Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie odnosi się do kierunku zmian zaproponowanych w przedmiotowym projekcie. W szczególności należy podzielić stanowisko projektodawców odnośnie braku zgodności z prawem unijnym obecnych regulacji Kodeksu pracy dotyczących dyżuru, w zakresie w jakim dyżur nie jest kwalifikowany jako czas pracy.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę na pewne mankamenty przedstawionych propozycji. Art. 1514 w zaproponowanym brzmieniu wydaje się faktycznie zbędny. Innymi słowy ten sam efekt można osiągnąć skreślając analizowany przepis, co byłoby rozwiązaniem bardziej prawidłowym. W takiej bowiem sytuacji do osób, o których mowa w tym artykule, zastosowanie miałyby ogólne reguły dotyczące rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych. W zaproponowanym kształcie przepis ten jest zatem swoistym powtórzeniem tych reguł, z tym, że skierowanym do wąskiej grupy pracowników, co potencjalnie może rodzić problemy wykładnicze i interpretacyjne.
Odnośnie propozycji dotyczącej art. 1515 lepszą formą mogłoby być wprost wskazanie, że dyżur jest czasem pracy, a ograniczeniem jego dopuszczalności i nadużywania byłyby z jednej strony przepisy o czasie pracy (normy czasu pracy, okresy odpoczynku), a z drugiej kwestie finansowe (obowiązek wypłaty wynagrodzenia wraz z dodatkiem). W wersji zaproponowanej w projekcie wskazać można na brak spójności systemowej pomiędzy §1 a §§ 2 i 3. Otóż przyjęcie założenia, że czas dyżuru jest zawsze czasem pracy bez potrzeby dodatkowej regulacji oznacza, że czas dyżuru nie może naruszać okresów odpoczynku, a tym samym, § 2 staje się zbędny). Reasumując – przyjęcie propozycji zawartej w § 1 powinno jednocześnie wiązać się z wykreśleniem § 2 art. 1515 Kodeksu pracy.