W środę, 1 marca, po raz siódmy obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Ta inicjatywa ma na celu uczczenie ludzi, którzy po zakończeniu działań wojennych podjęli nierówną walkę z nowym okupantem Polski. Zajęcie Polski przez Armię Czerwoną i włączenie połowy jej terytorium do ZSRS sprawiło, że dziesiątki tysięcy żołnierzy nie złożyło broni. Gotowi byli walczyć o odzyskanie niepodległości, wypełnić złożoną przysięgę.

Powojenna konspiracja niepodległościowa była – aż do powstania „Solidarności” – najliczniejszą formą zorganizowanego oporu społeczeństwa polskiego wobec narzuconej władzy. W roku największej aktywności zbrojnego podziemia, 1945, działało w nim bezpośrednio 150-200 tysięcy konspiratorów, zgrupowanych w oddziałach o bardzo różnej orientacji. Dwadzieścia tysięcy z nich walczyło w oddziałach partyzanckich. Jednym z najliczniejszych było działające w beskidzkich lasach zgrupowanie Narodowych Sił Zbrojnych Henryka Flamego „Bartka”, które w szczytowym momencie skupiało około trzystu żołnierzy. Wielu z nich zginęło w walce lub w egzekucjach po pokazowych procesach, a około 150 straciło życie po wywiezieniu na Opolszczyznę w wyniku ubeckiej prowokacji. Miejsce ich pochówku do dziś pozostaje nieznane. Na Podbeskidziu, obok żołnierzy „Bartka”, działały także inne grupy konspiracyjne. Wielu ich członków za wolną Polskę oddało swe życie, a wszyscy zostali skazani przez komunistów na zapomnienie. Wszystkim im oddajemy hołd w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

Cześć i chwała bohaterom!