Dzień: 2020-11-24

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę dla Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Pracowników i Funkcjonariuszy Policji, działającej na terenie Regionu Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność” na rozszerzenie zasięgu jej działania na Komendę Powiatową Policji w Polkowicach, pracodawcę z terenu działania Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność”, u którego nie działa organizacja związkowa NSZZ „Solidarność”.

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

Decyzja
Prezydium KK
nr 185/20
ws. projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii o zmianie rozporządzenia w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania
pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę

Odnosząc się do przedmiotowego projektu rozporządzenia Prezydium Komisji Krajowej zgłasza do niego następujące uwagi.
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem zwartym w Ocenie SkutkówRegulacji do projektu rozporządzenia, że projekt dotyczy kilku kategorii cudzoziemców, którym ułatwia się podejmowanie pracy na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W stosunku do osób, wskazanych w projektowanych pkt 21 i 22 § 1 NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje przedstawione zmiany. Związek od samego początku ostatnich wydarzeń na Białorusi włączył się aktywnie w pomoc społeczeństwu białoruskiemu oraz strukturom walczącym o urzeczywistnienie w tym kraju zasad demokracji. W obecnej sytuacji jasne staje się, że dla wielu osób aktywny udział w tym zrywie może zakończyć się koniecznością opuszczenia swojego kraju i ułożenia życia za granicą. W stosunku do tych osób zasadne jest ułatwianie podejmowania legalnego zatrudnienia w Polsce. Ważne przy tym jest żeby wizy wydawane w celu przyjazdu ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwa lub zobowiązania międzynarodowe trafiały do osób rzeczywiście ich potrzebujących. Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż ilość wydawanych wiz jest niewielka i w części dotyczy osób, które z uwagi na wiek nie będą uczestnikami rynku pracy.
Nadto odnieść należy się do kwestii zniesienia konieczności uzyskania zezwolenia na pracę dla osób wykonujących szeroko pojęte zawody medyczne (proponowane pkt 23 – 25 § 1 zmienianego rozporządzenia). Rozumiejąc powagę obecnej sytuacji epidemicznej można przyjąć za uzasadnione zaproponowane zwolnienie z uzyskania zezwolenia na pracę, które obowiązywałoby w okresie pandemii i dotyczyło osób mających wspierać krajową służbę zdrowia. Wątpliwości budzi jednak to, czy mechanizm ten powinien zostać wprowadzony jako trwały a nie przejściowy na okres trwającej epidemii COVID – 19. Wątpliwość ta jest tym bardziej uzasadniona, że w wyniku wprowadzenia zmiany, co wskazano w samej treści uzasadnienia „cudzoziemcy nie będą objęci mechanizmami ochronnymi związanymi np. z przesłankami wydania zezwolenia na pracę w zakresie porównywalności wynagrodzenia w stosunku do prac na podobnym stanowisku lub podobnego rodzaju na lokalnym rynku pracy”. Brak odpowiedniej regulacji w tym zakresie, w razie wprowadzenia ww. zmiany na stałe, może doprowadzić do jeszcze silniejszego zjawiska emigracji zarobkowej polskiego personelu medycznego, wynikającej z wypierania personelu medycznego przyjeżdzającymi do Polski cudzoziemcami podejmującymi pracę za niższe stawki wynagrodzenia. W związku z tym Prezydium NSZZ „Solidarność” postuluje, ażeby przed decyzją o ewentualnym trwałym zwolnienia z konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę przez osoby wykonujące zawody medyczne dokonana została rzetelna i całościowa analiza w tej materii, a ponadto postuluje o zastosowanie przesłanki porównywalności wynagrodzenia wobec cudzoziemców mających wykonywać pracę bez zezwolenia.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia zaproponowane rozwiązania w projekcie ustawy Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 19 października 2020 r. zmieniającym ustawę o wspieraniu pieczy zastępczej oraz niektóre inne ustawy, z których większość ma charakter porządkujący i techniczny w stosunku do już istniejących rozwiązań.
Jednocześnie zwracamy uwagę, iż w projekcie zabrakło propozycji, które zwłaszcza w okresie pandemii, mogą stanowić pomoc zarówno dla samych rodzin, jak również dla organów prowadzących szkolenia w zakresie pieczy zastępczej i przysposobienia. Zmiana miałaby dotyczyć art. 173a ustawy o wspieraniu  pieczy zastępczej i polegać na możliwości połączenia szkoleń z zakresu przysposobienia dziecka oraz dla kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej. Zdarzają się bowiem sytuacje, gdzie z powodu braku możliwości adopcji, która najczęściej wynika z tego, że dzieci nie mają uregulowanej sytuacji prawnej, potencjalni rodzice adopcyjni wyrażają wolę bycia rodziną zastępczą. Niestety, obecny zapis art. 173a przedmiotowej ustawy powoduje, że są oni zmuszeni przechodzić całą procedurę od początku, a w tym kolejne szkolenie.
Resort rodziny regularnie podnosi kwestię niewystarczającej liczby kandydatów na rodziny zastępcze. Dlatego, zdaniem Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, możliwość połączenia tych dwóch szkoleń, mogłaby przyczynić się do poprawy sytuacji z korzyścią zarówno dla samych kandydatów, jak i przede wszystkim dzieci, którym należy zapewnić możliwość wychowywania się w środowisku rodzinnym. Zmiana zasad nie powinna jednak dotyczyć szkoleń w zakresie prowadzenia rodzinnego domu dziecka lub pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego. Tutaj nadal naszym zdaniem szkolenia powinny odbywać się rozłącznie.
Aktualne problemy wynikające z pandemii oraz reżimu sanitarnego znacząco utrudniają przeprowadzanie zarówno samych szkoleń w tym zakresie, jak i praktyk. Część z nich zaczyna mieć charakter fikcyjny. Zatem by nie pogłębiać problemów i nie wypaczać systemu proponujemy w/w rozwiązanie.
W projekcie ustawy znalazły się również zmiany, których kierunek NSZZ „Solidarność” ocenia pozytywnie, choć wymagają one jeszcze dalszych prac: 
Art. 4 projektu ustawy zmieniający art. 183 w §1 ustawy Kodeks pracy i dodający §1¹, umożliwiając skorzystanie z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego do 18 roku życia dziecka, przez pracownika, który przyjął dziecko na wychowanie celem jego przysposobienia. Jednocześnie nie zmienia się uprawnień rodzicom zastępczym, którym urlop ten przysługuje nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7 roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, nie dłużej niż do ukończenia przez nie 10 roku życia.  Należy jednak pamiętać, że do pieczy zastępczej trafiają często dzieci starsze niż 10-letnie, często z rodzeństwem w różnym wieku.  Są to dzieci borykające się z deficytami i problemami, których korygowanie wymaga czasu. Zatem ustawodawca powinien także w tym przypadku rozważyć wydłużenie wieku dziecka, do którego rodzic zastępczy będzie mógł skorzystać z takiego urlopu, skracając ewentualnie jego długość. Tym bardziej, że taką możliwość projektodawca daje rodzicom, którzy starają się o przysposobienie dziecka. Tak duże różnicowanie uprawnień w tym przypadku, zdaniem NSZZ „Solidarność”, wydaje się niewłaściwe.