Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 60 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność”, wprowadza następujące zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność”:
W § 32 ust. 2 wykreśla się słowa oraz przy wyrejestrowywaniu niższych jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 19 ust. 8.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 60 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność”, wprowadza następujące zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność”:
w § 22 ust. 1 na końcu zdania wykreśla się słowa oraz § 19 ust. 8.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 60 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność”, wprowadza następujące zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność”:
W § 19
Organizacje podzakładowe rejestrowane są przez region, na terenie którego prowadzą działalność.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 60 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność”, wprowadza następujące zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność”:
paragraf 13 ust. 3 otrzymuje nowe brzmienie oraz dopisuje się ust. 3a i 3b:
Ustanie członkostwa
§ 13
3. Pozbawienie członkostwa (wykluczenie ze Związku) następuje w wyniku uchwały komisji zakładowej lub międzyzakładowej, z zastrzeżeniem ust. 3 a, podjętej na skutek poważnego naruszenia przez członka Związku postanowień Statutu, innych postanowień prawa wewnątrzzwiązkowego lub postępowania nielicującego z godnością członka Związku. Uchwała musi być podjęta w głosowaniu tajnym i wymaga pisemnego uzasadnienia. Od uchwały pozbawiającej członkostwa przysługuje prawo odwołania do zakładowego zebrania członków lub delegatów, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty doręczenia uchwały. Zakładowe zebranie członków lub delegatów może rozpatrzyć odwołanie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia wniesienia odwołania. W razie podtrzymania decyzji o pozbawieniu członkostwa lub niepodjęcia uchwały przez zakładowe zebranie członków lub delegatów w wyznaczonym terminie, odwołującemu się przysługuje prawo wniesienia odwołania do zarządu regionu, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia decyzji zakładowego zebrania członków lub delegatów albo od dnia bezskutecznego upływu terminu rozpatrzenia odwołania przez zakładowe zebranie członków lub delegatów.
3a. Uprawnienie do podjęcia uchwały w sprawie wykluczenia członka ze Związku przysługuje również tym wewnętrznym jednostkom organizacyjnym Związku, na które organizacja zakładowa lub międzyzakładowa scedowała prawo do przyjmowania członków do Związku. Uchwała podjęta przez uprawnioną jednostkę wewnętrzną musi być przyjęta w głosowaniu tajnym i wymaga pisemnego uzasadnienia. Od uchwały pozbawiającej członkostwa przysługuje prawo odwołania do zebrania członków lub delegatów tej wewnętrznej jednostki organizacyjnej, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty doręczenia uchwały. Zebranie członków lub delegatów może rozpatrzyć odwołanie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia wniesienia odwołania. W razie podtrzymania decyzji o pozbawieniu członkostwa lub niepodjęcia uchwały przez zebranie członków lub delegatów w wyznaczonym terminie, odwołującemu się przysługuje prawo wniesienia odwołania do zarządu regionu, w którym wewnętrzna jednostka jest zarejestrowana.Jeżeli wewnętrzna jednostka organizacyjna nie jest zarejestrowana w żadnym regionie, członek Związku odwołanie kieruje do regionu, w którym zarejestrowana jest organizacja zakładowa lub międzyzakładowa. Odwołanie składa się w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały zebrania członków lub delegatów albo od dnia bezskutecznego upływu terminu rozpatrzenia odwołania przez zebranie członków lub delegatów.
3b. Po zasięgnięciu opinii podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, której wewnętrzną jednostką jest jednostka dokonująca wykluczenia, zarząd regionu jest zobowiązany do podjęcia decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 3a, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania. Decyzja zarządu regionu w sprawie pozbawienia członkostwa jest ostateczna.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 60 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność”, wprowadza następujące zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność”:
§ 7 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 60 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność”, wprowadza następujące zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność”:
w § 7 na końcu punktu 6. przed przecinkiem dopisuje się sformułowanie „i wypoczynku”.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 60 ust. 4 Statutu NSZZ „Solidarność”, wprowadza następujące zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność”:
W § 6 po punkcie 15. na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dopisuje się punkty 16. i 17. o treści:
16. wspieranie organizowania wypoczynku dla członków Związku oraz ich rodzin,
17. dofinansowanie podmiotów, w których Związek posiada 100% udziałów lub akcji, zajmujących się organizacją wypoczynku.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” wnioskuje do Komisji Krajowej o podjęcie inicjatywy w zakresie zmiany Ustawy z dnia 23 maja 1991 roku o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 123)
lub alternatywnie:
wystąpienie z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z art. 4 ustęp 2 Ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, z art. 59 ustęp 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 188 pkt. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
Opierając się na doświadczeniach komisji zakładowych w zakresie prowadzenia sporów zbiorowych wnosimy:
1. o podjęcie inicjatywy nowelizacji Ustawy z dnia 23 maja 1991r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych w zakresie:
1) art. 4 ust. 2, co najmniej w odniesieniu do wyłączenia z jego dyspozycji regulaminów wynagradzania np. przez wprowadzenie do jej treści ogólnej definicji porozumienia zbiorowego, innego niż układ zbiorowy pracy,
2) wprowadzeniu do niej instytucji sądowego stwierdzenia istnienia sporu zbiorowego lub jego legalności
i
lub o wystąpienie, na podstawie art. 191 ust. 1 pkt. 1 w zw. Z art. 188 pkt. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z art. 4 ust. 2 Ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych z art. 59 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” w pełni popiera działania Krajowego Sekretariatu Zasobów Naturalnych, Ochrony Środowiska i Leśnictwa oraz Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Wodach Polskich, polegające na domaganiu się realizacji żądań określonych w sporze zbiorowym, który trwa od sierpnia 2018 roku.
Krajowy Zjazd Delegatów domaga się od Ministra Infrastruktury i Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie natychmiastowych działań, prowadzących do zakończenia konfliktu pomiędzy NSZZ „Solidarność” a Prezesem Wód Polskich oraz zaprzestania szykanowania, szkalowania dobrego imienia oraz lekceważenia jedynego reprezentatywnego związku zawodowego jakim jest NSZZ „Solidarność”.
Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” apeluje do Pana Prezydenta, Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Parlamentarzystów o podjęcie działań mających na celu poprawę sytuacji finansowej w uczelniach oraz w instytutach naukowych i badawczych.
Domagamy się zrealizowania zobowiązania Rządu RP z 2018 r. dotyczącego zwiększenia wynagrodzeń zasadniczych pracowników szkolnictwa wyższego i instytutów. Zapowiadany wzrost wynagrodzeń o 30% został rozłożony na trzy lata. W ciągu dwóch lat (2019-2020) w szkolnictwie wyższym zrealizowano jedynie wzrost o 13%.
Zwracamy uwagę na pilną potrzebę wzrostu minimalnego wynagrodzenia zasadniczego profesora do uzgodnionej w 2018 roku trzykrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę w danym roku kalendarzowym. Konieczne jest również powiązanie wynagrodzeń zasadniczych wszystkich pracowników uczelni oraz instytutów naukowych i badawczych (nauczycieli, badaczy oraz pracowników wsparcia i obsługi) z wysokością minimalnego wynagrodzenia zasadniczego profesora.
Domagamy się wdrożenia systemowego wzrostu nakładów finansowych z budżetu państwa na szkolnictwo wyższe i naukę, tak by jak najszybciej osiągnąć finansowanie na poziomie średnim krajów UE, co ma kluczowe znaczenie dla zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego Polski.
Wnosimy o podjęcie inicjatywy ustawodawczej w celu zmiany ustawy z dnia 20 lipca 2018 roku Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, w taki sposób by nadać ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego i nauki prawo do zawierania Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników publicznych szkół wyższych.