Przemówienie Adama Gliskmana na sesji plenarnej 109 Międzynarodowej Konferencji Pracy

Adam Gliksman, członek Komisji Krajowej NSZZ “Solidarność”, delegat pracowniczy, 16 czerwca 2021.

Szanowna Pani Przewodnicząca, Szanowny Dyrektorze Generalny, Szanowni Delegaci, Goście i Obserwatorzy, w imieniu polskich pracowników pragnę przekazać Wam serdeczne pozdrowienia i życzyć owocnych obrad.

Spotykamy się wirtualnie po rocznej przerwie spowodowanej pandemią, w nowych, trudnych okolicznościach. Nie sposób jednak nie przypomnieć naszego ostatniego spotkania podczas 108. Sesji MKP, gdy uczciliśmy 100-lecie MOP. Była to doskonała okazja do przypomnienia sobie źródeł ideologii MOP, jej celów, a także drogi, jaką świat pracy przeszedł od 1919 r. W „Deklaracji Stulecia na Rzecz Przyszłości Pracy” zadeklarowaliśmy chęć dalszych działań na rzecz polityki, w której człowiek będzie centrum podejmowanych działań.

Nie spodziewaliśmy się wówczas, że zaledwie kilka miesięcy później rzeczywistość brutalnie będzie chciała sprawdzić nasze deklaracje i umiejętność ich wdrażania w życie.

Wybuch pandemii jak każda tragedia o takim zasięgu, zaowocował całą gamą zachowań i reakcji – od przykładów prawdziwej solidarności i troski o wspólne dobro, po próby wykorzystania sytuacji i realizacji własnych celów. Te wszystkie elementy znakomicie zostały przedstawione w raporcie Dyrektora Generalnego i znajdują odzwierciedlenie w dyskusjach podczas obecnej konferencji.

Niestety,  z przykrością muszę podkreślić, że także w Polsce pandemia stała się pretekstem do osłabienia czy wręcz likwidacji dialogu społecznego, za co związki zawodowe obwiniają wicepremiera Jarosława Gowina, który wczoraj przemawiał podczas naszej konferencji. Coraz częściej partnerzy społeczni stają się jedynie odbiorcami komunikatów strony rządowej, a instytucje dialogu społecznego na poziomie krajowym są zamrażane i nie są w stanie reagować na bieżące problemy poszczególnych branż i ich pracowników. Rozwiązania legislacyjne są często narzucane przez rządzących bez prawdziwych konsultacji i bez woli wypracowania kompromisu, czego przykładem jest m.in. kwestia uregulowania funkcjonowania pracy zdalnej w Polsce. Negocjacje w tej sprawie ze związkami zawodowymi zostały jednostronnie zerwane przez rząd.

Wiele problemów pojawiło się także w zakładach pracy, gdzie pandemia osłabiła relacje międzyludzkie i negatywnie wpłynęła na organizowanie się w związki zawodowe. Niestety wciąż mimo istniejących rozwiązań prawnych dochodzi w Polsce do bezprawnego zwalniania działaczy związkowych, czego przykładem są międzynarodowe konsorcja Genpact PL Sp. z o.o. i Castorama. Te działania mają na celu zniechęcanie pracowników do zrzeszania się w związki zawodowe.

Rok 2020 r. przyniósł także walkę o wolność i demokrację na Białorusi. NSZZ „Solidarność” jednoznacznie wsparł tamtejsze niezależne organizacje związkowe i nadal apeluje do całego świata o wsparcie dla naszych przyjaciół.

Wyzwań przed nami jest bardzo wiele i istnieją one na różnych poziomach, ale wiemy, że historia MOP to historia zmagania się z powracającymi problemami świata pracy. Wierzę, że trzymając się swoich zasad i metod działania oraz korzystając ze swoich osiągnięć MOP jest w stanie odegrać aktywną rolę w procesie odbudowy i przebudowy świata po wciąż jeszcze trwającym kryzysie. Udało się to po pierwszej i drugiej wojnie światowej, uda się i teraz.

Kończąc, chcę przypomnieć powiedzenie, które zostało spopularyzowane przez Prezydenta USA Abrahama Lincolna „Czyny głośniej przemawiają niż słowa”.  Dziś musimy się skupić na czynach i na wdrażaniu naszych słów i deklaracji w życie.

Dziękuję za uwagę.