Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przyjmuje rozwiązania zawarte
w projekcie ustawy Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 października 2018 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz niektórych innych ustaw za idące
w dobrym kierunku.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podziela opinię projektodawcy zawartą
w uzasadnieniu, że szczególną ochroną państwa powinni być objęci najubożsi świadczeniobiorcy. Przedstawiony projekt wychodzi naprzeciw tej potrzebie, gwarantując minimalną kwotę waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych, wyższą od wynikającej
z przewidzianej procentowej waloryzacji w roku 2019, ustalając jednocześnie nowe kwoty najniższych świadczeń: 1100 zł – emerytura, 1100zł i 850 zł – renta.
Jednocześnie projekt ten niestety, nie stanowi propozycji systemowej zmiany sposobu waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych, która brałaby pod uwagę potrzebę zachowania realnej wartości tych świadczeń. Kolejny raz oraz kolejny już rząd, wprawdzie zauważa problem niewystarczającej waloryzacji dla najniższych świadczeń, jednak nadal strona rządowa nie zdecydowała się na przedstawienie projektu naprawy niedoskonałości istniejącego systemu. NSZZ „Solidarność” niejednokrotnie przedstawiał projekt modelu waloryzacji, który brałby pod uwagę dynamikę minimum egzystencji obliczanego corocznie przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podkreśla, że uzasadnienie projektu nie zawiera żadnej analizy wskazującej dlaczego przyjęto waloryzację kwotową w wysokości co najmniej 70 zł. Z wyliczeń NSZZ „Solidarność”, opartych o analizę dynamiki minimum egzystencji dla jednoosobowych gospodarstw emeryckich, kwota ta nie gwarantuje zachowania realnej wartości najniższych świadczeń. Wnioskujemy zatem o udostępnienie badań, na podstawie których zaproponowano wysokość gwarantowanego wzrostu najniższych świadczeń.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podtrzymuje postulat stworzenia systemowego rozwiązania waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych, które będzie uwzględniało prawo wszystkich świadczeniobiorców do poprawy ich sytuacji dochodowej proporcjonalnie do wzrostu gospodarczego kraju.