W nawiązaniu do uchwały nr 15 XX Krajowego Zjazdu DelegatówNSZZ „Solidarność” i uchwały Komisji Krajowej o najważniejszych celach działania Związku w kadencji 2006-2010 z 5 grudnia 2006 roku Komisja Krajowa przyjmuje poniższy harmonogram zadań. Jednocześnie KK postanawia dokonywać oceny jego realizacji w odstępach półrocznych.
I. Wzrost wynagrodzeń, w tym płacy minimalnej
W dobie rosnącego konsumpcjonizmu i chęci zysku coraz więcej pracodawców dąży do maksymalizacji swoich dochodów kosztem pracowników. Takie działania są szczególnie szkodliwe przede wszystkim dla pracowników, dla gospodarki, ale i rozwoju społeczeństwa obywatelskiego.
W Polsce przeciętne i minimalne wynagrodzenie za pracę należy do najniższych w Unii Europejskiej. Wzrost płac jest zdecydowanie wolniejszy niż zwiększenie wydajności pracy i wzrost gospodarczy. Pozornie sprzyja to inwestycjom zagranicznym ze względu na niskie koszty pracy, w praktyce jednak prowadzi do zahamowania popytu na rynku wewnętrznym i zamrożenia powstawania nowych miejsc pracy. Ponadto sprzyja emigracji osób wykształconych i powoduje ograniczenie rozwoju wiodących dziedzin gospodarki, czynią z nas obszar taniej siły roboczej. Komisja Krajowa podejmie zdecydowane działania, aby w ciągu tej kadencji, zgodnie z europejskimi standardami, ujętymi m. in. w Europejskiej Karcie Społecznej, została określona ścieżka dojścia w naszym kraju płacy minimalnej do 50% płacy przeciętnej. Komisja Krajowa będzie inicjowała i wspierała akcje związkowe zmierzające do systematycznego wzrostu wynagrodzeń, szczególnie w powiązaniu ze wzrostem gospodarczym. Jednym z najważniejszych zadań pozostaje walka o systematyczne i pełne wypłacanie pracownikom należnych wynagrodzeń, także poprzez zaostrzenie sankcji nakładanych na winnych zaległości, m.in. w postaci zakazu wykonywania funkcji pracodawcy.
Działania szczegółowe
1. Wynagrodzenie minimalne za pracę. Płaca godziwa.
a. wypracowanie (w Umowie społecznej, w Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych bądź w sejmowej Komisji Pracy oraz Polityki Społecznej) harmonogramu zwiększenia minimalnego wynagrodzenia w relacji do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej . Relacja ta zgodnie z celem nowelizacji ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę poprzez stopniowe podwyższanie wysokości minimalnego wynagrodzenia osiągnąć ma poziom 50% wynagrodzenia przeciętnego.
b. postulowanie działań legislacyjnych (Umowa społeczna, Komisja Trójstronna ds. Społeczno-Gospodarczych) w celu likwidacji zapisu art. 6 ust. 2 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, dopuszczającego wysokość wynagrodzenia pracownika w okresie pierwszego roku jego pracy na poziomie 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia.
2. Działania na rzecz wzrostu płacy przeciętnej i wprowadzenia prorodzinnego systemu podatkowego.
a. pod hasłem „Niskie płace barierą rozwoju Polski” postulowanie wzrostu wynagrodzeń dla wszystkich grup zawodowych i sprzeciw wobec stale pogłębiającego się rozwarstwienia płac.
b. postulowanie uchylenia ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców, która ogranicza swobodę negocjacji między związkami zawodowymi i pracodawcami.
c. wobec powiększającej się różnicy przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw i państwowej oraz samorządowej sferze budżetowej konieczne jest przywrócenie zasady wypracowanej podczas negocjacji Paktu
o Przedsiębiorstwie Państwowym, że wzrost wynagrodzeń w tych branżach nie powinien być niższy od wskaźnika inflacji powiększonego o połowę wzrostu realnego PKB.
d. wobec braku układu branżowego postulowanie wprowadzenia ustawowych gwarancji dla godziwej płacy i warunków pracy w ochronie zdrowia w celu ograniczenia migracji w zawodach medycznych i zapewnienia powszechnego dostępu do publicznej służby zdrowia.
e. Polska jest jednym z ostatnich krajów UE, w którym nie ma ulg dla rodzin wielodzietnych w podatku od osób fizycznych. Komisja Krajowa postuluje wprowadzenie prorodzinnego systemu podatkowego uwzględniającego podwyższenie kwot wolnych od podatku na każde dziecko w rodzinie oraz podwyższenie zasiłków rodzinnych.
II. Obrona praw pracowniczych i związkowych oraz zapewnienie bezpieczeństwa ekonomicznego osób po zakończeniu aktywności zawodowej
Godność i podmiotowość pracownika w środowisku pracy to warunek jego aktywności zawodowej, wydajności i rozwoju. Ich zagrożeniem są patologie w zakresie czasu pracy, stosunku pracy (patologie samozatrudnienia i wielokrotnych umów na czas określony, w tym praca wyłącznie przez agencje pracy tymczasowej, praca „na czarno”) czy wreszcie relacji w środowisku pracy (dyskryminacja, mobbing), bezpieczeństwa pracy oraz zabezpieczenia społecznego (emerytury).
Godna praca to także pewna praca. Związek będzie wspierał działania państwa i pracodawców na rzecz tworzenia nowych miejsc pracy i zmniejszenia bezrobocia zgodnie z zapisami Strategii Lizbońskiej. W tym kontekście NSZZ „Solidarność” podkreśla, że bezpieczeństwo pracy jest ściśle związane z jej wydajnością – podstawową formą zatrudnienia pracowników powinna być umowa o pracę zawierana na czas nieokreślony. Wobec pogłębiającego się kryzysu finansowego systemu emerytalnego i opieki zdrowotnej Komisja Krajowa proponuje zawarcie umowy mającej na celu promowanie stałego zatrudnienia i przeciwdziałania fałszywemu samozatrudnieniu i zatrudnieniu na czas określony. Zagwarantowana w Konstytucji wolność zrzeszania się jest fundamentalnym prawem człowieka, a wolność związkowa jest jedną z podstawowych wolności publicznych w zbiorowych stosunkach pracy państw demokratycznych. NSZZ „Solidarność” będzie zdecydowanie sprzeciwiał się łamaniu praw związkowych i ograniczaniu swobodnego działania Związku w zakładzie pracy. Związek będzie konsekwentnie domagał się pełnego przestrzeganie praw pracowniczych; będzie także dążył do korzystnych dla pracowników rozwiązań ustawowych poprzez nowelizację istniejących przepisów prawa pracy i wprowadzanie standardów uczciwej konkurencji.
Działania szczegółowe
1. Zapewnienie bezpieczeństwa i stabilizacji zatrudnienia poprzez:
a. nowelizację art. 251 i 38 kp poprzez ograniczenie dopuszczalnego okresu zatrudnienia na czas określony do 18 miesięcy oraz wprowadzenie zasady uzasadniania i obowiązku konsultacji związkowej zamiaru wypowiedzenia umów na czas określony zawartych na okres dłuższy niż 12 miesięcy;
b. wypracowanie i wprowadzenie nowej definicji „samozatrudnienia”;
c. nowelizację ustawy o pracy tymczasowej w celu poprawy sytuacji pracowników tymczasowych;
d. ochronę niezależności działaczy związkowych, w tym utrzymanie ustawowej ochrony przed zwolnieniem z pracy.
e. nowelizację ustawy o związkach zawodowych warunkującą rozwiązanie umowy o pracę z działaczem związkowym podlegającym ustawowej ochronie przed zwolnieniem prawomocnym wyrokiem sądu pracy.
2. Dialog społeczny na rzecz rozwoju
a. wzmocnienie dialogu społecznego na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i branżowym, w tym realne wzmocnienie Wojewódzkich Komisji Dialogu Społecznego, utworzenie Powiatowych Komisji Dialogu Społecznego oraz podjęcie rzeczywistego dialogu w ramach zespołów branżowych funkcjonujących przy Komisji Trójstronnej (w tym przestrzeganie podpisanych umów i porozumień);
b. przeanalizowanie możliwości zmiany ustawy o Komisji Trójstronnej, aby jej działalność przynosiła wymierne korzyści dla pracowników i skuteczniej realizowała idee dialogu społecznego;
c. powołanie Rzecznika Dialogu Społecznego w celu skuteczniejszego rozwiązywania konfliktów i unikania długotrwałych i kosztownych postępowań sądowych („ arbitraż społeczny”);
d. poparcie dla stosowania dobrych praktyk i zasad społecznie odpowiedzialnego biznesu.
3. Działania na rzecz bezpiecznej pracy i przestrzegania prawa pracy
a. dążenie do osiągania standardów europejskich w tworzeniu bezpiecznych warunków pracy, a tam, gdzie to możliwe, ich egzekwowanie m.in. i ramach negocjacji układowych;
b. działanie na rzecz ustawowego zakazu handlu w dni ustawowo wolne od pracy (niedziele, święta kościelne i narodowe).
4. Obrona praw związkowych, w tym prawa do zrzeszania się.
a. działania prowadzące do ustawowego zaostrzenia sankcji za naruszenia praw związkowych, w tym szczególnie za niezgodne z polskim prawem przeciwdziałanie powstawaniu organizacji związkowych;
b. kontynuowanie ogólnopolskich akcji solidarnościowych w przypadkach szczególnie drastycznych naruszeń praw związkowych, szczególnie w obronie osób prześladowanych za próby założenia i działalność w NSZZ „Solidarność”.
5. Działania na rzecz likwidacji dyskryminacji, mobbingu, przemocy i ograniczenia stresu w miejscu pracy
a. wprowadzenie rozwiązań zawartych w europejskich porozumieniach ramowych;
b. przegląd orzecznictwa krajowego;
c. prowadzenie działań profilaktycznych (akcje informacyjne, szkolenia, konferencje) wskazujących na zagrożenie, jakie dyskryminacja, mobbing, przemoc i stres niosą dla środowiska pracy i gospodarki.
6. Wsparcie dla zawierania ponadzakładowych i podnoszenia standardów zakładowych układów zbiorowych pracy
a. monitoring układów zbiorowych pracy we współpracy z Państwową Inspekcją Pracy;
b. powrót do praktyki Corocznego Przeglądu Układów Zbiorowych Pracy (wraz z publikacją);
c. wprowadzenie cyklicznych spotkań w celu wymiany doświadczeń pomiędzy partnerami społecznymi (pracownicy, pracodawcy, Państwowa Inspekcja Pracy, sędziowie, specjaliści i mediatorzy) w zakresie zbiorowych stosunków pracy na poziomie zakładowym oraz pakietów socjalnych;
d. zmiany w Statucie NSZZ „Solidarność” upraszczające procedury zawierania układów zbiorowych.
7. Działanie na rzecz wprowadzenia ustawy o obowiązkowym ubezpieczeniu od ryzyka bezrobocia.
Wystąpienie do rządu o informację o efektywności obowiązujących systemów ubezpieczeń osób bezrobotnych w innych krajach UE (ze składką płaconą przez pracodawców przy wsparciu budżetu państwa) oraz o stanie prac resortowych (rządowych) i ścieżce dojścia do wdrożenia ustawy o obowiązkowym ubezpieczeniu od ryzyka bezrobocia.
8. Utrzymanie świadczeń przedemerytalnych
a. nowelizacja ustawy o świadczeniach przedemerytalnych w celu przywrócenia zasiłków przedemerytalnych zgodnie ze stanem prawnym z roku 2000 jest realna pod warunkiem:
nacisku całego Związku;
consensusu strony społecznej w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych ( lub przy pracach nad Umową społeczną);
pozytywnej opinii rządu;
projektu poselskiego.
Alternatywnym (częściowym) rozwiązaniem może być realizacja ustawy
o promocji zatrudnienia w zakresie:
wyższe zasiłki dla bezrobotnych (zgodnie z Konwencją MOP 102, 168)
objęcie większej ilości bezrobotnych zasiłkiem przez zmianę art. 73 okresu pobierania zasiłku poprzez obniżenie progu przeciętnej stopy bezrobocia).
9. Utrzymanie uprawnień do obniżonego wieku emerytalnego osób zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
10. Wprowadzenie corocznej waloryzacji emerytur i rent uwzględniającej udział emerytów i rencistów we wzroście gospodarczym kraju zgodnie z ideą państwa solidarnego.
11. Udział w procesach legislacyjnych poprzez stworzenie grupy wsparcia
w parlamencie dla przedkładania projektów i zmian w przepisach obowiązujących oraz powołanie grupy ekspertów specjalizujących się
w pracach legislacyjnych w obszarach najważniejszych dla Związku, a także:
a. konsekwentna egzekucja ustawowych gwarancji prawidłowej konsultacji
z partnerami społecznymi procesu legislacyjnego;
b. domaganie się przestrzegania ustawowej zasady pisemnego uzasadnienia przez organy administracji państwowej odrzucenia uwag Związku zgłaszanych do opiniowanych dokumentów;
c. zagwarantowanie przez rząd dostępu do projektów, dokumentów, analiz UE w języku polskim;
d. przesyłanie rządowych programów gospodarczych z analizą ich wpływu na rynek pracy.
POSTULATY LEGISLACYJNE NSZZ „Solidarność”:
a. likwidacja zapisu art. 6 ust. 2 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, dopuszczającego wysokość wynagrodzenia pracownika w okresie jego pierwszego roku pracy na poziomie 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia;
b. uchylenie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców;
c. zwolnienie z podatku dochodowego rzeczowych świadczeń i wyłączenia
z katalogu rzeczowych świadczeń bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany za towary i usługi;
d. uzyskanie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych kwoty równej wysokości zapłaconych składek związkowych;
e. ustawowe gwarancje dla godziwej płacy i warunków pracy w ochronie zdrowia w celu powstrzymania migracji i zapewnienia powszechnego dostępu do publicznej służby zdrowia;
f. nowelizacja art. 251 i 38 kp poprzez ograniczenie dopuszczalnego okresu zatrudnienia na czas określony do 18 miesięcy oraz wprowadzenie zasady uzasadniania i obowiązku konsultacji związkowej zamiaru wypowiedzenia umów na czas określony zawartych na okres dłuższy niż 12 miesięcy;
g. wprowadzenie nowej definicji „samozatrudnienia”;
h. nowelizacja ustawy o pracy tymczasowej w celu poprawy sytuacji pracowników tymczasowych;
i. ochrona niezależności działaczy związkowych, w tym utrzymanie ustawowej ochrony przed zwolnieniem z pracy;
j. ustawowy zakaz handlu w dni ustawowo wolne od pracy (niedziele, święta kościelne i narodowe);
k. zaostrzenie sankcji za naruszenia praw związkowych, w tym szczególnie za niezgodne z polskim prawem przeciwdziałanie powstawaniu organizacji związkowych;
l. wprowadzenie rozwiązań na rzecz likwidacji dyskryminacji, mobbingu, przemocy i ograniczenia stresu w miejscu pracy, zawartych
w europejskich porozumieniach ramowych;
m. wprowadzenie ustawy o obowiązkowym ubezpieczeniu od ryzyka bezrobocia;
n. nowelizacja ustawy o świadczeniach przedemerytalnych w celu przywrócenia zasiłków przedemerytalnych zgodnie ze stanem prawnym
z roku 2000;
o. utrzymanie uprawnień do obniżonego wieku emerytalnego osób zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze;
p. nowelizacja ustawy o emeryturach i rentach z FUS wprowadzająca coroczną waloryzację świadczeń emerytalno-rentowych uwzględniającą wzrost gospodarczy;
q. przestrzeganie procedur konsultacji z partnerami społecznymi procesu legislacyjnego;
r. przywrócenie prawa związków zawodowych do kierowania pytań prawnych do Sądu Najwyższego;
s. uznanie pakietów socjalnych i porozumień zbiorowych za źródło prawa;
t. zmiana ustawy o zamówieniach publicznych, aby jednym z elementów decydujących o wyborze zwycięzcy były odpowiednie standardy socjalne w przedsiębiorstwie;
u. zadośćuczynienie represjonowanym w PRL i ofiarom stanu wojennego oraz sprawiedliwe osądzenie winnych zbrodni w okresie PRL.
12. Działanie na rzecz ratyfikacji Konwencji MOP w zakresie:
a. polityki zatrudnienia i właściwej obsługi rynku pracy
nr 88 – dot. organizacji służb zatrudnienia
150 – dot. roli, zadań i organizacji administracji
168 – dot. popierania zatrudnienia i ochrony przed bezrobociem wraz
z odpowiednimi zaleceniami nr 83, 151 i 176.
b. ochrony pracowników:
nr 156 – dot. równości szans i równego traktowania pracowników obu płci
158 – dot. rozwiązania stosunku pracy z inicjatywy pracodawcy
173 – dot. ochrony roszczeń pracowników w wypadku niewypłacalności pracodawcy
183 – dot. ochrony macierzyństwa wraz z odpowiednimi zaleceniami
nr 165, 166, 180 i 191.
c. ochrony migrantów:
nr 97 – dot. pracowników migrujących;
143 – dot. migracji w niewłaściwych warunkach oraz popierania równości szans i traktowania pracowników migrujących;
181 – dot. prywatnych biur pośrednictwa pracy wraz z zaleceniami
nr 86, 151 i 188.
III. Rozwój Związku – szczególnie poprzez zwiększenie liczby członków
Razem jesteśmy silniejsi! Rozwój Związku to przede wszystkim bezpośrednie
i pośrednie działania na rzecz zwiększenia liczby członków. Działania bezpośrednie obejmują prace na rzecz zwiększenia liczby członków w organizacjach już istniejących oraz prace organizatorów związkowych na rzecz powstania nowych organizacji zakładowych. Ale na rozwój Związku wpływa także sprawna organizacja, pełen przepływ informacji między wszystkimi strukturami, szkolenia, stałe konsultacje z członkami oraz wizerunek Związku na zewnątrz. Dopiero wszystkie te elementy sprawiają, że Związek staje się atrakcyjny dla nowych ludzi i jest w stanie wykorzystać swój potencjał, działając na rzecz i w imieniu swoich członków
i współpracując na arenie międzynarodowej w budowie wolnego ruchu związkowego.
Działania szczegółowe
1. Pozyskiwanie członków
Tylko zorganizowani w związek zawodowy pracownicy mogą wywalczyć wyższe płace i obronić swoje prawa. Dlatego priorytetem Związku jest doprowadzenie do większego zorganizowania się pracowników, zarówno w zakładach, gdzie istnieją organizacje zakładowe, jak i tam, gdzie ich nie ma.
Chcemy, aby do końca kadencji wzrost liczby członków nie tylko zrównoważył naturalny ubytek, ale przekroczył go co najmniej o 5%.
Możemy tego dokonać poprzez przekonanie pracowników, że poprawa warunków ich pracy może się dokonać tylko wtedy, jeśli będą licznie zorganizowani i gotowi do działania. Potrzebujemy do tego wzmocnienia działań wspierających pracę organizatorów związkowych, lepszej informacji, pomocy eksperckiej, szkoleń.
a. pomoc pracownikom w organizowaniu się w NSZZ „Solidarność” w zakładach
i branżach, w których nie ma związku zawodowego planujemy poprzez zatrudnienie większej liczby dobrych organizatorów Mamy 41 organizatorów związkowych, w tym 4 zatrudnionych w Komisji Krajowej, a reszta
– w zarządach regionów. Potrzebujemy ich znacznie więcej, żeby liczba członków zaczęła rosnąć.
b. pomoc istniejącym organizacjom zakładowym w pozyskiwaniu nowych członków Związku planujemy szczególnie poprzez zwiększenie ilości szkoleń podstawowych i monitorowanie trendów uzwiązkowienia w tych organizacjach.
c. prowadzenie stałego monitoringu uzwiązkowienia i sytuacji w zakładach pracy.
2. Szkolenia
a. dostosowanie szkoleń – z wykorzystaniem programów unijnych – do aktualnych potrzeb struktur związku (nowa ustawa, zmiana przepisów, przekształcenia własnościowe, techniki negocjacyjne, szkolenia językowe).
b. prowadzenie stałych szkoleń dotyczących organizacji i rozwoju Związku.
3. Informacja
a. doskonalenie i rozbudowanie strony internetowej wzbogaconej o strony tematyczne.
b. stworzenie bazy adresowej (poczty elektronicznej) do informacji i konsultacji,
w tym wydawanie internetowego Serwisu Informacyjnego.
c. zbudowanie sieci ankietowej do szybkiego badania opinii członków Związku.
d. wydawanie Biuletynu Informacyjnego wraz z dołączonymi opracowaniami elektronicznymi wybranych tematów.
e. działania na rzecz zwiększenia sprzedawanego nakładu Tygodnika Solidarność.
f. opracowanie projektu połączenia sieciowego wszystkich struktur Związku.
g. zabieganie o prezentację programu Związku w środkach masowego przekazu, ze szczególnym uwzględnieniem mediów publicznych.
h. promocja działań Związku poprzez kampanie wizerunkowe związane
z realizacją głównych celów programowych.
4. Promocja i organizacja
a. opracowanie i wdrożenie karty rabatowej dla członków Związku.
b. stworzenie bazy adresowej wszystkich członków i struktur Związku.
c. podjęcie starań zmierzających do finansowania zasiłków statutowych świadczeniami z ubezpieczenia członków Związku.
5. Współpraca zagraniczna – podstawowe zadania
a. zapobieganie nieuczciwej konkurencji i eksploatacji pracowników poprzez rozpowszechnianie Europejskiego Modelu Społecznego. Europejski Model Społeczny oparty na dialogu równoprawnych partnerów społecznych oraz prawie pracowników do informacji i konsultacji może stać się narzędziem eliminującym dumping socjalny na całym kontynencie, w krajach zarówno UE jak i poza. Aby osiągnąć powszechne stosowanie się do jego reguł potrzebna jest struktura pracująca w tym kierunku. W tym celu będziemy działać na rzecz ukonstytuowania się pierwszej w historii struktury związkowej obejmującej cały kontynent europejski – Paneuropejskiej Rady Związkowej.
b. promocja mechanizmów regulacyjnych wobec globalizacji. Poprzez MKZZ oraz MOP będziemy domagać się dołączenia klauzuli socjalnej do reguł handlu światowego oraz uregulowania ponadgranicznych transakcji kapitału finansowo-spekulacyjnego.
c. wspieranie wolnych związków zawodowych na całym świecie. Będziemy intensyfikować współpracę dwustronną i wielostronną (w tym współpracę struktur branżowych) mającą na celu wzmocnienie niezależnych związków zawodowych i przeciwstawienie się usiłowaniom pracodawców i rządów poszerzenia stref wolnych od działalności związkowej w celu przenoszenia tam miejsc pracy i uzyskiwania przewagi konkurencyjnej kosztem eksploatowanych pracowników.
d. zapobieganie wykorzystywania polskich pracowników podejmujących pracę za granicą.
Wykorzystamy sieć informacyjną, w tym internetową, Związku do kampanii informacyjnej dla pracowników oraz przy współpracy z zagranicznymi organizacjami związkowymi zorganizujemy punkty kontaktowe w krajach docelowych.
e. walka o powszechnie dostępne i wysokiej jakości usługi publiczne.
Włączymy się do akcji zbierania podpisów pod petycją EKZZ mającą na celu doprowadzenie do wszczęcia procesu legislacyjnego na poziomie europejskim
w celu uzyskania gwarancji usług publicznych.
f. uzyskanie mocy prawnej dla Europejskiej Karty Praw Podstawowych.
Przeciwstawimy się usiłowaniom sił antyspołecznych usunięcia Karty
z Europejskiego Traktatu Konstytucyjnego i doprowadzimy (w ramach akcji EKZZ) do uzyskania przez nią mocy prawnie wiążącej przy następnej rewizji traktatów.
6. Etos „Solidarności” – pamięć dla przyszłości
„Solidarność” jest wielkim dziedzictwem Polski, Europy i świata. Kultywowanie pamięci o tym dziedzictwie, jego historii, wartościach, w oparciu o które powstawał nasz Związek – jest naszym obowiązkiem. Także po to, aby stanowić inspirację dla walczących o wolność, godność i solidarność.
W imię pamięci o ofiarach komunizmu, o tych, którzy zbudowali fundament wolności i niepodległości Polski, Związek będzie konsekwentnie dążył do pokazania historycznej prawdy o przeszłości i wspierał wszelkie działania legislacyjne zmierzające do zadośćuczynienia ofiarom i sprawiedliwego osądzenia winnych zbrodni.
a. pamięć o rocznicach. Związek będzie organizował obchody i uroczystości rocznicowe upamiętniające ważne wydarzenia i postaci związane z walką „Solidarności” o wolność i godność pracownika, ze szczególnym uwzględnieniem działań edukacyjnych skierowanych do młodych.
b. kontynuowanie wsparcia dla ofiar i ich rodzin. Związek będzie m.in. poprzez Fundację Promocji Solidarności wspierał ofiary represji komunistycznych i ich rodziny, szczególnie z okresu stanu wojennego.
c. Sala BHP w Stoczni Gdańskiej.
Związek będzie realizował program renowacji historycznej Sali BHP, będącej własnością NSZZ „Solidarność”.
d. Europejskie Centrum Solidarności.
Związek włączy się jako partner w program budowy Europejskiego Centrum Solidarności, powstającego w Gdańsku, które ma w zamierzeniu łączyć zadania naukowo-badawcze z nowoczesną placówką muzealną, dokumentującą działania opozycji antykomunistycznej i miejscem ważnych spotkań międzynarodowych
i dyskusji. Liczymy, że program stanie się także priorytetowym programem dla Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
e. wspieranie badań nad historią „Solidarności”.
f. budowanie Archiwum KK będzie gromadziła dokumenty, materiały, nagrania, zdjęcia i publikacje dotyczące historii NSZZ „Solidarność” i antykomunistycznej wolnościowej opozycji, a także działań po roku 1989, porządkując je
w Archiwum Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.
IV. Podsumowanie
a. przyjmując zasadę koncentracji na priorytetach, Komisja Krajowa, a także inne struktury Związku, powinny wokół nich organizować akcje związkowe. Chcemy przekonać partnerów społecznych, administrację państwową i opinię publiczną do naszych celów i w ten sposób skuteczniej je realizować.
b. o wyborze nowego priorytetu lub kontynuacji prowadzonych działań KK będzie decydowała w ramach półrocznych przeglądów realizacji niniejszej Uchwały.
c. Związek włączył się w prace nad zaproponowaną przez Prezydenta RP Umową społeczną i będzie je kontynuował. Oczekujemy, że część naszych zadań programowych znajdzie swoje rozwiązanie właśnie w Umowie, której celem nadrzędnym powinna być realizowana w praktyce idea dialogu społecznego dla rozwoju, połączona z zapewnieniem poczucia bezpieczeństwa i sprawiedliwości.
d. Komisja Krajowa aktywnie będzie uczestniczyła w projektach UE w celu zdobywania nowych doświadczeń oraz rozwoju dialogu społecznego przy współpracy z innymi organizacjami, partnerami społecznymi na poziomie krajowym i europejskim.