Miesiąc: sierpień 2013

Powstanie „Solidarności” wpisało się w narodową tradycję walki o niepodległy byt, o godność i sprawiedliwość. Sierpień 1980 roku był kolejnym etapem zmagań narodu polskiego o przywrócenie ładu ustrojowego i społecznego w Ojczyźnie.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”  składa  hołd wszystkim, którzy od 1980 r. nie bacząc na groźbę represji walczyli o prawdę, wolność i niezależność.

Z ich  uporu  narodził się nasz Związek.  Nie ma pierwszej i drugiej Solidarności jak głoszą ci, którzy wykorzystali Solidarność do budowania swojej politycznej i finansowej kariery, a teraz chcieliby ją usunąć na margines życia społecznego.

Jest nadal ta sama Solidarność zarówno w sensie prawnym, jak i międzyludzkim. Ci sami ludzie, którzy tworzyli ją w czasach, gdy sprzeciw wobec komunistycznego reżimu wymagał odwagi wspólnie z nowym pokoleniem Polaków kontynuują jej przesłanie wynikające z niezrealizowanych postulatów Polskiego Sierpnia 1980.

Historia zatoczyła koło. Dzisiaj za przynależność do „Solidarności” pracownicy są zastraszani i szykanowani, a inicjatorzy tworzenia  Związku dyscyplinarnie zwalniani z pracy.

Dlatego sierpniowe postulaty nadal pozostają aktualne i walka o poszanowanie podstawowych praw pracowniczych, związkowych a obywatelskich jest dla NSZZ „Solidarność” wielkim zadaniem i zobowiązaniem.

Działając na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 Konstytucji RP, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” reprezentowana, zgodnie z decyzją Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nr 119/11 ws. upoważnienia do składania oświadczeń woli w imieniu NSZZ „Solidarność”, przez:

• Piotra Dudę – Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”
• Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

wnosi o zbadanie zgodności art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U., Nr 55, poz. 236 ze zm.):

1. z art. 31 ust. 3 Konstytucji – w zakresie ograniczenia prawa do strajku pracowników zatrudnionych w organach władzy państwowej, administracji rządowej i samorządowej, sądach i prokuraturze,
2. z art. 59 ust. 3 Konstytucji – w zakresie ograniczenia prawa do strajku dla pracowników zatrudnionych w organach władzy państwowej, administracji rządowej i samorządowej, sądach i prokuraturze,
3. z art. 59 ust. 4 Konstytucji – w zakresie zgodności z art. 2 oraz 11 konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 87 dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych (Dz. U. z 1958 r. Nr 29, poz. 125) i art. 1 ust. 2 oraz art. 9 konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 151 dotyczącej ochrony prawa organizowania się i procedury określania warunków zatrudnienia w służbie publicznej z dnia 27 czerwca 1978 r., ratyfikowanej przez Polskę dnia 12 lipca 1982 r. (Dz. U.
   z 1994 r. Nr 22, poz. 78),
4. z art. 59 ust. 4 Konstytucji – w zakresie zgodności z art. 11 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 4 listopada 1950 r. ratyfikowanej przez Polskę dnia 19 stycznia 1993 r., (Dz. U. Nr 61, poz. 284-285, dalej: EKPC.).

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” upoważnia Annę Redę do reprezentowania Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” działając na podstawie  § 61 ust. 2 Statutu NSZZ „Solidarność” w zw. z par. 3 ust.1 pkt 2 Uchwały KK 13/10 stwierdza nieważność uchwał nr 1/2012, 2/2012, 3/2012, 4/2012 III Sprawozdawczego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Zakładowej Organizacji Koordynacyjnej w PGNiG SA. z powodu sprzeczności z postanowieniami prawa związkowego określonych w Uchwale KK 17/08 ws. zasad rejestracji i wyrejestrowania branżowych jednostek organizacyjnych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” działając na podstawie § 60 ust. 1 pkt 1 oraz § 15 pkt 2 i 4 Statutu NSZZ „Solidarność” zobowiązuje członków Związku pełniących z wyboru funkcje w jednostkach organizacyjnych Związku do uczestnictwa w ogłoszonych na dni 11 – 14 września br.  Ogólnopolskich Dniach Protestu.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 61 ust. 1 Statutu  NSZZ „Solidarność” oraz uchwały nr 6 XXIII Krajowego Zjazdu Delegatów postanawia, co następuje:

§ 1

Ilekroć w uchwale jest mowa o Statucie, należy przez to rozumieć obowiązujący Statut NSZZ „Solidarność”.

§ 2

1. Uchwały i decyzje wydawane przez władze danej jednostki organizacyjnej Związku nie mogą być sprzeczne z postanowieniami Statutu oraz aktami prawnymi, o których mowa w § 60 ust. 1 pkt. 1 Statutu, wydanymi przez władze stanowiące i wykonawcze nadrzędnych jednostek organizacyjnych Związku.
2. Uchwały i decyzje podjęte z naruszeniem postanowień Statutu oraz innych aktów prawa wewnątrzzwiązkowego są nieważne.

§ 3

1. Nieważność uchwał lub decyzji wymienionych w § 2 ust. 1  stwierdza odpowiednio:

1)   właściwy miejscowo zarząd regionu –  wobec uchwał i decyzji podjętych przez władze organizacji zakładowych, międzyzakładowych i niższych jednostek organizacyjnych tych organizacji, o których mowa w § 19 ust. 7 oraz innych jednostek organizacyjnych Związku zarejestrowanych w tym regionie;

2)   Komisja Krajowa –  wobec uchwał i decyzji podjętych przez władze regionu, krajowej sekcji i sekretariatu branżowego oraz innych jednostek organizacyjnych Związku zarejestrowanych przez Komisję Krajową.

    2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 nie mogą być scedowane na prezydium władzy wykonawczej wymienionej w ust.1 pkt. 1 i 2.

§ 4

1. Zarząd regionu podejmuje uchwałę w sprawie stwierdzenia  nieważności  uchwał lub decyzji, o których mowa w § 3 ust.1 pkt.1 :

1)   z inicjatywy własnej;

2)   na wniosek regionalnej komisji rewizyjnej lub władzy jednostki organizacyjnej Związku zarejestrowanej w regionie;

3)    na wniosek członków Związku składających wniosek za pośrednictwem  regionalnej  komisji rewizyjnej.

§ 5

1. Komisja Krajowa podejmuje uchwałę w sprawie stwierdzenia nieważności uchwał lub decyzji,  o których mowa w § 3 ust.1 pkt.2 :

1)   z inicjatywy własnej;

2)   na wniosek Krajowej Komisji Rewizyjnej lub władzy jednostki organizacyjnej Związku zarejestrowanej przez Komisję Krajową;

3)   na wniosek władzy jednostki organizacyjnej Związku, o której mowa w § 3 ust.1 pkt.1 lub członków Związku składających wniosek za pośrednictwem Krajowej Komisji Rewizyjnej.

§ 6

Wniosek w sprawie stwierdzenia nieważności, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz § 5 ust. 1 pkt 2 i 3 powinien zawierać:

1)      oznaczenie wnioskodawcy;

2)      oznaczenie organu, do którego kierowany jest wniosek;

3)       treść zarzutu wraz z uzasadnieniem zawierającym wskazanie aktu prawa wewnątrzzwiązkowego, który kwestionowana decyzja lub uchwała narusza.

§ 7

Zarząd regionu lub odpowiednio Komisja Krajowa ma obowiązek powiadomić władzę jednostki organizacyjnej Związku, w stosunku do której uchwały lub decyzji zostało wszczęte postępowanie w sprawie nieważności o terminie posiedzenia, na którym będzie podejmowana uchwała w tej sprawie.

§ 8

1. Po rozpoznaniu sprawy w kwestii nieważności, o której mowa w § 2 zarząd regionu lub odpowiednio Komisja Krajowa podejmuje uchwałę stwierdzającą nieważność lub odmawiającą stwierdzenia nieważności.
2. Uchwałę, o której mowa w ust. 1 zarząd regionu lub odpowiednio Komisja Krajowa podejmuje na najbliższym posiedzeniu po otrzymaniu wniosku w tej sprawie.
3. Uchwała, o której mowa w ust. 1 zawiera uzasadnienie. W uzasadnieniu należy podać, czym kierował się zarząd regionu lub odpowiednio Komisja Krajowa podejmując uchwałę w sprawie nieważności oraz dlaczego zarzuty zawarte we wniosku lub przyjęte z inicjatywy własnej uznane zostały za zasadne albo niezasadne.

§ 9

1. Od uchwały zarządu regionu, o której mowa w § 4 ust. 1, przysługuje prawo odwołania do Komisji Krajowej, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od momentu doręczenia wymienionej wyżej uchwały wraz z uzasadnieniem. Komisja Krajowa ma obowiązek rozpatrzyć to odwołanie na najbliższym swoim posiedzeniu. Uchwała Komisji Krajowej jest ostateczna.
2. Od uchwały Komisji Krajowej, o której mowa w § 5 ust.1, przysługuje prawo odwołania do Komisji Krajowej, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od momentu doręczenia wymienionej wyżej uchwały. Komisja Krajowa po rozpoznaniu na najbliższym swoim posiedzeniu  odwołania podejmuje uchwałę o utrzymaniu w mocy zaskarżonej uchwały większością ponad połowy głosów wszystkich uprawnionych do głosowania. Uchwała Komisji Krajowej jest ostateczna.
3. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1 i 2 powinno zawierać:

1)      oznaczenie wnioskodawcy;

2)      oznaczenie organu, do którego kierowany jest wniosek;

3)      treść zarzutu wraz z uzasadnieniem.

§ 10

Uchwała lub decyzja sprzeczna z postanowieniami Statutu oraz aktami prawnymi, o których mowa w § 60 ust. 1 pkt. 1 Statutu, wydanymi przez władze stanowiące i wykonawcze jednostek organizacyjnych Związku traci moc z chwilą podjęcia prawomocnej  uchwały stwierdzającej jej nieważność.

§ 11

1. Uchwała wchodzi w życie z dniem jej podjęcia.

2. Traci moc Uchwała KK nr 13/10.