Dzień: 2018-05-23

Decyzja do użytku służbowego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na udział NSZZ „Solidarność” w charakterze organizacji współpracującej w projekcie ponadnarodowym
o tytule „COLBAR-EUROPE: ogólnoeuropejska analiza układów zbiorowych pracy” VP/2018/004/0008, przygotowywanym przez Uniwersytet w Amsterdamie/ Amsterdamski Instytut Zaawansowanych Badań Pracy we współpracy (współwnioskodawcy projektu) z: CELSI (Środkowoeuropejski Instytut Badań Pracy, Słowacja), CNEL (Włochy) (włoska trójstronna rada społeczno – ekonomiczna) oraz CC.OO (Hiszpania). Celem projektu jest zebranie i analiza układów zbiorowych pracy ze wszystkich krajów Unii Europejskiej i stowarzyszonych (za wszystkich sektorów), ze szczególnym uwzględnieniem porozumień z krajów Grupy Wyszehradzkiej, Włoch, Hiszpanii i Niderlandów. Planowany okres realizacji projektu to 24 miesiące, od 01.12.2018 do 31.11.2020r.

Zadania przewidziane do wykonania obejmują:

• Udział w spotkaniu rozpoczynającym projekt oraz śródokresowym,
• Udział w konferencji końcowej (Wydarzenie Główne)
• Pomoc w zbieraniu układów zbiorowych pracy od swoich członków,
• Zaproponowanie osób, które powinny być zaproszone na wydarzenie główne,
• Promocja projektu i rozpowszechnianie jego rezultatów wśród swoich członków.

Osoba odpowiedzialna za realizację ww. zadań: Sławomir Adamczyk.

Osoby odpowiedzialne z ramienia Prezydium KK NSZZ „Solidarność”: Bogdan Kubiak, Bogdan Biś.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na dopisanie statku „GARDNO” bandery Bahamas nr IMO 9767704 do istniejącego układu zbiorowego pracy – IBF Cyfadaco Shipmanagement Ltd – NMS NSZZ Solidarność & SFTUF CBA.

Jednocześnie Prezydium KK upoważnia Andrzeja Kościka oraz Magdalenę Karp do podpisania załącznika w tej sprawie.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na udział
w charakterze Współwnioskodawcy projektu roboczo zatytułowanego "Wzmacnianie współpracy ponadnarodowej pomiędzy właściwymi organami krajowymi oraz partnerami społecznymi w zakresie radzenia sobie z obecnymi oraz przyszłymi wyzwaniami dla krajów wysyłających oraz przyjmujących pracowników delegowanych" przedkładanego Komisji Europejskiej w ramach linii budżetowej: „Delegowanie pracowników: wzmocnienie współpracy administracyjnej i dostęp do informacji".

NSZZ „Solidarność” reprezentować będą:

1. Karol Nosal – Koordynator
2. Jan Plata – Przechlewski – Ekspert wewnętrzny projekt

Osobą odpowiedzialną za projekt z ramienia Prezydium KK NSZZ „Solidarność” jest Jerzy Jaworski.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyznacza do udziału
w przygotowaniu do korzystania z narzędzia analitycznego opartego na MS Excel, wytworzonego w ramach realizacji projektu „Prowadzenie przez NSZZ „Solidarność” działań w zakresie monitorowania prawa gospodarczego i prawa pracy” POWR.02.16.00-00-0035/16, następujących pracowników merytorycznych zatrudnionych w Biurze Eksperckim, Dialogu i Polityki Społecznej KK NSZZ „Solidarność”, zajmujących się monitorowaniem prawa:

• Katarzyna Raca
• Sylwia Szczepańska
• Krzysztof Rowiński
• Matusz Szymański

Przygotowanie będzie obejmowało 3 sześciogodzinne spotkania, w okresie od czerwca do sierpnia 2018 r. Spotkania będą się odbywać w Gdańsku, w siedzibie KK NSZZ „Solidarność”.

Decyzja do użytku służbowego

I. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje senacki projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach (druk 754). Opiniowany projekt zawiera między innymi postanowienie art. 1 pkt 4 projektu uchylający rozdział 3a obowiązującego prawa zgromadzeń regulujący instytucję tzw. zgromadzeń cyklicznych organizowanych w celu w szczególności uczczenie doniosłych i istotnych dla historii Rzeczypospolitej Polskiej wydarzeń.

II. NSZZ „Solidarność” bardzo pozytywnie ocenia doświadczenia wynikające
z funkcjonowania instytucji zgromadzeń cyklicznych, które umożliwia spokojne, godne
i bezkonfliktowe zorganizowanie i przeprowadzenie zgromadzeń o charakterze uroczystym, regularnym poświęconym ważnym wydarzeniom społecznym i politycznym w naszym kraju.

Likwidacja tej instytucji umożliwi – jak się obawiamy – uprzednie „złośliwe” rezerwowanie czasu  i miejsca na przeprowadzenie zgromadzenia przez różnego rodzaju podmioty w innym celu niż godne uczczenie np. rocznicy „grudnia 70”, ale wręcz przeciwnie na co NSZZ „Solidarność” zgodzić się nie może.

III. Pragniemy zaznaczyć, iż nie przekonuje argumentacja zawarta w przytoczonym
w uzasadnieniu projektu orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego K 44/12, iż nie ma podstaw, aby na gruncie art. 57 Konstytucji różnicować zgromadzenia z punktu zakresu ich ochrony, stosując kryterium sposobu organizacji danego zgrupowania osób. To nie sposób organizowania zgromadzeń, ale ich podniosły i uroczysty cel uczczenia pewnych wydarzeń istotnych dla naszej wspólnoty społecznej, był kryterium ich wyróżnienia
a sposób jego realizacji i zabezpieczenia to kwestia – aczkolwiek ważna – to jednak wtórna. Rozumiemy i uznajemy prawo do kontrmanifestacji, ale nie podzielamy poglądu, że tryb zgromadzeń cyklicznych jest środkiem zbyt restrykcyjnym i należy go zlikwidować albowiem w przekonaniu NSZZ „Solidarność” nie wyłącza on prawa do zorganizowania kontrmanifestacji.

Odnosząc się do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zmieniającego rozporządzenie ws. określenia przypadków, w których zezwolenia na pracę cudzoziemca jest wydawane bez względu na szczególne warunki wydawania zezwoleń na pracę cudzoziemców, Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wskazuje, iż należy z dużą ostrożnością podejść do problemu zatrudnienia cudzoziemców w Polsce. Obecnie działania zmierzają do szerokiego otwarcia polskiego rynku pracy dla obywateli państw obcych. Prezydium KK mając na uwadze przepisy rangi międzynarodowej, zwraca uwagę, iż obecna liberalizacja polityki społecznej rządu
w zakresie zatrudniania cudzoziemców może nie sprzyjać ochronie miejsc pracy dla polskich obywateli, w szczególności w przypadku ewentualnego pogorszenia sytuacji na rynku pracy. W celu uniknięcia dumpingu socjalnego należy stale monitorować warunki pracy i płacy w jakich zatrudnieni są cudzoziemcy. Mając na uwadze powyższe,
w ramach uzasadnienia do projektu rozporządzenia, należałoby szczegółowo określić sposób dokonania wyboru zawodów opisanych w załączniku do projektu rozporządzenia. Powinno to być dokonane nie tylko poprzez wskazanie źródeł analizy, ale przede wszystkich poprzez ujęcie tej analizy w uzasadnieniu oraz określenie metodologii wyboru.

Brak jest również powiązania zawodów wskazanych w pozycjach 2212 (lekarz specjalista ze specjalizacją II stopnia) oraz 2221 (pielęgniarki) z aktualnie procedowanymi zmianami legislacyjnymi w zakresie projektu ustawy o zmianie ustawy
o świadczeniu opieki zdrowotnej ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, a w szczególności w związku z proponowanymi tam zachętami dotyczącymi kontynuowania wykonywania zawodu lekarza w Polsce oraz niepodejmowaniem konkurencyjnego zatrudnienia.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje kierunek zmian przedstawionych w projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy.

NSZZ „Solidarność” od wielu lat zwraca uwagę na fakt, że średni czas pracy
w Polsce jest jedynym z najwyższych nie tylko w Europie, ale także na świecie. Przedstawiony projekt stanowi przy tym kolejny krok w kierunku wsparcia życia rodzinnego, co również mieści się w profilu działań podejmowanych przez NSZZ „Solidarność”, czego przykładem może być zakaz handlu w niedziele. 

Jednocześnie warto zwrócić uwagę na następujące kwestie. Po pierwsze, rozwiązaniem bardziej uzasadnionym byłoby przyjęcie, że obniżenie wymiaru czasu pracy następuje na wniosek pracownika, który powinien być wiążący dla pracodawcy pod warunkiem złożenia go z odpowiednim (np. 21 dniowym) uprzedzeniem.

Wynika to z faktu, że w przypadku niektórych grup pracowników, np. pracujących
w zorganizowanych zespołach skrócenie czasu pracy o 1 godzinę może faktycznie pogorszyć ich sytuację w zakresie wykonywanej pracy. Może się bowiem okazać, że obiektywnie rzecz biorąc, pracodawca nie będzie w stanie zapewnić dalszego funkcjonowania pracownika w danym zespole (np. w zespołach ratowniczych, które muszą stale składać się z określonej liczby osób), co może przełożyć się na niekorzystne działania podjęte w stosunku do tego pracownika. Nie można również pominąć sytuacji samotnych rodziców oraz rodzin, w których jeden z rodziców nie jest zatrudniony
w ramach stosunku pracy. Osoby takie w świetle proponowanej regulacji miałyby odgórnie narzucane projektowane rozwiązanie, nawet wówczas, gdy sami nie byliby tym zainteresowani. W konsekwencji powstaje ryzyko, że część pracowników będzie faktycznie pozbawiona możliwości neutralnego dla siebie skorzystania z proponowanego rozwiązania, a tym samym projektodawcy powinni przewidzieć rozwiązanie dostosowane także do takich sytuacji.

Po drugie, należy wyraźnie zaznaczyć sposób obliczania wynagrodzenia pracownika, którego czas pracy uległby skróceniu, w ten sposób, że obliczane byłoby ono jak wynagrodzenie za czas urlopu.

Po trzecie, Kodeks pracy posługuje się instytucją wymiaru czasu pracy w wielu miejscach, w tym w art. 186⁷ wskazuje się na obniżenie wymiaru czasu pracy.
W konsekwencji  w treści art. 178 § 3 pkt 3 Kodeksu pracy także powinna zostać wskazana instytucja obniżenia wymiaru czasu pracy, a nie skróconego czasu pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia propozycje zawarte w poselskim (Kukiz’15) projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę bardzo niskie stopy procentowe w ostatnich latach wskazać należy, iż przeciętny Kowalski płaci bardzo niskie stawki podatku, wręcz niezauważalne w skali miesiąca. Tak więc większość z 3,5 mld dochodów z podatku płacona jest przez osoby zamożne, prowadzące agresywniejszą formę inwestowania niż lokaty bankowe. Potwierdzają tę tezę również badania. Wg. raportu NBP „Zasobność gospodarstw domowych w Polsce” najbardziej popularną formą gromadzenia oszczędności Polaków są depozyty bankowe, będącew posiadaniu 84,9 % gospodarstw domowych, z przeciętną ich wartością na poziomie 12 tys. zł. Majątek netto jest nierównomiernie rozłożony
w populacji gospodarstw domowych w Polsce, a jego silną koncentrację obserwujemy
w zbiorowości gospodarstw najbardziej majętnych. W posiadaniu 10 proc. najbardziej zasobnych gospodarstw domowych znajduje się 41 proc. całkowitego majątku netto, podczas gdy majątek (netto) 20 proc. najmniej zasobnych gospodarstw stanowi jedynie niewielką część (1,0 proc.) całego majątku gospodarstw domowych.

Biorąc pod uwagę powyższe kwestie likwidacja podatku od dochodów kapitałowych jest propozycją skierowaną do osób zamożnych. Pogłębi to jeszcze bardziej dysproporcje w obciążeniach podatkowych pomiędzy osobami zamożnymi a biednymi. Warto podkreślić, iż zwiększenie kwoty wolnej od podatku miało na celu właśnie zmniejszenie nierówności w poziomie opodatkowania. Środki uzyskiwane z tego podatku powinny służyć celom społecznym, niwelowaniu nierówności i wsparciu grup najsłabszych. Z tego punktu widzenia bardziej zasadne byłoby zwolnienie części najniższych lokat bądź oszczędności długoterminowych z opodatkowania.

Nie uważamy też, aby likwidacja podatku Belki spowodowała wzrost skłonności
do Polaków oszczędzania. Skłonność do oszczędzania jest związana przede wszystkim
z zasobnością portfela, co przy stosunkowo niskim poziomie płac w Polsce powoduje niską skłonność do oszczędzania.