Decyzja Prezydium KK nr 57a/17 ws. projektu ustawy Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw

rezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia opinię o projekcie ustawy Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw z dnia 23 marca 2017 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu:

1.     Art. 1 pkt. 3 projektu dotyczy zmiany art. 67 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.  Zmiana ta polega miedzy innymi na umożliwieniu działania w Policji więcej niż jednemu związkowi zawodowemu. Doceniając intencje projektodawcy wzmocnienia realizacji prawa do zrzeszania się wskazujemy, iż prawo to nadal nie będzie w pełni zrealizowane, poprzez utrzymanie braku możliwości zrzeszania się policjantów w dowolnie wybranym związku zawodowym.

 

Zgodnie ze wskazanym w uzasadnieniu do projektu ustawy celem zmian, wprowadzone rozwiązania mają dążyć do „realizacji pełni praw do zrzeszania się (…). Przyjęcie powyższego rozwiązania, które funkcjonuje już obecnie, np. w stosunku do strażaków (art. 58 ust.1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 603, z późn. zm.), pozwoli w pełni zrealizować zasadę wolności zrzeszania się i tym samym może zapobiec ewentualnym zarzutom, co do „preferowania” jednych związków i tym samym dyskryminowania innych związków.”

Jednak podkreślić należy, iż zaproponowane brzmienie projektowanego art. 67 ustawy
o Policji nie realizuje w pełni założonego celu ustawy. Projektodawca nie dostrzegł, iż
w przeciwieństwie do strażaków, nadal uniemożliwiać się będzie policjantom zrzeszanie się w związkach nie mających charakteru branżowego. Oznacza to, iż rozwiązania prawne zawarte w art. 1 pkt. 3 projektu nadal nie pozwolą policjantom na zrzeszanie się w dobrowolnie wybranym przez siebie związku zawodowym, co z kolei sprawi, że zasada wolności zrzeszania się nie będzie w pełni zrealizowana. Art. 67 ust. 1 zarówno obecnie obowiązującej ustawy o Policji jak i projektu ogranicza prawo koalicji związkowej policjantów wyłącznie do związków zawodowych policjantów. Wyłączona jest możliwość zrzeszania się policjantów w związkach zawodowych zrzeszających np. również innym pracowników Policji.Tym samym policjanci nadal nie będą mogli zrzeszać się w związku zrzeszającym nie tylko policjantów, w przeciwieństwie do przywoływanych przez projektodawców strażaków, którym zgodnie z art. 58 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej przysługuje prawo do zrzeszania w dowolnie wybranym związku zawodowym.  Pełna realizacja zasady wolności zrzeszania obejmuje nie tylko istnienie pluralizmu związkowego, ale również prawo swobodnego wyboru związku zawodowego.

Kwestie wolności związkowych reguluje prawo międzynarodowe. I tak Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 87 w art. 2 formułuje ogólną zasadę wolności tworzenia i zrzeszania się w związkach zawodowych. Zasada ta doznaje ograniczenia w art. 9 Konwencji, w odniesieniu do sił zbrojnych i Policji, przekazując ustawodawstwu krajowemu obowiązek określenia zakresu gwarancji określonych w Konwencji.  Zatem ustawodawca polski formułując zakres prawa zrzeszania się w odniesieniu do policjantów, powinien kierować się w zasadami nadrzędnymi, wynikającymi z Konstytucji RP.

W uzasadnieniu do projektu projektodawca wskazał Strażaków jako podmioty porównywalne z policjantami w zakresie prawa do zrzeszania. W szczególności projektodawca przywołał funkcjonujące już obecnie w stosunku do strażaków rozwiązanie z art. 58 ust.1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 603, z późn. zm.). Zgodnie z przywołanym przepisem strażacy mogą się zrzeszać w związkach zawodowych na zasadach określonych w ustawiez dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1881), co oznacza, iż strażakom przysługuje prawo zrzeszania w dowolnie wybranym związku zawodowym. Zgodnie z art. 32 Konstytucji RP, statuującym zasadę równości i zakaz dyskryminacji, wszyscy są wobec prawa równi, wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Jak podkreślano w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, w zasadzie równości nie chodzi o bezwzględną równość wszystkich obywateli, lecz z zasady równości wynika nakaz jednakowego traktowania wszystkich obywateli w obrębie określonej klasy (kategorii). Konieczna jest ocena kryterium, na podstawie którego dokonano zróżnicowania, bo wszelkie odstępstwo od nakazu równego traktowania podmiotów podobnych musi zawsze znajdować podstawę w przekonujących argumentach (wyrok z 9 lutego 2010 r., P 58/08). Skoro projektodawca za model porównawczy z sytuacją Policjantów w zakresie prawa koalicji przyjął strażaków to pozostawienie nierównego ukształtowania prawa w zakresie braku swobody wyboru związku zawodowego przez policjantów (branżowego lub nie branżowego) budzi uzasadnione wątpliwości do jej niezgodności z konstytucyjną zasadą równości.

Mając powyższe na względzie, Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wnosi, aby projektowany zapis w art. 67 ust. 1 ustawy o Policji przyjął następujące brzmienie: „Policjanci mogą zrzeszać się w związku zawodowym.” oraz w konsekwencji, o dostosowanie do tej zmiany treści właściwych przepisów. 

2.         Zastrzeżenia nasze budzi również proponowana treść art. 67 ust. 2 ustawy o Policji, który ma regulować zakres i sposób stosowania ustawy o związkach zawodowych. Proponowany przepis ma następujące brzmienie:

„ 2. Przepisy ustawy o związkach zawodowych stosuje się odpowiednio:

1) z zastrzeżeniem, że związki te nie mają prawa do strajku;

2) do określania właściwości organizacji związkowej przy zasięganiu opinii, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 i art. 129.”

Sposób redakcji przepisu budzi wątpliwości interpretacyjne. We wstępie do wyliczenia, wprowadza się zasadę odpowiedniego stosowania ustawy o związkach zawodowych. Następnie w wyliczeniu w pkt. 1 wyłącza się prawo do strajku zaś w pkt. 2 ustala się zakres przedmiotowy stosowania ustawy o związkach zawodowych poprzez wskazanie, iż przepisy ustawy o związkach zawodowych stosuje się odpowiednio do określania właściwości organizacji związkowej przy zasięganiu opinii, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 i art. 129 ustawy(o Policji).  Zgodnie z zasadą wykładni  a contario oznaczałoby to, iż w pozostałym zakresie tj. innym niż określanie właściwości organizacji związkowej przy zasięganiu wskazanych
w przepisie opinii nie stosuje się odpowiednio przepisów o związkach zawodowych. Zatem rodzi się pytanie, czy w pozostałym zakresie w ogóle stosuje się przepisy ustawy o związkach zawodowych oraz, ewentualnie, czy stosuje się je wprost skoro nie stosuje się ich odpowiednio.

Z powodu wskazanych praktycznych problemów jakie wynikają przy wykładni przepisów projektu postulujemy taką zmianę redakcji przepisu, która wyeliminuje wątpliwości co do zakresu i sposobu stosowania ustawy o związkach zawodowych. 

3.     Prezydium KK pozytywnie ocenia propozycje rozwiązań, które wprowadzają oczekiwane zmiany w zakresie sposobu rozliczania wynagrodzenia za czas przebywania na zwolnieniu lekarskim. Zmiany wprowadzone opiniowanym projektem posiadają poparcie Krajowej Sekcji Pożarnictwa NSZZ ”Solidarność”. Zmiany będą korzystne dla funkcjonariuszy, ponieważ rozszerzają w sposób logiczny realizację zwolnień lekarskich w wymiarze 100% wynagrodzenia przez pierwsze 30 dni.

Ponadto proponowana nowelizacja wskazuje w sposób jednoznaczny, kto ustala związek pomiędzy służbą a chorobą. Do tej pory ustawa nie wskazywała w jaki sposób można określić ten związek.

Nowelizacja porządkuje i upraszcza procesy administracyjne co pozwoli ograniczyć koszty administracyjne rozliczania zwolnień lekarskich.

Zmiany dotyczące nowelizacji ustawy o Policji również posiadają pozytywną ocenę Krajowej Sekcji Pożarnictwa NSZZ ”Solidarność”. Pluralizm związkowy w przypadku PSP, przynosi wymierne efekty w świadomości strażaków w zakresie uprawnień pracowniczych, przestrzegania bhp oraz nadzoru nad realizacją i wykorzystywaniem funduszu wynagrodzeń i nagród. Ponadto należy zauważyć, że pluralizm związkowy powoduje wymiernie wysokie uzwiązkowienie. Łącznie w trzech organizacjach zrzeszonych jest blisko 15 tysięcy strażaków i pracowników, co daje stan uzwiązkowienia na poziomie 50% zatrudnionych (włącznie z kadrą kierowniczą).

           

 

Decyzja Prezydium KK nr 56/17 ws. zgody na użycie znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

  Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Stowarzyszenia Solidarność Walcząca, wyraża zgodę na użycie znaku graficznego NSZZ „Solidarność” przez Pocztę Polską S.A. na emitowanych znaczkach i kopertach upamiętniających 35-lecie „Solidarności Wałczącej”. 

Decyzja Prezydium KK nr 51/17 ws. wyrażenia zgody dla Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w PZU S.A. na rozszerzenie jej zasięgu działania na pracodawców prowadzących działalność na terenie innego regionu

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15 wyraża zgodę dla Organizacji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w PZU S.A., zarejestrowanej w Rejestrze Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Regionu Wielkopolska NSZZ „Solidarność”, na rozszerzenie jej zasięgu działania na pracodawców w Tower Inwestycje Sp. z o. o., Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych Polski Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych oraz Link 4, prowadzących działalność na terenie Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”, u których nie działają podstawowe jednostki organizacyjne NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 50/17 ws. opinii o projekcie Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia projekt Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE.

Propozycja ta jest pierwszym elementem legislacyjnym koncepcji europejskiego filaru praw socjalnych. Należy oczekiwać, że w ślad za tym pojawią się kolejne wnioski legislacyjne służące pozytywnej konwergencji standardów socjalnych wewnątrz UE. Jednocześnie Prezydium KK zwraca uwagę, że adresowanie filaru przede wszystkim do państw strefy euro z możliwością dobrowolnego przystąpienia doń innych państw członkowskich może – biorąc pod uwagę krajowe uwarunkowania polityczne – grozić powstaniem Europy dwóch prędkości w obszarze socjalnym.

W odniesieniu do wybranych elementów projektowanej dyrektywy przedstawiamy następujące uwagi:

1.     Art. 4 projektu Dyrektywy przewiduje urlop ojcowski, liczący co najmniej dziesięć dni roboczych z okazji narodzin dziecka.  Postrzegamy tę propozycję pozytywnie. Polskie prawo już w chwili obecnej przewiduje urlop ojcowski (art. 182 (3) k.p.) w wymiarze 2 tygodni. Wprowadzenie analogicznej instytucji w państwach członkowskich, w których nie występuje ona w chwili obecnej jest potrzebne – urlop taki ułatwia zbudowanie więzi ojca z dzieckiem, ułatwia matce dziecka sprawowanie opieki w najbardziej trudnym momencie oraz wskazuje na współodpowiedzialność obu rodziców w procesie wychowania dziecka także w okresie niemowlęctwa.

2.     Art. 5 projektu Dyrektywy przewiduje urlop rodzicielski w minimalnym wymiarze 4 miesięcy, który należy wykorzystać przed osiągnięciem przez dziecko wieku 12 lat. Urlop ten może być udzielany w formule elastycznej dostosowanej do potrzeb pracownika (art. 5.1); obowiązująca w Polsce regulacja wskazuje na urlop rodzicielski
w wymiarze do 32/ 34 tygodni, który co do zasady winien być wykorzystany do ukończenia przez dziecko 6 roku życia. Zwiększenie elastyczności urlopu w odniesieniu do jego formy oraz wieku dziecka postrzegamy pozytywnie, gdyż stwarza to możliwości godzenia obowiązków zawodowych i rodzinnych rodzica aż do zakończenia okresu wczesnoszkolnego, który w ocenie psychologów ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego rozwoju osobowości dziecka.

3.     Zdecydowanie pozytywnie postrzegamy propozycję zawartą w art. 6 dotyczącą urlopu opiekuńczego w wymiarze co najmniej 5 dni w roku w przypadku niesamodzielności lub poważnej choroby krewnego. Pełen wymiar takiego urlopu powinien odnosić się do pracownika, co oznacza, że niezależne prawo do niego miałaby każda osoba w gospodarstwie domowym. Podzielamy pogląd Komisji Europejskiej zaprezentowany
w uzasadnieniu, że pozwoli to pracownikom na osiągnięcie większej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, a jednocześnie pomoże przeciwdziałać wycofywaniu się przez nich z rynku pracy.

4.     Oceniamy pozytywnie propozycję zawartą w art. 9, poszerzającą możliwość korzystania przez wszystkich rodziców dzieci do lat 12 z elastycznych form organizacji pracy. Może to przyczynić się do wzrostu zainteresowania telepracą, a w szczególności pozwoli na ograniczenie niekorzystnego zjawiska czasowego opuszczania rynku pracy przez matki pragnące poświęcić więcej uwagi wczesnemu okresowi rozwoju dziecka (patrz: uwaga w pkt. 2).

W naszej ocenie projekt dyrektywy generalnie idzie we właściwym kierunku, aczkolwiek nie dostrzega w wystarczającym stopniu problemów pracowników obciążonych opieką nad osobą starszą lub przewlekle chorą. Jest to szczególnie istotne z punktu widzenia państw takich jak Polska w których poziom wsparcia instytucjonalnego w zakresie opieki nad osobami starszymi jest bardzo daleki od zadowalającego.

Jednocześnie Prezydium KK mając świadomość, że w polskim porządku prawnym istnieje relatywnie wysoki poziom ochrony i wsparcia w związku z macierzyństwem w odniesieniu do pracowników zatrudnianych na postawie umowy o pracę, uważa, że konieczna jest debata dotycząca następujących kwestii:

– w jakim zakresie ochrona trwałości umowy innej niż umowa o pracę winna być wprowadzona w związku z macierzyństwem?  Zagadnienie dotyczy osób aktywnych na rynku pracy nie będących pracownikiem w rozumieniu kodeksu pracy;

– w jakim zakresie należy zwiększyć wsparcie dla osób wychowujących dzieci z orzeczoną niepełnosprawnością w odniesieniu do czasu pracy i urlopu osoby sprawującej opiekę nad nimi a będącej równocześnie pracownikiem.

Zwracamy uwagę, że polski rynek pracy charakteryzuje się obecnie niskim poziomem bezrobocia, lecz także relatywnie niskim wskaźnikiem zatrudnienia. W celu aktywizacji osób nieaktywnych zawodowo, konieczne jest szukanie rozwiązań zapewniających niezbędny poziom równowagi między życiem zawodowym i rodzinnym. Przedstawiony projekt dyrektywy realizuje ten postulat ale tylko w pewnym zakresie.

 

Decyzja Prezydium KK nr 49/17 ws. opinii o projekcie rozporządzenia MRPiPS zmieniającego rozporządzenie w sprawie domów pomocy społecznej

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22.03.2017 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie domów pomocy społecznej.

W §6 ust. 1 opiniowanego projektu dodaje się pkt 3a, na mocy którego dom pomocy społecznej (DPS) jest zobligowany do zapewnienia, w miarę możliwości,  mieszkańcowi domu charakteryzującemu się znacznymi zaburzeniami interakcji społecznych i komunikacji, pokoju jednoosobowego. Proponujemy, aby w przypadku braku możliwości zapewnienia przez DPS odpowiedniego pokoju, ww. mieszkaniec mógł być kierowany do domu, który posiada odpowiednie warunki.

Wątpliwości budzi zmiana przepisu w §6 pkt 4 lit.a, obniżająca standard wyposażenia domów pomocy społecznej w liczbę łazienek. Trudno jest tu się dopatrzyć dobra organizacyjnego, a tym bardziej dobra podopiecznych DPS, tym bardziej, że wcześniej ustalone standardy nie budziły zastrzeżeń.

Jednocześnie Prezydium KK zwraca uwagę na fakt, że w aktualnym brzmieniu zmienianego rozporządzenia w sprawie domów pomocy społecznej, w §8 ust.2 w pkt 4, określającym jakie dokumenty należy dołączyć do wniosku przy staraniu się przyjęcie do domu pomocy społecznej, wymienia się m.in. „zaświadczenie, o którym  mowa w  art. 22 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach” (Dz. U. z 2012 r. poz. 400) – [obecnie tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 1206, z późn.zm.]. Tym samym nie zostały uwzględnione uprawnienia działaczy opozycji antykomunistycznej oraz osób represjonowanych z powodów politycznych, którzy na mocy ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych (Dz.U. z 2015 r. poz. 693), uzyskali prawo pierwszeństwa do środowiskowej opieki socjalnej, w tym uzyskania miejsca w domu pomocy społecznej. Dlatego zwracamy uwagę, że zarówno kombatanci, jak i niektóre osoby będące ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz działacze opozycji antykomunistycznej oraz osoby represjonowane z powodów politycznych mają ustawowo takie same uprawnienia w kwestii kierowania do DPS, ale nadal nie znajduje to odniesienia w stosownych zapisach rozporządzenia ws. domów pomocy społecznej.

W związku z powyższym Prezydium KK wnosi o uwzględnienie powyższej uwagi w pracach nad zmianą przedmiotowego rozporządzenia.