Krzyż Wolności i Solidarności jako wotum dziękczynne
Krzyż Wolności i Solidarności, przyznany pośmiertnie Antoniemu Włochowi, działaczowi „Solidarności” z FSM i emigrantowi politycznemu, trafił do bielskiego kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej jako wotum za odzyskanie niepodległości. Uroczystość przekazania tego odznaczenia odbyła się w niedzielę 14 maja 2023 r. podczas comiesięcznej Mszy św. za Ojczyznę. Antoni Włoch urodził się 7 kwietnia 1946 r. w Ustroniu. Był pracownikiem Fabryki Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej. W sierpniu 1980 r. był jednym z organizatorów strajku w swym zakładzie. Po powstaniu „Solidarności” pełnił funkcję członka Prezydium Komisji Zakładowej przy FSM w Bielsku-Białej oraz członka Prezydium Zarządu Regionu Podbeskidzie. Podczas podbeskidzkiego strajku generalnego w styczniu i lutym 1981 r. był członkiem prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i jednym z sygnatariuszy porozumienia kończącego tamten zwycięski protest. Po wprowadzeniu stanu wojennego już w grudniu 1981 r. był jednym z organizatorów podziemnych struktur „Solidarności”, noszących nazwę „Trzeci Szereg Solidarności Podbeskidzia”. Zajmował się między innymi drukiem podziemnych ulotek i biuletynów. 13 V 1982 r. został zatrzymany przez służbę bezpieczeństwa, a następnie internowany w Ośrodku Odosobnienia w Nowym Łupkowie, gdzie przebywał do 1 grudnia 1982 r.
17 VIII 1983 r. Antoni Włoch wraz z rodziną wyjechał na pobyt stały do USA, gdzie zmarł w dniu 20 VI 2000 r.
W 2019 r. prezydent RP Andrzej Duda w uznaniu zasług Antoniego Włocha przyznał mu pośmiertnie Krzyż Wolności i Solidarności, o który wnioskowali Jego przyjaciele z podziemnego „Trzeciego Szeregu”. Odznaczenie to odebrał w Stanach Zjednoczonych przyjaciel Zmarłego Kazimierz Szmigiel, niegdyś także pracownik FSM i więzień polityczny. Decyzją Rodziny odznaczenie to zostało przekazane do kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej w Bielsku-Białej jako wotum dziękczynne za upadek bezbożnego komunizmu i za odzyskaną niepodległość Polski. W imieniu parafii wotum przyjął ks. prałat Józef Oleszko, gospodarz tej świątyni, a równocześnie diecezjalny duszpasterz ludzi pracy.