Decyzja Prezydium KK nr 154/19 ws. kandydata na członka Rady Nadzorczej PFRON

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na podstawie art. 50 ust. 2 pkt 2  ustawy z dnia 17 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych postanawia delegować Krzysztofa Rowińskiego jako przedstawiciela NSZZ „Solidarność” do Rady Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Stanowisko KK nr 19/19 ws. propozycji klimatycznych Komisji Europejskiej

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa polski rząd do zablokowania na najbliższym szczycie Rady Europejskiej propozycji klimatycznych Komisji Europejskiej zmierzających do wprowadzenia neutralności klimatycznej do roku 2050.

Zaakceptowanie drogi forsowanej przez KE oraz najbogatsze kraje UE oznaczać będzie dla Polski katastrofę gospodarczą, m.in. konieczność likwidacji całych gałęzi przemysłu oraz drastyczny spadek poziomu życia naszych obywateli. W ocenie Komisji Krajowej jedynym sposobem na trwałe uchronienie naszej gospodarki przed katastrofalnymi skutkami przyjęcia proponowanych rozwiązań jest realizacja uzgodnień Porozumienia Paryskiego.

Niezależnie od powyższego oczekujemy, aby polska delegacja podczas szczytu domagała się precyzyjnego zdefiniowania pojęcia neutralności klimatycznej, jako zrównoważenia pomiędzy emisją CO2, a pochłanianiem tego gazu przez środowisko naturalne i nowe technologie wdrażane w przemyśle. Konieczne jest również utrzymanie horyzontu czasowego dojścia do neutralności klimatycznej, założonego w Porozumieniu Paryskim, a więc do końca wieku, a nie jak proponuje KE, do końca roku 2050.

Ponadto konieczne jest wymuszenie na KE zagwarantowania w unijnym budżecie, adekwatnych do potrzeb, środków na wsparcie transformacji tradycyjnych gospodarek – takich m.in. jak Polska – których w obecnej propozycji KE nie uwzględniono. Jak wskazuje informacja rządu, koszt takiej transformacji tylko dla Polski to kwota od 500-700 mld Euro.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z całą mocą podkreśla, że zaakceptowanie przez polski rząd przywołanych powyżej propozycji Komisji Europejskiej spotka się z radykalnymi działaniami ze strony Związku. Pracownicy funkcjonujących w Polsce zakładów przemysłowych doskonale zdają sobie sprawę z powagi zagrożenia, jakie dla ich miejsc pracy niesie kolejne zaostrzenie unijnej polityki
klimatyczno-energetycznej. Nie zabraknie nam determinacji aby w obronie naszych miejsc pracy oraz bezpieczeństwa ekonomicznego naszych rodzin sięgać nawet po najostrzejsze formy protestu.

 

Stanowisko KK nr 18/19 ws. zwrotu tablic z 21. postulatami Sierpnia 1980 r.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” uznaje za niedopuszczalne blokowanie przez Europejskie Centrum Solidarności i władze Gdańska starań NSZZ „Solidarność” o przeniesienie oryginalnych tablic Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego z 21. postulatami sierpnia 1980 r. do historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej. Uznajemy to za kolejną próbę kwestionowania praw Związku do własnej historii.

Historyczna Sala BHP Stoczni Gdańskiej jest najwłaściwszym i jedynym miejscem, gdzie powinny spocząć oryginalne tablice z 21. sierpniowymi postulatami. To właśnie w tej sali MKS podpisał w sierpniu 1980 r. porozumienie z władzami PRL, których trzonem były postulaty znajdujące się na tablicach. To własność i spuścizna Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, który jest bezpośrednim następcą MKS-u. Europejskie Centrum Solidarności oraz wszystkie zainteresowane strony muszą ten fakt uszanować.

Przypominamy, że to Sala BHP, a nie ECS, jest pomnikiem historii, a niebawem mamy nadzieję zostanie wpisana wraz ze Stocznią Gdańską na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO. Z całą mocą oświadczamy – wbrew kłamliwym publikacjom prasowym – że historyczna Sala jest i pozostanie własnością Związku. Dzięki temu zarówno wystawa, jaki wszystkie zgromadzone tam eksponaty są i zawsze będą bezpłatnie dostępne dla wszystkich zainteresowanych i odwiedzających to miejsce.

Żądamy zaprzestania uprawiania polityki kosztem NSZZ „Solidarność”, szczególnie przez tych, którzy Solidarności zawdzięczają swoją polityczną karierę.

 

 

Stanowisko KK nr 17/19 ws. projektu zmiany ustawy dezubekizacyjnej

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z oburzeniem przyjmuje informację o przygotowanym przez Lewicę projekcie ustawy, która cofnęłaby rozwiązania zawartew tzw. ustawie dezubekizacyjnej z 2016 r. 

Lewica w ten sposób otwarcie przyznaje, że jest następcą ideowym peerelowskiego reżimu komunistycznego, którego celem było zdławienie dążeń wolnościowych Polaków.

Na szczególne potępienie zasługuje wybór daty złożenia wniosku – 16 grudnia – przypadającej w trakcie obchodów 49. rocznicy grudniowej masakry na Wybrzeżu w roku 1970 i 38. rocznicy masakry w Kopalni Wujek 16 grudnia 1981 roku. To jawna prowokacja i bezczeszczenie pamięci ofiar.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z całą mocą podkreśla, że posłowie Lewicy zamiast zabiegać o profity dla katów powinni skupić się na zadośćuczynieniu ich ofiarom.

 

Decyzja Prezydium KK nr 150/19 ws. opinii o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia następujące uwagi do  senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (druk senacki nr 12).

Prezydium KK docenia to, że projekt obejmuje szerszą grupę osób niż wymienione w wyroku TK P 20/16, a mianowicie obok kobiet, które na wcześniejszą emeryturę przeszły na podstawie art. 46 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, regulacja  dotyczyć będzie także – będących w identycznej sytuacji – osób z rocznika 1953, które na wcześniejszą emeryturę odeszły na podstawie art. 50, 50a, 50e, 184 ustawy emerytalnej oraz art. 88 Karty Nauczyciela (art. 1 projektu). Tych osób wyrok TK bezpośrednio nie dotyczył.

Należy jednak zwrócić uwagę, że Wyrok TK (sygn. akt P 20/16) brzmi: „Art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 oraz z 2019 r. poz. 39), w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017 r., w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 r. kobiet, które przed 1 stycznia 2013 r. nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.” W cytowanym Wyroku TK jest mowa o nabyciu prawa do emerytury, a nie o złożeniu wniosku. Natomiast, w projekcie ustawy, w art. 1 zaproponowano zapis, że w ustawie dokonuje się zmian w art. 25 przez dodanie art. 1ba po art. 1b o treści: „1ba. Przepisu ust. 1b nie stosuje się do ubezpieczonych, którzy pobrali emeryturę na podstawie wniosku złożonego przed dniem 6 czerwca 2012 r., a uprawnienie do emerytury, o której mowa w art. 24, uzyskali po 2012 r.”.

Zapis „którzy pobrali emeryturę na podstawie wniosku złożonego przed dniem 6 czerwca 2012 r” – jest problematyczny na tle wyroku TK, ponieważ stanowi warunek w nieuprawniony sposób ograniczający zakres tego orzeczenia.

Kobieta urodzona w 1953 roku, która 1 lipca 2012 roku przeszła na wcześniejszą emeryturę na podstawie wniosku złożonego 5 czerwca 2012 roku – będzie objęta zakresem proponowanego przepisu.Kobieta urodzona w 1953 roku, która 1 lipca 2012 roku przeszła na wcześniejszą emeryturę na podstawie wniosku złożonego 6 czerwca 2012 – już nie.

Uzasadnieniem dodania tego warunku – zdaniem twórców projektu – jest posiadanie przez emerytów składających wniosek od dnia 6 czerwca 2012 roku „obiektywnej wiedzy, że kwoty wcześniej pobranej emerytury pomniejszą emeryturę powszechną”.

Przyjęte przez twórców projektu założenie – że emerytki urodzone w 1953 r. roku miały realną szansę, aby 6 czerwca 2012 r. roku mieć wiedzę o zastawionej przez ustawodawcę „pułapce” art. 25 ust. 1b – jest wątpliwe.

Data 6 czerwca 2012 roku to data publikacji w Dzienniku Ustaw znowelizowanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS.Realnie oceniając sytuację w tym momencie posiadaczami „obiektywnej wiedzy, że kwoty wcześniej pobranej emerytury pomniejszą emeryturę powszechną” byli wyłącznie twórcy procesu legislacyjnego. Nawet gdyby obywatele już w dniu publikacji w Dzienniku Ustaw przystąpili do czytania i analizowania zapisów nowej ustawy emerytalnej, to posiadaczami „obiektywnej wiedzy, że kwoty wcześniej pobranej emerytury pomniejszą emeryturę powszechną” mogli się stać dopiero po pewnym czasie przyswojenia znaczenia uchwalonej przez Sejm i Senat regulacji.

Dzień publikacji ustawy to data, od której stało się dostępne źródło wiedzy, ale w żadnym wypadku nie można twierdzić, że przyszli emeryci stali się w tym dniu posiadaczami tej wiedzy. Pierwsze informacje na temat nowelizacji i jej skutków pojawiły się w przestrzeni publicznej dopiero późną jesienią 2012 roku. ZUS oficjalnie zakomunikował o skutkach znowelizowanej ustawy emerytalnej – w tym o art. 25 ust. 1b – dnia 2 stycznia 2013 roku, a więc następnego dnia po jej wejściu w życie. I tę datę można uważać jako moment posiadania realnej, czyli „obiektywnej wiedzy, że kwoty wcześniej pobranej emerytury pomniejszą emeryturę powszechną”.

Należy także zwrócić uwagę jak w praktyce wygląda proces przechodzenia na emeryturę – decyzję o przejściu na emeryturę przyszły emeryt musi, z co najmniej kilkumiesięcznym wyprzedzeniem, uzgodnić z pracodawcą (co nie wynika z obowiązującego prawa ale normalnej praktyki funkcjonowania pracowników i pracodawców) więc praktycznie wszystkie wnioski złożone w okresie od 6 czerwca do końca 2012 roku to skutki decyzji podjętych w okresie, w którym nie było żadnej wiedzy o skutkach art. 25 ust. 1b.

Podsumowując: NSZZ „Solidarność”wskazuje na potrzebę rozważenia objęcia przedmiotową regulacją także kobiet, które przeszły na wcześniejszą emeryturę na podstawie wniosku złożonego po 6 czerwca 2012 r. 

Należy także bezwzględnie wydłużyć okres 3 miesięcy jako przewidziany na złożenie wniosku (art. 2 projektu). Mamy tu do czynienia z osobami starszymi, często przewlekle chorymi, o ograniczonej zdolności do szybkiego działania i wskazany w projekcie okres 3 miesięcy jest zdecydowanie zbyt krótki.

Zaproponowana przez Senat nowelizacja ustawy o emeryturach i rentach z FUS będąca konsekwencją wyroku TK pozwala na szerszy komentarz dotyczący częstotliwości zmian w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych i możliwości „przystosowania” się adresatów podejmowanych decyzji legislacyjnych.

Zdaniem NSZZ „Solidarność”, jest kwestią poważnie wątpliwą (w świetle art. 2 Konstytucji RP i zasady zaufania obywateli do państwa) czy osoby z wcześniejszych roczników 1949-1952 miały realną wiedzę i możliwość dostosowania się do skutków zmian legislacyjnych polegających na wprowadzeniu art. 25 ust.1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zasada zaufania obywateli do państwa musi realistycznie zakładać, że odbiorcy normy potrzebują czasu aby przyswoić w pełni konsekwencje zmian legislacyjnych. Dopiero po okresie „przyswajania” skutków nowych regulacji można mówić o w pełni autonomicznych i swobodnych decyzjach ubezpieczonych.

Trybunał Konstytucyjny, w uzasadnieniu wyroku sygn. akt P 20/16 wskazał, że wprowadzenie art.25 ust.1b wiązało się z szeregiem wątpliwości, nie tylko wobec kobiet z rocznika 1953, ale innych, które spełniły przesłanki do uzyskania emerytury powszechnej do końca 31 grudnia 2012 r.

Również Biuro Legislacyjne Senatu w swojej opinii z 10 grudnia 2013 r., zwracając uwagę na art. 2 Konstytucji, stwierdziło, że uzasadnione byłoby przywrócenie dotychczasowych regulacji – wobec emerytów, którzy przeszli na wcześniejszą emeryturę, nie mając wiedzy, że w przyszłości spowoduje to pomniejszenie ich zwykłej emerytury.

Jest więc kwestią otwartą potrzeba dalszych prac nad usunięciem z porządku prawnego skutków wprowadzenia w życie art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Prezydium KK  zwraca także uwagę na fakt, że przekazany do konsultacji senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS (druk senacki nr 12), ma identyczne brzmienie, jak projekt skierowany do konsultacji przez Senat poprzedniej kadencji (druk senacki nr 1175). Dowodzi to niestety tego, że proces konsultacji istotnych społecznie zmian przepisów jest jedynie sztuką dla sztuki. Pomimo licznych uwag co do zaproponowanego przez Senat sposobu realizacji wyroku TK, nowy projekt skierowany do konsultacji nie zawiera żadnych zmian, a Izba Wyższa nie podjęła żadnej refleksji nad uwagami do projektu.

Decyzja Prezydium KK nr 149/19 ws. opinii o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw wraz z autopoprawką

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko brakowi konsultacji oraz wysłuchania opinii NSZZ „Solidarność” w sprawie projektu ustawy
o zmianie ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych wraz z autopoprawką (druki nr 13 oraz 13-A), zwany dalej projektem.

Projekt wpłynął  do Sejmu RP 13 listopada 2019 r., a Komisja Krajowa NSZZ  „Solidarność” otrzymała projekt z Kancelarii Sejmu 21 listopada br. po pierwszym jego czytaniu w Sejmie RP, które odbyło 19 listopada, autopoprawka do projektu wpłynęła 25 listopada. Wyrażenie opinii zgodnie z art. 19 ustawy o związkach zawodowych poprzedzone konsultacjami ze strukturami i organami Związku było niemożliwe. Konsekwentnie więc nie mogło dojść także do wysłuchania opinii NSZZ „Solidarność”,
o jakim wypowiedział się TK w Wyroku  Kp 1/18: „Celowościowa wykładnia przepisów ustawowych pozwala wyciągnąć wniosek, że opiniowanie projektów aktów normatywnych ma sens jedynie wtedy, gdy w trakcie prac nad projektem opinie te zostają wysłuchane. Wartością konsultacji w procesie legislacyjnym jest doprowadzenie do pewnego konsensusu społecznego, który powinien skutkować lepszą percepcją stanowionych norm.”

Nowelizacja ustawy dotyczy rozszerzenia zakresu zadań Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych przez wprowadzenie możliwości udzielenia wsparcia finansowego kolejnym grupom społecznym – emerytom i rencistom. Ze środków Funduszu finansowane ma być jednorazowe roczne świadczenie pieniężne dla emerytów i rencistów w 2019 r. wraz z kosztami obsługi, a także renta socjalna i zasiłek pogrzebowy, który przysługuje w razie śmierci osoby pobierającej rentę socjalną. Zmiana polega na tym, że przenosi się do Funduszu Solidarnościowego z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydatki na renty socjalne oraz wydatki na trzynaste emerytury. 

Zdaniem Prezydium NSZZ „Solidarność” przedstawiony projekt wzbudza poważne wątpliwości dotyczące dochodów jak i wydatków Funduszu. W projekcie wprowadza się możliwość zaciągania pożyczek z Funduszu Rezerwy Demograficznej.Wobec braku zasadności takiego działania wnioskować należy, że projektowana zmiana ustawy ma jedynie na celu ominięcie reguły wydatkowej. Trzynaste renty i emerytury wypłacone w 2019 r., mają zostać sfinansowane z Funduszu Solidarności, a ten jest funduszem celowym, więc limit wydatków określony regułą wydatkową go nie obejmuje. Prezydium KK wskazuje, że takie działanie jest psuciem struktury finansów państwa i rozmontowywaniem „bezpiecznika” budżetowego jakim jest reguła wydatkowa.

Powstanie Funduszu Solidarnościowego miało dać perspektywy na stworzenie systemowych rozwiązań kierowanych do osób niepełnosprawnych i ich opiekunów, zapewniających m.in. asystencję osobistą i opiekę wytchnieniową, a także zatrudnienie wspomaganego – nie na zasadach projektowych, jak dzieje się to do tej pory, ale jako trwałe rozwiązania gwarantowane. Prezydium KK wyraża obawy, że znaczne rozszerzenie grupy beneficjentów Funduszu oddala tę perspektywę. Nowe zadania zdominują całkowicie zadania dotychczasowe Funduszu.

NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę również na naruszenie zasad techniki prawodawczej przy konstruowaniu projektu. W art. 1 w pkt 2, w art. 1 w ust. 1 w pkt 2 ustawodawca wskazał, że Fundusz ma na celu wsparcie finansowe emerytów i rencistów, o którym mowa w przepisach odrębnych. Ponadto w art. 1 w pkt 3, w art. 3 ust. 1a pkt 2, a także w art. 1 w pkt 4, w art. 6b ust. 1 pkt 2 ustawodawca mówi między innymi

o możliwości zaciągania nieoprocentowanych pożyczek na wypłatę jednorazowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów oraz kosztów obsługi wypłaty tego świadczenia, o których mowa w odrębnych przepisach. Taka konstrukcja przepisu, poza naruszaniem zasad techniki prawodawczej, dowodzi jedynie tego, że nie planuje się w przyszłości finansowania z Funduszu dodatkowego jednorazowego świadczenia dla emerytów i rencistów. Stąd, tym bardziej niezrozumiały jest brak odwołania do konkretnych przepisów, czyli do ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r. (Dz. U. poz. 743).

Ponadto Prezydium KK podtrzymuje swoje zastrzeżenia dotyczące finansowania Funduszu Solidarnościowego z Funduszu Pracy. W nadchodzących latach prawdopodobnego spowolnienia środki z Funduszu Pracy powinny być wydatkowane na cele określone dla Funduszu Pracy, tj. przede wszystkim promocja zatrudnienia, łagodzenie skutków bezrobocia i aktywizacja zawodowa czy szkolenia zawodowe.

Prezydium KK zwraca uwagę, że sposób procedowania, a także cele wprowadzanych rozwiązań budzą niepokój także w środowiskach osób niepełnosprawnych. Wobec deklaracji Premiera Rządu o potrzebie cierpliwego i rzetelnego dialogu, działania te są dalece sprzeczne z oczekiwaniami nie tylko związku zawodowego, ale także ogółu obywateli. Ład i spokój społeczny wynika przede wszystkim ze starannego prawodawstwa oraz wzajemnego zrozumienia i jest podstawą zaufania obywateli do Państwa.

 

Decyzja Prezydium KK nr 149/19 ws. opinii o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw wraz z autopoprawką

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko brakowi konsultacji oraz wysłuchania opinii NSZZ „Solidarność” w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych wraz z autopoprawką (druki nr 13 oraz 13-A), zwany dalej projektem.

Projekt wpłynął  do Sejmu RP 13 listopada 2019 r., a Komisja Krajowa NSZZ  „Solidarność” otrzymała projekt z Kancelarii Sejmu 21 listopada br. po pierwszym jego czytaniu w Sejmie RP, które odbyło 19 listopada, autopoprawka do projektu wpłynęła 25 listopada. Wyrażenie opinii zgodnie z art. 19 ustawy o związkach zawodowych poprzedzone konsultacjami ze strukturami i organami Związku było niemożliwe. Konsekwentnie więc nie mogło dojść także do wysłuchania opinii NSZZ „Solidarność”, o jakim wypowiedział się TK w Wyroku  Kp 1/18: „Celowościowa wykładnia przepisów ustawowych pozwala wyciągnąć wniosek, że opiniowanie projektów aktów normatywnych ma sens jedynie wtedy, gdy w trakcie prac nad projektem opinie te zostają wysłuchane. Wartością konsultacji w procesie legislacyjnym jest doprowadzenie do pewnego konsensusu społecznego, który powinien skutkować lepszą percepcją stanowionych norm.”

Nowelizacja ustawy dotyczy rozszerzenia zakresu zadań Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych przez wprowadzenie możliwości udzielenia wsparcia finansowego kolejnym grupom społecznym – emerytom i rencistom. Ze środków Funduszu finansowane ma być jednorazowe roczne świadczenie pieniężne dla emerytów i rencistów w 2019 r. wraz z kosztami obsługi, a także renta socjalna i zasiłek pogrzebowy, który przysługuje w razie śmierci osoby pobierającej rentę socjalną. Zmiana polega na tym, że przenosi się do Funduszu Solidarnościowego z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydatki na renty socjalne oraz wydatki na trzynaste emerytury. 

Zdaniem Prezydium NSZZ „Solidarność” przedstawiony projekt wzbudza poważne wątpliwości dotyczące dochodów jak i wydatków Funduszu. W projekcie wprowadza się możliwość zaciągania pożyczek z Funduszu Rezerwy Demograficznej.Wobec braku zasadności takiego działania wnioskować należy, że projektowana zmiana ustawy ma jedynie na celu ominięcie reguły wydatkowej. Trzynaste renty i emerytury wypłacone w 2019 r., mają zostać sfinansowane z Funduszu Solidarności, a ten jest funduszem celowym, więc limit wydatków określony regułą wydatkową go nie obejmuje. Prezydium KK wskazuje, że takie działanie jest psuciem struktury finansów państwa i rozmontowywaniem „bezpiecznika” budżetowego jakim jest reguła wydatkowa.

Powstanie Funduszu Solidarnościowego miało dać perspektywy na stworzenie systemowych rozwiązań kierowanych do osób niepełnosprawnych i ich opiekunów, zapewniających m.in. asystencję osobistą i opiekę wytchnieniową, a także zatrudnienie wspomaganego – nie na zasadach projektowych, jak dzieje się to do tej pory, ale jako trwałe rozwiązania gwarantowane. Prezydium KK wyraża obawy, że znaczne rozszerzenie grupy beneficjentów Funduszu oddala tę perspektywę. Nowe zadania zdominują całkowicie zadania dotychczasowe Funduszu.

NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę również na naruszenie zasad techniki prawodawczej przy konstruowaniu projektu. W art. 1 w pkt 2, w art. 1 w ust. 1 w pkt 2 ustawodawca wskazał, że Fundusz ma na celu wsparcie finansowe emerytów i rencistów, o którym mowa w przepisach odrębnych. Ponadto w art. 1 w pkt 3, w art. 3 ust. 1a pkt 2, a także w art. 1 w pkt 4, w art. 6b ust. 1 pkt 2 ustawodawca mówi między innymi

o możliwości zaciągania nieoprocentowanych pożyczek na wypłatę jednorazowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów oraz kosztów obsługi wypłaty tego świadczenia, o których mowa w odrębnych przepisach. Taka konstrukcja przepisu, poza naruszaniem zasad techniki prawodawczej, dowodzi jedynie tego, że nie planuje się w przyszłości finansowania z Funduszu dodatkowego jednorazowego świadczenia dla emerytów i rencistów. Stąd, tym bardziej niezrozumiały jest brak odwołania do konkretnych przepisów, czyli do ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o jednorazowym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów w 2019 r. (Dz. U. poz. 743).

Ponadto Prezydium KK podtrzymuje swoje zastrzeżenia dotyczące finansowania Funduszu Solidarnościowego z Funduszu Pracy. W nadchodzących latach prawdopodobnego spowolnienia środki z Funduszu Pracy powinny być wydatkowane na cele określone dla Funduszu Pracy, tj. przede wszystkim promocja zatrudnienia, łagodzenie skutków bezrobocia i aktywizacja zawodowa czy szkolenia zawodowe.

Prezydium KK zwraca uwagę, że sposób procedowania, a także cele wprowadzanych rozwiązań budzą niepokój także w środowiskach osób niepełnosprawnych. Wobec deklaracji Premiera Rządu o potrzebie cierpliwego i rzetelnego dialogu, działania te są dalece sprzeczne z oczekiwaniami nie tylko związku zawodowego, ale także ogółu obywateli. Ład i spokój społeczny wynika przede wszystkim ze starannego prawodawstwa oraz wzajemnego zrozumienia i jest podstawą zaufania obywateli do Państwa.