Delegaci VI Krajowego Zjazdu NSZZ „Solidarność” zobowiązują Komisję Krajową do niezwłocznego rozwiązania problemu ubezpieczeń od bezrobocia poprzez „Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych – Praca”.
Miesiąc: październik 1994
Uchwała nr 14/1994 ws. przemysłu zbrojeniowego i lotniczego
Delegaci VI Krajowego Zjazdu, biorąc pod uwagę pogarszający się stan obronności kraju i wyposażenia naszej armii, domagają się od Rządu RP sformułowania długofalowej polityki w tej dziedzinie. Wymiana, uzupełnianie i unowocześnianie uzbrojenia wymaga powiększenia budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej, do 3% produktu krajowego brutto
w 1995 r.
Polskie przedsiębiorstwa przemysłu zbrojeniowego i lotniczego dysponują nowoczesnymi technologiami i wysoko kwalifikowaną kadrą. Obowiązkiem państwa jest uruchomienie tego potencjału przez stworzenie warunków umożliwiających dokapitalizowanie zakładów, napływ niezbędnych nowych technologii oraz zawieranie korzystnych układów kooperacyjnych z przedsiębiorstwami zagranicznymi.
Delegaci VI Krajowego Zjazdu domagają się od Rządu RP przyjęcia zasady, że polskie przedsiębiorstwa są głównym dostawcą uzbrojenia dla Wojska Polskiego, a wszystkie zakupy u zagranicznych dostawców powinny być uwarunkowane kooperacją z polskimi przedsiębiorstwami. Najnowsze technologie stosowane w przemyśle obronnym będą także służyć unowocześnianiu i poprawie konkurencyjności produkcji cywilnej.
Uchwała nr 13/1994 ws. ścigania zbrodni popełnionych w okresie PRL przeciw społeczeństwu polskiemu
Rok 1989 miał zamknąć w Polsce okres rządów totalitarnych i lekceważenia praworządności. Naturalnym było oczekiwanie, że zbrodnie popełnione przeciw naszemu społeczeństwu zostaną sprawiedliwie osądzone. Niestety, tak nie jest.
Śledztwo w sprawie sprawców zbrodni w Grudniu 1970 na Wybrzeżu jest ponad wszelką miarę wydłużane. Grozi to bezkarnością sprawców ze względu na zbliżający się termin przedawnienia.
Oburzający jest przebieg procesu przeciw winnym zabójstw w kopalni „Wujek” i w Lubinie oraz pacyfikacji kopalni „Manifest Lipcowy” w grudniu 1981 r. Niepokoi także fakt, że część oskarżonych jest obecnie zatrudniona w policji.
Opisane sytuacje stanowią kompromitację polskich sądów i organów ścigania oraz polityków odpowiedzialnych za ich funkcjonowanie.
Delegaci VI Krajowego Zjazdu NSZZ „Solidarność” domagają się:
1. Szybkiego zakończenia śledztwa w sprawie zbrodni popełnionych na Wybrzeżu w grudniu 1970 i osądzenia winnych;
2. Zawieszenia w czynnościach służbowych osób oskarżonych o zbrodnie popełnione w KWK „Wujek” i „Manifest Lipcowy”;
3. Zakwalifikowania zbrodni roku 1970 i okresu stanu wojennego jako zbrodni przeciwko ludzkości, które mie podlegają przedawnieniu;
4. Przyjęcia ustawy o zawieszeniu biegu przedawnienia w stosunku do przestępstw nie ściganych z przyczyn politycznych w latach 1944-1989.
W 24. rocznicę Grudniowej Masakry na Wybrzeżu i w 13. rocznicę zbrodni w KWK „Wujek” delegaci VI Krajowego Zjazdu zobowiązują Komisję Krajową do zorganizowania akcji pikietowania budynków rządowych w Warszawie, pod powyższymi hasłami adresowanymi do kompetentnych osób i instytucji.
Uchwała nr 12/1994 ws. płac pracowników sfery budżetowej
Delegaci VI Krajowego Zjazdu wyrażają stanowczy sprzeciw wobec systematycznego spadku płac realnych pracowników oświaty, nauki
i szkolnictwa wyższego, ochrony zdrowia, pomocy społecznej i kultury.
Delegaci protestują przeciw rządowym projektom pozbawienia pracowników cywilnej sfery budżetowej gwarancji zawartych w Ustawie
o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej z 1989 r. Narzucane przez Rząd RP rozwiązania praktycznie pozbawiają związki zawodowe możliwości negocjowania wysokości wynagrodzeń w ramach układów zbiorowych.
Delegaci wzywają wszystkie struktury naszego Związku do udzielenia niezbędnej pomocy w akcji protestacyjnej pracowników sfery budżetowej.
Uchwała nr 11/1994 ws. zmiany uchwały finansowej Związku
Delegaci VI Krajowego Zjazdu przyjmują zmiany w uchwale finansowej Związku. Do tekstu uchwały finansowej wprowadza się Rozdział II w następującym brzmieniu. Numeracja następnych paragrafów zmienia się odpowiednio.
Rozdział II
Zasady rozliczania składek między Zarządami Regionów a Komisją Krajową
par. 8.
W przypadku wątpliwości co do prawidłowego przekazywania składki
z Zarządu Regionu do Komisji Krajowej zostanie przeprowadzona następująca procedura:
a) Suma składki z Zarządu Regionu do Komisji Krajowej
przychodząca w danym miesiącu musi być większa od kwoty wyliczonej następująco:
– 70% średniego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw z zyskiem w danym województwie z miesiąca poprzedzającego wpłatę do Komisji Krajowej (publikowanego przez GUS lub WUS) pomnożone przez 0,001 i pomnożone przez liczbę członków Związku płacących składkę.
b) Jeżeli suma składki z Zarządu Regionu do Komisji Krajowej
jest mniejsza od kwoty wyliczonej powyżej, to liczba członków płacących składki w regionie uznawana jest do wysokości spełniającej powyższe wyliczenie.
c) Do otrzymanej tak liczby członków płacących składki dodaje się liczbę członków zwolnionych z płacenia składek na rzecz Komisji Krajowej, na podstawie rozdz.I niniejszej uchwały. W ten sposób ustala się liczbę członków w regionie.
d) Liczba członków zwolnionych z płacenia składek musi być wylegitymowana Ankietą Informacyjną Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wypełnioną przez organizację zakładową (międzyzakładową) i sumowaną przez zarząd regionu.
e) Dane tych ankiet podlegają sprawdzeniu na każdym poziomie organizacyjnym przez Skarbnika Komisji Krajowej, Krajową Komisję Rewizyjną, Krajową Komisję Wyborczą. Odmowa poddania się kontroli oznacza nieuznanie liczby członków struktury organizacyjnej odmawiającej poddania się kontroli we wskazanym przez kontrolujących czasie.
f) W przypadku, gdy region obejmuje więcej niż jedno województwo, wówczas zobowiązany jest (oddzielnie dla każdego województwa) do podania liczby członków płacących składki.
g) Dla regionów obejmujących więcej niż jedno województwo wyliczenie sumy składki dokonywane jest dla każdego województwa oddzielnie.
h) Zasady tego rozdziału obowiązują od 1 listopada 1994 r.
Uchwała VI KZD nr 10/1994 ws. zasad tworzenia i dysponowania funduszem strajkowym
Uchwała zmieniona Uchwałą nr 10 IX KZD z dnia 20 grudnia 1997 r. Uchwała VI KZD nr 10/1994 została uchylona Uchwałą XIV KZD nr 1/2001
Delegaci VI Krajowego Zjazdu przyjmują niniejsze zasady tworzenia
i regulamin ogólny dysponowania funduszami strajkowymi:
Rozdział I Postanowienia ogólne
par.1
Tworzy się regionalne i Krajowy Fundusz Strajkowy.
par. 2
1. Pomoc finansowa udzielana jest członkom organizacji zakładowych (międzyzakładowych) NSZZ „Solidarność” i strukturom Związku podejmującym strajk w myśl przepisów ustawodawstwa związkowego oraz postanowień Statutu Związku i władz krajowych Związku.
2. Przed przystąpieniem do strajku władze odpowiednich struktur związkowych zobowiązane są do uzgodnienia z dysponentem funduszu:
1) wysokości zasiłku strajkowego wypłacanego członkom NSZZ „Solidarność” uwzględniając wysokość minimalnego wynagrodzenia, określonego rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
i obowiązującego w dniu rozpoczęcia akcji strajkowej,
2) wielkości kwot gwarancyjnych przygotowanych do natychmiastowej wypłaty z konta funduszu.
3. Wysokość wypłat z funduszu strajkowego jest liczona proporcjonalnie do czasu trwania akcji protestacyjnej z zastrzeżeniem par. 7 ust.1 p.2
par. 3
Z wpływów funduszy pokrywane są wydatki związane z prowadzeniem strajku i innych niż strajk form akcji protestacyjnych (np. pikiety, manifestacje, akcje informacyjne).
par. 4
Fundusze wymienione w par.1 lokowane są na oddzielnych rachunkach bankowych.
par. 5
Pomoc z funduszy strajkowych obejmuje wyłącznie te struktury, które regularnie comiesięcznie, w terminach określonych par. 17 Uchwały Finansowej Krajowego Zjazdu Delegatów wprowadzają składki na jego konto.
par. 6
Pracownik, członek NSZZ „Solidarność”, ma prawo do zasiłku strajkowego, jeżeli regularnie opłaca właściwą składkę członkowską.
par. 7
1. Pomoc z funduszu strajkowego udzielana jest po spełnieniu następujących warunków:
1) prawidłowo podjętej decyzji o przystąpieniu do strajku,
2) strajku dłuższego niż 3 doby,
3) nieotrzymania od pracodawcy wynagrodzenia za okres strajku.
2. Zapłata za okres strajku przez pracodawcę w terminie późniejszym powoduje obowiązek zwrotu kwot wcześniej otrzymanych z funduszu strajkowego. Obowiązek ten spoczywa na organizacji, która wystąpiła
o wypłatę z funduszu.
par. 8
Działalność funduszu podlega kontroli regionalnej lub Krajowej Komisji Rewizyjnej.
par. 9
Fundusz nie posiada osobowości prawnej i nie może prowadzić działalności gospodarczej.
par. 10
Wpływy funduszu nie podlegają zwrotowi w przypadku zaniechania działalności lub rozwiązania struktury, która dokonywała wpłat na konto funduszu.
Rozdział II Regionalne i Krajowy Fundusz Strajkowy
par. 11
1. Regionalny Fundusz Strajkowy tworzy się z:
– obligatoryjnych wpłat dokonywanych przez wszystkie komisje zakładowe (międzyzakładowe) zarejestrowane w danym zarządzie regionu, w wysokości ustalonej w Uchwale Finansowej KZD,
– kwot z darowizn,
– dochodów z kapitału
2. Dysponentem funduszu regionalnego jest zarząd regionu.
par. 12
1. Krajowy Fundusz Strajkowy tworzy się z:
– obligatoryjnych wpłat dokonywanych przez wszystkie zarządy regionalne w wysokości ustalonej w Uchwale Finansowej KZD,
– kwot z darowizn,
– dochodów z kapitału,
2. Dysponentem Krajowego Funduszu Strajkowego jest Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”.
par. 13
1. Krajowy Fundusz Strajkowy uruchamiany jest w następujących przypadkach:
1) przeprowadzania ogólnopolskich i ponadregionalnych akcji protestacyjnych,
2) akcji protestacyjnych przeprowadzanych przez krajowe sekretariaty branżowe z zastrzeżeniem par. 2 i 7 niniejszego Regulaminu,
3) strajku prowadzonego przez organizację regionalną trwającego powyżej 2 tygodni, jeśli władze organizacji regionalnej wystąpią
z wnioskiem o udzielenie pomocy finansowej.
2. Krajowy Fundusz Strajkowy stanowi rezerwę funduszy strajkowych.
par. 14
W sprawach nie objętych postanowieniami Regulaminu lub spornych (dotyczących jego interpretacji) decyzję podejmuje Komisja Krajowa.
par. 15
Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 roku.
Uchwała nr 9/1994 ws. uzupełnienia Uchwały Programowej o uwłaszczeniu powszechnym
Delegaci VI Krajowego Zjazdu NSZZ „Solidarność” wyrażają dezaprobatę dla przebiegu przekształceń własnościowych w Polsce.
NSZZ „Solidarność” uznaje uwłaszczenie powszechne za zadanie FUNDAMENTALNE.
Mamy świadomość, że jest to walka o kształt przyszłego ustroju polityczno-ekonomicznego Polski i że ustępstwa ze strony rządzących mogą być uzyskane tylko ogromnym, może nawet krańcowym naciskiem Związku i społeczeństwa.
Uchwała nr 8/1994 ws. uzupełnienia Uchwały Programowej Zadania Związku
Zadania Związku
1. Delegaci VI Krajowego Zjazdu NSZZ „Solidarność” zobowiązują Komisję Krajową do przygotowania do końca stycznia 1995 r. założeń regulacji prawnych w następujących sprawach:
– ubezpieczenia społeczne
– gwarantowany dochód minimalny
– reprywatyzacja i powszechne uwłaszczenie
– system podatkowy
– instytucja skarbu państwa
Te regulacje prawne – wraz z opracowaniem już przez Związek projektem ustawy o ubezpieczeniach zdrowotnych – stanowić powinny dopełnienie projektu naszej konstytucji, a zarazem być formą dialogu społecznego
o państwie w sprawach żywotnych dla każdego obywatela.
2. Delegaci VI Krajowego Zjazdu NSZZ „Solidarność” uznają, że istotnym warunkiem realizacji zadań Związku wobec swych członków i naszej Ojczyzny jest podjęcie przez NSZZ „Solidarność” wysiłku konsolidowania ludzi i środowisk politycznych wokół ideałów i programu Związku, wyrażanych w uchwałach i projektach uregulowań prawnych.
3. Istotnym elementem niezależności naszego Związku jest aktywność na scenie publicznej w formach dostosowanych do obecnych i przyszłych potrzeb.
4. Szczególnym zadaniem NSZZ „Solidarność” jest także przygotowanie się do referendum konstytucyjnego, które uchroni Polskę przed zatwierdzeniem konstytucji sprzecznej z dobrem Państwa i Narodu, wyrażonym w ideałach Sierpnia i naszym projekcie Konstytucji.