Dobre wieści w sprawie prac MOP nad godną płacą

W środę 13 marca Rada Administracyjna MOP zatwierdziła porozumienie w sprawie płacy wystarczającej na utrzymanie, osiągnięte w lutym przez Spotkanie Ekspertów do spraw polityki płacowej. Decyzja ta otwiera drogę MOP do nowych prac w zakresie szacowania i operacjonalizacji płac wystarczających na utrzymanie oraz angażowania się w inicjatywy jej dotyczące.

Udało się uzgodnić pojęcie płacy wystarczającej na utrzymanie jako „poziom płacy niezbędny do zapewnienia pracownikom i ich rodzinom godziwego poziomu życia, z uwzględnieniem warunków krajowych i obliczony za pracę wykonywaną w standardowym wymiarze pracy”. Podkreślono, że „wynagrodzenia wystarczające na utrzymanie nie powinny być ustalane w ramach jednego uniwersalnego mechanizmu jednakowego dla wszystkich i powinny odzwierciedlać lokalne lub regionalne różnice w obrębie krajów”. W porozumieniu określono, że przy szacowaniu płac wystarczających na utrzymanie należy kierować się szeregiem zasad, z wykorzystaniem metodologii opartej na dowodach i solidnych danych, konsultacji z organizacjami pracowników i pracodawców, przejrzystością, dostępnością publiczną oraz uwzględnieniem kontekstu regionalnego i lokalnego oraz realiami społeczno-gospodarczymi i kulturowymi.

Do płacy wystarczającej na utrzymanie należy dochodzić w drodze procesów ustalania płac zgodnych z zasadami MOP. Obejmuje to wzmocnienie dialogu społecznego i rokowań zbiorowych oraz wzmocnienie pozycji instytucji uzgadniających płace. W dokumencie przypomniano także, że „potrzeby pracowników i ich rodzin oraz czynniki ekonomiczne to dwa filary procesów ustalania płac”.

Eksperci zgodzili się, że godziwe płace mają kluczowe znaczenie dla rozwoju gospodarczego i społecznego oraz wspierania sprawiedliwości społecznej. Odgrywają także zasadniczą rolę w ograniczaniu ubóstwa i nierówności oraz zapewnianiu godnego życia. Odnotowano pozytywny długoterminowy globalny trend w zakresie średnich wynagrodzeń. Jednak miliony pracowników na całym świecie – zarówno w gospodarce formalnej, jak i nieformalnej – w dalszym ciągu zarabiają zbyt mało w porównaniu z kosztami życia i żyją w ubóstwie. Tych pracowników i ich rodzin nie stać na zdrową żywność, przyzwoite mieszkanie, opiekę medyczną ani edukację dla swoich dzieci.

kb