Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uznaje, że idea deregulacji niektórych zawodów, leżąca u źródeł przedstawionego przez Ministra Sprawiedliwości projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów jest generalnie słuszna z zastrzeżeniem, że jej wdrożenie powinno prowadzić do zwiększenia zatrudnienia o odpowiedniej jakości. Zwracamy także uwagę, że w tak przyjętej filozofii zmian, ciężar kosztów związanych ze szkoleniem i podnoszeniem kwalifikacji pracowników w zawodach podlegających deregulacji, w większym stopniu zostanie przeniesiony na pracodawców.
Uważamy zarazem, że szczegółowe rozwiązania w odniesieniu do konkretnych zawodów powinny być poprzedzone konsultacjami z zainteresowanymi środowiskami oraz dokonaniem kompleksowej oceny skutków ewentualnych zmian dla interesariuszy zewnętrznych. Dotyczy to przede wszystkim obniżania poziomu wymagań w zawodach świadczących usługi związane z potrzebą szczególnego zaufania świadczeniobiorcy do świadczeniodawcy (takich jak przykładowo: zarobkowy przewóz osób, pilot wycieczek, trener sportowy, zarządzanie nieruchomościami, szkolenia i egzaminowanie kandydatów na kierowców).
Jednocześnie Prezydium KK opiniuje negatywnie propozycje dotyczące zmian w ustawie o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2005 r. Nr 145, poz. 1221, ze zm.).
W odniesieniu do zawodu pracownika ochrony kierunek zmian powinien być dokładnie odwrotny jeżeli weźmie się pod uwagę specyfikę pracy (dostęp do broni palnej, potrzeba utrzymania stabilności emocjonalnej). Ustawodawca powinien rozpocząć swoje działania od ograniczenia prekaryjnego charakteru zatrudnienia w tym zawodzie (nadużywanie zatrudnienia cywilnoprawnego, wymuszone samozatrudnienie, powszechne łamanie przepisów o czasie pracy), wynikającego właśnie z braku barier kwalifikacyjnych.
Prezydium KK w sposób jednoznacznie negatywny opiniuje także proponowane zmiany w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.). Zniesienie jakichkolwiek wymogów ustawowych potrzebnych do wykonywania zawodów związanych z promocją zatrudnienia (proponowane zmiany w art. 92 -99b ustawy) może doprowadzić do obniżenia jakości kadr publicznych służb zatrudnienia, a tym samym do utrzymywania się wskazywanego w wielu badaniach trendu obniżenia jakości usług świadczonych w tym zakresie. Zdajemy sobie sprawę z niedostatków kadrowych w odniesieniu do merytorycznych pracowników urzędów pracy, ale sytuacji tej nie rozwiąże dążenie do deprofesjonalizacji tych zawodów, które należy uznać za szczególnie niebezpieczne w kontekście wyzwań dotyczących konieczności prowadzenia w Polsce aktywnej polityki rynku pracy. Zmiany zachodzące we współczesnym społeczeństwie wymagają od doradców zawodowych posiadania wysokich kompetencji moralnych oraz kwalifikacji zawodowych, które muszą być potwierdzane w sposób pozwalający na ich weryfikację.