Dzień: 2013-02-28

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza Panią Katarzynę
Zimmer-Drabczyk w skład grupy roboczej przygotowującej Program Operacyjny Pomoc Techniczna 2014-2020.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność zgłasza następujące uwagi do projektu „Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na lata 2013 –2020”.

Przez ostatnie lata problem przemocy był w naszym kraju traktowany wybiórczo
i niekonsekwentnie. Pomimo podejmowanych działań w tym kierunku oraz diagnozowaniu zjawiska, trudno ocenić rezultaty. Powodem tego jest przede wszystkim fakt, że kolejne opracowywane przez MPiPS dokumenty „Sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie”, oprócz ogólnej charakterystyki nawiązującej do tematu przemocy, niewiele miały ze sobą wspólnego. Brak możliwości porównania ze sobą kolejnych sprawozdań obniża ich wartość oraz ogranicza możliwości monitorowania samego zjawiska przemocy. Znacząco ogranicza to również wprowadzanie skutecznych rozwiązań
w tym zakresie. I tak np. w roku 2008 skupiono się jedynie na diagnozowaniu zjawiska przemocy w rodzinie wobec dzieci, w 2009 diagnozowano zjawisko w odniesieniu do osób starszych i niepełnosprawnych, w 2010 skupiono się na przemocy wobec kobiet i mężczyzn,
a już w 2011 na samych sprawcach przemocy.

Badanie zjawiska przemocy powinno mieć charakter ciągły, ale także spójny tematycznie i metodologicznie tak, by kolejne dokumenty mogły być ze sobą porównane. Nie można dowolnie wyodrębniać poszczególnych kategorii osób, które będą badane, gdyż zjawisko można porównywać w ramach tych samych kategorii osób.

Dlatego też Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na lata 2013-2020 powinien skupiać się na całości tego zjawiska jakim jest przemoc w rodzinie, ale jednocześnie z uwzględnieniem wszystkich kategorii osób, a nie wyodrębniając je. Jeżeli

działania mają być kompleksowe, to i metody powinny mieć taki charakter. Wtedy możemy oczekiwać pozytywnych rezultatów. Z pewnością badanie tego zjawiska oraz zajmowanie się tak obszernym zagadnieniem jest trudne, ale ofiarom przemocy, którym ma służyć to działanie jest jeszcze trudniej. Od jakości podjętych działań będzie zależała jakość życia ofiar przemocy. Nie należy zapomnieć, że za tymi statystykami kryją się ludzie i ich prawdziwe dramaty.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje poselski projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy.

Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy został skierowany do Sejmu przez grupę posłów Platformy Obywatelskiej w czasie, gdy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej przedłożyło partnerom społecznym w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych projekt ustawy o zmianie ustawy – kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych. Wypracowywanie w duchu dialogu społecznego stanowisk oraz opinii partnerów społecznych jest jednym z najistotniejszych celów ustawy o Komisji Trójstronnej, dlatego oburzającym jest brak poszanowania dla toczących się rozmów ze strony posłów ugrupowania rządzącego. Oba projekty ustaw dotyczą tej samej materii: wprowadzenia możliwości wydłużenia okresu rozliczeniowego czasu pracy do 12 miesięcy oraz wprowadzenia tzw. ruchomego czasu pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” dnia 4 stycznia 2013 r przedstawiło negatywną opinię na temat projektu MPiPS ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych.

Prezydium KK dokonując oceny poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy
– Kodeks pracy podtrzymuje uwagi wyrażone w Decyzji Prezydium KK
nr 1/2013 (decyzja w załączeniu).

Jednocześnie Prezydium KK zgłasza uwagi szczegółowe do poselskiego projektu
w zakresie wykraczającym poza zmiany zaproponowane w projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych.

1. Na zdecydowanie negatywną opinię zasługuje wyłączenie z obecnej treści art. 128 § 3 k.p definicji doby, a wprowadzenie w nowym przepisie art. 131¹ pojęcia doby tylko
   w zakresie rozliczania odpoczynku dobowego. Przepisy Kodeksu pracy posługują się pojęciem normy dobowej, ustalając w różnych systemach różną jej długość.
   Brak definicji doby będzie powodować liczne nieporozumienia, a w praktyce niezbędne będzie jej określenie.
2. Projekt dopuszcza, na pisemny wniosek pracownika, przedłużenie przerwy niewliczanej do czasu pracy, ponad przewidziane 60 minut. Obserwowana możliwość wywierania presji, aby pracownicy składali takie wnioski, jak też brak limitu tego przedłużenia tworzy realną formę kształtowania przerywanego czasu pracy – bez proceduralnych ograniczeń i ciężarów finansowych, które w przepisach art. 139 ustalono w odniesieniu do „systemu przerywanego czasu pracy”. Proponowana zmiana art. 141 § 1 k.p jest nie do zaakceptowania.
3. Prezydium KK negatywnie ocenia obniżenie wskaźników procentowych dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Proponowany przepis nie tylko obniża wysokość dodatku przewidzianego w art. 151¹ § 1 k.p za przekroczenie dobowe (ze 100% do 80% oraz z 50% do 30%), lecz poprzez odwołanie się w przepisie § 2 do wysokości dodatku z § 1 pkt 1, automatycznie zmniejsza do 80% dodatek za przekroczenie normy przeciętnej tygodniowej.
4. Zamiast dotychczasowego kategorycznego nakazu udzielenia – do końca okresu rozliczeniowego – dnia wolnego w zamian za pracę w „wolną sobotę”, poprzez odwołanie się do ogólnikowego faktu „braku możliwości” dopuszcza się bądź jego udzielenie w następnym okresie rozliczeniowym (obecnie jest to okres trwający 3 lub 4 miesiące), bądź – gdy nadal „brak możliwości” (w całym takim następnym okresie) udziela się przyzwolenia na zamianę formy rekompensaty: zamiast dnia wolnego – dodatek za przekroczenie normy przeciętnej tygodniowej (jeśli takie przekroczenie nastąpi). O ile może się to zdarzyć, że po doraźnie nakazanej pracy w „wolną sobotę”, występującej tuż przed końcem okresu rozliczeniowego, pracodawca nie zdąży do końca tego okresu udzielić dnia wolnego zastępczego, to przyzwolenie na taką „niemożność” w całym następnym okresie rozliczeniowym oznacza zgodę ustawodawcy na odbieranie pracownikom dni wolnych za podwyższone wynagrodzenie.

Zaproponowane poszerzenie brzmienia art. 151 ³ k.p jest nie do przyjęcia i budzi poważne zastrzeżenia poprzez ograniczanie prawa pracowników do wypoczynku.

Prezydium KK apeluje do Posłanek i Posłów, aby biorąc pod uwagę niezgodność zawartych w przedmiotowych projektach rozwiązań, z wiążącymi Polskę przepisami prawa Unii Europejskiej i prawa międzynarodowego oraz przedstawione uwagi szczegółowe odrzucili zarówno poselski projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy jak i rządowy projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą ,,Poprawa bezpieczeństwa i warunków pracy”- III etap, okres realizacji: lata 2014-2016.

Kontynuacja, ustanowionego w 2007 roku przez Radę Ministrów i pozytywnie ocenianego na poprzednich etapach realizacji, programu wieloletniego „Poprawa bezpieczeństwa i warunków pracy’’, może znacząco służyć wsparciu partnerów społecznych oraz pracowników i ich przedstawicieli w działaniach na rzecz poprawy warunków pracy
i ochrony zdrowia pracujących.

Konieczność dalszej realizacji programu wieloletniego jest wynikiem złego stanu warunków pracy w Polsce, które nie ulegają poprawie. Wzrost liczby wypadków przy pracy, znacząca ilość rozpoznawanych co roku nowych przypadków zachorowań na choroby zawodowe, oraz skutki finansowe i społeczne takiego stanu, obligują do dalszych aktywnych działań, zarówno w sferze naukowo-badawczej, jak i w sferze wdrożeń.

Efekty badawcze, które są dorobkiem programu, będą mogły służyć realizacji programów i projektów finansowanych przez Komisję Europejską, a służących szerokiemu propagowaniu zagadnień ochrony zdrowia pracowników, co jest niezwykle istotne zwłaszcza w warunkach zjawisk kryzysowych i niskiego poziomu świadomości zagadnień związanych
z bezpieczeństwem i higieną pracy zarówno wśród pracowników, jak i pracodawców.

Badania wskazują też, że polscy pracownicy należą do najbardziej obciążonych stresem wśród pracowników Unii Europejskiej i tendencja ta będzie się w najbliższych latach pogłębiać.

Wyniki programu wieloletniego mają też istotne znaczenie dla działalności, powołanej przez Prezesa Rady Ministrów, Międzyresortowej Komisji ds. Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych w Środowisku Pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uważa, że szerokie upowszechnianie i wykorzystanie wyników programu wieloletniego zarówno poprzez partnerów społecznych, jak i służby centralne oraz lokalne – samorządowe, daje szansę na poprawę warunków pracy w Polsce.