Uchwała KK nr 22/09 ws. centralnych obchodów XXX rocznicy Polskiego Sierpnia i powstania NSZZ „Solidarność”

Zbliża się XXX rocznica Polskiego Sierpnia i powstania NSZZ „Solidarność”. Znaczenie tamtych wydarzeń i konsekwencje polityczne, społeczne i gospodarcze z nich wynikające, mają ogromne znaczenie nie tylko dla Polski i jej najbliższego otoczenia. Aby przygotować godne tej rocznicy uroczystości, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanawia:

  1. Centralne uroczystości XXX rocznicy Porozumień Sierpniowych i powstania NSZZ „Solidarność” odbędą się w Gdańsku w dniach 30-31 sierpnia 2010 roku.
  2. Powołać komitet organizacyjny obchodów XXX-lecia NSZZ „Solidarność”.

W skład komitetu organizacyjnego wchodzą:
Jerzy Langer
Jacek Rybicki
Krzysztof Dośla
Mieczysław Jurek
Piotr Duda
Marian Król

Komisja Krajowa zwraca się jednocześnie z zaproszeniem do władz państwowych, samorządowych i kościelnych o powołanie wspólnego komitetu koordynującego program obchodów XXX rocznicy Porozumień Sierpniowych i powstania NSZZ „Solidarność”.

Uchwała KK nr 20/09 ws. projektu ustawy z 4 czerwca br. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i pracodawców

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stwierdza, że rząd w projekcie ustawy antykryzysowej nie uszanował kompromisu osiągniętego trzy miesiące temu pomiędzy pracownikami i pracodawcami, gdy wypracowano tzw. pakiet działań antykryzysowych.

Dlatego Komisja Krajowa upoważnia Prezydium KK – po uzgodnieniu z innymi reprezentatywnymi centralami związkowymi – do podjęcia decyzji o zawieszeniu udziału przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w Wojewódzkich Komisjach Dialogu Społecznego i Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i zespołów branżowych.

Uzasadnienie:
Brak konsekwentnej realizacji założeń tzw. pakietu antykryzysowego powoduje, że cały pakiet traci rację bytu i staje się zbiorem pojedynczych, czasami niespójnych i niekorzystnych dla pracowników rozwiązań.

Ustalono w nim m.in., że:

  • nadzwyczajne rozwiązania mają dotyczyć zakładów dotkniętych zjawiskami związanymi z kryzysem,
  • pakiet ma stanowić jedną całość bez możliwości wprowadzenia tylko wybranych rozwiązań.

Dlatego NSZZ „Solidarność” postuluje o:

  • ograniczenie regulacji osłabiających funkcje ochronne kodeksu pracy (takich jak ustanowienie 12-to miesięcznego okresu rozliczeniowego lub wprowadzenie nowego pojęcia doby pracowniczej) wyłącznie do sytuacji związanych z kryzysem,
  • odstąpienie od proponowanych rozwiązań dot. umów na czas określony do uregulowania ich w odrębnej ustawie, w sposób uzgodniony pomiędzy pracodawcami i związkami,
  • wprowadzenie – w razie potrzeby – gwarancji wsparcia finansowego z budżetu państwa dla funduszy obsługujących rynek pracy,
  • przy subsydiowaniu zatrudnienia zagwarantowanie poziomu świadczenia zgodnie z porozumieniem na poziomie płacy minimalnej.

 Jednocześnie KK stwierdza, że w poszczególnych projektach ustaw zawarte są postulaty z pakietu, które mogą okazać się pozytywnymi dla pracowników, w tym:

  • subsydiowanie zatrudnienia (przy wszystkich wątpliwościach),
  • zniesienie opodatkowania zapomóg związkowych i świadczeń z funduszu socjalnego,
  • utworzenie funduszu szkoleniowego,
  • zmiana ustawy o negocjacyjnym kształtowaniu wynagrodzeń,
  • obowiązek uzgadniania na poziomie zakładu pracy ze związkami zawodowymi wynikających z ustawy działań antykryzysowych.

 Kryzys dociera do Polski z opóźnieniem, ale przestrzegamy rządzących, że filozofia przerzucania kosztów społecznych na pracowników przyniesie efekt pogłębiania zjawisk kryzysowych. Wybiórcza i niepełna realizacja pakietu antykryzysowego jest zaprzeczeniem idei dialogu społecznego i w konsekwencji zmusi Związek do podjęcia działań protestacyjnych.

Stanowisko KK nr 9/09 ws. zmiany ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

W związku z uchwaleniem ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – wprowadzającej możliwość określania w rozporządzeniach tzw. koszyka świadczeń przez ministra zdrowia, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stwierdza, że uchwalone rozwiązania (wraz z poprawkami przyjętymi przez Senat RP) skutkować będą  pogorszeniem dostępu obywateli  do świadczeń zdrowotnych oraz  nadają pozaustawową możliwość wprowadzenia odpłatności za usługi medyczne.

Większość  parlamentarna  zadecydowała o ograniczeniu, zapisanych w Konstytucji, gwarancji Państwa  dla równego dostępu do świadczeń zdrowotnych. finansowanych ze środków publicznych w tym:
– rozszerzono możliwość dopłat do usług  zdrowotnych, poprzez zastąpienie ustawowego katalogu odpłatnych świadczeń, niczym nie ograniczoną delegacją dla ministra zdrowia  do wydania rozporządzeń w tej sprawie. Może to  stanowić naruszenie przepisu art.68 Konstytucji RP gwarantującej obywatelom równy dostęp do świadczeń zdrowotnych bez względu na ich sytuację materialną,
– określenie norm co do wielu procedur zdrowotnych, wbrew wyrokowi Trybunału Konstytucyjnego z 7 stycznia 2004 r. dotyczącego m.in. warunków stanowienia koszyka świadczeń zdrowotnych, oddane zostało całkowicie w ręce ministerstwa zdrowia, pomimo jednoczesnego ustanowienia wysokokosztowej rządowej agencji, jedynie opiniującej każde świadczenie,
– skreślono przepisy dające szczególną ochronę – w myśl Konstytucji RP-  grupom objętym  opieką Państwa-kobietom w ciąży ,dzieciom, oraz osobom starszym i niepełnosprawnym,
–  pominięto w ogóle rolę profilaktyki chorobowej.

Dodatkowo niepokoić musi fakt, iż nowo określone  koszyki świadczeń mają zostać wprowadzone, nawet bez stosownej opinii wymienionej agencji, już w procesie kontraktowania na rok 2010.

Przyjęte prawo – wbrew oczekiwaniom pacjentów i Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 7.01.2004 r. stwierdził iż „ustawa powinna wprowadzać co najmniej jasne i jednoznaczne kryteria formalne, według których następować będzie ustalenie zakresu należnych pacjentowi świadczeń w ramach odpowiedniej, ustalonej w ustawie procedury”- dezinformuje i stwarza pole do nadużyć.

Z tych powodów Komisja Krajowa zwraca się do Prezydenta RP o rozważenie naszych zastrzeżeń przed podjęciem decyzji dotyczącej omawianej ustawy.