Miesiąc: czerwiec 2012

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia projekt zmiany rozporządzenia MSP i wnosi o utrzymanie w formie jednoosobowych spółek Skarbu Państwa uzdrowisk : Busko, Ciechocinek, Krynica, Lądek, Kołobrzeg, Świnoujście i Rymanów.

            Uzdrowiska te zostały wyłączone z prywatyzacji z grupy 26 spółek uzdrowiskowych na podstawie art. 64 ustawy (z dnia 28 lipca 2005r., Dz.U. Nr 167 z dnia 1.09.2005 r. z późniejszymi zmianami) o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych.

            Na podstawie ww. ustawy, Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Zdrowia wydał w dniu 8 października 2008 r. rozporządzenie, w którym określił ww. spółki – jako nie podlegające prywatyzacji, kierując się:

1. zapewnieniem równego i powszechnego dostępu do lecznictwa uzdrowiskowego;
2. zapewnieniem lecznictwa uzdrowiskowego o zróżnicowanych kierunkach leczniczych;
3. wielkością oraz ilością posiadanych i wykorzystywanych przez spółkę zasobów   leczniczych;
4. możliwością rozwoju kierunku rehabilitacyjnego;
5. posiadanymi przez spółkę urządzeniami lecznictwa uzdrowiskowego.

            Od momentu uzgodnienia i wydania rozporządzenia w 2008 r. nie nastąpiły żadne zmiany, które mogłyby uzasadniać prywatyzację wyłączonych z prywatyzacji spółek. Każda ze spółek prowadzi działalność w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego, posiada niezbędne urządzenia uzdrowiskowe oraz zasoby tworzyw leczniczych i zapewnia dostęp pacjentom do leczenia uzdrowiskowego w ramach skierowań wydanych przez lekarza oraz potwierdzonych i finansowanych przez NFZ. Uzasadnieniem do zmiany wspomnianego rozporządzenia mogłaby być wyłącznie utrata walorów i zasobów leczniczych przez spółkę i uzdrowisko, co jednakże nie ma miejsca.

            Wyłączone z prywatyzacji spółki uzdrowiskowe posiadają najcenniejsze w Polsce zasoby lecznicze oraz zakłady i urządzenia takie jak: sanatoria, szpitale uzdrowiskowe, tężnie, pijalnie wód leczniczych, zakłady przyrodolecznicze wykorzystywane w procesie leczenia uzdrowiskowego, które jest integralną częścią ochrony zdrowia. Obiekty lecznicze spółek wyłączonych z prywatyzacji położone są w samych centrach uzdrowisk, co ma niezwykle istotne znaczenie dla pacjentów i chorych przebywających na leczeniu i rehabilitacji w uzdrowisku. Prywatyzacja wyżej wymienionych spółek uzdrowiskowych z dużym prawdopodobieństwem zmieni charakter prowadzonej działalności leczniczej, a tym samym doprowadzi do ograniczenia lecznictwa uzdrowiskowego i ograniczy dostęp pacjentom do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego i rehabilitacji w miejscowościach uzdrowiskowych.  Ustawodawca w ustawie o lecznictwie uzdrowiskowym słusznie więc zobowiązał Ministra Skarbu Państwa i Ministra Zdrowia do określenia spółek uzdrowiskowych, które zostaną wyłączone z prywatyzacji, kierując się zapewnieniem powszechnego dostępu do leczenia uzdrowiskowego.

            Należy podkreślić, że Sejm RP w lutym 2011 r. nie wyraził zgody na skreślenie
z ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym art.64, a tym samym utrzymał dotychczas przyjęte rozwiązania w mocy, wyłączając  te wyżej wymienione uzdrowiska z prywatyzacji.

            Uzdrowiska są integralną częścią systemu ochrony zdrowia i mają służyć obecnemu i następnym pokoleniom.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje  poselski
(KP PiS) projekt ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz niektórych innych ustaw. Proponowane zmiany są odpowiedzią na postulaty Związku dotyczące wzmocnienia egzekucji przepisów prawa pracy dotyczących zawierania umów o pracę.

            Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w stosunku do proponowanego rozwiązania jakim jest nakaz zastąpienia umowy cywilnoprawnej umową o pracę zgłasza następujące uwagi.

            Projektodawcy powiązali przyznanie inspektorom pracy uprawnienia do wydawania przedmiotowych nakazów z jednoczesnym wyłączeniem możliwości wnoszenia przez nich powództw w sprawach o ustalenie istnienia stosunku pracy. Zmiana ta powoduje, że w razie braku decyzji inspektora o wydaniu nakazu zastąpienia umowy cywilnoprawnej umową o pracę, jedynym wyjście dla osoby zatrudnionej będzie samodzielne wniesienie powództwa w tej sprawie. W konsekwencji inspektorzy pracy, w razie braku pewności co do oceny danego stanu faktycznego, pozbawieni zostaną narzędzia do skierowania sprawy do rozstrzygnięcia przed niezawisłym sądem pracy.

            Należy także zwrócić uwagę na fakt, że odwołania od nakazów rozpatrywane są przez sądy administracyjne. Powstaje poważna wątpliwość, czy sądy te są odpowiednio przygotowane do oceny kwestii istnienia bądź nie istnienia stosunku pracy. Tym samym zasadne jest wyraźne wskazanie, że odwołanie od takich nakazów rozpatrują sądy pracy. Pozwoli to jednocześnie wyeliminować potencjalną sytuację, w której to o tym samym stanie faktycznym będą rozstrzygały różne sądy – w razie zastosowania nakazu inspektora pracy sąd administracyjny, a w razie wniesienia powództwa przez osobę zatrudnioną sąd pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie opiniuje poselski (KP PO) projekt ustawy o uprawnieniach do mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych.

Przedmiotowy projekt ustawy jest prawnie uzasadnioną, a społecznie oczekiwaną realizacją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. K 34/97 określającego, iż art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, regulujące sposób zagospodarowania mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych, „naruszają art. 2 Konstytucji, gdyż stanowią arbitralne i rażąco niesprawiedliwe zadysponowanie majątkiem znoszonego FWP na rzecz tylko jednej organizacji związkowej, nakazując niezgodną z zasadami sprawiedliwości społecznej dystrybucję tego majątku na korzyść wyłącznie tej organizacji”.

Trybunał Konstytucyjny, orzekając o niezgodności z prawem przywołanych wyżej przepisów, nie rozstrzygnął jednak o sposobie przejęcia mienia przez reprezentatywne organizacje związkowe.

Niniejsza, poselska inicjatywa ustawodawcza, po raz pierwszy (na tym etapie legislacyjnym), od chwili orzeczenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. reguluje zaszłości dotyczące sposobu zarządu i gospodarowania mieniem byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych, jak również zmierza do przejęcia kontroli nad wskazanym mieniem przez wszystkie reprezentatywne organizacje związkowe.

Wobec powyższego, Prezydium Komisji Krajowej „Solidarność” wnosi o jak najszybsze rozpatrzenie przez Sejm RP projektu przedmiotowej ustawy i jej uchwalenie. NSZZ „Solidarność” deklaruje aktywny udział podczas procesu legislacyjnego projektu.

Niniejsza decyzja jest powtórzeniem decyzji Prezydium KK nr 161/11
z 30 sierpnia 2011 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia tryb jego konsultacji oraz zgłasza następujące uwagi do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy
o działalności leczniczej.

1. Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r . o działalności leczniczej (dz. U. Nr 112, poz. 654
   z późń. zm) weszła w życie z dniem 1 lipca 2011 r. Zarówno okres vacatio legis  jak i po wejściu w życie ustawy okazał się niewystarczający dla strony rządowej do przygotowania niezbędnych i zgłaszanych przez różne środowiska od paru miesięcy propozycji zmian, wynikających ze stosowania ustawy (np. postulaty hospicjów dotyczące umożliwienia im prowadzenia działalności pożytku publicznego). Rząd zobligowany terminami wynikającymi z obowiązującej ustawy o działalności leczniczej, w ostatniej chwili zdecydował się na przyspieszenie działań legislacyjnych, kierując projekt pod obrady Sejmu jako projekt poselski KP PO, co uniemożliwiło jego realne konsultacje społeczne. Po raz kolejny projekt ustawy dotyczący wrażliwej społecznie problematyki jest uchwalany w ogromnym pośpiechu.

Taki tryb procedowania zmian do ustawy o działalności leczniczej nie tylko nie wyeliminuje jej wad, ale może przynieść przez kolejny okres jej obowiązywania, następne wątpliwości  interpretacyjne oraz problemy  organizacyjne  dla  podmiotów działalności leczniczej, które będą miały negatywny wpływ na już bardzo trudną sytuację pacjentów i pracowników ochrony zdrowia.

Waga zmian, a w szczególności: doprecyzowanie zasad działania organizacji pożytku publicznego w tej sferze, obowiązku ubezpieczenia od odpowiedzialności podmiotów realizujących działalność leczniczą za zdarzenia medyczne, zmiana zasad rejestracji podmiotów realizujących ww. działalność, wymagań koniecznych do prowadzenia tej działalności, promocji przekształceń spzoz – spowodowały, że minister zdrowia przygotował założenia do zmiany ustawy, a następnie projekt zmiany ustawy, będący obecnie poddany konsultacjom społecznym. Równocześnie w dniu 4 czerwca br. projekt ustawy o zmianie u.o.d.l zawarty w druku 449, wniesiono na posiedzenie sejmowej komisji zdrowia, która skierowała go do powołanej podkomisji z obowiązkiem bezzwłocznego przygotowania sprawozdania, przygotowanego w ciągu 2 następnych dni.  Poselski projekt ustawy o zmianie  u.o.d.l. powtarza w zasadniczym stopniu przepisy zawarte w konsultowanym projekcie i zawiera pewne zmiany w porównaniu
z rządowym, w szczególności dodaje do przepisów ustawy art. 26a (dot. umowy
na wykonywanie świadczeń zdrowotnych  zamawianych przez podmioty lecznicze). Oba projekty dokonują zmian w kilkudziesięciu artykułach zmienianej u.d.l oraz innych ustaw. W sprawozdaniu podkomisji, a następnie komisji zdrowia (druk 450) dodano niezwiązane z materią projektu zmiany w ustawie o refundacji leków (…) w związku
z zakazem stosowania w obrocie lekami refundowanymi upustów, rabatów, bonifikat (…) oraz umów wiążących strony produkcji, hurtu i sprzedaży leków oraz kar za ww. praktyki. Zmiany w projekcie oraz w drukach sejmowych 449 i 450 mają charakter ustrojowy,  jednak nie zostały ocenione pod kątem zgodności z przepisami Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z uwzględnieniem orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego oraz sądów, zwłaszcza w związku z art.68 ustawy zasadniczej (gwarantującym obywatelom równy dostęp do opieki zdrowotnej).

1. Trybunał Konstytucyjny niejednokrotnie podkreślał konieczność prawidłowego procedowania projektów ustaw także podczas legislacji sejmowej, zwłaszcza tych
   o zasadniczym znaczeniu dla działania danej sfery, a w szczególności możliwość opiniowania przez uprawnione podmioty. Narzucony przez większość parlamentarną tryb prac sejmowych i senackich to uniemożliwiał. Procedowanie trwało 10 dni kalendarzowych, w tym 5 dni Sejm, 1dzień Senat RP.
2. Prezydium KK przyjmuje deklaracje Ministerstwa Zdrowia, że konsultacje społeczne nad dalszymi zmianami ustawy są w toku.
3. Proponowane zmiany do ustawy o działalności leczniczej (dalej zwanej ,,u.o.d.l), nie poprawiają zasadniczych, niestety wadliwych koncepcji organizacyjno-prawnych. Usuwają one jedynie szeroko podnoszone wątpliwości co do statusu podmiotów pożytku publicznego, które prowadzą  jednocześnie działalność leczniczą, doprecyzowują przepis o możliwości pobierania odpłatności za świadczenia zdrowotne oraz przepisy
   o zawieraniu umów na wykonywanie na rzecz podmiotów leczniczych świadczeń zdrowotnych.
4. Inne kluczowe zagadnienia, co do których NSZZ ,,Solidarność’’ wnosił zastrzeżenia na wszystkich etapach procesu legislacyjnego w latach 2010/2011 (zwłaszcza w decyzji Prezydium KK NSZZ ,,Solidarność’’ nr 232/10 ws. opinii o projekcie ustawy Ministerstwa Zdrowia o działalności leczniczej z dnia 09.09.2010 r. – negatywnie oceniającej projekt), jak i po wejściu w życie ww. ustawy na forum Trójstronnej Komisji ds. Społeczno- Gospodarczych, pozostały niezmienione.
5. Proponowana nowelizacja u.o.d.l. nie porusza i nie rozwiązuje problemów:
6. Nowelizacja nie rozwiązuje, ale odkłada w czasie obowiązek ubezpieczenia podmiotów leczniczych oraz określa minimalną sumę ubezpieczenia podmiotów leczniczych
   z tytułu zdarzeń medycznych w przeliczeniu na łóżko szpitalne oraz maksymalną dla pacjenta. Nie precyzuje czym jest „zdarzenie medyczne”.
7. Nowelizacja rozszerza możliwość uzyskiwania dotacji w sytuacji przekształcenia samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnych (spzoz) w spółki kapitałowe
   o poręczenia organów tworzących wobec zadłużenia spzoz. Brak jest jednak szacunków kosztów tych poręczeń oraz prognoz poprawy sytuacji finansowej spzoz znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji.

3.         Prezydium KK analizując projekt sejmowy zwraca uwagę na zmiany zarówno
w ustawie ,,matce’’, której przedmiotowo dotyczy jak i w szeregu innych ustaw i to
w zakresie niezwiązanym z materią (ratio legis). Dotyczy to w szczególności zmian
w  ustawie o  refundacji leków(…) dotyczących  modyfikacji przepisów tej ustawy
w związku z zakazem stosowania w obrocie lekami refundowanymi upustów, rabatów, bonifikat (…) oraz umów wiążących strony produkcji, hurtu i  sprzedaży  leków oraz kar za wyżej wymienione praktyki.

–   braku przepisu o utrzymaniu przewagi ilości udziałów (akcji) podmiotów publicznych w byłych samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej (spzoz) przekształconych w spółki kapitałowe (przepis istnieje jedynie w stosunku do uczelni medycznych);

–   zrównania w prawach podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami utworzonych przez podmioty publiczne z podmiotami przedsiębiorcami, zarówno
w obowiązkach zapewnienia pełnego zakresu niezbędnych świadczeń zdrowotnych w sytuacji takiego zapotrzebowania na danym terenie, jak i zasad wykonywania świadczeń poza umową z Narodowym Funduszem Zdrowia;

–   zmiany przepisów u.o.d.l odbierających pracownikom zoz zatrudnionym
w warunkach określanych w przeszłości jako szkodliwe, praw słusznie nabytych do skróconych norm czasu pracy. Wydłużone normy winny obowiązywać jedynie pracowników nowozatrudnianych;

–   braku przepisów ustalających dla wszystkich przedsiębiorstw podmiotów leczniczych standardów zatrudnienia dla pracowników wykonujących zawody medyczne, w tym minimalnych norm zatrudnienia oraz wysokości wynagrodzenia (wraz
z powszechnie obowiązującymi dodatkami, nagrodami);

–   braku przepisu, który potwierdzałby wprost, że podmioty lecznicze niebędące przedsiębiorcami posiadają osobowość prawną.

                             Uwagi szczegółowe:

a)    w art.1 zmianie 8) dot. art.24 u.o.d.l zabrakło uściślenia, że świadczenia zdrowotne, które mogą być udzielone za częściową lub pełną odpłatnością to te, które określono w przepisach odrębnych dotyczących tych świadczeń.
W przeciwnych przypadku powstaje wątpliwość prawna co oznacza określenie: „mogą”.

b)   W zmianie 9) w nowo dodanych ust.1a-1d w art.25 (wraz z terminami wejścia
w życie przyjętymi na podstawie nieokreślonych przesłanek w art.10 ust.1-3 projektu) określa się minimalne sumy ubezpieczenia podmiotów leczniczych
z tytułu zdarzeń medycznych wraz z parametrami, nie podając realnych, obowiązujących na rynku ubezpieczeń stawek a jedynie jedną – (składkę średnią?). Brak analizy zdarzeń mogących stanowić powód wypłaty odszkodowań ani szczegółowej metodologii pomniejszania składki oraz udziału własnego
w sumie ubezpieczenia daje możliwość podmiotom leczniczych ubezpieczenia wg przygotowanych ww. niesatysfakcjonujących danych zasad i kwot ubezpieczenia albo ponoszenia  kosztów tych roszczeń ze środków własnych, jeżeli nie dojdzie do zawarcia ubezpieczenia, przy podkreślanym wielokrotnie monopolu ubezpieczyciela (PZU S.A) w tym zakresie. Wyrażony pogląd resortu zdrowia, że ,,można zakładać, iż w miarę upływu czasu i analizy sytuacji w sferze zdarzeń medycznych (…) zwiększać się będzie liczba produktów ubezpieczeniowych oferowanych przez innych ubezpieczycieli’’ nie poparto żadnym analizami
i prognozami, w tym kosztowymi wymaganymi przez zasady dobrej  legislacji. Konsekwencje w postaci zmiany w art.6 zmiana 2 projektu opierają się również na niesprecyzowanych ,,indywidualnych warunkach szpitala (patrz uzasadnienie do projektu)’’.

c)    W zmianie 10) w art.1 odnośnie do art.26 ust.4 u.o.d.l wprowadza się „stosowanie odpowiednio” wskazanych przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Nie uwzględniono jednak przepisów art.154 ust.4-5 tej ostatniej ustawy (odpowiednio stosowanych) co do możliwości dalszego odwołania się od wyniku postępowania ws. zawierania umów przez podmioty lecznicze.

d)   Odnośnie pkt. 39) w art.1 dot.art.197 pkt 2 lit.d u.o.d. dotyczącej rozszerzenia tytułów (na poręczenia samorządów wobec zadłużenia spzoz) z tytułu wsparcia przekształceń spzoz – brak jest  szacunków wyżej zapisanych kosztów poręczeń oraz prognoz poprawy sytuacji finansowej spzoz w trudnej ekonomicznie sytuacji.

e)    W art.10 określono, że obowiązek ubezpieczenia z tytułu zdarzeń medycznych wg. zasad określonych w projekcie powstałby z dniem 1 stycznia 2014 r. Do tego czasu podmiot leczniczy ,,może zawrzeć umowę takiego ubezpieczenia, ale nie musi’’(patrz uzasadnienie str.29). Brak jest szczegółowego wyjaśnienia tak przyjętego vacatio legis.

Decyzja do użytku służbowego

Decyzja do użytku służbowego

Decyzja do użytku służbowego