UCHWAŁA KK nr 70/2001 ws. zasad ubiegania się o przyznanie środków z Funduszu wspierania statutowych zadań Związku
§ 1
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie ust. 1 uchwały KK nr 40/2001 oraz § 6 ust. 3 Regulaminu Funduszu wspierania statutowych zadań NSZZ „Solidarność” przyjętego uchwałą nr 40/2001, ustala zasady ubiegania się o przyznanie środków z Funduszu wspierania statutowych zadań Związku (zwanego dalej Funduszem).
1. Warunki dla regionów.
1) warunek wstępny – brak zaległości w płaceniu składek na rzecz Komisji Krajowej oraz krajowego funduszu strajkowego. Średnie wielkości składek na rzecz Komisji Krajowej i krajowego funduszu strajkowego nie mogą być niższe od wielkości tychże składek obliczonych na podstawie najniższej płacy krajowej;
2) wniosek musi być potwierdzony uchwałą zarządu regionu;
3) we wniosku należy:
a) podać konkretny cel, w ramach danego obszaru (§ 6 pkt 2 Regulaminu Funduszu), na który będą wykorzystane środki,
b) podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za realizację tego celu,
c) opisać sposób osiągnięcia celu (działania prowadzące do realizacji celu);
4) do wniosku musi być załączony planowany kosztorys przedsięwzięcia, z uwzględnieniem przewidywanego udziału własnego.
2. Warunki dla krajowych sekretariatów branżowych i Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów:
1) wniosek musi być potwierdzony uchwałą rady sekretariatu;
2) we wniosku należy podać:
a) liczbę członków zrzeszonych w strukturze branżowej potwierdzoną przez Dział Branżowy KK,
b) określenie konkretnego celu, w ramach danego obszaru (§ 6 pkt 2 Regulaminu Funduszu), na który będą wykorzystane środki,
c) imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za realizację tego celu,
d) opis sposobu osiągnięcia celu (działania prowadzące do realizacji celu);
3) do wniosku musi być załączony kosztorys przedsięwzięcia, z uwzględnieniem przewidywanego udziału własnego.
3. Warunki dla dofinansowania przedsięwzięć dokonywanych przez Komisję Krajową:
1) wniosek musi być potwierdzony decyzją Prezydium Komisji Krajowej;
2) we wniosku należy:
a) podać konkretny cel, w ramach danego obszaru (§ 6 pkt 2 Regulaminu Funduszu),
b) podać nazwisko i imię osoby odpowiedzialnej za realizację celu,
c) opisać sposób osiągnięcia celu (działania prowadzące do realizacji celu),
3) do wniosku należy dołączyć kosztorys.
§ 2
Prezydium Komisji Krajowej w uzgodnieniu z Zespołem ds. Funduszu wspierania statutowych zadań Związku ustala ostateczny termin składania przez zarządy regionów, krajowe sekretariaty branżowe i Krajowy Sekretariat Emerytów i Rencistów wniosków
o przyznanie środków z Funduszu.
§ 3
1. Zespół ds. Funduszu wspierania statutowych zadań Związku rozpatruje wnioski złożone przez zarządy regionów, krajowe sekretariaty branżowe i Krajowy Sekretariat Emerytów i Rencistów, opiniuje je i przedstawia Prezydium Komisji Krajowej do decyzji, określając jednocześnie proponowaną wielkość przyznanych środków.
2. Od decyzji Prezydium Komisji Krajowej przysługuje odwołanie do Komisji Krajowej w terminie 2 tygodni. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.
§ 4
Komisja Krajowa może dokonać kontroli realizacji zadań objętych wnioskiem, który został rozpatrzony pozytywnie. Niewykonanie zadeklarowanych we wniosku zadań może powodować konieczność zwrotu przekazanych środków oraz nierozpatrywanie kolejnych wniosków o przekazanie środków z Funduszu.
UCHWAŁA KK nr 71/2001 ws. realizacji uchwały nr 7 XIV KZD
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, realizując uchwałę nr 7 XIV KZD wprowadza następujące zmiany w § 4 uchwały KK nr 57/2001:
1. skreśla się dotychczasowy ust. 1 oraz wprowadza się w to miejsce nowy tekst:
„1. Funkcji związkowych, o których mowa w § 9 ust. 2 Statutu nie można łączyć z kierowniczymi funkcjami w organach organizacji politycznych.”
2. skreśla się ust. 4.
Uchwała wchodzi w życie z dniem jej podjęcia.
UCHWAŁA KK nr 72/2001 ws. zatwierdzenia składu delegacji NSZZ „Solidarność” do Trójstronnej Komisji
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zatwierdza zgłoszoną przez Prezydium Komisji Krajowej reprezentację NSZZ „Solidarność” do pierwszego składu Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych.
UCHWAŁA KK nr 73/2001 ws. dokumentu „Organizowanie pracowników”
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” przyjmuje dokument: Organizowanie pracowników (Element strategii NSZZ „Solidarność”).
Organizowanie pracowników (Element strategii NSZZ „Solidarność”)
Budowanie Silniejszego Związku – Zobowiązania NSZZ „Solidarność”
Organizowanie pracowników w NSZZ „Solidarność”
Rozwój NSZZ „Solidarność” związany jest z powstawaniem związkowych organizacji zakładowych w nowych przedsiębiorstwach i branżach oraz pozyskiwaniem nowych członków przez istniejące już organizacje. Organizowanie pracowników nie jest jednak kwestią czysto techniczną. W warunkach wolnego rynku i konkurencji oraz swobód politycznych i obywatelskich nie wystarczy odwoływanie się do tradycji NSZZ „Solidarność” oraz autorytetu moralnego i idei, na których został zbudowany Związek. Konieczne jest uświadomienie pracownikom ich potrzeb oraz korzyści, jakie przynosi im przynależność do Związku – niezależnego reprezentanta ich interesów, profesjonalnego obrońcy praw, organizacji, która daje im poczucie siły i bezpieczeństwa. Związkowcy i potencjalni członkowie Związku muszą mieć pewność, że NSZZ „Solidarność” reprezentuje ich interesy ekonomiczne, prawne, obywatelskie, zarówno na poziomie zakładu w kontaktach z pracodawcą, jak i na poziomie regionu, branży czy państwa w walce o rozwiązania systemowe.
Nie tylko słowa – całkowicie nowy sposób działania
Nowe wyzwania wymagają od nas zupełnie nowego sposobu myślenia, działania i zachowania się.
• Opracowanie nowych technik i nowych sposobów działania w celu zorganizowania jak największej liczby pracowników. Plan w tym zakresie obejmuje tworzenie profesjonalnych, merytorycznie i materialnie dobrze przygotowanych grup organizatorów związkowych, powoływanie regionalnych i branżowych działów rozwoju Związku oraz dofinansowanie już istniejących (w tym Działu Rozwoju KK), prowadzenie szkoleń z zakresu pozyskiwania, skierowanych do różnych odbiorców oraz stosowanie nowoczesnych metod analizy skuteczności wprowadzania projektów i ich koordynowania.
• Przejście od modelu związku usługowego do modelu związku organizującego. Liderzy związkowi na wszystkich szczeblach Związku, chcąc dobrze wypełnić swoje obowiązki, starali się rozwiązywać problemy za samych zainteresowanych. Tymczasem kluczem do sukcesu Związku jest zaangażowanie członków zarówno w akcje związkowe, jak i w decyzje, które ich dotyczą, niezależnie od tego, czy chodzi o negocjacje układu zbiorowego pracy, pozyskiwanie nowych członków, rozwiązywanie problemów, czy pilnowanie przestrzegania prawa pracy przez pracodawcę.
• Uznanie, że profesjonalne zarządzanie ma ogromne znaczenie dla działań organizacyjnych Związku. Musieliśmy zwrócić więcej uwagi na strategiczne zarządzanie naszą organizacją i rekrutacją na każdym poziomie Związku, począwszy od płaszczyzny ogólnokrajowej, przez regionalną i branżową, aż po działalność na poziomie zakładu pracy.
• Uznanie, że niektóre rzeczy robimy dobrze, przy jednoczesnej akceptacji faktu, że możemy się jeszcze nauczyć czegoś nowego. Możemy z pewnością poszczycić się wieloma sukcesami. NSZZ „Solidarność” jest chyba najsławniejszym związkiem
na świecie. Niemniej, nowoczesna działalność związkowa oznacza stałe patrzenie w przyszłość i uczenie się na doświadczeniach dostępnych wewnątrz związku, w innych krajowych związkach, a także na doświadczeniach zagranicznych organizacji związkowych.
• Uznanie, że wszystko zależy od nas samych. Szybko stało się dla nas jasne, że żaden rząd ani żaden pracodawca w XXI wieku nie będą namawiali pracowników do zorganizowania się w związek. To, jakim będziemy związkiem zawodowym i czy pracownicy nam zaufają, zależy tylko i wyłącznie od nas samych.
Główne etapy… i to, co przed nami
Związek w ciągu ostatnich lat przechodzi wewnętrzną transformację. Związkowcy, działacze i pracownicy etatowi związku mają prócz organizowania pracowników wiele innych zadań pochłaniających dużo czasu i energii, ale naczelnym zadaniem związku jest jednak organizowanie pracowników.
Rozpoczęliśmy pracę nad rozwojem Związku, powołaliśmy Krajowego Koordynatora ds. rozwoju, koordynatorów regionalnych, stworzyliśmy w Komisji Krajowej Dział Rozwoju Związku i zatrudniliśmy wielu organizatorów związkowych. Współpracując ze sobą, wyznaczamy sobie cele, opracowujemy strategie dla całego kraju, dla swojego regionu lub dla określonego zakładu pracy.
Aby móc skutecznie działać, musimy:
• zrozumieć, skąd pochodzimy i jakie są silne oraz słabe strony naszego związku zawodowego;
• rozpoznać aktualne wyzwania;
• ocenić dokonany postęp i dotychczasowe osiągnięcia;
• określić program prac mających na celu dalszy rozwój Związku.
Poniższe rozdziały opisują kolejno każdy z tych tematów.
Związek w nowym tysiącleciu
Od ruchu społecznego do związku zawodowego
NSZZ „Solidarność” powstał w 1980 roku jako związek zawodowy, a jednocześnie wielki ruch społeczny, którego jednym z celów było wywalczenie demokracji. Był narzędziem walki milionów Polaków z wąską elitą ówczesnej władzy broniącej ustrojowego status quo.
Dziś „Solidarność” jako związek zawodowy przede wszystkim służy pracownikom. Pomaga im zorganizować się, tak by mieli poczucie siły, byli partnerami dla pracodawcy i potrafili uporać się z problemami, z którymi borykają się w swoich miejscach pracy
Uznanie dokonań
Nie zawsze byliśmy skuteczni na miarę oczekiwań. Trzeba jednak pamiętać o naszych dokonaniach.
• Budujemy dialog pomiędzy pracownikami i pracodawcami. Promowany przez nas wizerunek pracowników jako osób posiadających swoją godność znajduje wreszcie zrozumienie. Coraz częściej pracodawcy słuchają głosu pracowników za pośrednictwem związków zawodowych i deklarują chęć współpracy.
• Pojawiają się nowe porozumienia, które regulują wiele spraw pracowniczych. Pomagamy pracownikom w szybko rozwijających się branżach, takich jak usługi, handel, motoryzacja, stworzyć dialog pomiędzy nimi i ich pracodawcami. Z niektórymi zarządami nowych firm ponadnarodowych udało nam się podpisać partnerskie porozumienia. W ciągu ostatnich 10 miesięcy Związek przeprowadził wiele rzeczowych dyskusji
i podpisał wiele porozumień z pracodawcami.
• Członkowie Związku są poważniej traktowani niż pracownicy pozostający poza Związkiem. Nie tylko my tak myślimy. Tego samego zdania są coraz częściej sami zainteresowani pracownicy. Związkowcy mówią, że dzięki zorganizowaniu się w nasz Związek pracodawca zaczął liczyć się z ich zdaniem.
Staraliśmy się zmienić niekorzystny klimat, jaki wytworzył się w ostatnich latach wokół „Solidarności” i zaczęliśmy zastanawiać się nad własnymi błędami. Mamy więc prawo do optymizmu, niemniej z całą stanowczością musimy analizować wyzwania, jakie ciągle jeszcze stoją przed nami.
Potrzeba realizmu
Często i chętnie mówimy o zorganizowanych pracownikach jako o sile całego Związku. Niestety, w ostatnich latach straciliśmy bardzo wielu członków. Musimy brać pod uwagę zjawiska niekorzystne dla działalności związkowej.
• Poziom uzwiązkowienia ostatnio stale spada. Od 1989 roku straciliśmy bardzo wielu członków.
• Zwykłe przeliczenie pracowników mówi nam, że istnieją setki tysięcy osób, do których nigdy nie dotarliśmy i które nadal nie należą do żadnego związku. Według przeprowadzonego przez CBOS w lipcu 2001 sondażu tylko 8% ogółu zatrudnionych należy do jednej z organizacji związkowych, w tym 3% do NSZZ „Solidarność”, 2% do któregoś ze związków zrzeszonych w OPZZ, a 3% do innych związków.
• Mimo że mamy na papierze znaczące umowy i gwarancje, w rzeczywistości nasze prawa mogą być ograniczone. Wrogi dyrektor zakładu pracy może utrudnić życie nawet najlepszym i najbardziej zdeterminowanym organizatorom związkowym.
• Nawet jeśli ustalenia układowe i warunki są korzystne, czasami musimy walczyć, aby je optymalnie wykorzystywać. Organizowanie wymaga bardzo rozległych umiejętności. Zbyt długo nie docenialiśmy ich i nie finansowaliśmy należycie.
Wskaźniki dotyczące liczebności pokazują nam, jak daleko nam jeszcze do zadowalającej sytuacji. Dane na temat uzwiązkowienia są bardzo ważne, ale stanowią jedynie część większego obrazu. Wszyscy chcemy zyskiwać nowych członków, ale chcemy też, aby byli oni aktywni, i aby z nami pozostali.
Świat się zmienia, a wraz z nim zmieniają się wyzwania
Nasze wartości pozostają te same ale świat się zmienia
Dążenie do sprawiedliwości, uczciwości i godnego traktowania pracowników zawsze będzie sednem pracy związkowej, ale sposób, w jaki ją wykonujemy, musimy dopasować do zmieniającego się świata.
• Istniejące prawo daje duże możliwości działania. Jednak nasza przyszłość leży przede wszystkim w naszych rękach. Pracodawcy z pewnością nie ofiarują nam niczego gotowego na talerzu.
• Członkowie nie napłyną do nas sami i bez wyraźnej przyczyny nie pozostaną z nami na zawsze. Trudno jest spotykać się z pracownikami, jeszcze trudniej ich zachęcić do członkostwa w Związku. Nie wstąpią oni do Związku tylko dlatego, że tak robili ich ojcowie i nie będą wysłuchiwali wykładów o naszej historii i o tym, co jest dla nich najlepsze. Nasze organizowanie będzie miało szanse powodzenia jedynie wtedy, kiedy będziemy dostępni dla naszych członków i będziemy właściwie reagować na ich zmieniające się potrzeby.
I my zmieniamy się wraz ze światem
W latach dziewięćdziesiątych nauczyliśmy się, że najlepszym sposobem zabezpieczenia własnych interesów jest wpływanie na dokonujące zmiany, a nie sprzeciwianie się im. Więcej zyskamy pomagając pracownikom w negocjacjach z pracodawcą niż strasząc pracodawcę przepisami prawnymi. Wielokrotnie mogliśmy się przekonać o tym, że zarządy firm, rozsądni i rozumni pracodawcy nie lekceważą siły i odwagi działaczy naszego Związku, którzy dążą do dialogu i partnerskiej współpracy.
Rozpoczęliśmy proces zmian – i musimy mieć do nich przekonanie
Kadencja 1998-2002
W kadencję 1998 – 2002 NSZZ „Solidarność” wchodził w szczególnej sytuacji zewnętrznej, wynikającej ze zwycięstwa wyborczego AWS i funkcjonowania rządu opartego o koalicję AWS – UW oraz wewnętrznej, charakteryzującej się spadkiem liczby członków Związku i zmniejszeniem obszaru, na którym działają związki. Przykładem może być mała reprezentacja związków zawodowych w zakładach prywatnych.
Niezbędne było wiec podjęcie działań prowadzących do odwrócenia tendencji spadkowej i zachęcenia pracowników do zapisywania się do Związku oraz utrzymania nowych członków. Przeznaczenie większych środków na tradycyjne sposoby organizowania się pracowników nie wystarczyło. Należało przełamać dotychczasowe sposoby rekrutacji, która nie zapewniała nawet utrzymania poziomu uzwiązkowienia.
W nowych okolicznościach Komisja Krajowa uznaje za priorytet organizowanie pracowników w NSZZ „Solidarność”, traktując je jako integralną
i zasadniczą funkcję Związku.
Bazując na naszych doświadczeniach i osiągnięciach w ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci, stawiamy przed sobą aktualne zadania:
• musimy w dalszym ciągu wywierać wpływ na rząd jako na architekta środowiska przyjaznego dla związków i dla pracowników;
• musimy bliżej współpracować z pracodawcami, starając się kształtować warunki życia i pracy korzystne dla naszych członków i ich rodzin; m
• Musimy docierać do członków i potencjalnych członków, uznając potrzebę reagowania na ich zmieniające się potrzeby.
Program organizowania pracowników w naszym Związku
Zwiększone nakłady na rekrutację i organizowanie
W roku 1994 Komisja Krajowa powołała zespół ds. promocji Związku, później nazwany zespołem ds. rozwoju Związku. W jego skład weszły osoby mające różne doświadczenia, przeważnie wynikające z kontaktów z zachodnimi związkami zawodowymi. Szczególnie aktywna była grupa szkolona przez amerykański związek pracowników służb publicznych SEIU należący do AFL-CIO. Zespół ten opracował program rozwoju NSZZ „Solidarność”, który zakładał między innymi:
• stałe przekonywanie jak największej liczby działaczy do ważności pozyskiwania członków;
• powołanie koordynatorów makroregionalnych w sześciu regionach;
• powołanie koordynatorów regionalnych we wszystkich regionach.
W sierpniu 1995 roku powołano koordynatora krajowego i sześciu koordynatorów makroregionalnych. W następnych latach powołano koordynatorów regionalnych we wszystkich regionach. W 1999 roku decyzją Prezydium Komisji Krajowej powstał Dział Rozwoju Związku kierowany przez Krajowego Koordynatora ds. rozwoju związku. Pół roku później do działu zostało przyjętych dwóch pełnoetatowych organizatorów związkowych. Program pracy Działu Rozwoju Związku obejmuje między innymi:
a. bezpośredni udział w organizowaniu pracowników w Związek poprzez:
• zespoły organizatorów związkowych,
• wspieranie regionów;
b. szkolenia – przy współpracy z Działem Szkoleń Komisji Krajowej:
• dla organizatorów związkowych czynnie zaangażowanych w pozyskiwanie członków,
• dla działaczy różnych szczebli (przede wszystkim nowych organizacji zakładowych);
c. ewidencję członków:
• statystykę,
• monitorowanie,
• badanie trendów.
Związek mocno inwestuje w nowych specjalistów ds. rozwoju i organizowania, którzy mają być w pełni zaangażowani w sprawy budowania uzwiązkowienia, tworzenia nowych organizacji zakładowych i powiększanie już istniejących.
12 lipca 2001 Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” przyjęła uchwałę dotyczącą standardów funkcjonowania regionów i krajowych sekretariatów branżowych (Uchwała nr 58/2001).
Zgodnie z tą uchwałą, w każdej strukturze regionalnej będzie w przyszłości funkcjonował dział rozwoju związku, w którym co najmniej 1,5 etatu ma być przeznaczone dla organizatorów związkowych.
Obecnie koordynatorzy regionalni ds. rozwoju związku działają w 33 regionach. Już 12 regionów może pochwalić się stałym zatrudnianiem organizatora związkowego. Wszyscy regionalni koordynatorzy i organizatorzy zostali przeszkoleni w kwestii zasad i praktyk organizowania. Organizowanie nie jest jednak umiejętnością, której można się nauczyć na wykładzie albo z książki. Polega ono na utrzymaniu właściwych relacji między ludźmi i na zdolności realizowania zadań. Najlepiej można się tego nauczyć w praktyce. Organizatorzy związkowi przechodzą, w zależności od potrzeb, uaktualnione szkolenia merytoryczne, np. na temat nowego ustawodawstwa związanego z reprezentacją związkową, tak aby w możliwie największym zakresie mogli wspierać naszych przedstawicieli w zakładach pracy.
Dzięki tak stworzonej strukturze ludzi odpowiedzialnych, koordynujących i bezpośrednio zaangażowanych w organizowanie pracowników, w przeciągu krótkiego czasu nasz Związek zaczął osiągać pozytywne rezultaty. Udało nam się zorganizować pracowników niektórych dużych przedsiębiorstwach założonych od podstaw przez kapitał prywatny.
Podręcznik i szkolenie „Organizowanie pracowników”
Członkowie Zespołu ds. rozwoju Związku napisali i wydali w 2000 roku podręcznik „Organizowanie pracowników” skierowany głównie do etatowych organizatorów związkowych. W trakcie tworzenia jest natomiast drugi podręcznik dotyczący tego samego problemu, ale adresowany do działaczy w komisjach zakładowych. Dział Rozwoju Związku wspólnie z Działem Szkoleń opracował również program szkolenia związkowego pod tym samym tytułem: „Organizowanie pracowników”.
Chcemy, aby wszystkie pomysły, doświadczenia i modele działania przekazywane były dalej.
Podręczniki i szkolenia związkowe zostały tak pomyślane, aby wszyscy działacze związkowi, zakładowi i etatowi, którzy będą się angażowali w pomaganie pracownikom w organizowaniu się, otrzymali odpowiednie wsparcie merytoryczne oraz tak, by pomogły zrozumieć, że bez zorganizowanych pracowników nie ma silnego związku zawodowego.
Docieranie do pracodawców
Związek gotów jest do działań innowacyjnych i do szukania nowych dróg do sukcesu. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo działania według utartych schematów postępowania, co w konsekwencji powoduje, że świat nas przegania.
Rolą Działu Rozwoju Związku jest również promowanie NSZZ „Solidarność”, akcentowanie profilu naszego Związku i zapewnienie naszej obecności u kluczowych pracodawców.
Praca Działu Rozwoju Związku zaczęła już w wyraźny sposób przynosić konkretne korzyści w postaci utworzenia organizacji zakładowych w dużych firmach ponadnarodowych, takich jak m.in: real,-, Geant, Tesco, Carrefour.
Skoordynowane i ukierunkowane działania, których celem jest zorganizowanie pracowników, połączone z profesjonalną reprezentacją i dyskusjami z zarządami przedsiębiorstw na najwyższym szczeblu, zaowocowały partnerskimi umowami o współpracy i setkami nowych członków.
W ciągu ostatnich kilku miesięcy Dział Rozwoju Związku wprowadził własną stronę internetową (www.solidarnosc.org.pl/~drz), która skierowana jest do członków i potencjalnych członków NSZZ „Solidarność” . Na stronie tej dostępne są informacje dotyczące aktualnej działalności Działu, decyzji Prezydium Komisji Krajowej i uchwał Komisji Krajowej mających wpływ na lepszą koordynację pracy związanej z organizowaniem nowo powstałych organizacji zakładowych i negocjacji z zarządami firm. Planujemy wydanie gazety związkowej, która koncentrowałaby się konkretnie na działaniach naszych członków
i na sprawach mających dla nich znaczenie.
Organizowanie
Będziemy w dalszym ciągu inwestować środki, angażować czas i ludzi w umiejętne organizowanie poprzez:
• finansowanie wyspecjalizowanych etatowych organizatorów związkowych;
• szkolenie zakładowych działaczy i wspieranie ich podczas działań na terenie zakładu pracy;
• budowanie nowych i rozwijanie już istniejących relacji z pracodawcami, zawieranie porozumień o współpracy z zarządami firm;
• współpracę i dzielenie się doświadczeniami w dziedzinie organizowania pracowników pomiędzy etatowymi działaczami Związku, pracownikami struktur regionalnych i branżowych oraz działaczami w zakładach.
Efektywne działania organizacyjne nie biorą się same z siebie. Niezależnie od tego, jak umiejętni i profesjonalni staną się nasi zakładowi działacze, wszelkie działania muszą być zaplanowane, zarządzane i podporządkowane ogólnej strategii, jeśli mają odnieść rzeczywisty skutek w dłuższej perspektywie. Dlatego musimy:
• wyznaczyć jasne i realistyczne cele, a także monitorować i oceniać stopień ich realizacji;
• zidentyfikować nasze silne i słabe strony, rozbudowując te pierwsze i eliminując te drugie;
• pilnie, a wręcz radykalnie, zmienić tam, gdzie to niezbędne, ustalone sposoby działania i struktury, które się nie sprawdzają.
UCHWAŁA KK nr 74/2001 ws. strategii NSZZ „Solidarność” na lata 2002/2006
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zobowiązuje Prezydium KK do analizy projektu strategii działania NSZZ „Solidarność” na lata 2000/2002 w celu dostosowania go do aktualnej rzeczywistości i do przedstawienia na posiedzeniu KK w lutym 2002 r. projektu jednolitego tekstu „Strategii działania NSZZ „Solidarność” na lata 2002/2006” oraz procedury jego przyjęcia przez Komisję Krajową.
Komisja Krajowa postanawia zwołać w styczniu 2002 r. dwudniowe posiedzenie KK w celu przeprowadzenia dyskusji na temat strategii działania Związku.