ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Banku Centralnego i Eurogrupy Europejski Semestr 2015: ocena wyzwań związanych ze wzrostem gospodarczym, zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania oraz wyników szczegółowych ocen sytuacji przeprowadzonych zgodnie
z rozporządzeniem (UE) nr 1176/2011 COM(2015) 08
Przedstawione opracowanie w głównej mierze odnosi się do państw, wobec których zastosowano procedurę dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej i pomimo, że Polska nie zalicza się do nich, należy wskazać stwierdzenia, z którymi Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie może się zgodzić i przedstawia następujące uwagi:
Już w pierwszym akapicie rozdziału „Kontekst” (Rozdział 1) autorzy wspominają o tym, że skutki społeczne spowolnienia gospodarczego lub brak wzrostu, są odczuwalne w „niektórych” państwach członkowskich (dalej również PCz). Patrząc na dane statystyczne trudno się z takim twierdzeniem w pełni zgodzić. Kryzys dotknął większości państw należących do UE. Zagrożenie ubóstwem i wykluczeniem społecznym w całej UE wzrosło w latach 2010 – 2013 z 23,7% do 24,5%. Ten sam wskaźnik zmienił się niekorzystnie w 18
z 28 państw członkowskich. Należy zaznaczyć, że to tylko jeden z wielu mierników kondycji społecznej, który uległ pogorszeniu. Polityka oszczędności stosowana od roku 2010 stała się przyczyną masowych protestów w wielu krajach UE, dlatego w naszym przekonaniu należy zdecydowanie bardziej podkreślić dramatyczne skutki społeczne poszczególnych działań podejmowanych przez rządy pod nadzorem Komisji Europejskiej.
W podrozdziale 3.3 „Dążenie do odpowiedzialności budżetowej sprzyjającej wzrostowi gospodarczemu” autorzy odnoszą się do kwestii reformowania systemów emerytalnych. We fragmencie, który jest przedmiotem niniejszej analizy wskazuje się wyzwania jakie stoją przed rządami, a więc starzenie się społeczeństw i rosnące wydatki związane z rosnącą grupą osób starszych. Brakuje tutaj propozycji Komisji Europejskiej, do których można byłoby się bezpośrednio odnieść, mimo to stwierdzenie „Należy też ograniczyć wzrost wydatków związanych ze starzeniem się społeczeństwa, aby w ten sposób przyczynić się do długookresowej stabilności finansów publicznych (…)” budzi nasze obawy. Pojawia się pytanie o priorytety polityki europejskiej. Czy celem nadrzędnym jest stabilność finansów publicznych, czy jakość życia obywateli, w tym tak ważnej i licznej grupy osób starszych? Cięcie wydatków na politykę senioralną pogorszy jakość życia osób starszych, dlatego podkreślamy, że z takim stwierdzeniem nie możemy się zgodzić. Ponadto, stoi to w sprzeczności z pozostałymi fragmentami dokumentu, w których wiele uwagi poświęca się społecznemu wymiarowi reform. Oczekujemy, że KE szczegółowo przedstawi swoje propozycje w tym zakresie.