Dzień: 2015-08-18

Prezydium Komisji Krajowej działając na mocy Uchwały KK nr 29/04 skreśla z rejestru Międzyzakładową Komisję Koordynacyjną NSZZ „Solidarność” Real Sp. z o.o. zarejestrowaną pod nr 90 w Krajowym Rejestrze Międzyzakładowych Komisji Koordynacyjnych, w związku z zaprzestaniem działalności.

(do użytku służbowego)

Działając na podstawie § 22 ust. 2 Aktu Założycielskiego Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością – Umowy „Tysol” Spółka z Ograniczoną Odpowiedzialnością oraz na podstawie Uchwały KK nr 22/12 Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zatwierdza powierzenie przez Radę Nadzorczą „Tysol” Spółka z Ograniczoną Odpowiedzialnością Krzysztofowi Świątkowi pełnienia obowiązków Redaktora Naczelnego „Tygodnika Solidarność”.

Działając na podstawie § 22 ust. 2 Aktu Założycielskiego Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością – Umowy „Tysol” Spółka z Ograniczoną Odpowiedzialnością oraz na podstawie Uchwały KK nr 22/12 Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zatwierdza odwołanie przez Radę Nadzorczą „Tysol” Spółka z Ograniczoną Odpowiedzialnością Jerzego Kłosińskiego ze stanowiska Redaktora Naczelnego „Tygodnika Solidarność”.  

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podtrzymuje stanowisko reprezentatywnych central związkowych z dnia 25 maja br. ws. propozycji wysokości wskaźników makroekonomicznych oraz z dnia 20 lipca 2015 dotyczące projektu Założeń budżetu państwa na rok 2016, w których postuluje o zapewnienie wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę o co najmniej 7,4%, tj. do wysokości 1880 złotych.

Zaproponowana przez Radę Ministrów wysokość minimalnego wynagrodzenia w 2016 roku jest niedostateczna. Kolejny rok wydajność pracy pracowników rośnie szybciej niż ich wynagrodzenia. Zarówno statystyki  jak i wypowiedzi ekspertów wskazują na  ten trwający od kilku lat  niekorzystny dla pracowników trend. OECD w swoim raporcie z marca 2014 (OECD Economic Surveys Poland, March 2014) wskazywało, że luka między wzrostem wydajności pracy a wzrostem płac realnych w latach 2002- 2012 wyniosła 20 % .

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” ponawia uwagi zgłoszone we „wspólnym stanowisku reprezentatywnych organizacji związkowych w sprawie założeń projektu budżetu państwa na 2016 rok z dnia 20 lipca br.”, a dotyczące poziomu płac:

„Mimo obecnego, pozytywnego trendu gospodarczego zwracamy uwagę na skalę emigracji zarobkowej Polaków, która negatywnie wpływa na tempo wzrostu PKB. Migracje przynoszą korzyści przede wszystkim krajom przyjmującym. W tej sytuacji „drenaż mózgów” z Polski powoduje podwójną stratę dla naszego kraju i przynosi podwójną korzyść krajom przyjmującym polskich emigrantów. Nasze społeczeństwo ponosi koszt edukacji młodych, którzy opuszczają Polskę, zasilając zagraniczne systemy podatkowe i ubezpieczeń społecznych. Suma przekazanych do Polski środków finansowych, według danych Narodowego Banku Polskiego, wynosi około 4 mld euro rocznie. Obecnie środki te stanowią istotny czynnik determinujący popyt wewnętrzny i wzrost gospodarczy podobnie zresztą, jak środki uzyskiwane z Unii Europejskiej oraz zadłużanie się gospodarstw domowych. Jest on jednak niemożliwy do utrzymania długookresowo. Już teraz część obywateli decyduje się pozostać na stałe za granicą i stopniowo zrywa więzy ekonomiczne łączące ich z Polską, o czym świadczy zmniejszająca się wartość transferów finansowych do Polski.

Polsce cały czas brakuje mocnych czynników prorozwojowych. Bez odpowiedniego poziomu inwestycji ukierunkowanych na przekształcenie gospodarki w bardziej zaawansowaną technologicznie i zdolną wytworzyć produkty o wysokiej wartości dodanej nie będziemy w stanie konkurować na rynkach światowych. Oparcie przewagi rynkowej o niskie koszty pracy w długim okresie skazuje nas na rolę outsidera Europy i jest szkodliwe społecznie, ponieważ prowadzi do niskiego poziomu płac. Będzie to w konsekwencji prowadziło do wpadnięcia naszego kraju w tzw. pułapkę średniego wzrostu. Należy podkreślić, że Polska jest jednym z krajów, w których udział płac w PKB jest wyjątkowo niski. Według danych Eurostat wskaźnik ten wynosił w 2013 roku 37,1%, podczas gdy średnia dla całej Unii wyniosła 47,9%. Oznacza to, że pracownicy w Polsce nie są odpowiednio wynagradzani, a pracodawcy nie dzielą się z nimi zyskami proporcjonalnie do wzrostu wydajności pracy. Uważamy, że Polska nie stanie się krajem innowacyjnym dopóty, dopóki rząd będzie sprzyjał prowadzonej przez przedsiębiorców polityce niskich płac.

Nie tylko związki zawodowe zwracają uwagę na straty, które powoduje wpadnięcie w pułapkę niskich kosztów pracy. Również Komisja Europejska w Sprawozdaniu krajowym – Polska 2015 podkreśla, że oparcie rozwoju na konkurowaniu kosztami pracy stanowi zagrożenie dla możliwości przesunięcia się Polski w górę łańcucha wartości dodanej. W raporcie tym wskazuje się na postępujący od kilkunastu lat znaczny spadek realnych kosztów pracy oraz długofalowy spadek oszczędności gospodarstw domowych, będącym skutkiem zasysania przez sektor przedsiębiorstw powstających w ten sposób oszczędności”.

Konsekwencją polityki niskich płac, w tym zaniżonej płacy minimalnej oraz rozpowszechnienia umów śmieciowych, a także niedostosowanej polityki mieszkaniowej jest znikoma regionalna i zawodowa mobilność pracowników na terenie Polski oraz wysoki poziom emigracji zarobkowej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje senacki projekt(druk nr 1008) ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Projekt zakłada rozszerzenie prawa do ubiegania się o zasiłek dla bezrobotnych wobec osób, które sprawowały opiekę nad niepełnosprawnymi, w związku z czym były wyłączone z rynku pracy. Wypłata zasiłku ma na celu zapewnienie środków utrzymania ww. osób z uwagi na utratę przez nie prawa do świadczeń społecznych spowodowaną ustaniem opieki (śmierć niepełnosprawnego). Przedstawione przez wnioskodawców argumenty są uzasadnione społecznie, natomiast w zakresie ekonomicznym należy dokonać szczegółowej analizy finansowej. Dane o wydatkach na poziomie 68 mln zł nie zostały dostatecznie wykazane w uzasadnieniu projektu, a z uwagi na skutki finansowe ewentualnej zmiany ustawy dla Funduszu Pracy konieczna jest realna ocena. W tym zakresie projekt wymaga uzupełnienia.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu Ministra Pracy i Polityki Społecznej Sprawozdania z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na lata 2014-2020” za okres od 1 stycznia do
31 grudnia 2014 r.

Treść opiniowanego projektu Sprawozdania oparta jest na trzech raportach zleconych przez MPiPS specjalistycznej spółce z Warszawy, które zostały zrealizowane w ramach  zadań wynikających z Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w roku 2014.

Z opisu raportu nr 1 (s.5), wynika że badanie zostało zrealizowane na próbie 3000 osób dorosłych, dobranej losowo i miało charakter retrospektywny.  Niestety większość osób doświadczyła kiedyś w życiu przemocy, zatem prowadzone badania i ich wyniki są trudne do bieżącej oceny zjawiska. Ponadto badania powinny być osadzone w określonym przedziale czasowym, tym bardziej, że były one przeprowadzane już we wcześniejszych latach (2007, 2008, 2010).

W kolejnym badaniu, jak charakteryzuje je raport nr 2, wzięło udział 1210 osób w wieku 11-17 lat, zatem badanie dotyczyło dzieci i młodzieży. W związku z szczególną grupą osób badanych, NSZZ „Solidarność” postuluje o rozszerzenie informacji dotyczącej metodologii badań lub udostępnienie wskazanego raportu.

Najbardziej zaskakujące wydaje się badanie z raportu nr 3, gdyż dotyczyło osób, które zawodowo realizują zalecenia Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie. W ocenie NSZZ „Solidarność” raport dotyczący oceny efektywności systemu przeciwdziałania przemocy przez profesjonalistów jest zbyt ogólny, a najistotniejsze kwestie związane z trudnościami realizacji zadań przez ankietowanych profesjonalistów, zostały potraktowane jedynie pobieżnie.

Na podstawie wyników tych badań sformułowano wnioski dotyczące diagnozy zjawiska przemocy w rodzinie (s.174), z których dowiadujemy się, że odsetek osób stosujących przemoc zmniejszył się o ponad 10% w roku 2014 w stosunku do roku 2007. Niewątpliwie taki spadek powinien cieszyć, ale niestety inne wyniki nie są już tak optymistyczne. Liczba dzieci odebranych rodzicom (s.93) systematycznie rośnie i o ile w roku 2011 było to 474 dzieci, to już w 2014 było to 1359 dzieci. Ponadto NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, że przeprowadzone badania zostały przeprowadzone różnymi metodami, co nie daje w pełni wiarygodnych wyników, a co gorsze, może prowadzić do błędnych wniosków.

Do sprawozdania z badań dołączono również sprawozdanie statystyczne z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na lata 2014-2020 za okres od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2014r., w którym znalazły się dane dotyczące współpracy między resortami w ramach Programu oraz informacje dotyczące działań prowadzonych bezpośrednio na rzecz ofiar przemocy lub ich sprawców. W obu wypadkach nie dokonano porównania danych statystycznych do lat ubiegłych. Taki sposób prezentacji uniemożliwia ocenę objętych statystyką działań.