Miesiąc: luty 2016

Decyzja Prezydium KK nr 25/16 ws. opinii o projekcie ustawy o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje projekt ustawy o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy.

Jednocześnie Prezydium KK przedstawia następujące uwagi i wnosi o ich uwzględnienie.

Projektowana nowelizacja nie może być rozpatrywana w oderwaniu od wprowadzenia w życie rozwiązań zawartych w obywatelskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, przygotowanym przez NSZZ „Solidarność”, którego głównym celem jest stopniowe podwyższanie minimalnego wynagrodzenia za pracę do wysokości 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w tempie zgodnym z tempem wzrostu gospodarczego. Przypominamy, że projekt obywatelski został złożony w Sejmie już kilka lat temu.

Proponowane zmiany dotyczące włączenia do porządku prawnego godzinowej płacy minimalnej mają na celu zwiększenie dochodów osób zatrudnianych w ramach umów cywilnoprawnych, a przede wszystkim zwalczanie zjawiska segmentacji rynku pracy powstałej w wyniku nadużywania stosowania umów cywilnoprawnych niezgodnie z ich społeczno-gospodarczym przeznaczeniemi dążenia do zastąpienia nimi umów o pracę.
O ile cel pierwszy ma zdecydowanie większe szanse na realizację, o tyle cel podstawowy nowelizacji – jakim jest przeciwdziałanie nadużywaniu umów cywilnoprawnych może nie zostać osiągnięty.

Zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność”, zmniejszenie ekonomicznej atrakcyjności zatrudnienia dla pracodawców na podstawie umów cywilnoprawnych poprzez zaproponowane zmiany w projekcie ustawy, jest niewystarczające. W szczególności należy zwrócić uwagę na fakt fragmentarycznego przeniesienia rozwiązań właściwych dla stosunku pracy do umów z odrębnej gałęzi prawa. Wydaje się, że tego typu zmiany, aby mogły przynieść pozytywny efekt, powinny mieć szerszy, bardziej systemowy charakter, uwzględniający ochronę osób ekonomicznie zależnych od zleceniobiorcy, usługobiorcy,
ponieważ w przeciwnym wypadku mogą stanowić wręcz legitymizację nadużywania umów cywilnoprawnych.

Prezydium KK obawia się, że rozwiązania zaproponowane w zakresie wprowadzonej minimalnej stawki wynagrodzenia dla osób wykonujących zlecenia lub osób samozatrudnionych osobiście wykonujących usługi, mogą być omijane. Zgodnie z art. 734
i następnymi Kodeksu cywilnego zarówno umowa zlecenia jak i umowa o świadczenie usług nie muszą być umową odpłatną. Przedłożony projekt nie zmienia tego stanu rzeczy, a zasada swobody umów oraz brzmienie art. 742 Kodeksu cywilnego daje podstawy do takiego uregulowania wzajemnych obowiązków stron umowy, aby dający zlecenie, zamiast wypłaty wynagrodzenia, dokonywał zwrotu wydatków na rzecz osoby wykonującej zlecenie lub świadczącej usługi. W celu omijania proponowanych regulacji można się spodziewać przypadków zawierania umów nieodpłatnych przy jednoczesnym zwrocie na rzecz zleceniobiorcy wydatków w wysokości ryczałtowej niższej niż proponowana stawka wynagrodzenia minimalnego. Prezydium KK zwraca uwagę, że kwestia dochodzenia praw na drodze sądowej będzie utrudniona, ponieważ nie będzie to sprawa z zakresu prawa pracy.

Prezydium KK obawia się również, że w celu uniknięcia skutków przedmiotowej zmiany mogą być zawierane umowy cywilnoprawne innego rodzaju, w szczególności umowa o dzieło.

Ponadto mając na uwadze główny cel, jaki przyświeca projektodawcom, należałoby rozpocząć prace nad systemowymi zmianami w prawie pracy, które powinny zostać zainicjowane przez Komisję Kodyfikacyjną, z udziałem przedstawicieli partnerów społecznych. Postulat ten ma ważkie znaczenie, zważywszy na potrzebę uporządkowania wielu zagadnień z zakresu prawa pracy.

Jednocześnie Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wskazuje na konieczność wyłączenia niektórych składników wynagrodzenia z kategorii minimalnego wynagrodzenia za pracę. Najistotniejsze wśród nich są dodatki za pracę w porze nocnej oraz dodatek stażowy.

Projektowana ustawa nie zawiera jakichkolwiek mechanizmów ustalania wysokości stawki godzinowej oraz jej waloryzacji, co oceniamy zdecydowanie negatywnie. Wysokość stawki godzinowej powinna być funkcją minimalnego wynagrodzenia za pracę, a tym samym podlegałaby takim samym rygorom waloryzacji jak minimalne wynagrodzenie.

Wątpliwości natury organizacyjnej i systemowej budzi prowadzenie ewidencji godzin pracy. Prezydium KK zdaje sobie sprawę, że wprowadzenie minimalnej stawki godzinowej wymaga ustalenia ilości godzin pracy. Dlatego należałoby zastanowić się nad formą jej prowadzenia oraz znalezieniem wzorca (standardu), w stosunku do którego strony mogłyby się odwoływać przy ustalaniu ilości godzin niezbędnych do wykonania określonego zadania.

Na pozytywną opinię zasługują zmiany w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy dotyczące przeprowadzenia kontroli bez uprzedzenia przez inspektorów pracy, co jest realizacją postulatu związków zawodowych, a także zniesienie ograniczenia wysokości minimalnego wynagrodzenia dla pracowników w pierwszym roku pracy do 80%.

Jednocześnie trzeba zwrócić uwagę na dodatkowe obowiązki, które zostaną nałożone na inspektorów Państwowej Inspekcji Pracy, np. w postaci kontroli ewidencji godzin pracy.  Muszą one znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednim finansowaniu tej instytucji, co może być utrudnione ze względu na obcięcie wydatków PIP w ustawie budżetowej o około 8 milionów złotych w stosunku do projektu ustawy budżetowej.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę na pozytywny efekt w walce
z segmentacją rynku pracy, jaki powinny przynieść zmiany do ustawy o zamówieniach publicznych, polegające na wprowadzeniu obowiązku wymagania zatrudnienia na podstawie umowy o pracę przez zamawiających, zawsze gdy przedmiot zamówienia obejmuje wykonywanie pracy określonej w art. 22 §1 Kodeksu pracy oraz dalsze ograniczanie stosowania kryterium najniższej ceny.

Biorąc powyższe pod uwagę Prezydium KK NSZZ „Solidarność” poddaje pod dyskusję wprowadzenie dodatkowego mechanizmu, który mógłby doprowadzić wprost do pożądanych zmian na rynku pracy. Narzędziem tym mogłoby być zapisanie w Kodeksie pracy domniemania istnienia stosunku pracy, ilekroć wykonywana jest praca zarobkowa. W takim wypadku zmianie musiałby ulec art. 22 § 1 Kodeksu pracy. Zaletą takiego rozwiązania byłoby niemieszanie dwóch gałęzi prawa, a także skuteczniejsze zapewnienie osobom wykonującym pracę zarobkową objęcia wszystkimi rozwiązaniami stosowanymi na gruncie prawa pracy.

 

Decyzja Prezydium KK nr 23/16 ws. opinii o projekcie rozporządzenia MRPiPS zmieniającego rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych w środowisku pracy

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uważa, że zmiany zaproponowane w powyższym rozporządzeniu idą we właściwym kierunku.

Jednakże mając na uwadze dużą szkodliwość pyłów drewna i wysoki odsetek chorób związanych z narażeniem na te pyły Prezydium KK uważa, że w miarę postępu technologicznego należy ograniczać ekspozycję pracowników, a tym samym dążyć do obniżania NDS-u dla pyłów drewna wzorując się na normach krajów wysoko rozwiniętych (Szwecja, Finlandia), gdzie norma wynosi 2 mg/m3, bez różnicowania na gatunki.

Należy również brać pod uwagę zalecenia ekspertów SCOEL (Naukowy Komitet ds. Najwyższych Dopuszczalnych Poziomów Narażenia), którzy za wartość bezpieczną dla pyłów drewna przyjmują 1 mg/m3.

Stanowisko Prezydium KK nr 2/16 ws. ustawy z dnia 30 stycznia 2016 r. – Ustawa budżetowa na rok 2016

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża sprzeciw wobec zmian wprowadzonych przez Sejm w III czytaniu rządowego projektu ustawy budżetowej na rok 2016.  Podstawą wprowadzenia niekorzystnych zmian jest Dodatkowe sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy budżetowej na rok 2016, które poskutkowało wprowadzeniem przez Sejm poprawki zmniejszającej bieżące wydatki Państwowej Inspekcji Pracy o kwotę 7.995 tys. zł, w tym wynagrodzenia osobowe o kwotę 5.750 tys.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pragnie przypomnieć, iż 22 lutego 2016 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1220), która w przepisie art. 1 nakłada dodatkowe obowiązki na Państwową Inspekcję Pracy. Ponadto na etapie konsultacji publicznych znajduje się projekt ustawy Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy. Projekt ten również przewiduje nałożenie na Państwową Inspekcję Pracy dodatkowych obowiązków, między innymi prawo przeprowadzania przez Inspekcję kontroli bez uprzedzenia i o każdej porze dnia i nocy, co może i powinno, poprzez zwiększoną liczbę kontroli skutkować poprawą przestrzegania przepisów prawa pracy.

Obecna sytuacja na rynku pracy, cechująca się nagminnym stosowaniem do zatrudniania przepisów prawa cywilnego w sposób niezgodny z ich społeczno-gospodarczym przeznaczeniem wymaga, zdaniem Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, wzmocnienia roli Państwowej Inspekcji Pracy jako instytucji szybkiego reagowania na nieprawidłowości w zatrudnieniu. Cel ten może zostać osiągnięty poprzez efektywne wzmocnienie Inspekcji, w tym finansowe. Celu tego jednak nie da się osiągnąć poprzez zmniejszanie środków finansowych, które mogłyby być przeznaczone na jej działalność kontrolną. Zwiększanie z jednej strony zadań i uprawnień Inspekcji przy jednoczesnym zmniejszeniu środków finansowych na jej działanie, tworzy wrażenie realnego braku woli walki z nadużyciami i patologią występującymi na rynku pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” apeluje do Senatorów RP o wprowadzenie poprawki do ustawy z dnia 30 stycznia 2016 r.- Ustawa budżetowa na rok 2016 w ten sposób, by ustalić w części 12, Państwowa Inspekcja Pracy w Urzędach naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa (rozdz. 75101), zwiększenie wydatków bieżących o kwotę 7.995 tys. zł, w tym wynagrodzenia osobowe o kwotę 5.750 tys. zł, w celu zniwelowania możliwych skutków poprawki Komisji Finansów Publicznych, przyjętej przez Sejm.

 

Decyzja Prezydium KK nr 21/16 ws. opinii o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” popiera rządowy projekt ustawy
o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Głównym celem projektowanej zmiany jest ograniczenie kierowania dzieci do pieczy zastępczej wbrew woli rodziców, jedynie z powodu ubóstwa.

 Zastosowanie przez sąd opiekuńczy środków ingerencji we władzę rodzicielską, które prowadzą do rozdzielenia dziecka i rodzica może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy wcześniej stosowane środki interwencji nie były skuteczne, a dobro dziecka, w szczególności zagrożenie jego życia lub zdrowia tego wymagają. Zdaniem Prezydium KK, trudna sytuacja materialna rodziny nie może, w żadnym razie, stanowić przesłanki do odebrania dziecka/dzieci rodzicom i umieszczenia ich w pieczy zastępczej. Pomocą w takich sytuacjach zajmują się odpowiednie na danym terenie służby socjalne, których zadaniem jest przezwyciężenie trudności materialnych.

Prezydium KK widzi konieczność podjęcia monitoringu prowadzonej współpracy między służbami socjalnymi a kuratorami sądowymi w zakresie wspierania rodzin z dziećmi oraz realizacji zadań ustawowych.

Decyzja Prezydium KK nr 20/16 ws. projektu ustawy o zmianie ustawy- Prawo zamówień publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (projekt z dnia 19.01.2016 wersja 01)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia projekt ustawy Ministerstwa Rozwoju o zmianie ustawy- Prawo zamówień publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (projekt z dnia 19.01.2016 wersja 01).

Projekt stanowi implementację przepisów Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (zwana dalej Dyrektywą klasyczną) oraz Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE. Proponowane rozwiązania dotyczące umów o pracę, klauzul społecznych oraz dalszego ograniczenia kryterium najniższej ceny stanowią odpowiedź na wieloletnie postulaty partnerów społecznych w obszarze zamówień publicznych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia próbę wyeliminowania patologii towarzyszących zatrudnianiu i wynagradzaniu pracowników realizujących zamówienia publiczne[1], o co Związek postuluje już od lat. Art. 18 Dyrektywy zobowiązuje państwa członkowskie do podjęcia stosownych środków służących zapewnieniu „by przy realizacji zamówień publicznych wykonawcy przestrzegali mających zastosowanie obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, ustanowionych w przepisach unijnych, krajowych, układach zbiorowych bądź w przepisach międzynarodowego prawa(…). Dotychczas przepisy prawa pracy były systematycznie łamane przy realizacji zamówień publicznych, szczególnie w obszarze usług ochroniarskich, sprzątania, cateringu, usług gastronomicznych. Instytucje publiczne pomimo zaleceń Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2015 roku nie zawierały klauzul społecznych w zamówieniach i wybierały oferty firm, których pracownicy otrzymywali wynagrodzenie poniżej wynagrodzenia minimalnego oraz byli bezprawnie zatrudniani na umowach cywilnoprawnych. Projektodawca proponuje w ustawie Prawo Zamówień Publicznych, zwanej dalej ustawą Pzp, wprowadzenie obowiązku dla zamawiających, aby wymagali zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawsze, gdy praca ma cechy określone w art. 22 KP. Jednakże uregulowanie to będzie niewystarczające bez wprowadzenia odpowiedniego mechanizmu kontrolnego. Należy nałożyć na zamawiających obowiązek kontrolowania sposobu zatrudniania oraz poziomu wynagrodzenia pracowników bezpośrednio realizujących zamówienie. Konieczne jest zatem zwiększenie kompetencji Państwowej Inspekcji Pracy.   

NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia zmiany w zakresie wprowadzenia mechanizmu ograniczania kryterium najniżej ceny poprzez ustalenie, że cena może stanowić jedynie 40% w kryteriach oceny ofert. To właśnie nadużywanie kryterium najniższej ceny doprowadziło do rozprzestrzenienia się patologii na rynku pracy w postaci nadużywania umów cywilnoprawnych, samozatrudnienia oraz płac poniżej wynagrodzenia minimalnego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje art. 1 punkt 7 projektu ustawy[2], który odnosi się do tzw. usług in-house, czyli wykonywanych przez podmioty podległe zamawiającemu. Powierzanie zleceń spółkom komunalnym bez przetargu doprowadzi do monopolizacji rynku usług publicznych, a przede wszystkim wpłynie na podwyższenie cen usług i obniżenie ich jakości. Spółki komunalne nie będą zainteresowane poprawą jakości i optymalizacją kosztów. To właśnie konieczność stawania do przetargu, konkurencja wymuszają optymalizację kosztów oraz stałe dążenie do poprawy jakości świadczonych usług. Ponadto ustawa Pzp wprowadza obowiązek wymagania zatrudnienia na podstawie umowy o pracę przy realizacji zamówień. W sytuacji, gdy ustawodawca wyłączy dużą część zamówień spod reżimu ustawy Pzp, doprowadzi do sytuacji niekorzystnej dla pracowników spółek zależnych od zamawiającego, których wymóg zatrudnienia na podstawie umowy o pracę nie będzie dotyczył.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” proponuje:

·       skreślić art.1 punkt 7) projektu – uzasadnienie powyżej

·        doprecyzować przepisy art. 1 punkt 87) projektu.

W art. 90 ustawy Pzp dotyczącym rażąco niskiej ceny należy zmodyfikować zapis dotyczący ustalenia progu uznania ceny za rażąco niską z 30% na „co najmniej 30%”, aby badaniu poddane były wszystkie oferty, które różnią się o 30% i więcej od pozostałych. Kolejna modyfikacja powinna dotyczyć obliczania średniej arytmetycznej w celu stwierdzenia, czy oferta jest rażąco niska. W związku z tym należy po ust. 1 dodać ust. 1a w brzmieniu „Do obliczenia średniej arytmetycznej, o której mowa w ust. 1, zamawiający nie uwzględnia ofert podlegających odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2, 6, 9 i 12 oraz oferty z najwyższą ceną.” Należy także doprecyzować, czy w obliczeniu uwzględnia się ceny ofert wariantowych. Ponadto w ust. 1 pkt 3) powinien brzmieć: „kosztów pracy, których wartość przyjęta do ustalenia ceny nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia ustalonego na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r.
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314);”. Propozycja odwołania się do ustawy o minimalnym wynagrodzeniu, bez wskazywania konkretnych przepisów wynika z faktu zaawansowanych prac dotyczących zmian w tym akcie. W świetle projektu wprowadzone zostaną dwa mechanizmy wyznaczające najniższy możliwy poziom płacy – odrębny dla osób wykonujących pracę w ramach stosunku pracy i odrębny dla osób wykonujących zatrudnienie cywilnoprawne (a także samozatrudnionych).  Co więcej wysokość minimalnego wynagrodzenia dla obu tych grup również będzie zróżnicowana.
W związku z powyższym, odwołanie się konkretnie do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę dla osób zatrudnionych w ramach stosunku pracy jest obecnie zbyt wąskie.

·       doprecyzować Punkt 115g) tiret drugi projektu (zmiany w art. 134 ust.6 p-kt 3-4 ustawy Pzp).

Należałoby wskazać zakres czasowy, w którym usługi podobne lub roboty budowlane mogłyby być realizowane. Zapis proponowany w projekcie może doprowadzić do nadużyć ze strony Zamawiających polegających na udzielaniu kolejnych zamówień jednemu Wykonawcy bez ograniczeń, bez ponownego ogłaszania przetargu, czyli bez obostrzeń wynikających z ustawy Pzp.

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przekazuje w załączeniu uwagi szczegółowe Sekcji Krajowej Drogownictwa NSZZ „Solidarność”, które w ocenie Sekcji będą sprzyjać realizacji postulatów „Białej Księgi Branży Drogowej”.

 

 

[1] (Art. 1 punkt 37 e) projektu ustawy zmieniającej , Art. 18.2 Dyrektywy

[2] Art. 1 punkt 7 projektu (dodawany art. 4e ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 poz.2164 z późn. zmianami) zwaną dalej ustawą Pzp); Art. 12 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE zwana dalej Dyrektywą.

 

 

Uwagi Sekcji Krajowej Drogownictwa NSZZ „Solidarność”

do projektu z dnia 19 stycznia 2016 r. ustawy o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw

I.         Zmiany mogące sprzyjać realizacji postulatów „Białej Księgi Branży Drogowej”

1.     W art. 26a i art. 26b należy dookreślić na jaki dzień wykonawca ma potwierdzić spełnienia warunków udziału w postepowaniu i potwierdzić brak podstaw do wykluczenia z postepowania. Zasadne jest zachowanie dotychczasowego rozwiązania z art. 26 ust. 2a Pzp, który wprost wskazywał wprost na dzień składania wniosków lub ofert.

2.     W art. 26b ust. 1 należy rozważyć fakultatywne a nie obligatoryjne składanie dokumentów potwierdzających brak podstaw wykluczenia przez wykonawców poniżej progu UE.

3.     W art. 30ab zasadne jest zastąpienie sformułowania „kryteriami określonymi” na „paramentami określonymi”.

4.     W art. 30ab ust. 2 w brzmieniu:

„2. Przez jednostkę oceniającą zgodność rozumie się jednostkę wykonującą działania z zakresu oceny zgodności, w tym kalibrację, testy, certyfikację i kontrolę, akredytowaną zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz. Urz. WE L 218 z 13.8.2008, str. 30).”

Należy dodać zdanie: „Jednostka oceniająca nie może być powiązana kapitałowo
z podmiotami wprowadzającymi na rynek podlegające badaniu produkty. ”

5.     W art. 36 ust. 2 pkt 16 w brzmieniu:

16) istotne dla stron postanowienia, które zostaną wprowadzone do treści zawieranej umowy w sprawie zamówienia publicznego, ogólne warunki umowy albo wzór umowy, jeżeli zamawiający wymaga od wykonawcy, aby zawarł z nim umowę w sprawie zamówienia publicznego na takich warunkach;”  

Należy dodać sformułowanie: „istotne dla stron postanowienia, które zostaną wprowadzone do treści zawieranej umowy w sprawie zamówienia publicznego, ogólne warunki umowy albo wzór umowy nie mogą nakładać nadmiernych obowiązków na wykonawcę, w szczególności w zakresie: stosowania wynagrodzenia ryczałtowego, kar umownych, w tym opartych o zasadę ryzyka, a nie winy oraz ograniczania waloryzacji cen, chyba że jest to uzależnione warunkami wykonania lub finansowania zamówienia;”

6.     W art. 67 ust. 1 pkt 6 użyto sformułowanie: „w podstawowym projekcie należy wskazać zakres tych usług lub robót budowlanych oraz warunki, na jakich zostaną one udzielone;”, powinno otrzymać brzmienie: „w podstawowym zamówieniu należy wskazać zakres tych usług lub robót budowlanych oraz warunki, na jakich zostaną one udzielone;”; obecny zapis jest mylący; nie wiadomo co mieści się

w pojęciu „podstawowego projektu”.

7.     W art. 90 ust. 2a projektu, kropkę należy zastąpić przecinkiem i dodać: „jeżeli ich złożenie dodatkowych wyjaśnień spowodowane było brakiem jednoznaczności złożonych wyjaśnień i dowodów.”,

8.     W art. 91 ust. 5 po słowie „cena” należy dopisać „lub koszt”.

9.     Proponuje się aby art. 150 ust. 2 otrzymał brzmienie: „Zabezpieczenie ustala się w wysokości nie wyższej niż 10% ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy.” Utrzymywanie minimalnego progu 2% jest nieuzasadnione i powoduje nadmierne obciążenia w szczególność MŚP;.

 

II. Zmiany mające na celu prawidłową implementację przepisów dyrektyw w sprawie zamówień publicznych.

1.     W art. 2 lit. c pkt 2 definicję dostawy należy doprowadzić do zgodności z definicją
w art. 1 ust. 1 pkt 8 dyrektywy 2014/24/UE, która jest odwołuje się do zakupu produktów i nie obejmuje nabywania praw. Jest to konieczne ze względu na możliwość niezgodnej z dyrektywą interpretacji przepisu a poza tym pojęcie produktu jest używane w treści kolejnych artykułów projektu Pzp (np. 29 ust. 3 i 3a), należy zatem wykreślić z definicji nabycie praw i wprowadzenie pojęcia zakupu produktów co pozwoli na powiązanie pojęcia produktu z definicją dostawy.

2.     W art. 24 ust. 2 pkt 3 słowo „merytorycznych” należy zastąpić zwrotem „istotnych” zgodnie z art. 57 ust. 4 pkt 9 dyrektywy 2014/24/UE.

3.     W celu uniknięcia trudności interpretacyjnych należy w art. 24 ust. 1 i projektu dostosowanie opisu okoliczności wykluczenia do nazewnictwa dyrektyw.

4.     Brzmienie art. 144 ust. 1 pkt 2 należy uznać za niezgodne z art. 72 ust. 1 lit. b dyrektywy 2014/24/UE i ust. 1a nowelizacji, stanowiących iż ograniczenie do 50% ma zastosowanie do wartości każdej ze zmian.

5.     W art. 145a pkt 2 projektu wymaga doprecyzowania, które  obligatoryjne przesłanki wykluczenia przywołuje przepis, ponieważ dyrektywa 2014/24/UE wskazuje tylko na art. 57 ust. 1, natomiast projekt poszerza te przesłanki.

 

III. Zmiany wynikające z praktyki i funkcjonowania systemu zamówień publicznych.

1.     W art. 2, po punkcie 7a dodać punkt 7b w brzmieniu: „Prawie opcji – należy przez to rozumieć prawo wprowadzenia opcji wykonania umowy, niezależnie od wartości pieniężnej opcji, o ile zostało przewidziane w ogłoszeniu o zamówieniu lub specyfikacji istotnych warunków zamówienia i sposób wykonania opcji został opisany w umowie.”, a proponowanemu pkt 7b nadać numerację 7c.

2.      W art. 12 a ust. 4 projektu sformułowanie:  „o 7 dni" należy zastąpić wyrażeniem: „o co najmniej 7 dni". Zmiana podyktowana względami praktycznymi; służy temu aby zamawiający mógł np. zastosować dłuższy termin i termin składania ofert lub wniosków nie wypadł  na przykład w dni wolne od pracy.

3.     Uchylenie art. 26 ust. 2a powoduje brak określenia, na jaki dzień wykonawca winien potwierdzać brak podstaw wykluczenia i spełnianie warunków udziału w postępowaniu. Pozostawienie dotychczasowego rozwiązania spowoduje obowiązek pobierania przez zamawiających dokumentów ze wskazanych przez wykonawcę bezpłatnych stron urzędów dla wszystkich wykonawców na dzień składania wniosków lub ofert (a nie wiadomo na tym etapie kto wygra), a także konieczność dysponowania tymi dokumentami na ten dzień przez wykonawcę niezależnie od faktu czy w ogóle wykonawca będzie musiał dostarczyć zamawiającego.

4.     Proponuje się aby w art. 26a ust. 1 projektu, w celu zmniejszenia uciążliwości przygotowania oferty przez MŚP zachować wymaganie przedkładania Jednolitego dokumentu tylko do postępowań powyżej progów unijnych.

5.     W art. 26 c i dalszych przepisach projektu nie określono sankcji nieuzupełnienia jednolitego europejskiego dokumentu na wezwanie Zamawiającego.

6.     Rozważenia wymaga aby w art. 92 ust. 1-3 projektu pozostawić dotychczasowy obowiązek zawiadamiania wszystkich wykonawców o wyborze, wykluczeniach i odrzuceniach w celu skomasowania informacji mogących być podstawą do wniesienia środków ochrony prawnej.

7.     Proponuje się aby art. 188 ust. 1 otrzymał brzmienie: „Odwołanie rozpoznaje Izba w składzie trójosobowym. Prezes Izby może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednoosobowym, jeżeli uzna to za wskazane ze względu na nieskomplikowany charakter sprawy. W przypadku rozstrzygania sprawy w składzie trójosobowym Prezes Izby wskazuje przewodniczącego składu orzekającego Izby spośród wyznaczonych członków”.

Decyzja Prezydium KK nr 19/16 ws. opinii o projekcie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje poselski projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi uwagę dotyczącą skutku jaki dla emerytów i rencistów może mieć pominięcie w projektowanym art.141 ust 1 wyrażenia „egzekucji”.

W art. 1 pkt 1) projektu, art. 141 ust. 1 ma przyjąć brzmienie: „Wolna od potrąceń jest kwota emerytury i renty w wysokości: (…)”.  Aktualnie, przepis ten ma brzmienie: „Emerytury i renty są wolne od egzekucji i potrąceń, z zastrzeżeniem ust. 2, w części odpowiadającej: (…)”.

Obecnie ZUS nie może dokonać potrąceń większych, niż te wskazane w art. 141 ustawy. Kwota pozostała po potrąceniach jest przez ZUS przekazywana uprawnionemu do świadczeń, zazwyczaj na wskazany przez uprawnionego do świadczeń rachunek bankowy lub poprzez przekaz pocztowy. W myśl art. 141 ust. 1 ustawy, kwota pozostała po potrąceniu jest wolna od egzekucji. Po wprowadzeniu proponowanej zmiany tj. usunięcia wyrażenia „egzekucji”, kwota pozostała po potrąceniu dokonanym przez ZUS, po wyjściu z zakładu może nie podlegać ochronie przed egzekucją. W przypadku przekazywania środków na rachunek bankowy wskazany przez emeryta lub rencistę (lub rachunek w SKOK) kwota ta podlega ochronie przed egzekucją na zasadach wskazanych w ustawie prawo bankowe (art. 54) oraz w ustawie o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (art. 28). Analogiczna ochrona nie przysługuje jednak w przypadku przekazywania pieniędzy za pomocą poczty. W przypadku przekazywania emerytury lub renty za pomocą poczty, poczta staje się tzw. trzeciodłużnikiem, wobec którego przysługuje dłużnikowi (emerytowi lub renciście) wierzytelność do zapłaty (wypłata emerytury lub renty). Przy usunięciu z ustawy wyrażenia „egzekucji” możliwa mogłaby być egzekucja kwoty emerytury lub renty pozostałej po dokonanych przez ZUS potrąceniach, według przepisów k.p.c. o egzekucji z innych wierzytelności. W takim przypadku skutek proponowanych zmian byłby odwrotny od ich celu tj. zwiększenie ochrony wysokości otrzymywanych emerytur i rent w przypadku prowadzenia egzekucji.