która wymaga obecności aplikanta w miejscu szkolenia). Jest to o tyle istotne, iż z założenia, jak jest wskazane w projekcie, Uczelnia realizuje zajęcia teoretyczne. W tym kontekście forma zjazdu, która generuje dodatkowe koszty organizacyjne i wymaga dodatkowego zaangażowania czasowego, nie wydaje się być uzasadniona.

W projekcie rozporządzenia brak informacji, kto ponosi koszty dojazdu na i ze zjazdu, a w przypadku gdyby zjazd trwał kilka dni, koszt zakwaterowania aplikanta kuratorskiego i wyżywienia. Projekt ustawy w zmienianym art. 75 wskazuje, iż sąd okręgowy pokrywa koszty zajęć teoretycznych realizowanych przez Uczelnię na podstawie umowy zawartej z Uczelnią. Projekt zarówno ustawy jak i rozporządzenia milczy na temat tego kto ponosi koszty dojazdu i zakwaterowania. Obowiązek udziału aplikanta w zjeździe ma wynikać z przepisów rozporządzenia, a nie z polecenia służbowego, brak więc podstaw do ponoszenia kosztów przejazdów i zakwaterowania podczas zjazdu przez pracodawcę aplikanta kuratorskiego. Tym samym uzasadnione są obawy, iż kosztami tymi zostaną obciążeni sami aplikanci.

W kontekście braku wskazania czemu właściwie zjazd ma służyć, ile ma trwać i jaka ma być tematyka spotkania zjazdowego, rozwiązanie to nie zasługuje na aprobatę.