Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia senacki projekt ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności i jednocześnie wnosi o uwzględnienie poniższych uwag w toku prac legislacyjnych.
Rozwiązania zawarte w projekcie były długo postulowane przez organizacje pozarządowe zajmujące się pomocą osobom najbiedniejszym, wykluczonym i rodzinie.
W wielu krajach unijnych regulacje tego typu funkcjonują z powodzeniem już od wielu lat. Ze względu na przewidziane w projekcie duże zaangażowanie organizacji tego typu Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wskazuje na konieczność ścisłej współpracy z nimi w trakcie całego procesu legislacyjnego.
Kwestią nierozstrzygniętą w projekcie pozostaje określenie minimalnego terminu przydatności do spożycia przekazywanej żywności oraz kwestia odpowiedniego przechowywania, warunków transportu oraz jego kosztów, zwłaszcza w przypadku żywności wymagającej niskiej temperatury. Bez określenia tych wymagań oraz podmiotów zobowiązanych do ich spełnienia organizacje pozarządowe zostaną obarczone kosztami utylizacji przeterminowanej żywności.
Pozytywnie oceniamy obowiązek przeprowadzania w jednostkach handlowych kampanii edukacyjno-informacyjnych dla klientów. Marnowanie żywności generuje wysokie koszty na każdym etapie – produkcji, dystrybucji i konsumpcji w gospodarstwach domowych. Dlatego też bardzo ważna jest edukacja przez włączenie tej problematyki do rozmów i programów nauczania już na poziomie szkoły podstawowej. Uważamy również,
że kampanie te powinny być organizowane i koordynowane centralnie np. przez Inspekcję Handlową lub Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, tak aby w całym kraju stosowano jednolite narzędzia i rozwiązania (np. takie same plakaty, bilbordy, spoty telewizyjne itp.).
Jednocześnie wskazujemy, iż zarówno kontrola opłaty za marnowaną żywność przez Inspekcję Handlową, jak i obsługa płatności przez Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będą wymagały nałożenia na obecnych pracowników dodatkowych obowiązków, bądź zatrudnienie nowej obsługi, na co należy zabezpieczyć w budżetach tych instytucji odpowiednie środki finansowe.
Projekt należałoby uzupełnić o rozwiązania związane z przeciwdziałaniem marnowaniu w całym łańcuchu żywnościowym. Ogromny odsetek marnowanej żywności przypada na producentów, gastronomię oraz na gospodarstwa domowe. O ile w przypadku gospodarstw domowych edukacja jest kluczowym elementem zapobiegawczym, o tyle w przypadku producentów czy gastronomii, należałoby stworzyć system zachęt dla przedsiębiorców, którzy coraz lepiej współpracują z bankami żywności przy zagospodarowaniu niewykorzystanych produktów spożywczych.