Dzień: 2017-08-29

Decyzja do użytku służbowego

      Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Stowarzyszenia Lubińska Grupa Filmowa WISEL, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” w scenie przedstawiającej manifestację w Lubinie, zawartą w filmie zatytułowanym Rykoszet.

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 sierpnia 2017 r., w sprawie ustalania wzorów deklaracji składanych Zarządowi Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez pracodawców do wpłat na ten Fundusz.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie określenia wzorów miesięcznych i rocznych informacji o zatrudnieniu, kształceniu lub o działalności na rzecz osób niepełnosprawnych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność: wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 sierpnia 2017 roku, zmieniającego rozporządzenie w sprawie Rady Zatrudnienia Socjalnego.

Rada Zatrudnienia Socjalnego jest organem opiniodawczo – doradczym w sprawach zatrudnienia socjalnego, działającym przy ministrze właściwym ds. zabezpieczenia społecznego. W skład Rady wchodzą osoby reprezentujące podmioty zatrudnienia socjalnego, wojewodów, organizacje społeczne i zawodowe. Członkowie Rady Zatrudnienia Socjalnego pełnią swoje funkcje społecznie. Członków Rady powołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, na okres 3 lat.

W projekcie proponuje się zmianę §6 rozporządzenia w postaci zmiany trybu wyboru przewodniczącego Rady na bezpośredni tryb wyboru przez ministra właściwego do zabezpieczenia społecznego.

Takie rozwiązanie wydaje się zbyt daleko idącą ingerencją w działanie Rady Zatrudnienia Socjalnego. Jako organ opiniodawczo – doradczy w sprawach zatrudnienia socjalnego Rada powinna zachować w tym zakresie całkowitą autonomię, by decyzje przez nią podejmowane były niezależne i oparte na przesłankach merytorycznych. Działalność organizacji społecznych i zawodowych przyczynia się do budowania społeczeństwa obywatelskiego oraz pomaga aktywizować i wzmacniać społeczności lokalne. Stanowi to niewątpliwie o sile całego społeczeństwa oraz potwierdza, że funkcjonują w nim mechanizmy demokratyczne.

Dlatego NSZZ „Solidarność” wnosi o niezmienianie trybu wyboru Przewodniczącego Rady tak, aby zachowała ona swoją niezależną formę.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu ustawy Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 sierpnia 2017 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej.

Wątpliwość budzi proponowany zapis art. 48a ust. 2a ustawy o pomocy społecznej (dalej ustawa), który umożliwia skierowanie osoby bezdomnej do schroniska dla osób bezdomnych przez gminę miejsca pobytu, na postawie art. 101. ust 3 ustawy,
bez konieczności wcześniejszego podpisania kontraktu socjalnego. Projektodawca w uzasadnieniu powołuje się na przypadki szczególnie podyktowane sytuacją osobistą osoby ubiegającej się o schronienie, tymczasem art. 101. ust. 3 ustawy, odnosi się do właściwości miejscowej gminy, która zobowiązana jest do udzielenia pomocy osobie bezdomnej. Ponadto wskazać należy, że zdecydowana większość osób bezdomnych, to osoby znajdujące się w szczególnie uzasadnionej sytuacji, która w krótkim czasie nie ma możliwości ulec zmianie. W tej sytuacji, może dojść do nierównego traktowania osób bezdomnych. bowiem część z nich będzie przebywać w schronisku bez konieczności realizacji kontraktu socjalnego,
a osoby z ostatnim meldunkiem w danej gminie będą zobowiązane do realizowania kontraktu. Zgodnie z definicją art. 6 pkt. 6ustawy: „Kontrakt socjalny stanowi pisemną umowę zawartą z osobą ubiegającą się o pomoc, określającą uprawnienia i zobowiązania stron umowy,
w ramach wspólnie podejmowanych działań zmierzających do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej osoby lub rodziny”. Zgodnie z art. 48a ust. 2 ustawy,schronisko dla osób bezdomnych zapewnia osobom bezdomnym, które podpisały kontrakt socjalny, całodobowe, tymczasowe schronienie oraz usługi ukierunkowane na wzmacnianie aktywności społecznej, wyjście z bezdomności i uzyskanie samodzielności życiowej.

Praca z osobami bezdomnymi jest wyjątkowo trudna ze względu na złożoność problemów osób dotkniętych bezdomnością. Kontrakt socjalny jest w tym zakresie wyjątkowo mobilizującym narzędziem pracy socjalnej. Dlatego, w opinii NSZZ „Solidarność”, pozbawianie pracowników tego podstawowego narzędzia mija się z ideą zarówno kontraktu socjalnego, jak i pracy socjalnej. Jedynym powodem, który mógłby zwolnić obie strony z zawarcia takiego kontraktu mógłby być stan zdrowia osoby bezdomnej – brak świadomości co do podejmowanych czynności prawnych, który może określić jedynie lekarz. Natomiast nie zwalnia to służb społecznych (pracowników schroniska i pracownika socjalnego) z konieczności opracowania planu pomocy dla takiej osoby.

Zawarcie kontraktu socjalnego jest korzystne zarówno dla osób bezdomnych, jak i dla pracowników socjalnych, dla których taki kontrakt jest podstawowym narzędziem pracy z osobami wymagającymi wsparcia. Ustawodawca nie powinien niszczyć dorobku ostatnich lat i pozbawiać pracowników pomocy społecznej podstawowych narzędzi pracy.

Ponadto przedstawiony projekt zakłada wprowadzenie dodatkowego typu placówki udzielającej tymczasowego schronienia osobom bezdomnym, czyli „schroniska dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi”. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy, wynika to z konieczności wyeliminowania luki w zakresie możliwości uzyskania pomocy przez osoby, które z powodu bezdomności nie mają możliwości otrzymania świadczenia w formie usług opiekuńczych. Nie mniej istotnym powodem, w opinii NSZZ „Solidarność”, jest umieszczenie osób bezdomnych w placówce całodobowej, która świadczy usługi opiekuńcze, a nie jest placówką służby zdrowia ani domem pomocy społecznej, na umieszczenie w którym osoba bezdomna oczekuje. Stąd wątpliwości budzi projektowany zapis art. 48a ust. 2d, który zakłada, że pobyt w schronisku dla bezdomnych z usługami opiekuńczymi nie może trwać dłużej niż 4 miesiące. Doświadczenie dowodzi, że miejsca w Domach Pomocy Społecznej zwalniają się w sposób naturalny, czyli najczęściej w związku ze śmiercią pensjonariusza. Dodatkowo zawsze istnieje kolejka oczekujących, co także wydłuża czas oczekiwania. Sztuczne wyznaczanie terminu będzie powodowało nie tylko problemy dla samej placówki, w której przebywa bezdomny, ale również dla Ośrodka Pomocy Społecznej, który będzie miał w obszarze opieki i zainteresowania daną osobę. Zdaniem NSZZ „Solidarność” należy rozważyć zapis, który będzie ten czas określał ogólnie np.: do czasu umieszczenia osoby bezdomnej w DPS.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 2017 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wiz dla cudzoziemców.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kierowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na rehabilitację leczniczą oraz udzielania zamówień na usługi rehabilitacyjne.